ตั้งแต่เวลา 6:30 น. เรือลำเล็กของคุณโด วัน หลาน (เกิดปี 1954) พร้อมกับเพื่อนร่วมงาน ออกจากท่าเรือและล่องไปตามทางน้ำที่คุ้นเคย จังหวะการทำงานของพวกเขาเป็นไปอย่างสม่ำเสมอ แทบไม่มีการหยุดพักเลย บางคนสังเกตการณ์ บางคนจับอวน บางคนบังคับเรือ...

คุณหลานทำงานนี้มาเพียงสองปี ในขณะที่เพื่อนอีกสองคนอยู่กับเขามาสี่ปีและเกือบสิบปีตามลำดับ ทั้งคู่ไม่ค่อยพูดคุยกันบนเรือ เสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงเครื่องยนต์และเสียงคลื่น เพราะทุกคนจดจ่ออยู่กับน้ำ ทุกครั้งที่พวกเขาเห็นขยะลอยน้ำ คุณหลานจะยืนนิ่งอยู่ที่หัวเรือ รีบหย่อนตาข่ายยาวลงอย่างรวดเร็วและชำนาญ ตักขึ้นมา แล้วทิ้งลงถังขยะ ขยะที่เก็บได้จะถูกคัดแยกบนดาดฟ้าเรือ แบ่งเป็นถังขยะตามที่กำหนด แล้วจึงนำขึ้นฝั่งเมื่อสิ้นสุดวัน


คุณลานเล่าว่า "เราใช้ตาข่ายเก็บและคัดแยกขยะ แล้วนำขึ้นฝั่งเพื่อนำไปกำจัดอย่างถูกวิธี งานนี้หนักมาก บางวันขยะเยอะมากจนมือปวดไปหมด แถมแดดก็แผดเผาอีกต่างหาก แต่พอเก็บขยะเสร็จก็รู้สึกโล่งใจ"


คุณ Pham Van Son (เกิดปี พ.ศ. 2501) เป็นคนขับเรือ งานของเขาอาจดูง่าย แต่ต้องใช้สมาธิอย่างต่อเนื่อง ทั้งการสังเกต การควบคุมเรือให้ทรงตัวเพื่อให้คนข้างหน้าสามารถควบคุมเรือได้ และการควบคุมทิศทางอย่างมีเชิงรุกตามเศษซากที่ลอยอยู่ทุกกลุ่ม เมื่อแสงแดดแรงและน้ำใสแจ๋ว การมองเห็นเศษซากจะยิ่งยากขึ้นไปอีก “การขับเรือต้องใช้สมาธิอย่างต่อเนื่อง การรักษาเสถียรภาพของเรือ และสายตาที่เฉียบคม” คุณ Son กล่าว

พวกเขาเลิกงานกะเช้าประมาณ 11 โมงเช้า พักสักครู่ แล้วจึงเริ่มทำความสะอาดน้ำรอบใหม่ในช่วงบ่าย งานนี้ทำซ้ำทุกวัน แทบจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ แต่ด้วยเหตุนี้ น้ำจึงยังคงใสสะอาดและงดงามบริสุทธิ์

อาทิตย์อัสดง เรือกลับเข้าฝั่ง แต่พรุ่งนี้การเดินทางจะเริ่มต้นใหม่ พวกเขาคือ "วีรบุรุษ" ไร้ผ้าคลุม แต่ด้วยสองมือและความอดทน พวกเขาได้รักษาความงามของท้องทะเลไว้ได้ และบางที สิ่งที่พวกเขาปรารถนามากที่สุดอาจไม่ใช่คำชม หากแต่เป็นการได้เห็นขยะบนผิวน้ำลดน้อยลง เพื่อที่อ่าวฮาลองจะคงสีฟ้าครามตลอดไป และเพื่อบรรเทาภาระบนบ่าของพวกเขา
ที่มา: https://baoquangninh.vn/nhung-nguoi-hung-giu-gin-mau-xanh-bien-ca-3387728.html










การแสดงความคิดเห็น (0)