ครูสาว “หนักใจ” ต่อรากเหง้าของตัวเอง

ส่งต่อคบเพลิง

โรงเรียนประถมศึกษาลัมซาง (ตำบลหำตรี, หำถ่วนบั๊ก) มีนักเรียน 261 คน ใน 10 ห้องเรียน ในปีการศึกษา 2566-2567 โรงเรียนแห่งนี้ยังถือเป็นโรงเรียนที่มีความพิเศษ เนื่องจากตั้งอยู่ในชุมชนที่ชาวจามอาศัยอยู่

ที่นั่นเราได้พบกับคุณครู Thong Thi Thanh Giang (เกิดในปี 1981) คุณครูสาวมีความฝันที่เธอหวงแหนมาโดยตลอดและค้นพบเส้นทางของตัวเองตลอดกระบวนการเลือกที่จะยืนบนแท่น “ฉันจบการศึกษาในปี 2000 และในปี 2002 ฉันเริ่มสอนภาษาจาม ในเวลานั้นฉันทั้งเรียนและสอน นั่นหมายความว่าในเวลานั้นฉันยังต้องเรียนรู้จากครูที่มาก่อนหน้าฉัน และช่วงเวลาที่ฉันได้รับการฝึกอบรมที่เป็นระบบมากที่สุดคือปี 2014-2015 ตามโครงการของกระทรวงศึกษาธิการและการฝึกอบรมสำหรับครูสอนภาษาชาติพันธุ์ใน Ninh Thuan จากชั้นเรียนนั้นฉันมีความมั่นใจมากขึ้นที่จะสอนได้ดีขึ้น” - คุณ Thanh Giang เปิดเรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทางของเธอในการสอนภาษาจาม

กว่า 20 ปีหลังจบการศึกษา การเป็นครูสาวที่สอนทั้งภาษาจามและภาษาเวียดนามไม่ใช่เรื่องง่าย แต่หญิงสาวผู้มีน้ำเสียงอ่อนโยนผู้นี้ต้องฝ่าฟันอุปสรรคด้วยความรักในอาชีพนี้ “สำหรับนักเรียนจาม การเรียนภาษาจามเป็นสิ่งจำเป็น ส่วนนักเรียนกง ถ้าชอบก็เรียนได้ ถ้าไม่ชอบก็เรียนไม่ได้ ปัญหาคือภาษาพูดนั้นคุ้นเคยและแตกต่างจากภาษาที่ใช้ในตำราเรียน ดังนั้น ฉันจึงต้องค้นคว้าและเรียนรู้จากครูอาวุโส โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากประสบการณ์ของครู”

ปัจจุบันหลักสูตรการสอนภาษาจามจัดทำโดยครูผู้สอนมาเป็นเวลานาน ดังนั้น ครูรุ่นปัจจุบันอย่างคุณเกียงจึงต้องค้นคว้าและประยุกต์ใช้พื้นฐานสำหรับหลักสูตรใหม่ๆ อยู่เสมอ โดยใช้การผสมผสานภาษาสองภาษา (กิงและจาม) เพื่อสนับสนุนการสอน “หากสอนภาษากลาง นอกจากครูผู้สอนแล้ว ก็มีการผสมผสานระหว่างครูผู้สอนและผู้ปกครอง แต่ที่จาม ครูผู้สอนจะสอนเอง 4 คาบต่อสัปดาห์ และเมื่อเรียนจบและกลับบ้านก็ไม่มีผู้ปกครองคอยช่วยเหลือ นั่นคือปัญหาในปัจจุบัน” คุณเกียงเปิดเผย

ในฐานะชาวจามโดยกำเนิด คุณแถ่ง เกียง ก็มีความรักในภาษาถิ่นของเธออย่างมาก เช่นเดียวกับครูคนอื่นๆ ในชุมชนจาม เธอปรารถนาให้ภาษาจามได้รับการพัฒนาอยู่เสมอ “แต่การจะทำเช่นนั้นได้ ครูชาวจามต้องได้รับการฝึกอบรม โรงเรียนของฉันโชคดีที่มีคณะกรรมการบริหารสร้างโอกาสให้ฉันและเพื่อนร่วมงานได้สืบทอด แต่เป็นเพียงพื้นฐาน ฉันจึงไม่สามารถสอนชั้นเรียนระดับสูงได้ ดังนั้น ฉันจึงต้องการให้ภาษาจามยังคงดำรงอยู่ เพราะตราบใดที่วัฒนธรรมยังคงอยู่ ประเทศชาติก็จะยังคงอยู่ และการเขียนก็เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมดั้งเดิมของชาติ” – คุณเกียงกล่าว

สานต่อความฝันของพ่อ

ด้วยความรักในภาษาจาม ครูทอง ถิ แถ่ง เกียง จึงรักวัฒนธรรมชาติพันธุ์ของเธอ เธอพยายามและทุ่มเทอย่างเต็มที่ตลอดกระบวนการสอน แต่แทบไม่มีใครรู้ว่าผู้ที่ "ส่งต่อไฟ" ให้กับคุณเกียงอย่างเงียบๆ คือบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอ ในปี พ.ศ. 2545 คุณเกียงยังคงจำชั้นเรียนที่เขตนี้จัดขึ้นสำหรับแกนนำและบุคลากรได้ ใครก็ตามที่ต้องการเรียนภาษาจามก็สามารถเข้าร่วมได้ บิดาของคุณเกียงเป็นครูใหญ่ของโรงเรียนลัมเทียนในขณะนั้น ปัจจุบันท่านไม่อยู่ที่นี่แล้ว แต่บางทีชั้นเรียนนั้นอาจเป็นจุดประกายความเป็นผู้ใหญ่ในตัวลูกสาวของเขา และหล่อหลอมความมุ่งมั่นของคุณพ่อที่จะส่งต่อไฟนั้นให้กับชุมชนชาติพันธุ์ของเธอต่อไป "ชั้นเรียนเดียวนี้ไม่ได้เปิดสอนมาหลายปีแล้ว ดิฉันหวังว่าจะได้รับความสนใจจากผู้นำทุกระดับชั้น เพื่อช่วยให้ครูมีความรู้ในการสอนภาษาจามมากขึ้นในอนาคต"

นักเรียนรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้โต้ตอบกับครูในระหว่างชั้นเรียนภาษาจาม

หลังจากทุ่มเทมา 20 ปี ในฐานะสมาชิกพรรครุ่นเยาว์ ครูแถ่ง เกียง ยังคงมุ่งมั่นในอาชีพการงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ในปี พ.ศ. 2565 หลังจากดิ้นรนกับอาชีพการงานมาระยะหนึ่ง ครูแถ่ง เกียง ได้เขียนโครงการริเริ่ม "แนวทางแก้ไขบางประการเพื่ออนุรักษ์และธำรงรักษาความงดงามของวัฒนธรรมชาติพันธุ์จามในโรงเรียนประถมศึกษาลัมเกียง" เพื่อเป็นแนวทางในการส่งเสริมและอนุรักษ์ภาษาจามไว้ในอนาคต

ด้วยความอ่อนโยนของเธอ คุณครู Thong Thi Thanh Giang ได้รับความรักจากลูกศิษย์ของเธอ

คุณแถ่ง เกียง กล่าวว่า “ วัฒนธรรมจามดึงดูดนักท่องเที่ยวทั้งจากใกล้และไกล ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเอกลักษณ์เฉพาะตัว ดังนั้น ในความคิดริเริ่มของฉัน ฉันจึงต้องการ มอบความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับความงามทางวัฒนธรรมของชาติให้แก่นักเรียน ให้ ความรู้ เกี่ยวกับการอนุรักษ์อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมผ่านชีวิตประจำวัน ร่วมมือกับครอบครัวต่างๆ ในการให้ความรู้เกี่ยวกับการอนุรักษ์อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาติ บูรณาการการศึกษาเกี่ยวกับการอนุรักษ์อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาติเข้ากับการบรรยายในโครงการศึกษาวัฒนธรรมท้องถิ่น ด้วยความรู้และทัศนคติที่ถูกต้อง นักเรียนจะมีพฤติกรรมที่ถูกต้อง อนุรักษ์วัฒนธรรมดั้งเดิมของชาติด้วยความสมัครใจและมีความสุข โดยไม่ต้องถูกบังคับ”

คุณเหงียน ถิ ทู วัน ให้ความเห็นว่า “โรงเรียนนี้มีครูสอนภาษาจามอยู่ 4 คน รวมถึงคุณเกียงด้วย คุณเกียงเป็นครูอาวุโสที่สอนภาษาจามมาตั้งแต่สมัยก่อตั้งจนถึงปัจจุบัน จนถึงปัจจุบัน ต้องยอมรับว่าคุณเกียงประสบความสำเร็จมากมายในกระบวนการสอน ซึ่งมีส่วนสำคัญต่อความสำเร็จโดยรวมของโรงเรียน เธอเป็นนักต่อสู้เพื่อความเป็นเลิศมาหลายปี และได้รับการยกย่องจากคณะกรรมการประชาชนจังหวัด โรงเรียนมีผลงานที่ดีมากมายในการสอนภาษาจาม ซึ่งคุณเกียงและครูสอนภาษาจามทุกคนมีส่วนร่วมอย่างมาก”

เพื่อให้นักเรียนได้รับความรู้เกี่ยวกับความงามทางวัฒนธรรมและจิตวิญญาณของชาวจาม คุณแถ่ง เกียง ไม่เพียงแต่สอนการเขียนเท่านั้น แต่ยังแนะนำคุณลักษณะทางวัฒนธรรมของชาวจามผ่านบทเรียนของเธอ ตั้งแต่เครื่องแต่งกายไปจนถึงเครื่องดนตรีพื้นเมืองที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เช่น เครื่องเคาะ กลองกินัง กลองบารานุง เชียง (เชง) แตรซารานัย และพิณคานฮี การเต้นรำพื้นเมืองของชาวจามใน บิ่ญถ่วน และการทอผ้าแบบดั้งเดิมของชาวจาม “ผ่านบทเรียนของฉัน ฉันต้องการปลูกฝังความตระหนักรู้ในการอนุรักษ์อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาติ ฉันได้สำเร็จหลักสูตรภาษาชาติพันธุ์จามสำหรับครูประถมศึกษา เพื่อให้ภาษาและการเขียนใกล้ชิดกับนักเรียนมากขึ้น” คุณเกียงกล่าวอย่างเปิดเผย

ครู Thanh Giang สานต่อความฝันของครูผู้เป็นพ่อในการสอนภาษาจาม

หลังจาก 1 ปีของการวิจัยและดำเนินโครงการริเริ่ม ซึ่งนำมาซึ่งผลลัพธ์อันน่าทึ่ง คุณซางกล่าวอย่างมีความสุขว่า “นักเรียนสนใจ ในความรู้ที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันมายาวนาน แต่กลับไม่ได้ใส่ใจ ตลอดกระบวนการเรียนรู้ นักเรียนมีความกระตือรือร้น กระตือรือร้น และมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ในกิจกรรมนอกหลักสูตร การทัศนศึกษา ตระหนักถึงการอนุรักษ์อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาติ มีความมั่นใจในการแต่งกายประจำชาติในวันจันทร์และวันหยุด ปฏิบัติตามกฎระเบียบของห้องเรียนและโรงเรียน สร้างวิถีชีวิตทางวัฒนธรรมในโรงเรียน เรียนและใช้ชีวิตในสภาพแวดล้อมแบบครอบครัว หมู่บ้าน และชุมชน นั่นคือความสุขอย่างยิ่งของฉัน” คุณแถ่งซางเล่าเพิ่มเติม

ครูสาวผู้มีน้ำเสียงอ่อนโยน สวมชุดประจำชาติของตน ยืนอยู่ในชั้นเรียนเพื่อเป็นพยานถึงสิ่งที่เธอทำ โดยรักษาสิ่งล้ำค่าทางวัฒนธรรม รักษาตัวอักษรที่ "แปลก ๆ" แต่ละตัวไว้ แต่ก็หวงแหนสิ่งดีๆ ที่รออยู่ข้างหน้า

วัฒนธรรม ไม่ว่าจะในความหมายกว้างหรือแคบ หมายถึงแก่นแท้และแก่นแท้ที่สุด ซึ่งหลอมรวมและหล่อหลอมเป็นคุณค่าที่ดีที่สุด โดดเด่นที่สุด มีมนุษยธรรม เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มีมนุษยธรรม และก้าวหน้า ผู้คนมักกล่าวว่า บุคคลที่มีวัฒนธรรม ครอบครัวที่มีวัฒนธรรม ประเทศที่มีวัฒนธรรม... ความสุขของมนุษย์ไม่ได้หมายถึงเพียงการมีเงินทองมากมาย ทรัพย์สินมากมาย อาหารอร่อย เสื้อผ้าสวยงามเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความอุดมสมบูรณ์ของจิตวิญญาณ การดำเนินชีวิตด้วยความรัก ความเมตตา เหตุผล และความยุติธรรมด้วย" - เลขาธิการใหญ่เหงียน ฟู้ จ่อง กล่าวในการประชุมวัฒนธรรมแห่งชาติ เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน 2564

ความสำเร็จส่วนตัวของนางสาวทอง ถิ ทันห์ เกียง:

เกียรติบัตรเกียรติคุณจากคณะกรรมการประชาชนจังหวัด ประจำปีการศึกษา 2564-2565

คณะกรรมการประชาชนอำเภอชื่นชมปีการศึกษา 2562-2563 ปีการศึกษา 2565-2566

เขาเป็นครูที่ยอดเยี่ยมในระดับอำเภอและเป็นนักสู้เพื่อการเลียนแบบในระดับรากหญ้ามาเป็นเวลาหลายปี

แหล่งที่มา