บุคคลที่มีชื่อเสียงแห่ง 6 จังหวัดภาคใต้: ตรัน ฟอง ซัก ครูประจำหมู่บ้านผู้เป็นเลิศ

ในหนังสือเรื่อง Tan An in the Past (ตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2515) ผู้เขียน Dao Van Hoi เขียนไว้ว่า "หลายทศวรรษก่อน มีคนเพียงไม่กี่คนที่ไม่รู้จักชื่อของ Tran Phong Sac นักวิชาการด้านขงจื๊อผู้แปลเรื่องราวภาษาจีนหลายสิบเรื่อง"

นักแปลชื่อดัง

ปีนั้นผมเป็นนักเรียนที่โรงเรียนประจำจังหวัดเตินอัน ทุกคืนหลังอาหารเย็น ผมกับพี่ชายจะทำการบ้านและอ่านหนังสือจนถึง 20.00 น. จากนั้นพ่อก็หยิบหนังสือของตรัน ฟอง ซัก ที่เพิ่งยืมมาเมื่อบ่ายออกมา ผมกับพี่ชายผลัดกันอ่าน และทุกคนในครอบครัวก็นอนฟัง เพื่อนบ้านก็มาฟังด้วย และตอนสี่ทุ่มเราก็ปิดไฟแล้วเข้านอน” คุณฮอยกล่าว

ผู้เขียน Dao Van Hoi กล่าวไว้ว่า ก่อนปี 1918 ช่วงปิดเทอมใหญ่ที่สุดเริ่มต้นขึ้นในช่วงปลายเดือนธันวาคมตามปฏิทินสุริยคติ และกลับมาเปิดอีกครั้งในเดือนมีนาคมของปีถัดไป ยกเว้นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 (ปัจจุบันคือชั้นประถมศึกษาปีที่ 5) ที่กำลังเตรียมตัวสอบเข้าโรงเรียนประถมศึกษา ส่วนที่เหลือตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 ลงไป ผู้อำนวยการโรงเรียนไม่ได้สนใจและปล่อยให้ครูและนักเรียนพักตั้งแต่กลางเดือนธันวาคม ก่อนจะกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวสำหรับเทศกาลเต๊ต นักเรียนในชั้นเรียนมีประมาณ 30-40 คน มีเพียงไม่กี่สิบคนเท่านั้นที่ไปโรงเรียนเพื่อประกอบพิธีทางศาสนา และในตอนเช้าตรู่ ครูได้ขอให้นักเรียนเขียนเรียงความตามคำบอก อ่านบทเรียนภาษาฝรั่งเศสและภาษาเวียดนามสองสามบท ในช่วงบ่าย ครูได้เลือกนักเรียนบางคนในชั้นเรียนที่สามารถอ่านภาษาเวียดนามได้อย่างคล่องแคล่ว แล้วผลัดกันอ่านนิทานภาษาจีนของ Tran Phong Sac

เรื่องสองเรื่อง "Tiet Dinh San พิชิตตะวันตก" และ "Anh hung nao tam mon giai" แปลโดย Tran Phong Sac (พ.ศ. 2415 - 2471) - ภาพถ่าย: HOANG PHUONG

ภาพถ่าย: หวง เฟือง

ขอบคุณภาษาจีนที่ดี งานแปลของตรัน ฟอง ซักนั้นยอดเยี่ยมมาก เพราะเขามีจิตวิญญาณของกวี บางครั้งเขายังแทรกบทกวีอ็อกเทฟหรือควอเทรนที่ฟังแล้วสบายหูเข้าไปในงานแปลด้วย ยกตัวอย่างเช่น ในหนังสือ Phong Than เขาจบคำนำด้วยบทกวีสี่บรรทัดดังนี้: " ค่ำคืนแห่งตรัน เตรียวนั้นแจ่มใสและสงบสุข กี่ชั่วยามผ่านไป / การตีความของฟอง ซัก อธิบายอารมณ์แบบตะวันตก / ความงาม พรสวรรค์ และกฎเกณฑ์ปรากฏชัด / เขียนขึ้นเพื่อชี้แนะและเติมเต็มความปรารถนานี้ " สี่คำแรกของบทกวีสี่บรรทัดนี้ประพันธ์โดยตรัน ฟอง ซัก

ในเวลานั้น เรื่องสั้นภาษาจีนส่วนใหญ่ที่แปลโดย ตรัน ฟอง ซัก ได้รับการตีพิมพ์โดยโรงพิมพ์โจเซฟ เหงียน วัน เวียด ในหนังสือพิมพ์ ฟูนู ตัน วัน (10 กรกฎาคม ค.ศ. 1930) ฝ่ายประกาศด่วนของเจ้าของโรงพิมพ์ เจ. เหงียน วัน เวียด ได้ลงโฆษณาไว้ว่า "หากท่านซื้อเรื่องสั้นมาอ่าน กรุณาสอบถามชื่อนักแปลชื่อดังของภาคใต้ของจังหวัดนี้ ได้แก่ ตรัน ฟอง ซัก, เหงียน อัน เคออง และ เหงียน จัน สัต เพื่อไม่ให้ท่านทำเรื่องสั้นผิดพลาดและแก้ไขไม่ถูกต้อง"

ตลกเพราะรูปลักษณ์

เมื่อพูดถึงรูปลักษณ์ภายนอก ผู้เขียน Dao Van Hoi บรรยายถึงครูของเขาว่า "Tran Phong Sac เป็นคนหน้าตาน่าเกลียด ผมดก ผิวคล้ำ และตาเหล่มาก เวลาไปสอน เขาสวมผ้าพันคอสีซีด เสื้อคลุมตัวยาวเก่าๆ ร่มสีดำ และรองเท้าโทรมๆ"

ประกาศจากสำนักพิมพ์ J.Nguyen Van Viet: "Tran Phong Sac, Nguyen An Khuong และ Nguyen Chanh Sat เป็นนักแปลที่มีชื่อเสียงในภาคใต้" - ภาพถ่าย: HOANG PHUONG

ไม่ว่าฝนจะตกหรือแดดออก เขาก็ยังคงเดินจากบ้านไปโรงเรียนทุกวัน พกหนังสือติดตัวไว้ในกระเป๋าเสื้อเสมอ ตอนนั้นรัฐบาลแต่งตั้งให้เขาสอนวิชาจริยธรรมให้กับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ถึง 2 (ปัจจุบันคือชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 และ 4) นักเรียนเรียกเขาว่า "ครูจอมซน" (ขวัญกำลังใจ) หรือ "ยักษ์ไฟ" เพราะในห้องเรียน ถ้านักเรียนคนไหนเล่นซนเกินไป เขาจะตบหัวด้วยไฟและตัดคะแนนศูนย์ ซึ่งนักเรียนสมัยนั้นเรียกกันว่า...ไข่เป็ดเน่า!

ตรัน ฟอง ซัก เป็นคนเงียบขรึมและไม่ค่อยเข้าสังคม ในช่วงพัก ครูจะมารวมตัวกันเพื่อพูดคุยกัน ขณะที่เขานั่งอ่านหนังสือในห้องเรียนเพียงลำพัง เมื่ออายุเกือบ 40 ปี เขาแต่งงานกับหญิงสาวชาวชนบท บ้านของเขาอยู่ในหมู่บ้านสี่แยก หมู่บ้านบิ่ญแลป (ปัจจุบันคือเมืองเตินอาน จังหวัด ลองอาน ) หน้าบ้านของเขามีรั้วไม้ ซึ่งเขาฉาบปูนขาวและเขียนอักษรจีนไว้บนแผ่นไม้ทั้งหมด ในปี พ.ศ. 2459 หมู่บ้านสี่แยกถูกไฟไหม้ ทำให้บ้านเรือนหลายร้อยหลังถูกเผา บ้านของเขาถูกกั้นด้วยคลองเล็กๆ ทำให้ไม่ได้รับผลกระทบ

Luc Tinh Tan Van และ Nong Co Min Dam เป็นหนังสือพิมพ์สองฉบับที่นาย Tran Phong Sac มักร่วมงานด้วย - ภาพโดย: HOANG PHUONG

โว วัน เญิน นักเขียนชื่อดังกล่าวไว้ว่า ชื่อจริงของตรัน ฟอง ซัก คือ ตรัน เดียม เกิดในปี พ.ศ. 2415 ในปี พ.ศ. 2445 เขาได้ร่วมงานกับ หนังสือพิมพ์ นอง โก มิน ดัม ของนายคานาวัจโจ และ หนังสือ Luc Tinh Tan Van (1907) ของตรัน จัน เจียว และเริ่มงานแปลและงานเขียนของเขา นอกจากนี้ โว วัน เญิน ยังได้กล่าวอีกว่า เหงียน อัน เคออง, เหงียน จัน สัต และตรัน ฟอง ซัก ได้ รับการประเมินจากหนังสือพิมพ์ ฟู นู ตัน วาน ว่าเป็น "นักแปลที่มีชื่อเสียงของภาคใต้ ซึ่งตรัน ฟอง ซัก เป็นนักแปลที่มีชื่อเสียงที่สุด" ตรัน ฟอง ซัก แปลนวนิยายจีนไปแล้วถึง 29 เล่ม นวนิยายทั่วไปบางเล่มที่เขาแปลในเวลานั้น ได้แก่ Binh San Lanh Yen Toan Ca (1904), Tam Ha Nam Duong (1906), Phong Than Dien Nghia (1906), Tiet Dinh San Chinh Tay (1907), Thuan Tri Qua Giang (1908), Tay Du Dien Nghia (1909) และ Tuy Duong Truyen (1910)...

การแปลหนังสือเป็นกิจกรรมเพื่อความสนุกสนาน

บ่าง เกียง ผู้เขียนระบุว่า ตรัน ฟอง ซัก มีหนังสือรวม 59 เล่ม โดยเป็นผู้ร่วมเขียนผลงาน 11 เล่ม นอกจากการแปลนิทานจีนแล้ว เขายังเป็นผู้แต่งตำราจริยธรรมอีก 4 เล่มด้วย อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เขียนและแปลหนังสือเพื่อแสวงหากำไร

สำนักพิมพ์ Pham Van Cuong ขอแนะนำเรื่องสั้นหลายเรื่องที่แปลโดย Tran Phong Sac - ภาพโดย: HOANG PHUONG

บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงยังคงเป็นครูที่ยากจนตลอดชีวิต แม้จะมีทรัพย์สมบัติมหาศาลจากการตีพิมพ์หนังสือ ลูกศิษย์ของเขา นักเขียน เดา วัน ฮอย ได้กล่าวอย่างขมขื่นว่าเขาเป็นบุคคล "ที่มีพรสวรรค์แต่ไร้ชีวิต ใช้ชีวิตสร้างชื่อเสียงให้กับสำนักพิมพ์ ไม่มีเงินเหลือเฟือ และเสียชีวิตอย่างยากจน"

เป็นที่เล่าขานกันว่าแม้เขาจะเล่นเครื่องดนตรีไม่เป็น แต่เขามีความสามารถพิเศษในการประพันธ์เพลงโดยอาศัยโน้ตของเครื่องดนตรี นอกจากหนังสือ Cam ca tan dieu แล้ว เขายังประพันธ์บทละครไฉ่เหลืองอีกหลายเรื่อง ซึ่งส่วนใหญ่มีแก่นเรื่องมาจากนิทานจีน เช่น ต้าก๊กเข้าวัง, เของเฮาต้องทนทุกข์ทรมานจากความอยุติธรรม, หั่งโว่อำลางูโก, เหงวี่ยตห่าตามหาสามี, เหงวี่ยตเกี่ยวบวช, ตรัมตรินห์อาน, กวนกงตกที่ห่าปี้, ทัมทังปรากฏกาย ... ทั้งหมดนี้ตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์เซวนาย ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2470 ถึง พ.ศ. 2472 (โปรดติดตามตอนต่อไป)

ที่มา: https://thanhnien.vn/nhan-vat-noi-tieng-nam-ky-luc-tinh-tran-phong-sac-thay-giao-lang-xuat-sac-185250629220654145.htm