Ο δημοσιογράφος Φαν Χάι Τουνγκ Λαμ ξεκίνησε την ιστορία για το αξέχαστο ρεπορτάζ του με συναδέλφους στην Τουρκία κάπως έτσι.
Στα μισά του κόσμου μέχρι τον μεγάλο σεισμό
Μια μέρα στα μέσα Φεβρουαρίου, λαμβάνοντας ένα τηλεφώνημα να πάει στην Τουρκία, ο Phan Hai Tung Lam - Αρχισυντάκτης της τηλεόρασης Nhan Dan, κάτοικος της Ντα Νανγκ, εξεπλάγη και ανησύχησε. Την επόμενη κιόλας μέρα, πήρε την πτήση του για το Ανόι και λίγες μέρες αργότερα, όταν οι διαδικασίες ολοκληρώθηκαν βιαστικά, αυτός και 3 συνάδελφοί του ξεκίνησαν να πηγαίνουν στην Τουρκία - όπου μόλις είχε συμβεί ένας τρομερός σεισμός μεγέθους 7,8 Ρίχτερ, περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι είχαν χάσει για πάντα τη ζωή τους, δεκάδες χιλιάδες κτίρια κατέρρευσαν, οι εκτιμώμενες ζημιές ήταν πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, ο πόνος και η απώλεια ήταν ακραίες...
Το ταξίδι ξεκίνησε με τέσσερις παθιασμένους δημοσιογράφους, ο καθένας με διαφορετική νοοτροπία και σκέψεις, αλλά μοιράζονταν το ίδιο ιδανικό: να μεταφέρουν άμεσα στο κοινό ζωντανές πληροφορίες από διαφορετικές οπτικές γωνίες στην Τουρκία.
Ταξιδεύοντας 10.000 χλμ. με 3 πτήσεις προς Άδανα, περίπου 200 χλμ. από τον τόπο εργασίας τους στο Χατάι, οι 12 αποσκευές είναι αυτές που φέρνουν μαζί τους, όπως ρούχα, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης και απαραίτητα μηχανήματα και εξοπλισμό. Ο έλεγχος των αποσκευών μετά από κάθε πτήση, η αποθήκευση και η μεταφορά των αποσκευών, καθώς και η αποβίβαση από το λεωφορείο δεν είναι στην πραγματικότητα εύκολη υπόθεση.
Ο Sencer - ένας Τούρκος οδηγός που ζει στην περιοχή των Αδάνων, παρουσιάστηκε από την Πρεσβεία. Έφτασε στο αεροδρόμιο νωρίς το πρωί και οδήγησε όλη τη νύχτα για να φέρει το πλήρωμα στην περιοχή της καταστροφής. «Ο Sencer είναι σαν το πέμπτο μέλος του πληρώματος» - δήλωσε ο Phan Hai Tung Lam.
Ο χώρος ανάπαυσης της ομάδας εργασίας ήταν μόνο σε μια σκηνή 10 τ.μ., ενώ εκείνη την εποχή, οι διεθνείς αντιπροσωπείες είχαν σταδιακά αποσυρθεί. Τη νύχτα δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, τουαλέτα. Ωστόσο, η βιετναμέζικη σημαία που εξακολουθούσε να κυματίζει εδώ έκανε τους 4 δημοσιογράφους της ομάδας να διατηρούν ένα πνεύμα ενθουσιασμού στην εργασία τους...
Μετά από 2,5 ώρες, η ομάδα έφτασε στο στάδιο Χατάι, εκατοντάδες προσωρινές σκηνές εμφανίστηκαν σταδιακά κάτω από την πρωινή ομίχλη. Αυτός ήταν ο τόπος συγκέντρωσης της ομάδας διάσωσης του Λαϊκού Στρατού του Βιετνάμ και διεθνών ομάδων υποστήριξης.
Ο Phan Hai Tung Lam δήλωσε: « Μιλήσαμε με Βιετναμέζους στρατιώτες που βρίσκονται σε διεθνείς αποστολές τις τελευταίες ημέρες και ετοιμάζονται να επιστρέψουν στην πατρίδα τους μετά από 10 ημέρες μάχης με εκατομμύρια κυβικά μέτρα χώματος και βράχου στο Χατάι. Ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας Pham Van Ti συγκινήθηκε όταν η ημέρα που φτάσαμε ήταν επίσης η ημέρα που αυτός και οι σύντροφοί του και οι συμπαίκτες του επέστρεψαν από μια ευγενή αποστολή που ονόμασαν «μια αποστολή από καρδιάς» - η εύρεση των αγνοουμένων και των τραυματιών είναι η εύρεση των συγγενών τους. Η βιετναμέζικη αντιπροσωπεία δεν ξέχασε να μοιραστεί τα υπόλοιπα τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης με τον τουρκικό λαό που ήταν αρκετά τυχερός να επιβιώσει από την καταστροφή».
Την εποχή που ο Phan Hai Tung Lam και οι συνάδελφοί του ήταν παρόντες στο Χατάι, οι τοπικές αρχές είχαν αρχίσει να περιορίζουν την πρόσβαση διεθνών δημοσιογράφων στον τόπο του συμβάντος, παρά το γεγονός ότι είχαν λάβει προηγουμένως άδειες δημοσιογραφίας.
« Προηγούμενες βιετναμέζικες αντιπροσωπείες, συμπεριλαμβανομένων των ομάδων Τύπου και διάσωσης, έλαβαν οχήματα από τη χώρα υποδοχής για να μεταβούν στις περιοχές για να εργαστούν. Ωστόσο, προς το παρόν, αυτή η υποστήριξη έχει σταματήσει. Επιπλέον, μας εξέπληξε το γεγονός ότι πολύ λίγοι άνθρωποι στην περιοχή του σεισμού μπορούσαν να μιλήσουν αγγλικά - μια τεράστια πρόκληση στη διαδικασία επικοινωνίας για την εκτέλεση του έργου » - δήλωσε ο συντάκτης Tung Lam.
Ωστόσο, ο Sencer, με την παράξενη καλοσύνη του, ταξίδεψε 200 χιλιόμετρα για να συνοδεύσει την ομάδα εργασίας. Ο προορισμός εκείνη την ημέρα του Tung Lam και των συναδέλφων του ήταν η Aatakya, η πρωτεύουσα της αρχαίας περιοχής Hatay. Το αυτοκίνητο μπήκε στο κέντρο της πόλης, η εικόνα των κατεστραμμένων κτιρίων εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια τους. Εδώ, η εργασία αναφοράς ξεκίνησε γρήγορα.
Καθώς οι διεθνείς αντιπροσωπείες είχαν αποσυρθεί, διακόπηκε όλο το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό. Η κινηματογράφηση, η συγγραφή άρθρων, η επεξεργασία βίντεο και η επεξεργασία φωτογραφιών εξάντλησαν γρήγορα την μπαταρία, επομένως η αντιπροσωπεία αναγκάστηκε να επικοινωνήσει και να ζητήσει εξοπλισμό φόρτισης στις σκηνές και τα στρατόπεδα των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ, καθώς και στις στρατιωτικές δυνάμεις των γειτονικών χωρών.
Ο Φαν Χάι Τουνγκ Λαμ παίζει τον ρόλο του «όλα σε ένα», εκμεταλλεύεται κάθε κενό χώρο για να διαβάσει τα σχόλια, από μια άδεια σκηνή δίπλα, από την τουαλέτα ή στο αυτοκίνητο...
«Το πιο πολύτιμο έπαθλο»
Κατά τη διάρκεια των πολυάσχολων ημερών προετοιμασίας για το ιστορικό ταξίδι, ο Φαν Χάι Τουνγκ Λαμ είχε την ιδέα ότι τα έργα του θα αποτελούσαν μια άνοδο, μια πίστη στη ζωή που άνθιζε και θα αναβιωνόταν έντονα μετά τις μεγάλες και οδυνηρές απώλειες.
Ως ο πιο άπταιστα αγγλικός ομιλητής στην ομάδα, επικοινωνούσε με τον Σένσερ στα αγγλικά, ο οποίος μιλούσε στους ντόπιους και μετέφραζε για αυτόν.
Κατά τη διάρκεια των 10 ημερών που πέρασε στη χώρα υποδοχής, ο Phan Hai Tung Lam και οι συμπαίκτες του ταξίδεψαν χιλιάδες χιλιόμετρα και συνάντησαν εκατοντάδες ανθρώπους σε πολλές περιοχές που επλήγησαν από καταστροφές. Επρόκειτο για οικογένειες Σύρων προσφύγων στα νοτιότερα σύνορα της Τουρκίας ή για πολλές τοπικές οικογένειες που ζούσαν σε προσωρινούς καταυλισμούς μετά τον μεγάλο σεισμό. Κάποιοι είχαν απλώς γλιτώσει από τον θάνατο ως εκ θαύματος, άλλοι είχαν χάσει όλους τους συγγενείς τους...
Όπου κι αν πήγαιναν, η αντιπροσωπεία λάμβανε ειλικρινή στοργή από τους δικούς της ανθρώπους.
Ο Τουνγκ Λαμ συνάντησε και μίλησε μαζί τους, τον παλιό ιδιοκτήτη εργοστασίου υποδημάτων. Τα μικρά παιδιά με τα αθώα μάτια, περπατούσαν γύρω του, του σφίγγουν το χέρι και τον χαιρετάνε. Ένας ηλικιωμένος άνδρας οδήγησε 10 χιλιόμετρα από το σημείο συγκέντρωσης μέχρι το ερειπωμένο σπίτι του. Βρήκε 5 κοτόπουλα που ήταν ακόμα ζωντανά - μια εξαιρετικά πολύτιμη πηγή τροφής. Έδωσε αμέσως ένα στον γείτονά του, με την ελπίδα ότι θα ξεπεράσουν τις δυσκολίες με τον πιο θετικό τρόπο.
« Το κανονικό πρόγραμμα εργασίας της ομάδας είναι να τρώει πρωινό, να εργάζεται όλη μέρα, να δειπνεί, να παράγει προϊόντα το βράδυ και στη συνέχεια να στέλνει πληροφορίες στο σπίτι. Υπήρχαν φορές που υπήρχαν προβλήματα με το σήμα και κάποια μέλη έμεναν ξύπνια όλη νύχτα για να μεταδώσουν τις ειδήσεις στην prime time ζώνη το επόμενο πρωί. Κάθε άτομο έθετε ως στόχο να δημοσιεύει τουλάχιστον μερικά εξαιρετικά έργα κάθε μέρα. Αυτή η πίεση διατηρήθηκε μέχρι την τελευταία μέρα, όταν η ομάδα πήγε στο αεροδρόμιο για να επιστρέψει στο σπίτι» - μοιράστηκε ο Phan Hai Tung Lam.
Έτσι, το κρύο έπεφτε μερικές φορές σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός, οι ρωγμές στο τσιμέντο που διέσχιζαν την καλύβα μετά τους σεισμούς γίνονταν οικείες, και το σεισμό του εδάφους δεν ήταν πια τρομακτικό.
Όπου κι αν πήγαιναν, η ομάδα εργασίας λάμβανε ειλικρινή στοργή από τους δικούς της χαρακτήρες. Ο Sencer - ο ξεναγός στο Χατάι - αρνήθηκε να δεχτεί πληρωμή για την τελευταία εργάσιμη ημέρα, παρόλο που το αυτοκίνητο είχε διανύσει περισσότερα από 1.000 χιλιόμετρα. Και τον μόνο πολύτιμο αναπτήρα που είχε απομείνει, τον έδωσε επίσης στην ομάδα εργασίας της εφημερίδας Nhan Dan για να ανάβουν την κουζίνα, να μαγειρεύουν και να ζεσταίνονται. « Μέχρι τώρα, αυτός ο αναπτήρας είναι τοποθετημένος στο πιο επίσημο μέρος του σπιτιού μου» - είπε ο συντάκτης Tung Lam.
Κατά τη διάρκεια του σύντομου ταξιδιού, η Πρεσβεία ενημέρωσε την ομάδα εργασίας για τις Βιετναμέζες γυναίκες στην Τουρκία. Τις τελευταίες ημέρες, ταξίδεψαν σε όλους τους δρόμους που συνδέουν τις δύο ηπείρους, διαδίδοντας και μοιράζοντας τις χρυσές καρδιές του Βιετναμέζικου λαού στους ανθρώπους που επλήγησαν από την ιστορική καταστροφή.
Την ημέρα της επιβίβασης στο αεροπλάνο της επιστροφής στο Βιετνάμ μετά από ένα ουσιαστικό επαγγελματικό ταξίδι, ο Phan Hoang Tung Lam και οι συνάδελφοί του είπαν ο ένας στον άλλον: Αυτό το επαγγελματικό ταξίδι είναι το «πιο πολύτιμο βραβείο» που έχει καταφέρει ποτέ στη δημοσιογραφική του καριέρα, πολύ πιο πολύτιμο από προηγούμενους τίτλους, τεχνουργήματα και πιστοποιητικά αξίας.
« Αν με ρωτούσαν τι βρήκα μετά το ταξίδι; Βρήκα πράγματα που άγγιξαν την καρδιά μου. Μέσα στα ερείπια υπάρχει ακόμα πόνος... αλλά πάνω από τα ερείπια υπάρχει η μοιρασιά, η αλληλεγγύη και η πίστη σε μια αναγέννηση... » - συλλογίστηκε ο Phan Hoang Tung Lam.
Χοάνγκ Αν
[διαφήμιση_2]
Πηγή
Σχόλιο (0)