ลมมรสุมกำลังมา

(หนังสือพิมพ์ กวางงาย ) - เมื่อตอนเด็กๆ ในบ้านเกิด แม่มักบอกว่าฉันเป็นเหมือนวิทยุพยากรณ์อากาศ เพราะก่อนฤดูมรสุมจะมาถึงฉันก็จะป่วยอีก อาการหนักๆ จะไข้สูง ส่วนอาการไม่หนักจะจาม มีน้ำมูกไหล... ตอนเด็กๆ ก็ยังเป็นนักพยากรณ์อากาศเหมือนที่แม่เคยบอก แม้ว่าฉันจะป่วยน้อยลง แต่ทุกครั้งที่มรสุมใกล้จะมาถึง ฉันก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายได้อย่างชัดเจน เมื่อวานฉันปวดเมื่อยไปทั้งตัวและเหนื่อยมาก และวันนี้ก็มาถึงหน้ามรสุมแล้ว...

มรสุมเป็นเพียงปรากฏการณ์ทางอากาศที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกปี แต่ฉันยังคงรู้สึกคิดถึงทุกครั้งที่พูดถึงมัน เป็นลมหนาวแรกพัดมาพร้อมกับร่างของมารดาที่อ่อนโยน กางเกงของเธอยกขาข้างหนึ่งขึ้นและอีกข้างหนึ่งต่ำลง ขณะเธอกำลังกังวลเกี่ยวกับลูกๆ ตัวน้อยของเธอ ก่อนถึงฤดูมรสุม แม่ของฉันใช้ประโยชน์จากอากาศแจ่มใสโดยนำผ้าห่มและเสื้อผ้าออกมาซักเพื่อให้แห้งและมีกลิ่นหอม ลมกลางคืนพัดแรงมาก พี่น้องทั้งสองนอนขดตัวในผ้าห่มอุ่น ๆ สูดกลิ่นผงซักฟอกที่ผสมกับกลิ่นความรักของแม่ และหลับสบาย คุณแม่เตรียมเสื้อกันหนาวบางๆ และผ้าพันคอไว้ที่ปลายเตียงเพื่อให้เด็กๆ ใส่ในเช้าวันพรุ่งนี้ด้วย

เมื่อถึงฤดูมรสุม ฉันจำได้ว่าตอนเช้าๆ แม่ตื่นแต่เช้ามาก ไฟในครัวก็ร้อนจัด หม้อข้าวโพดก็เดือด และมีควันหอมฟุ้งขึ้น ฤดูมรสุมยังเป็นฤดูที่ข้าวโพดสุกด้วย เช้าตรู่ก็ต้มข้าวโพด จากนั้นแม่ก็ถือตะกร้าไปขายที่ตลาด เมล็ดข้าวโพดเหนียวฤดูกาลแรกมีลักษณะกลม สีขาวงาช้าง และเรียบ ถือเป็นอาหารเช้าที่ใครๆ ต่างก็ชื่นชอบ ตอนเย็นแม่ของฉันเตรียมข้าวโพดไว้ย่าง เปลือกข้าวโพดสีเขียวเงาวาววางอยู่บนกองถ่านร้อน และแตกออกช้าๆ ฉันช่วยแม่จัดถ่านเสียบไม้ไว้ตรงกลางข้าวโพดแล้วพัดให้ถ่านลุกไหม้ทั่วถึงกัน ในสมัยนั้น ข้าวโพดแต่ละลูกที่ขายไปคงไม่ได้กำไรสักเท่าไร แต่ฉันก็รู้ว่าแม่ต้องทำงานหนักและเก็บเงินเพื่อให้มีเงินพอจ่ายค่าเล่าเรียนของน้องๆ และทุกๆ ครั้งเมื่อถึงฤดูมรสุม ผมจะคิดถึงและโหยหาช่วงเวลาที่ไปขายข้าวโพดที่ตลาดกับแม่ และแม่ก็จะตอบแทนผมด้วยข้าวโพดผลแรกของฤดูกาล ซึ่งมีลักษณะนิ่ม หอม และหวาน

ฤดูมรสุมมาถึงแล้ว ฉันนึกถึงสมัยที่ฉันเป็นนักเรียนที่โรงเรียนหมู่บ้านอันเป็นที่รัก ในสมัยนั้นครอบครัวทุกคนยากจน ดังนั้นทุกครั้งที่มรสุมมา เราก็จะกลัวมาก เราก็กลัวจะไม่มีเสื้อผ้าหนาๆ ใส่ ไปเรียนใส่แค่เสื้อแขนสั้น ลมพัดเราก็หนาวสั่น ความกลัวฤดูหนาวกำลังมาเยือนหลอกหลอนทุกคน ฉันยังคงจำ "ความคิดริเริ่ม" ของบรรดาคุณครูที่โรงเรียน ได้ ในช่วงพักเที่ยง คุณครูจะใช้โอกาสนี้จุดไฟเพื่อไล่ความหนาวเย็นของลมต้นฤดูหนาว ทั้งครูและนักเรียนนั่งด้วยกันรอบกองไฟที่กำลังปะทุ เล่านิทานและร้องเพลงสนุกสนาน ในสายตาของนักเรียนที่ยากจนมีเปลวไฟเล็กๆ ที่ส่องสว่างเพื่อความหวังสำหรับอนาคตที่สดใส

ฤดูมรสุมมาถึงแล้ว ฉันจำได้ว่าคืนที่ฉันนอนข้างแม่ ฟังเสียงถอนหายใจของเธอ ซ่อนความรู้สึกลึกๆ ที่ยากจะอธิบาย อีกด้านหนึ่งของเตียงไม้โยกเยกนั้น มีเสียงพ่อของฉันพลิกตัวไปมาด้วยความกังวลมากมายเมื่อฤดูหนาวมาถึง จะต้องซ่อมแซมหลังคาเพื่อป้องกันลมหนาว ที่นอนฟางนุ่มๆ สำหรับฤดูหนาวจะเริ่มตั้งแต่ฤดูมรสุมแรก นั่นเป็นสมัยที่พ่อของฉันพยายามอย่างพิถีพิถันในการทอฟางแห้งแต่ละเส้นให้กลายเป็นที่นอนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทางไปทำงานของพ่อก็ลมแรงเพราะมีจักรยานหนักด้วย งานหนักอย่างคนงานก่อสร้างกำลังรอคุณอยู่ข้างหน้า โรคกระดูกสันหลังเสื่อมของแม่เริ่มรุนแรงขึ้นเมื่อฤดูหนาวมาเคาะประตู...

คืนนี้ลมมรสุมพัดเข้ามาในความทรงจำของฉันราวกับว่ามันยาวนานขึ้น ลมกระโชกแต่ละครั้งคือเส้นด้ายแห่งความทรงจำ ที่นั่นฉันก็มีความสุขกับครอบครัวที่ฉันรัก ฉันนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มอุ่น ๆ พลางนึกถึงสถานที่ที่มีลมมรสุมพัดอ่อน ๆ...

ไหม ฮวง

ข่าวที่เกี่ยวข้อง:

แหล่งที่มา