ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองในโรงเรียน: การค้นหาวิธีการสอนที่เหมาะสม

ตามที่ผู้เชี่ยวชาญกล่าวไว้ ไม่ว่าจะเป็นการสอนภาษาอังกฤษหรือวิชาอื่นๆ ในภาษาอังกฤษ ครูจำเป็นต้องเชี่ยวชาญวิธีการและเทคนิคที่เหมาะสมมากมาย

ประสบการณ์ จาก ไต้หวัน

ในเอเชีย หลายประเทศและดินแดนต่าง ๆ ถือว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการ ยกตัวอย่างเช่น สิงคโปร์ได้กำหนดให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักใน การศึกษา มานานหลายทศวรรษ ขณะที่มาเลเซียได้นำการเรียนการสอนที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นสื่อกลาง (EMI) มาใช้อย่างกว้างขวางในวิชาวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์ เมื่อเร็วๆ นี้ ไต้หวันได้ออกนโยบาย "Bilingual 2030" ซึ่งมุ่งพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษของประชาชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนรุ่นใหม่

นักเรียนมัธยมปลายในนครโฮจิมินห์ระหว่างเรียนวิชาภาษาอังกฤษ

ภาพโดย: นัต ถินห์

นางสาวจีน ซอลส์เบอรี ไลน์ฮาน ที่ปรึกษาโครงการ Fulbright ด้านการเรียนการสอนที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นสื่อกลางแห่งมหาวิทยาลัย วิทยาศาสตร์และ เทคโนโลยีแห่งชาติไต้หวัน (NTUST) หนึ่งใน 14 ที่ปรึกษาที่ทำงานภายใต้นโยบาย "สองภาษา 2030" ของไต้หวัน กล่าวว่าความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดที่ดินแดนแห่งนี้กำลังเผชิญอยู่ก็คือ ครูจำนวนมากแม้จะเก่งในวิชาที่สอน แต่ก็ไม่เคยได้รับการฝึกอบรมอย่างเหมาะสมในการสอนเป็นภาษาอังกฤษ

“นักเรียนมักประสบปัญหา ‘ความกดดันสองเท่า’ จากการต้องถ่ายทอดเนื้อหาที่ซับซ้อนควบคู่ไปกับการรักษาความถูกต้องและความชัดเจนในภาษาอังกฤษ ระดับความสามารถทางภาษาอังกฤษของนักเรียนก็แตกต่างกันไป ทำให้พวกเขาเข้าใจเนื้อหาผิดได้ง่าย” คุณไลน์แฮนกล่าวเน้นย้ำ

เพื่อแก้ไขปัญหานี้ กลุ่มที่ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญได้ดำเนินกิจกรรมหลากหลายรูปแบบ เช่น การสร้างชุมชนนักปฏิบัติวิชาชีพ การจัดเวิร์กช็อป... โดยมุ่งเน้นที่วิธีการสอนเชิงปฏิบัติ ตั้งแต่เทคนิคการสร้างกรอบแนวคิด การใช้ภาพ ไปจนถึงการส่งเสริมการมีปฏิสัมพันธ์ในห้องเรียน คุณไลน์แฮน กล่าวว่า พื้นฐานของวิธีการเหล่านี้คือการเรียนรู้แบบบูรณาการเนื้อหาและภาษา (CLIL)

“แนวทางนี้มุ่งเน้นไปที่การพัฒนาความรู้ทางวิชาชีพและทักษะด้านภาษาสำหรับนักเรียน ช่วยให้พวกเขาเรียนรู้ภาษาอังกฤษได้อย่างเป็นธรรมชาติผ่านวิชาต่างๆ” นางสาวไลน์ฮานกล่าว

“ประสบการณ์ของไต้หวันแสดงให้เห็นว่าการศึกษาสองภาษาที่ประสบความสำเร็จต้องอาศัยการสนับสนุนนโยบายที่แข็งแกร่ง การลงทุนในระยะยาว และการได้รับความรู้ภาษาอังกฤษตั้งแต่เนิ่นๆ ในทุกวิชา” นางสาวไลน์ฮานกล่าวสรุป

ปัจจัยข้างต้นยังเป็นเหตุผลที่อาจารย์ที่ปรึกษาหญิงแนะนำว่าเวียดนามควรเริ่มสอนภาษาอังกฤษตั้งแต่เนิ่นๆ และควรนำภาษาอังกฤษเข้ามาใช้ในการสอนในหลากหลายเนื้อหา ไม่ใช่แค่เพียงบทเรียนภาษาอังกฤษเท่านั้น นอกจากนี้ เวียดนามยังจำเป็นต้องช่วยครูพัฒนาทักษะภาษาและทักษะการสอน ควบคู่ไปกับการสร้างความตระหนักรู้ในชุมชน เพื่อให้ทุกคนเข้าใจว่าภาษาอังกฤษไม่ใช่แค่วิชาเรียน แต่เป็นเครื่องมือในการสร้างโอกาสและเชื่อมต่อกับ โลก

N เทคนิคที่น่าสังเกต

ปัจจุบันทำงานอยู่ที่สิงคโปร์ คุณเหงียน เล เตว็ต ง็อก ผู้อำนวยการประจำภูมิภาคเอเชียของ MTS Testing Agency (UK) และผู้อำนวยการของ HEW London (VN) แจ้งว่า: เพื่อสอนเนื้อหาวิชาและความรู้เฉพาะทางเป็นภาษาอังกฤษได้ดี ครูจะต้อง "เชี่ยวชาญ" ทักษะการสอนหลายอย่าง เช่น การสร้างนั่งร้าน นั่นคือ การแบ่งแยกแนวคิด การสร้างความรู้ที่มั่นคงให้กับนักเรียนโดยใช้ภาพและตัวอย่างที่เข้าใจง่าย การแปลภาษา - การนำภาษาต่างๆ มาใช้อย่างยืดหยุ่นในการสอน ICQ (การตรวจสอบว่านักเรียนเข้าใจคำบรรยายของครูหรือไม่) และ CCQ (การตรวจสอบระดับความเข้าใจหลังการบรรยาย)...

แนวทางที่ดีที่สุดคือการเสริมทักษะด้านภาษา ทักษะการข้ามวัฒนธรรม ทักษะการสื่อสาร และทักษะการเรียนรู้ให้แก่นักเรียน เพื่อให้พวกเขาสามารถบูรณาการและพัฒนาในสภาพแวดล้อมที่ใช้ภาษาอังกฤษได้

ภาพโดย: Dao Ngoc Thach

นอกจากนี้ ด้วยแนวทาง CLIL คุณ Ngoc เสนอแนะว่าครูสามารถนำกรอบแนวคิด 4C มาประยุกต์ใช้ใน CLIL ได้ ซึ่งประกอบด้วย เนื้อหา (เนื้อหาวิชาและความรู้เฉพาะทาง) การสื่อสาร (การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ) การรับรู้ (การฝึกฝนการคิดระดับสูง) และวัฒนธรรม (การปลูกฝังความตระหนักรู้ทางวัฒนธรรม) นอกจากนี้ ครูผู้สอนรายวิชาต่างๆ สามารถใช้ภาษาอังกฤษเป็นสื่อการสอนได้ (EMI) นั่นคือ การใช้ภาษาอังกฤษเป็นเครื่องมือในการสอน

ความแตกต่างคือ EMI มุ่งเน้นการสอนเนื้อหา โดยครูจะถ่ายทอดความรู้ ในขณะที่ CLIL เน้นทั้งภาษาและเนื้อหา และครูมักจะสอนทั้งสองด้าน ตามที่รองศาสตราจารย์ ดร. รอนดา โอลิเวอร์ หัวหน้าคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเคอร์ติน (ออสเตรเลีย) กล่าว “EMI มักได้รับความนิยมในระดับมหาวิทยาลัย แต่ปัจจุบันก็ได้รับการนำไปใช้ในโรงเรียนประถมศึกษาและมัธยมศึกษาในเวียดนามด้วย ขณะที่ CLIL มักถูกนำไปใช้ในการศึกษาทั่วไป” ดร. โอลิเวอร์ กล่าว

ในส่วนของครูสอนภาษาอังกฤษ เพื่อพัฒนาทักษะการสื่อสารของนักเรียนในบริบทใหม่ ครูสามารถใช้แนวทางต่างๆ เช่น การสอนภาษาตามงานที่ได้รับมอบหมายหรือการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร ได้กล่าวโดยคุณ Dinh Quang Duc ผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการของ SAM English House (ฮานอย)

สิ่งนี้ช่วยให้บรรลุวิสัยทัศน์ในการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง เพราะ "สิ่งนี้สร้างการเปลี่ยนแปลงพื้นฐาน จากการเรียนรู้ภาษาในฐานะระบบโครงสร้างไปสู่การใช้ภาษาเป็นเครื่องมือสื่อสาร" คุณดัคเน้นย้ำ

ในขณะเดียวกัน นายจอนนี่ เวสเทิร์น หัวหน้าโครงการริเริ่มใหม่ คณะภาษาอังกฤษและการโอนหน่วยกิต มหาวิทยาลัย RMIT เวียดนาม กล่าวว่า ความท้าทายที่สำคัญในการพัฒนาภาษาต่างประเทศในเวียดนามก็คือ ผู้เรียนภาษาอังกฤษจำนวนมากมุ่งเน้นแต่คะแนนเท่านั้น

“เมื่อผลสอบเป็นแรงผลักดัน นักเรียนอาจหมกมุ่นอยู่กับเคล็ดลับและเทคนิคต่างๆ และฝึกฝนทำข้อสอบอยู่ตลอดเวลา ซึ่งสิ่งนี้ไม่ได้ส่งเสริมการเรียนรู้ภาษาอย่างมีความหมาย” คุณเวสเทิร์นกล่าวเน้นย้ำ ดังนั้น เขาจึงมองว่าวิธีที่ดีที่สุดคือการเตรียมความพร้อมให้นักเรียนด้วยทักษะทางภาษา ทักษะการข้ามวัฒนธรรม ทักษะการสื่อสาร และทักษะการเรียนรู้ เพื่อให้พวกเขาสามารถปรับตัวและพัฒนาตนเองในสภาพแวดล้อมที่ใช้ภาษาอังกฤษได้

ที่มา: https://thanhnien.vn/tieng-anh-thanh-ngon-ngu-thu-hai-trong-truong-hoc-tim-phuong-phap-giang-day-phu-hop-185251102202141462.htm