สวัสดีที่รัก ใบไม้กำลังบำรุงดอกตูมอย่างเงียบๆ

เช้าวันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วง ฉันออกจากเมืองที่หรูหราซึ่งมีบาดแผลทางอารมณ์มากมายอย่างเงียบๆ และขึ้นรถบัสกลับบ้านเกิดของฉัน ซึ่งความทรงจำต่างๆ ได้ถูกลืมเลือนไป

ฉันยังจำรูปร่างของต้นไทรที่ยืนต้นอยู่ริมสระน้ำเก่า หันหน้าเข้าหาแม่น้ำลางาที่ขุ่นมัวได้ เปรียบเสมือน โลก ในวัยเด็กของฉัน ต้นไทรต้นนั้นไม่ได้สูงใหญ่ ไม่เขียวชอุ่มและร่มรื่นเหมือนต้นไม้เก่าๆ แต่กลับดูเงียบสงบอย่างน่าประหลาด

ครั้งหนึ่งเธอเล่าให้ฉันฟังว่าเมื่อตอนยังเด็ก เธอเป็นเด็กสาวที่ทำหมวกทรงกรวยในชนบท ของ Quang Tri เธอตกหลุมรักทหารคนหนึ่ง พวกเขาพบกันใต้หลังคาของตลาดเล็กๆ แห่งหนึ่งในสมัยที่ระเบิดยังไม่หยุด พวกเขานัดพบกันที่ขอบป่า ซึ่งมีลำธารและต้นไทรบังไว้ และความรักก็เบ่งบานอย่างเงียบๆ หล่อเลี้ยงเมล็ดพันธุ์ที่ซ่อนอยู่ในดิน แต่แล้วสงครามก็ไม่ละเว้นใคร เขาและหน่วยของเขาจึงเดินทางไปทางใต้ เธออยู่ข้างหลังกับทารกในครรภ์และความปรารถนาที่ไม่มีใครแบ่งปัน

ด้วยความกลัวว่าจะถูกครอบครัวพบเห็น เธอจึงมุ่งหน้าลงใต้อย่างเงียบๆ ทิ้งจดหมายไว้ เธอเลือกพื้นที่ริมแม่น้ำที่รกร้างเพื่อสร้างสวน ทำหมวกทรงกรวย และรอคอยวันที่จะได้เจอเขา หลังจากรู้ว่าเขาเสียชีวิตในสงครามที่ซวนล็อก เธอจึงปลูกต้นปาล์มเพิ่มอย่างเงียบๆ ราวกับบอกตัวเองให้ค่อยๆ ละทิ้งความคาดหวัง

อาชีพทำหมวกทรงกรวยกำลังยากขึ้นเรื่อยๆ สวนต้นไทรเริ่มลดน้อยลง เหลือเพียงต้นไม้ชนิดอื่นๆ มากมาย ฉันเติบโตมาท่ามกลางใบไทร เสียงคลื่น ความเขียวขจีของต้นไม้ผล และความรักในธรรมชาติอันสดชื่น...

วันที่ฉันตามสามีกลับเมือง ใบไม้ที่ห้อยลงมาริมแม่น้ำก็พลิ้วไหวอย่างรุนแรง เหมือนกับความรัก ความผูกพัน และเหมือนกับการอำลา

วันที่ฉันกลับมาไว้อาลัยเธอ ฉันได้เห็นดอกไม้ของเธอเบ่งบานเป็นครั้งแรก ดอกไม้นั้นยาวสลวย สีขาวงาช้าง และส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ดุจดังชีวิตที่อุทิศตนให้กับเธอ ดอกไม้เบ่งบานดุจดังคำร่ำลาอันภาคภูมิใจและอุทิศตน บานสะพรั่งเพียงครั้งเดียว แต่งแต้มสีสันให้ท้องฟ้า ดุจดังชีวิตของเธอเอง เปี่ยมด้วยรักสุดหัวใจ แล้วก้าวเข้าสู่นิรันดรอย่างเงียบงัน เพื่อกลับมาพบกับเขาอีกครั้ง...

หลังจากพเนจรอยู่ในเมืองที่พลุกพล่านมาหลายปี หลังจากความรักที่พังทลาย ท่ามกลางคำนินทาที่แสนขมขื่น ฉันกลับมาอีกครั้งราวกับผู้พ่ายแพ้ที่ตามหารากเหง้าที่ถูกลืมเลือน ต้นไทรริมฝั่งแม่น้ำหายไปแล้ว แต่ต้นไทรต้นอ่อนกลับเติบโตเขียวขจีและอุดมสมบูรณ์ ปกคลุมทุกสิ่งราวกับหมวกทรงกรวยที่คุณยายทิ้งไว้ตากแดดให้แห้ง ปรากฏว่าหลังจากดอกบานและออกผล ลมก็พัดเมล็ดไทรมาปลูกลงดิน ชีวิตยังคงหมุนไปและเปลี่ยนแปลงอย่างคาดเดาไม่ได้ บางทีในงานปัจจุบันของฉัน ฉันอาจจะไม่เหมาะกับงานนั้นอีกต่อไป แต่ใครจะรู้ งานที่ดีกว่าจะเข้ามาหาฉัน การแต่งงานก็เช่นกัน การฝืนใจไม่ได้หมายความว่าจะนำมาซึ่งความสุขเสมอไป

จงมีชีวิต อุทิศตนเหมือนต้นไทร เหมือนเธอ ยอมรับการสิ้นสุดของสิ่งเก่าเพื่อสร้างสิ่งใหม่ขึ้นมา...

ห่านแดง

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/dong-nai-cuoi-tuan/202507/chao-nhe-yeu-thuong-la-buong-lang-le-uom-mam-68f1f5a/