บุคคลที่มีชื่อเสียงใน 6 จังหวัดของเวียดนามใต้: ตรัน ฟอง ซัก ครูประจำหมู่บ้านที่ยอดเยี่ยม

ในหนังสือเรื่อง Tan An in the Past (ตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2515) ผู้เขียน Dao Van Hoi เขียนไว้ว่า "หลายทศวรรษก่อน มีคนเพียงไม่กี่คนที่ไม่รู้จักชื่อของ Tran Phong Sac ปราชญ์ขงจื๊อผู้แปลเรื่องราวภาษาจีนหลายสิบเรื่อง"

นักแปลชื่อดัง

ปีนั้น ผมเป็นนักเรียนที่โรงเรียนประจำจังหวัดเตินอัน ทุกคืนหลังอาหารเย็น ผมกับพี่ชายจะทำการบ้านและอ่านหนังสือจนถึง 20.00 น. จากนั้นพ่อก็หยิบหนังสือของตรัน ฟอง ซัก ที่เพิ่งยืมมาเมื่อบ่ายออกมา ผมกับพี่ชายผลัดกันอ่าน และทุกคนในครอบครัวก็นอนฟัง เพื่อนบ้านก็มาฟังและมีส่วนร่วมด้วย และตอนสี่ทุ่มเราก็ปิดไฟแล้วเข้านอน” คุณฮอยกล่าว

ผู้เขียน Dao Van Hoi กล่าวไว้ว่า ก่อนปี พ.ศ. 2461 ช่วงปิดเทอมใหญ่ที่สุดเริ่มต้นขึ้นในปลายเดือนธันวาคมและกลับมาเปิดอีกครั้งในเดือนมีนาคมของปีถัดมา ยกเว้นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 (ปัจจุบันคือชั้นประถมศึกษาปีที่ 5) ที่กำลังเตรียมตัวสอบประกาศนียบัตรประถมศึกษา ส่วนนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 และต่ำกว่านั้น ผู้อำนวยการโรงเรียนได้เพิกเฉยและปล่อยให้ครูและนักเรียนได้พักตั้งแต่กลางเดือนธันวาคมก่อนที่จะกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวสำหรับเทศกาลเต๊ต นักเรียนในชั้นเรียนมีประมาณสามสิบหรือสี่สิบคน เพียงไม่กี่สิบคนมาโรงเรียนเพื่อประกอบพิธีทางศาสนา และในตอนเช้า ครูได้ให้นักเรียนเขียนเรียงความตามคำบอกและอ่านข้อความภาษาฝรั่งเศสและภาษาเวียดนามสองสามข้อความ ในช่วงบ่าย ครูได้เลือกนักเรียนบางคนในชั้นเรียนที่สามารถอ่านภาษาเวียดนามได้อย่างคล่องแคล่ว แล้วผลัดกันอ่านนิทานภาษาจีนของ Tran Phong Sac

นวนิยายสองเรื่อง "Tiet Dinh San พิชิตตะวันตก" และ "Anh hung nao tam mon giai" แปลโดย Mr. Tran Phong Sac (พ.ศ. 2415 - 2471) - ภาพถ่าย: HOANG PHUONG

ภาพถ่าย: หวง เฟือง

ขอบคุณคนจีนดีๆ งานแปลของตรัน ฟอง ซักนั้นยอดเยี่ยมมาก เพราะเขามีจิตวิญญาณของกวี บางครั้งเขาจะแทรกบทกลอนแปดบทหรือสี่บทที่ฟังแล้วไพเราะลงในงานแปล ตัวอย่างเช่น ในหนังสือ “ฟอง ถั่น ” เขาจบคำนำด้วยบทกวีสี่บรรทัดดังนี้: “ ค่ำคืนแห่งตรัน ตรอย ถั่น กี่ชั่วยามผ่านไป/ฟอง ตัน เดียน เงีย อธิบายอารมณ์ความรู้สึกของชาวตะวันตก/ความงาม พรสวรรค์ และกฎเกณฑ์ต่างๆ ได้ถูกแสดงออกมาอย่างครบถ้วน/บันทึกเพื่อให้คำแนะนำและเติมเต็มความปรารถนานี้ ” สี่คำแรกของบทกวีสี่บรรทัดนี้คัดลอกโดยตรัน ฟอง ซัก

ในเวลานั้น เรื่องราวภาษาจีนส่วนใหญ่ที่แปลโดยเจิ่น ฟอง ซัก ได้รับการตีพิมพ์โดยโรงพิมพ์โจเซฟ เหงียน วัน เวีย ด ในหนังสือพิมพ์ฟู นู เติน วัน (10 กรกฎาคม ค.ศ. 1930) ฝ่ายประกาศด่วนของเจ. เหงียน วัน เวียด เจ้าของโรงพิมพ์ ได้ลงโฆษณาไว้ว่า "หากท่านต้องการซื้อเรื่องราวเหล่านี้และอ่าน โปรดสอบถามชื่อนักแปลชื่อดังของภาคใต้ ได้แก่ เจิ่น ฟอง ซัก, เหงียน อัน เคออง และเหงียน จัน สัต เพื่อที่ท่านจะได้ไม่ทำผิดพลาดและแก้ไขเรื่องราวอย่างไม่ระมัดระวัง"

ตลกเพราะรูปลักษณ์

เมื่อพูดถึงรูปลักษณ์ภายนอก ผู้เขียน Dao Van Hoi บรรยายถึงครูของเขาว่า "Tran Phong Sac เป็นคนหน้าตาน่าเกลียด ผมดกดำ ผิวคล้ำ และตาเหล่มาก เวลาไปสอน เขาสวมผ้าพันคอสีซีด เสื้อคลุมตัวยาวเก่าๆ ร่มสีดำ และรองเท้ารูปกบโทรมๆ"

ประกาศจากสำนักพิมพ์ J.Nguyen Van Viet: "Tran Phong Sac, Nguyen An Khuong และ Nguyen Chanh Sat เป็นนักแปลที่มีชื่อเสียงในภาคใต้" - ภาพถ่าย: HOANG PHUONG

ไม่ว่าฝนจะตกหรือแดดออก เขาก็ยังคงเดินจากบ้านไปโรงเรียนทุกวัน พกหนังสือติดตัวไว้ในกระเป๋าเสื้อเสมอ ตอนนั้นรัฐบาลแต่งตั้งให้เขาสอนวิชาจริยธรรมให้กับนักเรียนตั้งแต่ชั้น ป.5 ถึง ป.2 (ปัจจุบันคือ ป.1 และ ป.4) นักเรียนเรียกเขาว่า "ครูจอมวายร้าย" (ขวัญกำลังใจ) หรือ "ยักษ์ไฟ" เพราะในห้องเรียน ถ้านักเรียนคนไหนเล่นซนเกินไป เขาจะตบหัวด้วยไฟและตัดคะแนนศูนย์ ซึ่งนักเรียนสมัยนั้นเรียกกันว่า...ไข่เป็ดเน่า!

ตรัน ฟอง ซัก เป็นคนเงียบขรึมและไม่ค่อยเข้าสังคม ในเวลาว่าง ครูจะมารวมตัวกันเพื่อพูดคุยกัน ขณะที่เขานั่งอ่านหนังสือในห้องเรียนเพียงลำพัง เมื่ออายุเกือบ 40 ปี เขาแต่งงานกับหญิงสาวชาวชนบท บ้านของเขาอยู่ในหมู่บ้านสี่แยก หมู่บ้านบิ่ญแลป (ปัจจุบันคือเมืองเตินอาน จังหวัด ลองอาน ) หน้าบ้านของเขามีรั้วไม้ ซึ่งเขาทาสีขาวและเขียนอักษรจีนไว้บนแผ่นไม้ทั้งหมด ในปี พ.ศ. 2459 หมู่บ้านสี่แยกถูกไฟไหม้ ทำให้บ้านเรือนหลายร้อยหลังถูกเผา บ้านของเขาถูกกั้นด้วยคลองเล็กๆ จึงไม่ได้รับผลกระทบ

Luc Tinh Tan Van และ Nong Co Min Dam เป็นหนังสือพิมพ์สองฉบับที่นาย Tran Phong Sac มักร่วมงานด้วย - ภาพโดย: HOANG PHUONG

โว วัน เญิน ผู้เขียนระบุว่า ชื่อจริงของตรัน ฟอง ซัก คือ ตรัน เดียม เกิดในปี พ.ศ. 2415 ในปี พ.ศ. 2445 เขาได้ร่วมงานกับ หนังสือพิมพ์ นอง โก มิน ดัม ของนายคานาวัจโจ และ หนังสือพิมพ์ หลุก ติญ เติน เติน เติน (1907) ของตรัน จัน เจียว และเริ่มงานแปลและงานเขียนของเขา นอกจากนี้ โว วัน เญิน ยังได้กล่าวอีกว่า เหงียน อัน เคออง, เหงียน เติน สัต และตรัน ฟอง ซัก ได้ รับการประเมินจากหนังสือพิมพ์ ฟู นู เติน เติน ว่าเป็น "นักแปลที่มีชื่อเสียงของภาคใต้ ซึ่งตรัน ฟอง ซัก เป็นนักแปลที่มีชื่อเสียงที่สุด" ตรัน ฟอง ซัก แปลนวนิยายจีนไปแล้วถึง 29 เล่ม นวนิยายทั่วไปบางเล่มที่เขาแปลในเวลานั้น ได้แก่ Binh San Lang Yen Toan Ca (1904), Tam Ha Nam Duong (1906), Phong Than Dien Nghia (1906), Tiet Dinh San Chinh Tay (1907), Thuan Tri Qua Giang (1908), Tay Du Dien Nghia (1909) และ Tuy Duong Truyen (1910)...

การแปลหนังสือเป็นกิจกรรมเพื่อความสนุกสนาน

บ่าง เกียง ผู้เขียนระบุว่า ตรัน ฟอง ซัก มีหนังสือรวม 59 เล่ม โดยเป็นผู้ร่วมเขียนผลงาน 11 เล่ม นอกจากการแปลนิทานจีนแล้ว เขายังเป็นผู้แต่งตำราจริยธรรมอีก 4 เล่ม อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เขียนและแปลหนังสือเพื่อแสวงหากำไร

สำนักพิมพ์ Pham Van Cuong ขอแนะนำเรื่องราวบางส่วนที่แปลโดย Tran Phong Sac - ภาพโดย: HOANG PHUONG

บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงยังคงเป็นครูที่ยากจนมาตลอดชีวิต แม้จะมีทรัพย์สมบัติมหาศาลจากการตีพิมพ์หนังสือ ลูกศิษย์ของเขา นักเขียนชื่อดาว วัน ฮอย ได้กล่าวอย่างขมขื่นว่าเขาเป็น "คนเก่งแต่ไร้ประโยชน์ ใช้ชีวิตสร้างชื่อเสียงให้สำนักพิมพ์จนร่ำรวย ไม่มีอะไรเหลือ และตายอย่างยากจน"

ว่ากันว่าถึงแม้เขาจะเล่นพิณไม่เป็น แต่เขามีความสามารถพิเศษในการประพันธ์เพลงโดยอาศัยพิณ นอกจากหนังสือ Cam ca tan dieu แล้ว เขายังประพันธ์บทละครไฉ่เหลืองอีกหลายเรื่อง ซึ่งส่วนใหญ่มีแก่นเรื่องมาจากนิทานจีน เช่น ต้าก๊กเข้าวัง, เของเฮาได้รับความอยุติธรรม, เซียงหวู่อำลางู่โก, เหงียนห่าตามหาสามี, เหงียนห่าบวชเป็นพระ, ตรัม ตรินห์ อัน, กวน กง เสียห่าปี้, ทัม ทัง ปรากฏกาย ... ทั้งหมดนี้ตีพิมพ์โดยเซวนาย ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2470 ถึง พ.ศ. 2472 (โปรดติดตามตอนต่อไป)

ที่มา: https://thanhnien.vn/nhan-vat-noi-tieng-nam-ky-luc-tinh-tran-phong-sac-thay-giao-lang-xuat-sac-185250629220654145.htm