ความคิดสุ่มเกี่ยวกับ pho

แม่เป็นคนซุ่มซ่ามจึงทำอาหารง่ายๆ เด็กๆ ก็ยังชอบกินอยู่ดี ลูกๆ ของฉันชอบกินบะหมี่หั่นเป็นชิ้นใหญ่ แต่ในตลาดขายแต่แบบแผ่นบางๆ ฉันเลยซื้อเส้นก๋วยเตี๋ยวมาหั่นเองหนาประมาณ 1 เซนติเมตร พ่อค้าเส้นก๋วยเตี๋ยวบอกว่าทำไมต้องหั่นด้วย แต่เด็กๆ ของฉันชอบมาก เมื่อพวกเขาเอาเส้นก๋วยเตี๋ยวกลับบ้าน พวกเขาจะดีใจเมื่อเส้นก๋วยเตี๋ยวถูกหั่นเป็นชิ้นใหญ่ ฉันไม่แน่ใจ แต่เส้นก๋วยเตี๋ยวหั่นเป็นชิ้นใหญ่ดูเป็นบ้านๆ และโบราณกว่า และรสชาติก็อร่อยกว่า

ฉันเป็นคนจาก Nam Dinh ฉันจึงไม่รู้ว่า Nam Dinh pho กับ Hanoi pho ต่างกันอย่างไร ครั้งหนึ่งฉันไป Nam Dinh และแวะร้าน pho แห่งหนึ่ง อร่อยมากจนฉันถามคนขาย pho ว่าเขาซื้อเนื้อจากไหน ผู้ขาย pho คงคิดว่าคนจากฮานอยน่าจะชอบแบบสไตล์เมืองมากกว่า เขาเลยบอกว่าเขาซื้อเนื้อมาจากฮานอย โอ้ ไม่นะ

แต่ Nam Dinh pho ค่ำคืนที่ตลาดเวียง อากาศเย็นสบายของฤดูใบไม้ผลิ แผงขาย pho แน่นขนัด แวะกิน pho สักชาม น้ำซุปที่กำลังเดือด เนื้อหั่นเป็นชิ้นบาง ๆ นุ่ม ๆ ที่มีไขมัน ไขมันติดมัน และเส้นเอ็นทับกันเป็นชั้น ๆ น้ำซุป pho ที่เคี่ยวด้วยกระดูกวัวที่มีกลิ่นหอม ตลาดเวียงทั้งตลาดคึกคักมาก มือทั้งสองข้างถือชาม pho ท้องที่อิ่มไปครึ่งหนึ่ง และเครื่องในยังเหลืออะไรกินในคืนฤดูใบไม้ผลิ

ฉันเคยลองกินเฝอเวียดนามที่ญี่ปุ่น อเมริกา หรือเยอรมนี ครั้งแรกเมื่อประมาณ 20 ปีที่แล้ว และเป็นเฝอที่ชาวต่างชาติทำ ไม่ใช่คนเวียดนามที่นั่น ตอนนั้นฉันกินมันด้วยความคิดที่จะลองดูว่าเฝออยู่ในมือชาวต่างชาติได้อย่างไร แน่นอนว่ามันน่าเบื่อ เส้นเฝอแห้ง น้ำซุปปรุงด้วยเครื่องเทศสำเร็จรูปและลูกชิ้นเนื้อ แต่ร้านพวกนั้นแน่นตลอดเวลา พิสูจน์ให้เห็นว่าในตอนนั้น แม้ว่าจะไม่มี Facebook หรือโซเชียลเน็ตเวิร์กเหมือนตอนนี้ แต่เฝอก็เป็นแบรนด์ที่มีชื่อเสียงในโลก แล้ว หญิงชาวอิตาลีคนหนึ่งเคยบอกฉันว่า ฉันชอบเฝอเวียดนามมาก ฉันสามารถกินเฝอได้ทุกเช้า ทุกที่ มันอิ่มท้องพอประมาณ แต่ก็เบาและโปร่งสบาย ผสมผสานรสชาติ สีสัน เนื้อสัมผัส แป้ง เนื้อ และผัก และมันดึงดูดประสาทสัมผัสทางกลิ่นมาก

เมื่อได้ฟังเธอพูด ฉันก็ตระหนักได้ทันทีว่าฉันไม่เคยสนใจการผสมผสานที่ลงตัวนี้เลย แต่เพียงกินเฝอเป็นอาหารเช้าเมื่อต้องรีบไปทำงาน เพลิดเพลินกับกลิ่นหอมของเฝอในเช้าวันหยุดสุดสัปดาห์ที่แสนจะชิลล์ จากนั้นก็ไปร้านกาแฟ หรือเมื่อยุ่งและมีความสุขกับการได้กินเฝอหม้อหนึ่งที่ฉันทำให้ลูกๆ ที่บ้าน มันเป็นเพียงความรู้สึกที่ขึ้นอยู่กับช่วงเวลา และเรามักจะไม่ค่อยคิดถึงความสุขที่เรามีมากนัก

แอนโธนี่ บูร์เดน เชฟชื่อดังที่ทำให้ร้านบุนจาในฮานอยโด่งดังร่วมกับประธานาธิบดีโอบามา มีความหลงใหลเป็นพิเศษในอาหารเวียดนาม ตลอดการเดินทางหลายสิบครั้งที่เขาไปเวียดนาม เขามักจะเพลิดเพลินกับอาหารริมทางที่มีสีสันและรสชาติเข้มข้นในเวียดนามเสมอ และเขายังบอกด้วยว่าเขาชอบเฝอมาก คุณสามารถถามชาวต่างชาติคนไหนก็ได้ บางทีในบรรดาคนที่คุณเคยพบ อาจจะ 2 ใน 3 หรือ 3 ใน 4 หรืออาจจะมากถึง 99% ชอบเฝอ ในเมนูเวียดนามที่แปลเป็นภาษาต่างประเทศ เฝอยังคงใช้ชื่อเดิม โดยไม่จำเป็นต้องอธิบายว่าเป็นก๋วยเตี๋ยวเหมือนภาษาอังกฤษอีกต่อไป

เฝอเป็นอาหารที่น่าสนใจมาก ไม่จำเป็นต้องมีชื่อมรดก ตอนแรกฉันรู้สึกแปลก ๆ เมื่อได้ยินชื่อมรดก แต่ก็มีชื่อและเรื่องราวมากมายที่จะสื่อถึง ดังนั้น เฝอจะเป็นอย่างไรเมื่อมีชื่อมรดก เราได้พูดคุยกันมาหลายปีเกี่ยวกับการนำอาหารเวียดนามที่ยอดเยี่ยมมาสู่แบรนด์อาหารเวียดนามสู่โลก สู่ทูตวัฒนธรรม สู่ส่วนประกอบของพลังอ่อนของเวียดนาม ในบรรดาส่วนประกอบเหล่านั้น เฝอเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ แต่การยกระดับเฝอให้เป็นเช่นนั้น ย่อมทำไม่ได้แยกจากกัน แต่ก็ไม่ยากเกินไป เพราะเฝอเองก็มีเสน่ห์เพียงพอแล้ว ความจริงได้พิสูจน์แล้ว ความรักสามารถผ่านเข้าไปในกระเพาะได้ ซึ่งนั่นเป็นจริงสำหรับทุกคน ดังนั้นการรักเวียดนามด้วยเฝอจึงเป็นไปได้อย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น แม่ทุกคนสามารถทำให้ครอบครัวมีความสุขได้จากทุกบ้านด้วยหม้อเฝอ ซึ่งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้และมีกลิ่นหอม แม้ว่าเธอจะเป็นแม่ที่ซุ่มซ่ามก็ตาม

ที่มา: https://daidoanket.vn/tan-man-ve-pho-10288952.html