ฤดูร้อนของแม่ ของลูก และของเรา

เพื่อนฉันเป็นครูประถม ช่วงซัมเมอร์เป็นช่วงเวลาที่เธอได้พักผ่อนหลังจากทำงานหนักมาหลายเดือนในห้องเรียน

แต่ปีนี้ แทนที่จะคิดถึงทริปเที่ยวหรือนัดจิบกาแฟชิลๆ สักสองสามแก้ว คุณกลับเข้าออกโรงพยาบาลเพื่อดูแลคุณแม่ที่ป่วย "วัยชราก็เหมือนเด็ก ตอนนี้คุณแข็งแรงดีแล้ว แต่กลับนอนโคม่า" คุณเล่าเรื่องนี้ทางโทรศัพท์ เสียงเบา แล้วหัวเราะเบาๆ ฉันรู้สึกสงสารคุณ ปรากฏว่าฤดูร้อนของคุณยังมาทันเวลา แต่ไม่ใช่เพื่อความสนุกสนาน แต่เพื่อแสดงความกตัญญู คุณบอกว่า "โชคดีที่มันตรงกับฤดูร้อนพอดี ฉันเลยไม่ต้องขอลาพักร้อนนาน" เป็นโชคดีที่เรียบง่ายแต่ซาบซึ้งใจ

ทุกครั้งที่เราใช้ชีวิตร่วมกัน ฉันคิดกับตัวเองว่าสุดท้ายแล้วทุกคนก็ต้องมาถึงจุดนี้ เมื่อพ่อแม่เราอ่อนแอลง ฉันยังคงยุ่งและไม่สามารถตัดเวลาได้ ฉันก็จะเริ่มเข้าใจว่า แค่ได้อยู่กับคนที่ฉันรักก็เป็นพรอันประเสริฐแล้ว เราส่งกำลังใจเล็กๆ น้อยๆ ไปให้เด็กที่เข้าโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ตัวเราเองก็กำลังดิ้นรนกับสิ่งที่เรียกว่า "ฤดูร้อน" ที่ผู้ใหญ่ไม่มีทางเลือกมากนัก

ครอบครัวผมก็วางแผนจะไปเที่ยวทะเลสุดสัปดาห์หน้าเหมือนกัน แค่สองวันหนึ่งคืน แต่มันก็ยังยากอยู่ดี ลูกสาวคนโตกำลังอ่านหนังสือเตรียมสอบมหาวิทยาลัย ตารางแน่นเอี๊ยด ลูกสาวคนเล็กต้องเรียนพิเศษกับเรียนพิเศษไปกลับ ส่วนแม่ก็ยุ่งกับงานที่ค้างคา ผู้ชายที่ยุ่งที่สุดในบ้านก็เห็นด้วยอย่างง่ายดายว่า "ไปกันเถอะ ผมอยากรับลมทะเลเย็นๆ จัง! แล้วผมคงต้องเอาแล็ปท็อปมาทำงานต่อ" ผมรู้สึกจุกเล็กน้อย เพราะความปรารถนาเล็กๆ น้อยๆ ที่จะได้นั่งฟังเสียงคลื่นข้างๆ ภรรยาและลูกๆ ขณะเดียวกันก็ต้องทำงานไปด้วย

ลองคิดดูสิ ตั้งแต่เราโตขึ้น ไม่มีวันหยุดฤดูร้อนเลย 12 เดือน ไตรมาสแล้วไตรมาสเล่า กำหนดส่งงานแล้วกำหนดส่งงาน ผ่อนบ้านให้หมด แล้วก็ซื้อรถ... อย่างน้อยที่สุด เราก็แค่ตั้งตารอวันหยุดแต่ละวัน เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากวัฏจักรนั้นไปชั่วคราว รู้สึกเหมือนเรายัง "มีชีวิต" อยู่ ไม่ใช่แค่เอาตัวรอดด้วยการทำงาน อย่าให้ใครมาบอกคุณว่า คุณกินเท่าไหร่ ใช้เงินเท่าไหร่ ทำไมคุณถึงทุกข์ใจนัก เพราะความกดดันมันหนักอึ้งอยู่บนบ่าคุณ มันชัดเจนอยู่แล้ว

เด็กๆ สมัยนี้หน้าร้อนมีสีสันและรสนิยมแบบไหนกันนะ? นี่มันท้องฟ้าเต็มไปหมดเลยเหรอ? ตอนเด็กๆ ฉันเฝ้ารอหน้าร้อนเพื่อจะได้นอนตื่นสาย ออกไปข้างนอก แล้วก็กลับบ้านเกิด ตอนนี้นั่งคุยกับผู้ปกครองอยู่ งงกับตารางกิจกรรมนอกหลักสูตรที่แน่นเอี๊ยดและทักษะที่เด็กๆ ต้องแบกรับ ฉันปลอบใจตัวเองว่าหน้าร้อนก็ยังคงเป็นช่วงเวลาของวัยเด็ก แค่ต่างออกไปนิดหน่อย แล้วไง!

แล้วฤดูร้อนสำหรับคุณพ่อคุณแม่คืออะไรกันนะ? มันคือช่วงเวลาที่ต้องตื่นแต่เช้ามาหุงข้าว รีบทำอาหารเตรียมไว้ก่อนออกจากบ้าน มันคือการวางแผน ทริป สั้นๆ ประหยัดๆ สำหรับทุกคนในครอบครัว ควบคู่ไปกับการตอบอีเมลจากคู่ค้าและลูกค้า ช่วงเวลาเย็นๆ ที่เราใช้เวลาเตรียมรายงานหรือเช็คหนังสือหลังจาก "ช่วงปิดเทอมฤดูร้อน" หลับไปแล้ว อย่างไรก็ตาม ฉันเชื่อว่าฤดูร้อนยังคงอยู่ แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม เช่นเวลาที่ทุกคนในครอบครัวรับประทานอาหารเย็นร่วมกันโดยไม่มีใครถือโทรศัพท์ ลูกก็รู้วิธีหั่นส้มและชงน้ำส้มเย็นๆ ให้แม่ พ่อกับลูกช่วยกันทำความสะอาดกระถางต้นไม้เล็กๆ บนระเบียงด้วยกัน หรือแม่ค่อยๆ จัดการเสื้อผ้าสำหรับชายหาดที่ตอนนี้สั้นและคับไปหน่อย... ฤดูร้อนคือช่วงเวลาที่ทุกคนได้ผ่อนคลายและสัมผัสกันและกันอย่างมีสติ ไม่จำเป็นต้องไปไหนไกลหรือหรูหรา แค่มีกันและกันก็พอแล้ว

เพื่อนของฉันยังคงดูแลคุณแม่ของเธอที่โรงพยาบาล ฉันกำลังวางแผนไปเที่ยวทะเล ลูกของฉันกำลังนั่งวาดรูปตลก ๆ อยู่ท่ามกลางเพื่อน ๆ เพื่อทำโครงงานของโรงเรียน สามีของฉันยังคงนั่งทำงานท่ามกลางเสียงคลื่นซัดสาดที่ดังก้องอยู่ในความทรงจำอันเหนื่อยล้าของเขา และพวกเราในฐานะพ่อแม่ก็กำลังอดทนผ่านช่วงฤดูร้อนนี้ไป

ช้าๆ เต็มไปด้วยความกังวล แต่ยังคงอบอุ่นอย่างประหลาด

ที่มา: https://thanhnien.vn/mua-he-cua-me-cua-con-cua-chung-ta-185250712204607209.htm