ด้วยรถกระบะและสุนัขที่เธอเลี้ยง Nguyen Ngan วัย 23 ปี (จาก Vung Tau, Ba Ria - Vung Tau ) ใช้เวลาเดินทาง "บำบัด" เป็นเวลา 10 วัน โดยผ่านชายหาดที่สวยงามและบริสุทธิ์หลายแห่งใน Binh Thuan, Ninh Thuan, Khanh Hoa, Phu Yen, Binh Dinh, Quang Ngai, Quang Nam

“กระเป๋าเดินทางของฉันมีแค่เสื้อผ้าไม่กี่ชุดกับสุนัขเลี้ยง ฉันเดินทางต่อไป มองหาชายหาดที่เงียบเหงาและสวยงามเพื่อชมวิว ค่อยๆ วางโต๊ะเก้าอี้ลง แล้วจิบกาแฟ ธรรมชาติช่วยปรับสมดุลอารมณ์ของฉัน” งันเล่า

ภาพการเดินทางของ Ngan ได้รับการตอบรับอย่างล้นหลามบนโซเชียลมีเดีย ผู้ชมไม่เพียงแต่หลงใหลในภาพถ่ายความงามของธรรมชาติที่ Ngan บันทึกไว้เท่านั้น แต่ยังชื่นชมความสดใสและจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยความหวังของหญิงสาววัย 23 ปีคนนี้อีกด้วย

z5530816285561_3685698932765f52d0fb9b4b0f434d40 2.JPG
เหงียน งาน และสุนัขตัวน้อยของเธอใน ฟู้เอียน ภาพโดย: NVCC

งานเล่าว่าเธอเป็นคนรักธรรมชาติและรัก การเดินทาง เมื่ออายุ 18 ปี เธอย้ายจากเมืองหวุงเต่าไปฮานอยเพื่อศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยการค้าต่างประเทศ ตลอดระยะเวลา 4 ปีที่เธออยู่ที่นั่น ทุก 2-3 สัปดาห์ งานจะเดินทางไปกับเพื่อนๆ หรือไปคนเดียวตามจังหวัดทางภาคเหนือที่มีภูเขา เพื่อสำรวจทิวทัศน์อันงดงาม เรียนรู้วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชนพื้นเมือง

“ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ฉันมักจะใช้เวลาเดินทางไปท่องเที่ยวต่างๆ กับครอบครัวและญาติๆ” งานกล่าว

ต้นปี 2567 งานประสบปัญหาทางจิตใจเมื่อเพิ่งเรียนจบ เธอหางานที่เหมาะสมไม่ได้ และความสัมพันธ์ของเธอก็มีปัญหา เธอจึงตัดสินใจเดินทางเพื่อเยียวยาและค้นหาแรงบันดาลใจใหม่ๆ ให้กับชีวิต “ฉันไม่รู้ว่าจะไปนานแค่ไหน จะต้องผ่านกี่จังหวัด ฉันอยากสัมผัสประสบการณ์อย่างอิสระ” งานเล่า

“เสรีภาพแต่ความปลอดภัยโดยสมบูรณ์” เธอกล่าวเสริม

z5530816432627_bcb3f77d367099cbf444572011a2d7ea.jpg
งันขับรถกระบะไป ‘รักษา’ คนเดียว ภาพ : NVCC

ก่อนออกเดินทาง งานใช้เวลาอย่างมากในการตรวจเช็คและบำรุงรักษารถกระบะ ในรถ งานได้เตรียมชุดตรวจสอบแรงดันลมยาง เครื่องมือซ่อมแซม และสเปรย์พริกไทยไว้เผื่อเกิดเหตุการณ์อันตราย ระหว่างการเดินทาง งานจะตรวจเช็คลมยางทุกๆ 200-300 กิโลเมตร

“ของใช้ส่วนตัวที่ผมพกมามีน้อยมาก เพียงพอกับความต้องการ ก่อนออกเดินทาง ผมก็เตรียมเงินไว้บ้างเพื่อให้การเดินทางราบรื่น” งันกล่าว

ไม่กี่วันก่อนการเดินทาง งันได้อ่านบทความแบ่งปันประสบการณ์การเดินทางในกลุ่ม หญิงสาววัย 23 ปีเล่าว่า เนื่องจากเธอมีสุขภาพแข็งแรงดีและมีประสบการณ์การขับรถระยะไกล งันจึงไม่ได้วางแผนรายละเอียดในแต่ละวัน เธอขับรถเฉลี่ยวันละ 150-200 กิโลเมตร

“ถ้ารู้ว่าขับรถไกลเกินไป แล้วผ่านพื้นที่ที่มีร้านอาหารน้อย ผมจะซื้อขนมมาฝากไว้ในรถ พอถึงที่จอดได้วิวสวยๆ ผมก็จะจอดรถ กางร่ม ลดเบาะลง แล้วนั่งกินข้าวและพักผ่อน ระหว่างขับรถ เมื่อไหร่ก็ตามที่รู้สึกง่วง ผมก็จะหาที่จอดงีบหลับ” งันกล่าว

กวยเญิน 2.JPG
งานจอดรถ ลดโต๊ะและเก้าอี้ลงนั่งพักผ่อน ชื่นชมทัศนียภาพชายหาดกวีเญิน ภาพ: NVCC

ตอนกลางวัน งานมักเลือกไปเที่ยวชายหาดที่เงียบเหงาและสวยงาม แต่ตอนเย็น เธอจะเริ่มมองหาใจกลางเมืองเพื่อจองห้องพักและสัมผัสบรรยากาศยามค่ำคืนที่คึกคัก "ปกติฉันจะจองห้องพักไว้ตั้งแต่คืนก่อนหน้า แต่บางครั้งฉันก็หาห้องพักเจอในแอปตอนที่ไปถึง"

นอกจากความสะดวกสบายและความปลอดภัยแล้ว ผมจะหาสถานที่ที่อนุญาตให้นำสัตว์เลี้ยงเข้าพักได้ด้วย การนอนหลับพักผ่อนอย่างเพียงพอเป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะมันส่งผลต่อสุขภาพ ความอดทน และความปลอดภัยตลอดการเดินทาง" งันกล่าว

ภูเยน 2 2.JPG
เที่ยวคนเดียวแต่งานไม่เบื่อ ถ่ายรูปเองด้วยขาตั้งกล้อง รีโมท...

งันคำนวณว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดของทริปนี้อยู่ที่ประมาณ 15 ล้านดอง ซึ่งส่วนใหญ่ใช้จ่ายไปกับการรับประทานอาหารและเพลิดเพลินกับอาหารท้องถิ่น แทนที่จะอ่านรีวิวออนไลน์ งันมักจะเลือกร้านอาหารที่ดูเหมือนจะเปิดมานานและมีประชากรท้องถิ่นจำนวนมาก

"อาหารจานโปรดของฉันเวลาไปเที่ยวจังหวัดเหล่านี้คือข้าวมันไก่ เวลาไปญาจางและฟูเอียน ฉันมักจะมองหาร้านข้าวมันไก่ที่คนท้องถิ่นนิยมไปทานเสมอ การท่องเที่ยวฟูเอียนยังไม่พัฒนามากนัก แต่อาหารอร่อยและราคาถูก มีเมนูอร่อยๆ มากมาย เช่น บั๋นแซว บุ๋นแหม่ม ทูน่า... ที่กวีเญินมีสลัดปลา บั๋นหอย..." งานเล่า

ประสบการณ์เล็กๆ น้อยๆ ของงานคือ ถ้าเธอเห็นร้านอาหารอร่อยๆ ที่มีเจ้าของเป็นมิตร เธอจะถามถึงอาหารจานอื่นๆ ที่เป็นลักษณะเฉพาะของเธอ รวมถึงบอกที่อยู่ที่จะไปลิ้มลองด้วย

หลังการเดินทาง งันรู้สึกว่าความกังวลทั้งหมดของเธอหายไปหมดแล้ว และเธอก็มีพลังเต็มเปี่ยมที่จะเริ่มต้นงาน งันยังตระหนักอีกว่าวิธีที่ดีที่สุดในการ "เยียวยา" คือการกลับคืนสู่ธรรมชาติ

นักท่องเที่ยวชาวฮานอยเช่าห้องพักริมลำธารเพื่อ “เยียวยา” แต่กลับได้รับ “จุดจบอันน่าเหลือเชื่อ” นักท่องเที่ยวหญิงชาวฮานอยเดินทางไปบาข่าน (มายเจิว, ฮว่าบิ่ญ) เพื่อเช่าห้องพักริมลำธารเพื่อพักผ่อน แต่แทนที่จะเห็นลำธารที่ไหลเอื่อยและเงียบสงบ กลุ่มนักท่องเที่ยวกลับต้องประหลาดใจเมื่อน้ำไหลแรงจน “ชะล้างห้องทั้งหมด”