ความคิดสุ่มเกี่ยวกับโฟ

แม่เป็นคนซุ่มซ่ามจึงทำอาหารง่ายๆ แต่เด็กๆ ก็ยังชอบ ลูกๆ ของฉันชอบบะหมี่หั่นชิ้นใหญ่ แต่ตลาดขายเป็นชิ้นบางๆ เท่านั้น ดังนั้นฉันจึงซื้อเส้นก๋วยเตี๋ยวมาหั่นเอง หนาประมาณ 1 เซนติเมตร คนขายก๋วยเตี๋ยวบอกว่าทำไมต้องหั่นด้วย แต่ลูกๆ ของฉันชอบมาก เวลาเอาเส้นก๋วยเตี๋ยวกลับบ้าน พวกเขาจะดีใจมากเมื่อเส้นก๋วยเตี๋ยวหั่นเป็นชิ้นใหญ่ ฉันไม่แน่ใจ แต่บะหมี่หั่นชิ้นใหญ่ดูเป็นบ้านๆ และโบราณกว่า แถมยังอร่อยกว่าด้วย

ด้วยความที่เป็นคนเมือง นามดิ่ญ ผมเลยไม่รู้ว่าเฝอนามดิ่ญกับเฝอฮานอยต่างกันยังไง ครั้งหนึ่งผมไปเที่ยวเมืองนามดิ่ญแล้วแวะร้านเฝอร้านหนึ่ง อร่อยมากจนผมถามคนขายเฝอว่าซื้อเนื้อมาจากไหน คนขายเฝอคงคิดว่าคนฮานอยน่าจะชอบแบบสไตล์คนเมืองมากกว่า เลยบอกว่าซื้อเนื้อมาจากฮานอย อ้อ ไม่นะ

แต่ Nam Dinh pho ยามค่ำคืนที่ตลาดเวียง อากาศเย็นสบายของฤดูใบไม้ผลิ แผงขาย pho แน่นขนัด แวะซื้อ pho หนึ่งชาม น้ำซุปที่ร้อนระอุ ชิ้นเนื้อบางนุ่มที่มีชั้นของไขมัน เอ็น และไขมัน น้ำซุป pho หม้อที่เคี่ยวกับกระดูกวัวที่มีกลิ่นหอม ตลาดเวียงทั้งตลาดคึกคัก มือที่ถือชาม pho ท้องที่อิ่มครึ่งหนึ่งและเครื่องในยังคงอยู่ราวกับอยู่ในค่ำคืนแห่งฤดูใบไม้ผลิ

ฉันเคยลองเฝอเวียดนามที่ญี่ปุ่น สหรัฐอเมริกา หรือเยอรมนี ครั้งแรกๆ ก็ประมาณ 20 ปีที่แล้ว เป็นเฝอที่ชาวต่างชาติทำ ไม่ใช่คนเวียดนามที่นั่น ตอนนั้นฉันกินด้วยความคิดที่จะดูว่าเฝออยู่ในมือชาวต่างชาติอย่างไร แน่นอนว่ามันน่าเบื่อ เส้นเฝอก็แห้ง น้ำซุปก็ปรุงด้วยเครื่องเทศสำเร็จรูปและลูกชิ้นเนื้อ แต่ร้านพวกนั้นคนแน่นตลอด พิสูจน์ให้เห็นว่าในสมัยนั้น ถึงแม้จะไม่มีเฟซบุ๊กหรือโซเชียลมีเดียเหมือนสมัยนี้ แต่เฝอก็เป็นแบรนด์ที่แข็งแกร่งใน โลก แล้ว เคยมีผู้หญิงอิตาลีคนหนึ่งบอกฉันว่า ฉันชอบเฝอเวียดนามมาก กินได้ทุกเช้า ที่ไหนก็ได้ มันอิ่มท้องดี แต่เบาและโปร่งสบาย ผสมผสานรสชาติ สีสัน และวัตถุดิบ ทั้งแป้ง เนื้อสัตว์ และผัก เข้ากับกลิ่นได้อย่างลงตัว

พอได้ฟังเธอพูด ฉันก็ตระหนักได้ทันทีว่าฉันไม่เคยใส่ใจกับส่วนผสมที่ลงตัวนี้มาก่อน ฉันก็แค่กินเฝอเป็นอาหารเช้าตอนรีบไปทำงาน ดื่มด่ำกับกลิ่นหอมของเฝอในเช้าวันหยุดสุดสัปดาห์แบบชิลล์ๆ แล้วไปร้านกาแฟ หรือไม่ก็ยุ่งอยู่กับเฝอที่ทำไว้ให้ลูกๆ ที่บ้านอย่างมีความสุข มันเป็นแค่ความรู้สึกชั่วขณะหนึ่ง และบ่อยครั้งที่เรามักจะไม่ได้คิดถึงความสุขที่เรามีมากนัก

เชฟชื่อดัง แอนโทนี บูร์เดน ผู้ทำให้ร้านบุ๋นฉาในฮานอยโด่งดังร่วมกับประธานาธิบดีโอบามา มีความหลงใหลใน อาหาร เวียดนามเป็นพิเศษ ตลอดการเดินทางหลายสิบครั้งในเวียดนาม เขามักจะเพลิดเพลินกับอาหารริมทางรสชาติเข้มข้นและสีสันสวยงามของเวียดนามอยู่เสมอ และเขายังกล่าวอีกว่าเขาชอบเฝอมาก ลองถามชาวต่างชาติดูสิ ในบรรดาคนที่คุณเคยเจอ อาจจะชอบสัก 2 ใน 3 หรือ 3 ใน 4 หรือมากถึง 99% ก็ได้ ในเมนูเวียดนามที่แปลเป็นภาษาต่างประเทศ เฝอยังคงใช้ชื่อเดิม ไม่จำเป็นต้องแปลเป็นก๋วยเตี๋ยวเหมือนภาษาอังกฤษอีกต่อไป

เฝอนั้นมีเสน่ห์ในตัวของมันเองอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมีชื่อเรียกมรดก ตอนแรกฉันรู้สึกแปลก ๆ เมื่อได้ยินชื่อมรดก แต่เฝอก็มีชื่อเรียกและเรื่องราวมากมายที่สื่อความหมายได้ แล้วเฝอที่มีชื่อเรียกมรดกจะเป็นอย่างไร? หลายปีมานี้ เราได้พูดคุยกันถึงการนำอาหารเวียดนามชั้นเลิศมาสู่แบรนด์อาหารเวียดนามสู่สายตาชาวโลก เป็นตัวแทนทางวัฒนธรรม และเป็นส่วนหนึ่งของพลังอันนุ่มนวลของเวียดนาม เฝอเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในองค์ประกอบเหล่านั้น แต่การยกระดับเฝอให้เป็นเช่นนั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะเฝอเองก็มีเสน่ห์อยู่แล้ว ความจริงได้พิสูจน์ให้เห็นแล้ว ความรักผ่านกระเพาะอาหาร ซึ่งทุกคนก็ทำได้ ดังนั้นการรักเวียดนามด้วยเฝอจึงเป็นสิ่งที่เป็นไปได้อย่างแท้จริง ยิ่งไปกว่านั้น ในทุกบ้าน คุณแม่ทุกคนสามารถทำให้ครอบครัวมีความสุขได้ด้วยหม้อเฝอ ซึ่งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ มีกลิ่นหอม แม้จะเป็นคุณแม่ที่ซุ่มซ่ามก็ตาม

ที่มา: https://daidoanket.vn/tan-man-ve-pho-10288952.html