ສິບສອງສະຕະວັດຂອງວັນນະຄະດີຍີ່ປຸ່ນ [Part 1]

ໂດຍລວມແລ້ວ, ວັນນະຄະດີຍີ່ປຸ່ນມີລັກສະນະເດັ່ນຫຼາຍ. ວັນນະຄະດີລາຍລັກອັກສອນໄດ້ເກີດຂຶ້ນຂ້ອນຂ້າງໄວ, ຢືນຢັນສ່ວນບຸກຄົນຂອງຕົນໃນບົດກະວີໃນສະຕະວັດທີ 8 ແລະນະວະນິຍາຍໃນສະຕະວັດທີ 9.

Hai trong số nhiều bản tiếng Anh của Kojiki.

ສອງຂອງການແປພາສາອັງກິດຂອງ Kojiki.

ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຂົງເຂດອື່ນໆ, ວັນນະຄະດີຍີ່ປຸ່ນໄດ້ກູ້ຢືມເງິນຈາກຕ່າງປະເທດ (ອິດທິພົນຂອງຈີນໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ລວມທັງການຂຽນ, ອິດທິພົນຂອງຕາເວັນຕົກໃນແນວຄວາມຄິດແລະປະເພດ); ແຕ່ພາຍຫຼັງໄດ້ຮັບເອົາອິດທິພົນດັ່ງກ່າວແລ້ວ, ໄດ້ສ້າງຜົນງານທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະທີ່ໄດ້ຮັບການຕີລາຄາຂອງຊາດ.

ວັນນະຄະດີຍີ່ປຸ່ນເປັນບົດປະພັນທີ່ຫຼາກຫຼາຍ, ກວມເອົານະວະນິຍາຍທີ່ຍາວທີ່ສຸດ ໃນໂລກ , ບາງບົດກະວີສັ້ນທີ່ສຸດໃນໂລກ, ແລະບົດລະຄອນທີ່ມີລັກສະນະເດັ່ນຊັດພ້ອມກັບເລື່ອງທີ່ມີຄວາມຍາວຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ.

ໃນດ້ານເນື້ອໃນ, 4 ທ່າອ່ຽງທີ່ສະທ້ອນເຖິງການປ່ຽນແປງທາງດ້ານການເມືອງ ແລະ ສັງຄົມຂອງຍີ່ປຸ່ນ ສາມາດແຍກອອກໄດ້ຄື: ອັນດັບທີ 1, ວັນນະຄະດີຊັ້ນສູງ ແລະ ສານໃນສະຕະວັດທີ 12; ອັນທີສອງ, ວັນນະຄະດີວິລະຊົນໃນລະຫວ່າງສະຕະວັດສົງຄາມ feudal (ຈົນກ່ວາໃນຕອນທ້າຍຂອງສະຕະວັດທີ 16); ອັນທີສາມ, bourgeois ແລະວັນນະຄະດີພື້ນເມືອງຫຼັງຈາກ Tokugawa shogunate ຟື້ນຟູ ສັນຕິພາບ ; ແລະສີ່, ວັນນະຄະດີທີ່ທັນສະໄຫມໃນຍຸກ Meiji.

ວັນນະຄະດີມີລັກສະນະຊົນຊັ້ນສູງ, ມີລັກສະນະສຸພາບ.

ຈົນກ່ວາໃນຕອນທ້າຍຂອງສະຕະວັດທີ 8, ຫນັງສືໃບລານຈໍານວນຫນ້ອຍຫຼາຍທີ່ລອດຊີວິດ. ສອງຜົນງານທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດໃນເວລານັ້ນແມ່ນ Kojiki ໂດຍ Ō no Yasumaro (ນິທານບູຮານ - ການລວບລວມບົດເລື່ອງເກົ່າແກ່, ການລວບລວມ myths ກ່ຽວກັບຕົ້ນກໍາເນີດຂອງຍີ່ປຸ່ນແລະພະເຈົ້າຂອງມັນ) ແລະ Manyoushu ໂດຍ Ōtomo no Yakamochi (Collection of Many Leaves - ການລວບລວມບົດກະວີ).

ໃນໄລຍະທີ່ນະຄອນຫຼວງຂອງຈັກກະພັດໄດ້ຍ້າຍໄປ Heian (ສັດຕະວັດທີ 8-12), ວັນນະຄະດີຍີ່ປຸ່ນມີຄວາມຂະຫຍາຍຕົວ, ເປັນຍຸກທອງຂອງຕົນ. ຕົວຢ່າງສຳຄັນຂອງຍຸກນີ້ແມ່ນການສ້າງລະບົບການຂຽນເພື່ອຖອດສຽງພາສາຍີ່ປຸ່ນຈາກຕົວໜັງສືຈີນ (ຄ້າຍກັບຕົວໜັງສື Nôm ຂອງຫວຽດນາມ, ແຕ່ອີງໃສ່ຫຼັກການທີ່ຕ່າງກັນ). ນັກວິຊາການຂົງຈື້ແລະພະສົງພຸດທະສາສະ ໜາ ໄດ້ໃຊ້ຕົວອັກສອນຈີນເພື່ອສ້າງລະບົບການຂຽນທີ່ງ່າຍກວ່າທີ່ເອີ້ນວ່າ Kana. ການາໄດ້ຮັບຄວາມສົມບູນແບບເທື່ອລະກ້າວ, ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຊົມຊອບ, ແລະໄດ້ປູທາງໃຫ້ມີລັກສະນະວັນນະຄະດີຊາດທີ່ບໍລິສຸດ, ແຕກຕ່າງຈາກຈີນ.

ໄລຍະ Heian ແມ່ນເວລາແຫ່ງຄວາມສະຫງົບສຸກ. ວັນນະຄະດີໄດ້ສະທ້ອນເຖິງຄວາມສຸກຂອງສານຈັກກະພັດ ແລະ ຄວາມເປັນຊົນຊັ້ນສູງໃນສັງຄົມທີ່ສວຍສົດງົດງາມ, ຄວາມຮັກແພງ, ຄວາມຮັກແພງ, ແລະງານລ້ຽງທີ່ຫຼູຫຼາເຊັ່ນ: ດົນຕີ, ໝາກຮຸກ, ບົດກະວີ, ການແຕ້ມຮູບ, ແລະການເດີນທາງ. ວຽກງານຕົ້ນຕໍ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນນະວະນິຍາຍ, ບົດກະວີ, ແລະໄດອາຣີ, ໄດ້ຖືກຂຽນໂດຍແມ່ຍິງ, ເພາະສະນັ້ນ, ໄລຍະເວລານີ້ຍັງເອີ້ນວ່າໄລຍະເວລາຂອງນັກຂຽນແມ່ຍິງ, ເຖິງແມ່ນວ່າມັນຂາດຄວາມອຸດົມສົມບູນໃນຫົວຂໍ້ແລະຮູບແບບ. ຮູບແບບບົດກະວີ Tanka ຂອງຍຸກນີ້ຕໍ່ມາໄດ້ກາຍເປັນຄລາສສິກ, ຍັງຖືກນໍາໃຊ້ໂດຍນັກກະວີທີ່ທັນສະໄຫມຈໍານວນຫຼາຍ. ນະວະນິຍາຍ Prose ເຊັ່ນ: The Tale of Genji* ຂອງ Murasaki Shikibu (Genji Monogatari) ປາກົດ, ຖືວ່າເປັນຫນຶ່ງໃນສີ່ຫຼືຫ້ານະວະນິຍາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນວັນນະຄະດີໂລກ, ແລະອີງຕາມນັກຂຽນທີ່ໄດ້ຮັບລາງວັນໂນແບນ Kawabata Yasunari (1899-1972): "ວຽກງານນັ້ນແມ່ນຈຸດສູງສຸດຂອງວັນນະຄະດີຍີ່ປຸ່ນ." ມາຮອດມື້ນີ້. ປະເພດລາຍການບັນທຶກສຽງ ແລະ essay (ຄ້າຍຄືກັນກັບ Vũ trung tùy bút ຂອງຫວຽດນາມ) ແມ່ນເປັນຕົວຢ່າງທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງ Sei Shōnagon ຂອງ *Makura No Soshi* (ນິທານກ່ອນນອນ), ເປັນວຽກທີ່ຍັງຄົງຮັກສາສະເໜ່ທີ່ສົດຊື່ນ ແລະ ຈັບອົກຈັບໃຈຈົນເຖິງທຸກວັນນີ້.

ວັນນະຄະດີຂອງຍຸກຂອງຜູ້ຊາຍ chivalrous ໄດ້

ໃນສະຕະວັດທີ 12-14, ໄລຍະເວລາທີ່ Shoguns ຄອບຄອງອໍານາດຂອງຈັກກະພັດແລະໄດ້ສ້າງຕັ້ງທີ່ພັກອາໄສຂອງເຈົ້າຂອງເຈົ້າໃນ Kamamura (ໃຊ້ເວລາປະມານ 150 ປີ, ຈາກ 1185 ຫາ 1333) ເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງຍຸກ feudal, ຫມາຍເຖິງສົງຄາມທີ່ບໍ່ຢຸດຢັ້ງລະຫວ່າງກຸ່ມ Shogun. ດ້ວຍການປະກົດຕົວຂອງຊົນຊັ້ນນັກຮົບ, ລໍາດັບຊັ້ນຂອງຄຸນຄ່າທາງວິນຍານໄດ້ປ່ຽນຈາກສິລະປະແລະຄວາມສຸກໄປສູ່ຈິດໃຈຂອງຄວາມກ້າຫານແລະຄວາມອົດທົນ.

ໄລຍະເວລາ "ສົງຄາມ" ໄດ້ເນັ້ນຫນັກໃສ່ນະວະນິຍາຍສິລະ martial ບ່ອນທີ່ນັກຮົບກາຍເປັນຕົວລະຄອນຕົ້ນຕໍແທນທີ່ຈະເປັນເຈົ້າຊາຍແລະສະມາຊິກຂອງລາຊະວົງ. ຕົວຢ່າງທົ່ວໄປຈາກໄລຍະເວລານີ້ລວມມີ Heike Monogatari (The Tale of the Heike Clan), ເຊິ່ງເລົ່າຄືນເຖິງການຕໍ່ສູ້ທາງອໍານາດລະຫວ່າງກຸ່ມ Heike (ຫຼື Taira) ແລະ Minamoto ແລະການເກີດຂື້ນຂອງຊົນຊັ້ນ samurai; ແລະ Shin Kokinshu (ຫຼື Shin Kokin Wakashu, Shin Kokin - ການລວບລວມບົດກະວີເກົ່າແກ່ແລະທັນສະໄຫມ), ການລວບລວມບົດກະວີເກົ່າແກ່ແລະທັນສະໄຫມໂດຍນັກຂຽນຕ່າງໆ, ສະແດງເຖິງຄວາມທຸກທໍລະມານແລະຄວາມໂສກເສົ້າຂອງປະຊາຊົນໃນສົງຄາມ, ແລະຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າຂອງຄວາມບໍ່ພໍໃຈກັບໂລກໃນໄລຍະ Heian.

ໄລຍະເວລາທີ່ທີ່ຢູ່ອາໄສຂອງ Shogunate ຕັ້ງຢູ່ໃນ Muromachi (ຈາກເຄິ່ງຫລັງຂອງສະຕະວັດທີ 14 ຫາສະຕະວັດທີ 16) ສືບຕໍ່ເປັນເວລາຂອງສົງຄາມແລະຄວາມວຸ່ນວາຍ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ການຄ້າແລະການຫັນເປັນຕົວເມືອງພັດທະນາ, ການຮ່ຳຮຽນໃນຕົວເມືອງກໍ່ສ້າງຂຶ້ນ, ການພົວພັນກັບຝ່າຍຕາເວັນຕົກຄ່ອຍໆເປີດຂຶ້ນ, ພິເສດແມ່ນຮອດທ້າຍສັດຕະວັດທີ 16. ຫົວຂໍ້ວັນນະຄະດີທີ່ນິຍົມໃນຊ່ວງເວລານີ້ແລະຕະຫຼອດຍຸກກາງແມ່ນ "ການແບ່ງແຍກ." ບົດຂຽນທີ່ບໍ່ມີເວລາ, Tsurezuregusa (ຄວາມຄິດທີ່ສະບາຍຫຼືການເກັບກ່ຽວ Leisurely), ໂດຍພຣະສົງ Urabe Kenko, ປະກອບດ້ວຍ 243 passages ແຍກຕ່າງຫາກ, ຕັ້ງແຕ່ສອງສາມເສັ້ນເຖິງ 3-4 ຫນ້າໃນຄວາມຍາວ. ຫົວຂໍ້ເຊັ່ນ: ຄວາມຕາຍແລະຄວາມບໍ່ຢູ່ລອດ, ຄວາມງາມຂອງທໍາມະຊາດ, ແລະບາງເລື່ອງຕະຫລົກໄດ້ມີອິດທິພົນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນວັນນະຄະດີ, ຄວາມງາມ, ແລະວິຖີຊີວິດຂອງຍີ່ປຸ່ນສໍາລັບຫຼາຍກວ່າ 600 ປີຕໍ່ມາ.

(ຈະສືບຕໍ່)

ທີ່ມາ