สตรีเดินผ่านไปอย่างเงียบๆ เมื่อวันที่ 20 ตุลาคม - หนังสือพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์ Cao Bang

ในวันสตรีเวียดนาม 20 ตุลาคม ท้องถนนจะเต็มไปด้วยสีสันมากกว่าปกติ มีดอกไม้วางขายอยู่ทั่วไป มีของขวัญที่ห่ออย่างประณีต และคำอวยพรให้แก่สตรี ทั้งในสำนักงาน โรงเรียน และครอบครัว ต่างก็แสดงความสุขและเกียรติยศของสตรีผ่านรอยยิ้มและช่อดอกไม้เล็กๆ แต่ท่ามกลางสีสันสดใสเหล่านั้น ยังมีสตรีอีกหลายคนที่ใช้วันนี้อย่างเงียบๆ ไม่มีดอกไม้ ไม่มีของขวัญ ไม่มีคำอวยพร มีเพียงงาน ความรับผิดชอบ และสิ่งเรียบง่ายที่พวกเธอยังคงผูกพันอยู่ทุกวัน

ในวันที่ 20 ตุลาคม ณ โรงเรียนบางแห่งในเขตที่ราบสูง ไม่มีการแสดงความยินดี ไม่มีการประชุม มีเพียงเสียงนักเรียนอ่านบทเรียน เสียงครกตำข้าวโพดท่ามกลางหมอกยามเช้า ที่นั่น เหล่าครูยังคงมุ่งมั่นในหมู่บ้านและโรงเรียนของตน ฝ่าฟันระยะทางอันยาวไกลระหว่างภูเขาและป่าเพื่อไปเรียน แม้จะไม่มีช่อดอกไม้ แต่รอยยิ้มสดใสของนักเรียนคือของขวัญที่มีความหมายที่สุด

เสียงและเสียงหัวเราะของเด็กๆ ถือเป็นของขวัญ “พิเศษ” สำหรับครูทุกคนบนที่สูง

ครูดัง ถิ เลียม ครูประจำโรงเรียนประถมพจาเวียง ตำบลทองนอง กล่าวว่า “เนื่องจากผลกระทบจากพายุลูกที่ 10 และ 11 นักเรียนจึงต้องหยุดเรียน วันนี้เป็นวันหยุด 20/10 แต่ฉันและเพื่อนร่วมงานยังคงไปเรียนชดเชยกิจกรรม ดังนั้นวันหยุดจึงเหมือนวันอื่นๆ สำหรับฉัน ความสุขไม่ได้อยู่ที่การแสดงความยินดีหรือช่อดอกไม้สีสันสดใส แต่อยู่ที่การที่นักเรียนมาโรงเรียนอย่างสม่ำเสมอและมีความก้าวหน้า”

บนเนินเขาสูง แม่และพี่สาวน้องสาวยังคงแบกข้าวโพด ฟืน และชีวิตทั้งหมดไว้บนบ่าเล็กๆ ของพวกเขา เริ่มต้นวันใหม่ก่อนพระอาทิตย์ขึ้นและจบลงเมื่อฟ้ามืด สำหรับพวกเขา วันที่ 20 ตุลาคมก็เป็นเพียงวันธรรมดาๆ วันหนึ่งที่ยังคงทำไร่ ทำครัว ดูแลลูกๆ และดูแลครอบครัว ความสุขของพวกเขานั้นเรียบง่ายมาก เพียงแค่ผลผลิตที่ดีและลูกๆ ได้ไปโรงเรียนก็ทำให้พวกเขามีความสุขแล้ว

คุณหลุค ถิ เซา จากชุมชนเหงียนบิ่ญ เล่าว่า ทุกวันนี้ก็ไม่ต่างจากวันอื่นๆ เลย ฉันยังคงไปทำนา ทำอาหาร และดูแลลูกๆ อยู่ บางครั้งเมื่อพี่น้องในหมู่บ้านได้พบปะพูดคุยกันอย่างมีความสุข ฉันรู้สึกอบอุ่นใจ ฉันแค่หวังว่าลูกๆ จะเรียนหนังสือได้ดีและมีชีวิตที่ดีขึ้น นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขแล้ว

สำหรับหลายๆ คน ความสุขบางครั้งก็คือการทำงานและดูแลครอบครัว

ในเมืองที่พลุกพล่าน ผู้คนพลุกพล่านไปมา ยังคงมีผู้หญิงทำงานเงียบๆ อยู่บ้าง พวกเธอคือพนักงานทำความสะอาดที่กวาดถนนอย่างขยันขันแข็ง คนงานกะกลางคืนในโรงงาน และผู้หญิงที่ขายของในตลาดจนดึกดื่น พวกเธอไม่มีเวลาแวะรับช่อดอกไม้ และไม่คิดเลยว่าใครจะอวยพร “สุขสันต์วันที่ 20 ตุลาคม” ให้กับพวกเธอ สำหรับพวกเธอแล้ว วันทำงานที่สงบสุขและการได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย เป็นของขวัญล้ำค่าที่สุด

คุณเหงียน ถิ ถั่น เจ้าหน้าที่สุขาภิบาลเมือง เล่าว่า “ช่วงนี้ขยะเยอะกว่าปกติ ชาวบ้านออกไปสังสรรค์กัน ฉันทำงานดึกหน่อย แต่ก็ชินแล้ว หลายปีมานี้ฉันไม่มีวันหยุดวันที่ 20 ตุลาคมเลย

บางทีผู้หญิงเงียบขรึมเหล่านี้อาจจะมุ่งมั่นและมอบความรักในแบบของตัวเองอยู่เสมอ พวกเธอไม่จำเป็นต้องได้รับเกียรติด้วยช่อดอกไม้ แต่ควรได้รับความเข้าใจ การแบ่งปัน และความเคารพจากคนรอบข้าง

วันที่ 20 ตุลาคม เป็นโอกาสที่สังคมจะได้แสดงความกตัญญูต่อผู้หญิง แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่เราจะรำลึกถึงผู้หญิงที่ไม่เคยมีวันนี้เป็นของตัวเอง พวกเธอทำงานหนักและอุทิศตนอย่างเงียบๆ ตั้งแต่พื้นที่ภูเขาอันห่างไกลไปจนถึงเมืองใหญ่ที่พลุกพล่าน พวกเธอล้วนมีความงามแบบเดียวกับผู้หญิงเวียดนามอยู่ในตัว นั่นคือ อ่อนโยน ขยันขันแข็ง และอดทนในทุกสถานการณ์

มีคนเคยกล่าวไว้ว่า ผู้หญิงในดินแดนชายแดนเปรียบเสมือนดอกไม้ป่า แม้จะไม่เจิดจรัส แต่พวกเธอก็ยืนหยัด แข็งแกร่ง และมีกลิ่นหอมในแบบของตัวเองเสมอ ท่ามกลางชีวิตที่วุ่นวาย พวกเธอคือกำลังใจของครอบครัว คอยหล่อเลี้ยงไฟในบ้าน และคอยสร้างความงดงามให้กับชีวิตอย่างเงียบๆ

ไม่ว่าคุณจะอาศัยอยู่ที่ไหนหรือทำอะไร ผู้หญิงทุกคนก็เป็นดอกไม้ที่ "ส่งกลิ่นหอม" ให้กับชีวิต

ดังนั้น แม้จะไม่มีดอกไม้หรือของขวัญ แม้จะไม่มีคำอวยพรใดๆ พวกเขาก็ยังสมควรได้รับการชื่นชม เพราะทุกวันที่พวกเขามีชีวิตอยู่ ทุกการกระทำของพวกเขาล้วนแฝงไปด้วยความรักและการเสียสละอย่างเงียบๆ

ในวันสตรีเวียดนามนี้ เมื่อเราส่งคำอวยพร ขอให้เราระลึกไว้เสมอว่ายังมีผู้หญิงอีกมากที่ยังคงทำงานอย่างเงียบๆ เลี้ยงดูลูกๆ และแบกรับภาระชีวิต พวกเธอไม่มีวันที่ 20 ตุลาคมเป็นของตัวเอง แต่พวกเธอคือผู้ที่ทำให้วันนี้มีความสมบูรณ์และมีความหมายมากยิ่งขึ้น

เคดี-เควี

ที่มา: https://baocaobang.vn/nhung-nguoi-phu-nu-lang-le-di-qua-ngay-20-10-3181498.html