ຄູສອນພາສາອັງກິດ 1 ຄົນ "ເອົາ" 13 ຫ້ອງ

ການຂາດຄູສອນ ແລະ ການຮັບປະກັນຄຸນນະພາບທີ່ສອດຄ່ອງແມ່ນສິ່ງທ້າທາຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງຂອງໂຮງຮຽນປະຖົມຫຼາຍແຫ່ງ ເມື່ອຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການຮຽນ-ການສອນພາສາອັງກິດຕັ້ງແຕ່ຊັ້ນ ປ.1.

Báo Phụ nữ Việt Nam•05/12/2025

ປະຈຸບັນ, ການສອນພາສາຕ່າງປະເທດພາກບັງຄັບຊັ້ນປ 3, 4 ແລະ 5 ຕາມໂຄງການສຶກສາທົ່ວໄປປີ 2018 ພວມໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ. ຕາມ ກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ບຳລຸງສ້າງ , ໂຮງຮຽນ 100% ໄດ້ຈັດຕັ້ງການສອນພາສາຕ່າງປະເທດພາກບັງຄັບຢູ່ຊັ້ນ ມ3, 4 ແລະ ມ5, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນພາສາອັງກິດ. ຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້, ໂຄງການ “ເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ 2 ໃນໂຮງຮຽນ ໄລຍະ 2025 – 2035, ມີວິໄສທັດຮອດປີ 2045” ໄດ້ວາງເປົ້າໝາຍໃຫ້ສະຖາບັນການສຶກສາທົ່ວໄປທົ່ວປະເທດ 100% ສອນພາສາອັງກິດເປັນວິຊາບັງຄັບແຕ່ຊັ້ນ ປ.1 ເນື້ອໃນນີ້ແມ່ນໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຈາກໂຮງຮຽນ.

ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ນະໂຍບາຍນະວັດຕະກໍາສະເຫມີມາພ້ອມກັບສິ່ງທ້າທາຍແລະ "ບັນຫາ" ທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດທີ່ໂຮງຮຽນຕ້ອງປະເຊີນແມ່ນວິທີການເຕີມເຕັມຊ່ອງຫວ່າງຂອງຄູສອນທີ່ມີຄຸນວຸດທິແລະຮັບປະກັນຄຸນນະພາບການສອນທີ່ສອດຄ່ອງໃນທົ່ວຄະນະ. ໂຮງຮຽນຊົນເຜົ່າ Sung La (PTDTBT) (ຕາແສງ Sa Phin, Tuyen Quang ) ປະຈຸບັນມີຄູສອນພາສາອັງກິດ 1 ຄົນເທົ່ານັ້ນໃນ 13 ຫ້ອງຮຽນ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ເປົ້າຫມາຍຂອງ 100% ຂອງນັກຮຽນທີ່ຮຽນພາສາອັງກິດພາກບັງຄັບຈາກຊັ້ນຮຽນທີ 1 ເປັນຄວາມກັງວົນໃຫຍ່. ໂດຍມີຄວາມເປັນຫ່ວງຕໍ່ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການປະຕິບັດ, ທ່ານ ຫງວຽນວັນລອຍ, ຜູ້ອຳນວຍການໂຮງຮຽນກິນນອນຊົນເຜົ່າ Sung La ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ເພື່ອປະຕິບັດການສອນພາສາອັງກິດແຕ່ຊັ້ນປ 1, ໂຮງຮຽນຕ້ອງການຄູສອນຢ່າງໜ້ອຍ 3 ຄົນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ສິ່ງທີ່ໜ້າລັງກຽດກໍຄືວ່າ ຄູສອນເຫຼົ່ານັ້ນບໍ່ໄດ້ຖືກບັນຈຸມາເປັນເວລາຫຼາຍປີແລ້ວ. ຂະນະດຽວກັນ, ການໂດດດ່ຽວທາງພູມສັນຖານຍັງເຮັດໃຫ້ການສອນອອນໄລນ໌ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນເວລາທີ່ອິນເຕີເນັດອ່ອນແອ, ຄູມັກຈະບໍ່ສາມາດພົວພັນກັບນັກຮຽນ. “ປະຈຸບັນ, ໂຮງຮຽນມີນັກຮຽນທັງໝົດ 670 ຄົນ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ, ຫຼາຍຄົນຍັງບໍ່ສາມາດຂຽນ ຫຼື ເວົ້າພາສາຫວຽດນາມ ໄດ້ຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວ, ສະນັ້ນ ການຮຽນພາສາອັງກິດຈາກຊັ້ນປໍ 1 ແມ່ນສິ່ງທ້າທາຍສອງເທົ່າ”.

ເຊັ່ນດຽວກັນ, ຢູ່ໂຮງຮຽນປະຖົມຊົນເຜົ່າ Dao San (ຕາແສງຟອງທົ່ມ, ເມືອງ ລາຍເຈົາ ), ທ່ານນາງ Pham Thi Xuan, ອຳນວຍການໂຮງຮຽນໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ໂຮງຮຽນໄດ້ເລີ່ມຜັນຂະຫຍາຍແຜນຮ່າງໂຄງການນີ້. ເພື່ອສາມາດປະຕິບັດໄດ້, ທາງໂຮງຮຽນຕ້ອງການຄູສອນພາສາອັງກິດ 3 ຄົນ, ແຕ່ປະຈຸບັນມີຄູສອນພຽງ 2 ຄົນເທົ່ານັ້ນທີ່ກຳລັງສອນແລະຮຽນລະດັບທີ 2. "ໃນເມື່ອກ່ອນ, ມີເວລາທີ່ຄູສອນຕ້ອງສອນການເຊື່ອມຕໍ່ອອນໄລນ໌ລະຫວ່າງສອງໂຮງຮຽນ, ແຕ່ການເຊື່ອມຕໍ່ບໍ່ດີ, ນັກຮຽນບໍ່ສາມາດຕິດຕໍ່ພົວພັນໄດ້. ເຖິງແມ່ນວ່າມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ມັນກໍ່ຕ້ອງເຮັດເພື່ອໃຫ້ນັກຮຽນມີພື້ນຖານໄວ", ນາງ Xuan ແບ່ງປັນ.

ປະຈຸບັນ, ມີນັກຮຽນກ່ວາ 1.000 ຄົນຂອງໂຮງຮຽນປະຖົມ ດ່າວຊານ ພວມຮ່ຳຮຽນຢູ່ 2 ໂຮງຮຽນຫ່າງຈາກກັນ 3 ກິໂລແມັດ. ສິ່ງທີ່ຄະນະອຳນວຍການໂຮງຮຽນເປັນຫ່ວງທີ່ສຸດແມ່ນຄວາມເສຍຫາຍຂອງນັກຮຽນໃນຂະບວນການຮຽນ. "ໃນຂະນະທີ່ຄູສອນໂດຍກົງຢູ່ໂຮງຮຽນຫນຶ່ງ, ໂຮງຮຽນອື່ນຕ້ອງຮຽນອອນໄລນ໌. ພວກເຮົາເປັນຫ່ວງວ່າເງື່ອນໄຂການຮຽນຮູ້ທີ່ຈໍາກັດຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຄຸນນະພາບຂອງຄວາມຮູ້ແລະຜົນໄດ້ຮັບໂດຍລວມຂອງຫຼັກສູດ," ຜູ້ອໍານວຍການແມ່ຍິງກ່າວຕື່ມວ່າ.

Ông Trần Sỹ Hà, Hiệu trưởng Trường PTDTBT Tiểu học Mỹ Lý Ảnh: Nguyễn Duẩn — ທ່ານ ເຈີ່ນຊີຮ່າ, ຜູ້ອຳນວຍການໂຮງຮຽນປະຖົມປະຖົມ My Ly ໃຫ້ແກ່ຊົນເຜົ່າ - ພາບ: ຫງວຽນດວນ

ປະຈຸບັນ, ປະເທດມີຄູສອນພາສາອັງກິດປະມານ 30,000 ຄົນ, 88% ທີ່ມີຄຸນວຸດທິ, ແຕ່ຍັງຂາດແຄນໂຮງຮຽນອະນຸບານ ແລະ ປະຖົມ. ຄາດຄະເນວ່າຈະຕ້ອງເພີ່ມຄູອາຈານ 22,000 ຄົນ, ແລະຢ່າງໜ້ອຍ 200,000 ຄູອາຈານຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມເພື່ອສອນພາສາອັງກິດໃນປີ 2030.

ທ່ານ Tran Sy Ha, ອໍານວຍການໂຮງຮຽນປະຖົມ 2 ຊົນເຜົ່າ My Ly 2 (Nghe An) ແບ່ງປັນກັບ ໜັງ ສືພິມ PNVN ວ່າ “ເກືອບເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ພວກເຮົາຈະແນະນຳພາສາອັງກິດເຂົ້າໃນການຮຽນການສອນຕັ້ງແຕ່ຊັ້ນ 1”. ຕາມທ່ານ ຮ່າ, ໄພນ້ຳຖ້ວມຄັ້ງປະຫວັດສາດທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນຕົ້ນເດືອນ 8/2025 ໄດ້ທຳລາຍສິ່ງອຳນວຍຄວາມສະດວກຂອງໂຮງຮຽນທັງໝົດ, ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງໃນການຈັດຕັ້ງການສອນຂອງໂຮງຮຽນ. ຄຽງຄູ່ກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກດ້ານສິ່ງອຳນວຍຄວາມສະດວກ, ນັກສຶກສາບັນດາເຜົ່າຢູ່ທີ່ນີ້ຍັງປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການເຂົ້າເຖິງພາສາອັງກິດ. ສຳລັບໂຮງຮຽນກິນລ້ຽງຊັ້ນປະຖົມ My Ly 2 ບັນຫາທີ່ຍາກທີ່ສຸດໃນການແນະນຳພາສາອັງກິດເຂົ້າໃນການສອນແຕ່ປ.1 ແມ່ນບັນຫາຂອງຄູ. "ປະຈຸບັນໂຮງຮຽນບໍ່ມີຄູສອນພາສາອັງກິດ. ໃນສົກຮຽນກ່ອນ, ໂຮງຮຽນໄດ້ນໍາໃຊ້ວິທີການສອນວິຊານີ້ອອນໄລນ໌ໂດຍມີຄູສອນຈາກໂຮງຮຽນອື່ນໆ, ໃນກໍລະນີທີ່ສິ່ງອໍານວຍຄວາມສະດວກຂອງໂຮງຮຽນໄດ້ຮັບການຮັບປະກັນ, ເພື່ອປະກອບພາສາອັງກິດໃນຊັ້ນຮຽນທີ 1 ໂຮງຮຽນຈະຕ້ອງການຄູສອນພິເສດຕື່ມອີກ 2 ຄົນ."

ພໍ່ແມ່ທັງດີໃຈແລະເປັນຫ່ວງ.

ລູກສາວຂອງນາງຮຽນອະນຸບານໃນປີນີ້ ແລະ ຈະບໍ່ເຂົ້າຊັ້ນປະຖົມໃນ 2 ປີ, ແຕ່ໃນທຸກໆທ້າຍອາທິດ, ນາງ ຫງວຽນລິງຈີ (ອາຍຸ 28 ປີ, ດຳລົງຊີວິດຢູ່ວັດ Tu Liem, ຮ່າໂນ້ຍ) ໄດ້ພາລູກສາວໄປສູນພາສາຕ່າງປະເທດຄຸນນະພາບສູງເພື່ອຮຽນພາສາອັງກິດ. ເປົ້າໝາຍແມ່ນເພື່ອໃຫ້ລູກຂອງນາງໄດ້ທຳຄວາມສະໜິດສະໜົມ ແລະສ້າງພື້ນຖານພາສາໃນໄວກ່ອນ. "ຜົວແລະຂ້ອຍທັງສອງຕ້ອງການໃຫ້ລູກຂອງພວກເຮົາໄດ້ຮັບໄວແລະສາມາດສື່ສານພາສາອັງກິດພື້ນຖານໄດ້. ໃນຍຸກເຕັກໂນໂລຢີ, ພວກເຮົາເຊື່ອວ່ານອກຈາກພາສາແມ່ຂອງເຂົາເຈົ້າ, ເດັກນ້ອຍຄວນຮູ້ພາສາຕ່າງປະເທດ. ນີ້ສາມາດເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍສໍາລັບອະນາຄົດຂອງເຂົາເຈົ້າ," ນາງ Linh Chi ແບ່ງປັນ. ດ້ວຍ 2 ບົດຮຽນຕໍ່ອາທິດ, ແຕ່ລະບົດຮຽນໃຊ້ເວລາ 60 ນາທີ ຢູ່ສູນ, ລູກສາວຂອງ ນາງ ລິນຈີ ໄດ້ເຂົ້າເຖິງຄວາມຮູ້ພື້ນຖານພາສາອັງກິດ ແລະ ມີໂອກາດໄດ້ພົວພັນກັບຄູສອນພື້ນເມືອງ. ການຕິດຕໍ່ເບື້ອງຕົ້ນເຫຼົ່ານີ້ຊ່ວຍໃຫ້ເດັກນ້ອຍບໍ່ຮູ້ສຶກສັບສົນ ແລະເພີ່ມຄວາມຫມັ້ນໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າເມື່ອເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍພາສາອັງກິດໃນໂຮງຮຽນຕໍ່ມາ. ເຫັນດີໃຫ້ພາສາອັງກິດກາຍມາເປັນວິຊາບັງຄັບແຕ່ຊັ້ນປໍ 1, ນາງ ລິນຈີ່ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ນີ້ແມ່ນນະໂຍບາຍທີ່ຈຳເປັນໃນຍຸກເປີດໂລກໃນປັດຈຸບັນ ເພາະວ່າເລີ່ມແຕ່ຊັ້ນ ມ 3 ໄປຮຽນພາສາອັງກິດຊ້າ.

Học sinh tiểu học tại TP Hồ Chí Minh trong một giờ học tiếng Anh Ảnh: Đào Ngọc Thạch — ນັກຮຽນປະຖົມ ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ໃນຫ້ອງຮຽນພາສາອັງກິດ - ພາບ: ດ່າວງອກເທກ

ນາງ Duong Thi Ngoc Anh (ອາຍຸ 32 ປີ, ຢູ່ບ້ານ Xuan Phuong, ຮ່າໂນ້ຍ) ກໍ່ບໍ່ລັງເລທີ່ຈະລົງທະບຽນລູກຊາຍອາຍຸ 3 ປີຂອງຕົນເຂົ້າຮຽນຢູ່ໂຮງຮຽນອະນຸບານທີ່ສອນຫຼັກສູດສອງພາສາ. ນາງແອງໄດ້ອະທິບາຍວ່າ ການໃຫ້ເດັກນ້ອຍເຂົ້າເຖິງພາສາອັງກິດແຕ່ອາຍຸຍັງນ້ອຍແມ່ນຍ້ອນນາງຢາກສວຍໃຊ້ “ເວລາທອງ” ເພື່ອພັດທະນາພາສາຂອງເດັກນ້ອຍ. “ອາຍຸ 2 ຫາ 7 ປີ ແມ່ນຊ່ວງເວລາທີ່ເດັກນ້ອຍສາມາດດູດຊຶມພາສາໄດ້ຢ່າງເປັນທຳມະຊາດ ແລະ ງ່າຍທີ່ສຸດ, ສະນັ້ນ, ຂ້ອຍຫວັງວ່າລູກຈະໄດ້ພົບປະ, ຕິດຕໍ່ ແລະ ຟັງພາສາອັງກິດທຸກໆມື້ ເພື່ອໃຫ້ລາວສາມາດຮຽນຮູ້ພາສານີ້ໄດ້ຢ່າງສະດວກສະບາຍ ແລະ ງ່າຍທີ່ສຸດ”.

ພໍ່ແມ່ຫຼາຍຄົນເຊື່ອວ່າການເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນວິຊາບັງຄັບຈາກຊັ້ນປໍ 1 ແມ່ນການຕັດສິນໃຈທີ່ຖືກຕ້ອງ. ແນວໃດກໍດີ, ຫຼັກສູດ ແລະ ຄຸນນະພາບຂອງຄູອາຈານຕ້ອງໄດ້ຮັບການຮັບປະກັນ ເພື່ອໃຫ້ເດັກໄດ້ຮັບຮູ້ພາສາອັງກິດໂດຍບໍ່ມີການເຊື່ອມໂຍງ. "ການສອນພາສາອັງກິດໃນປະເທດຂອງພວກເຮົາມັກຈະເນັ້ນໃສ່ການສອນໄວຍາກອນ ໃນຂະນະທີ່ເວລາທີ່ໃຊ້ໃນການສື່ສານເພື່ອຝຶກຊ້ອມການສື່ສານ ແລະ ການອອກສຽງຍັງມີຈຳກັດ. ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າໂຄງການຈະເນັ້ນໃສ່ທັກສະທັງ 4 ຢ່າງຄື ຟັງ, ເວົ້າ, ອ່ານ ແລະ ຂຽນ ເພື່ອໃຫ້ເດັກນ້ອຍສາມາດນຳໃຊ້ພາສາອັງກິດໄດ້ຄືກັບພາສາແມ່ຂອງພວກເຂົາ."

ທີ່ມາ: https://phunuvietnam.vn/1-giao-vien-tieng-anh-cong-13-lop-hoc-238251205173101298.htm