رنگ قرمز پا سپس در میان ابرهای تان ترین

در میان کوه‌های مواج منطقه کوهستانی توین کوانگ، کمون تان ترین مانند نوار ابریشمی سبز رنگی در امتداد رودخانه آرام باک است. در آن مکان به ظاهر آرام، هر بار که بهار در می‌زند، صدای فلوت پا تن با ضرب آهنگ پر جنب و جوش طبل طنین‌انداز می‌شود و دامن‌های قرمز روشن زنان مانند شعله‌های کوچکی است که در وسط جنگل به روشنی می‌سوزند. مردم پا تن در اینجا هنوز هم سرسختانه شعله فرهنگ - شعله ایمان، غرور و هویت ملی - را حفظ می‌کنند.

سپس زنان در کارگاه‌های سنتی بافندگی خود با دقت پارچه‌های قرمز روشن را که نمادی از خورشید است، می‌بافند.

* زیبایی پا سپس در میان منطقه کوهستانی

آقای نگوین آنه دوک، دبیر کمیته حزبی کمون تان ترین (استان توین کوانگ) گفت: مردم پا تن یکی از غنی‌ترین جوامع با هویت غنی در این منطقه هستند. تان ترین در حال حاضر حدود ۶۰۰۰ نفر از مردم پا تن را در خود جای داده است که در روستاهای مای باک، مای نام، نا پا، تونگ مین... متمرکز شده‌اند. کمیته حزبی و دولت کمون مصمم هستند که حفظ فرهنگ پا تن مرتبط با توسعه گردشگری اجتماعی، یک مسیر پایدار است که هم میراث را حفظ می‌کند و هم معیشت پایدار برای مردم ایجاد می‌کند.

افسانه‌ها می‌گویند که اجداد مردم پا تن از تان لو (چین) به پایین رودخانه باک مهاجرت کردند و تان ترین را به عنوان سکونتگاه دائمی خود انتخاب کردند. آنها خانه‌های گلی را در دامنه تپه ساختند، زمین را برای کشت برنج، ذرت، کاساوا صاف کردند، مرغ و خوک پرورش دادند - زندگی ساده‌ای اما پر از عشق به کوه‌ها و جنگل‌ها. در خانه‌های گلی و کاهگلی، آتش همیشه در تمام طول سال قرمز است و به عنوان روح خانواده، مکانی برای حفظ گرما و اتحاد جامعه در نظر گرفته می‌شود.

بازدیدکنندگان فضای فرهنگی پا تن را در خانه‌ی اجتماعی تجربه می‌کنند، جایی که دستگاه‌های بافندگی همیشه با نخ‌های زربافت قرمز رنگ هستند.

در میان دود آبی بعدازظهر، هنرمند سین ون فونگ، که نیمی از عمرش را در رقص آتش پا تن گذرانده است، با صدای آهسته گفت: «آتش روح مردم پا تن است. رقص آتش نه تنها برای دعا برای برداشت خوب محصول و صلح است، بلکه آیینی مقدس است که مردم را با خدایان پیوند می‌دهد. رقصندگان هنگام قدم گذاشتن در زغال‌های سرخ معتقدند که خدای آتش، روستا را با صلح و هوای مطلوب برکت می‌دهد.»

* از آیین «آتش» تا گردشگری اجتماعی

آیین رقص آتش - منحصر به فردترین ویژگی فرهنگی مردم پا تن - هر ساله بازسازی می‌شود و به یکی از جاذبه‌های گردشگری فرهنگی توین کوانگ تبدیل می‌شود. در نور سوسوزن آتش، پسران پا تن بدون هیچ آسیبی روی زغال‌های داغ قدم می‌گذارند؛ صدای طبل‌ها و فلوت‌ها با پله‌ها در هم می‌آمیزد تا فضایی مقدس و جادویی ایجاد کند و تأثیری فراموش‌نشدنی در قلب بازدیدکنندگان به جا بگذارد.

مردم پاتن نه تنها آیین‌های باستانی را حفظ می‌کنند، بلکه گنجینه‌ای غنی از فرهنگ را نیز حفظ می‌کنند: زبان، لباس‌ها، ترانه‌های محلی، پارچه‌های زربفت... زنان پاتن با لباس‌های قرمز روشن خود که با نخ‌های رنگارنگ گلدوزی شده‌اند، در کوه‌ها و جنگل‌ها خودنمایی می‌کنند. قرمز نماد خورشید، زندگی و ایمان است. هر سوزن و نخ داستانی درباره کار، عشق و آرزوی خوشبختی را روایت می‌کند.

سپس مردم در خانه سنتی جمع شدند تا به داستان‌های هنرمند سین ون فونگ درباره سنت‌های روستا در طول نسل‌های متمادی گوش دهند.

در کنار دستگاه بافندگی کوچک وسط خانه، هنرمند شین تی لو مشغول بافتن است و به آرامی لبخند می‌زند: «مادرم وقتی دوازده سالم بود به من بافتن را یاد داد. هر طرح روی پارچه یک خاطره است. حالا، گردشگران زیادی به اینجا می‌آیند و روسری، دامن و کیف‌های پا تن را دوست دارند، به لطف این، خانواده‌ام درآمد بیشتری دارند. حرفه قدیمی مادرم حالا از فرزندان و نوه‌هایش حمایت می‌کند.»

در کنار بافندگی، کمون تان ترین گروه‌های هنرهای عامیانه، باشگاه‌های آوازخوانی عامیانه، رقص نی‌انبان و رقص آتش را احیا کرده است. آوازخوانی زن و مرد، صدای طبل و نی‌انبان به روستا نشاط می‌بخشد و به فرهنگ سنتی نه تنها کمک می‌کند تا حفظ شود، بلکه در زندگی جدید نیز گسترش یابد.

نگوین آنه دوک، دبیر کمیته حزب کمون تان ترین، افزود: ما در حال ساخت یک مدل گردشگری اجتماعی مرتبط با تجربه فرهنگ پا تن هستیم. بازدیدکنندگانی که به اینجا می‌آیند نه تنها گشت و گذار می‌کنند، بلکه با مردم محلی غذا می‌خورند، اقامت می‌کنند، آواز می‌خوانند و با آنها می‌بافند. وقتی هر ساکن «راهنمای تور روستای خود» می‌شود، فرهنگ واقعاً زنده می‌شود.

صنعتگر سین وان فونگ با پشتکار شور و شوق فرهنگی را به نسل جوان منتقل می‌کند.

در سال‌های اخیر، تان ترین به مقصدی جذاب در سفر برای کشف سرزمین میراثی توئین کوانگ تبدیل شده است. گردشگران به اینجا می‌آیند تا شاهد رقص افسانه‌ای آتش باشند، از یک فنجان شراب قوی تهیه شده از برگ‌ها لذت ببرند، کیک برنج چسبناک قرمز، برنج چسبناک پنج رنگ را بچشند، یا صرفاً کنار آتش بنشینند و به داستان‌هایی درباره منشأ این گروه قومی گوش دهند.

آقای له دوک وین، گردشگری از هانوی، این موضوع را به اشتراک گذاشت: من به جاهای زیادی رفته‌ام، اما هیچ کجا چنین رقص آتش مقدسی ندیده‌ام. وقتی آتش شعله‌ور شد و مردان از روی زغال‌های قرمز عبور کردند، احساس کردم شاهد گفتگویی بین انسان‌ها و زمین هستم.

سین وان فونگ، هنرمند، آیین‌های سنتی و رقص آتش را به جوانان پا تن آموزش می‌دهد.

با حفظ آیین‌ها، احیای بافندگی و توسعه گردشگری اجتماعی، زندگی مردم پاتن روز به روز بهبود یافته است. خانه‌های گلی بازسازی شده‌اند تا جادارتر باشند، کودکان می‌توانند به مدرسه بروند، بسیاری از جوانان راهنمای تور و هنرمندان جوان مردمی شده‌اند و این سنت را با نفسی تازه ادامه می‌دهند.

صنعتگر سین وان فونگ به آرامی لبخند زد، چشمانش مانند آتش بود: تا زمانی که مردم هنوز هر شب آتش روشن می‌کنند، فرهنگ ما زنده خواهد ماند.

سپس جوانان در جشنواره سنتی، آیین رقص آتش را اجرا می‌کنند،

در میان جنگل وسیع توئین کوانگ، هر بعد از ظهر دود آبی رنگ در هوا معلق است، صدای چنگ دهانی پا تن به آرامی در باد می‌لرزد، مانند نفس روستا که گذشته را به حال پیوند می‌دهد.

این صدای فرهنگ، عشق به سرزمین مادری، ایمان به آینده است - جایی که آتش پا تن هنوز در قلب مردم تان ترین به روشنی می‌سوزد، روستا را گرم می‌کند و گرمای فرهنگی را به قدم‌های کسانی که به سرزمین میراثی توئین کوانگ می‌آیند، می‌گستراند.

مقاله و عکس‌ها: دوک کوی

منبع: https://baotuyenquang.com.vn/van-hoa/202510/sac-do-pa-then-giua-may-ngan-tan-trinh-7e81368/