W miejscu, gdzie rzeka Vam Co Dong płynie z Kambodży do Wietnamu, w Tay Ninh, ludzie łowią pyszne ryby, takie jak ta.

Źródła rzeki

Jedna z dwóch odnóg rzeki Vam zaczyna swój bieg w Tay Ninh w Parku Narodowym Lo Go – Xa Mat (dystrykt Tan Bien). Po pierwszych deszczach sezonu poziom wody w górnym biegu rzeki Vam podnosi się i gwałtownie płynie w dół rzeki.

Na powierzchni wody bujnie kwitły kępy portulaki i lilii wodnych. Gdy nasza łódź przepływała obok, te rzeczne warzywa kołysały się na falach.

Ryk silnika łodzi sprawił, że duże, czarne czaple, nurkujące pod wodą, zatrzepotały skrzydłami i wzbiły się w powietrze. Na obu brzegach drzewa leśne zaczęły wypuszczać nowe liście, ponownie zieleniąc się po miesiącach upałów.

Czasami nad Parkiem Narodowym przelatuje kilka srok długoogonowych, bąków, kur bankiwa itp. z sąsiedniej Kambodży lub odwrotnie.

Ten odcinek rzeki stanowi granicę między Wietnamem a Kambodżą, więc od czasu do czasu nasza grupa spotykała miejscowych z sąsiedniego kraju pracujących w swoich polach lub grupę strażników parku narodowego Lo Go-Xa Mat patrolujących las.

W górnym biegu rzeki rzeka zwęża się. Wzdłuż brzegu, po stronie kambodżańskiej, stoją dwie łodzie-dłubanki należące do miejscowych Kambodżan, zacumowane wzdłuż rzeki.

Łódź jest wykonana z pnia palmy i ma około 3 metrów długości. Choć jej rozmiar i ładowność są dość niewielkie, doskonale nadaje się do żeglugi po górnym biegu rzeki Vam – gdzie jest wiele pali i gruzu z powalonych drzew – i jest dostosowana do trudnej sytuacji ekonomicznej miejscowej ludności.

Jest to sieć rybacka używana przez ludzi w górnym biegu rzeki Vam Co Dong.

Wzdłuż tego odcinka rzeki znajduje się wiele gigantycznych pułapek na ryby, z których korzystają Kambodżanie. Pułapki te, zbudowane wzdłuż rzeki graniczącej z lasem, są zbudowane z dziesiątek bali drewna.

Przed drewnianym płotem znajdowała się gruba warstwa siatki, utkanej z wielu bambusowych pasków. Siatka ta miała zmusić ryby i krewetki do wypłynięcia na otwartą przestrzeń na środku rzeki – gdzie czekał otwór sieci.

Ponad tymi rzędami pali miejscowi umieścili dwa inne pnie drzew, aby utworzyć drewniany most, umożliwiający przejście między dwoma brzegami.

Kiedy woda z górnego biegu rzeki mocno płynie, Kambodżanie rozkładają sieci na rzece, aby łowić ryby. Władze parków narodowych i strażnicy graniczni regularnie namawiają Kambodżan do demontażu tych pułapek, ale w sezonie powodzi niektóre pułapki wciąż… potajemnie się „pojawiają”.

Sieć rybacka w górnym biegu rzeki Vam Co Dong.

Dalej w górę rzeki rzeka zwęża się, osiągając zaledwie około 4 metrów szerokości, a najgłębszy punkt ma nieco ponad 1 metr. Po jednej stronie nadal leży sąsiednia Kambodża, a po drugiej stronie znajduje się wysepka Da Hang, zajmująca dziesiątki hektarów, położona na środku rzeki Vam Co Dong.

Po zjednoczeniu granicy między Wietnamem a Kambodżą, wysepka Da Hang znajduje się w poddystrykcie 27, gminie Tan Binh, dystrykcie Tan Bien. Na wysepce znajdują się dwa doły, każdy o powierzchni około 32 metrów kwadratowych i głębokości 2,5 metra. Pod nimi leżą liczne, leżące na bokach, pokruszone betonowe bloki o grubości od 10 cm do 30 cm.

U ujścia szybu znajdują się ślady rowu prowadzącego do brzegu rzeki Vam Co Dong. Wielu mieszkańców uważa, że ​​była to baza ruchu oporu pani Nguyen Thi Dinh, byłej wiceprzewodniczącej Rady Państwa. Do dziś wysepka Da Hang jest przez wielu nazywana „Bazą pani Dinh”.

Gdzie pianie koguta można usłyszeć w dwóch krajach.

Dalej od Parku Narodowego ta odnoga rzeki łączy się z inną odnogą przy węźle Vam Trang Trau, położonym w gminie Bien Gioi, dystrykcie Chau Thanh.

Wzdłuż tego odcinka rzeki zaczynamy dostrzegać kilku miejscowych, którzy zarabiają na życie. W pobliżu mostu Phuoc Trung (gmina Bien Gioi) znajduje się mała chatka z siecią rybacką należąca do małżeństwa Nguyen Van Dan i jego żony, mieszkańców gminy Phuoc Vinh w dystrykcie Chau Thanh w prowincji Tay Ninh.

Budowa sieci rybackiej o długości 40 metrów i szerokości 30 metrów kosztowała 70 milionów VND. Za każdym razem, gdy zarzucają sieć, para rybaków łowi około 3-5 kg ​​różnych gatunków ryb. Wśród nich jest wiele sumów i ropuch – gatunków o aromatycznym, pysznym mięsie, uważanych za specjały rzeki.

Rybacy łowią tylko duże ryby rzeczne.

Naszą szczególną uwagę przykuł fakt, że rybak i jego żona złowili tylko duże ryby, ważące około pół kilograma lub więcej; wszystkie mniejsze ryby zostały wypuszczone z powrotem do rzeki.

Pan Dan wyjaśnił: „Zostawiamy je tutaj, żeby rosły i rozmnażały się w przyszłych sezonach”. Rybak dodał, że w porze suchej w rzece jest mniej ryb, więc on i jego żona zarzucają sieci tylko w ciągu dnia. W porze deszczowej, tak jak teraz, jest ich tak dużo, że muszą zarzucać sieci dniem i nocą.

Zasoby ryb w górnym biegu rzeki Vam są nadal dość obfite, dlatego o tej porze roku para może zarobić nawet milion dongów dziennie.

Wiadomo, że pan Dan jest Wietnamczykiem, a jego żona, pani Sara Phip, Khmerką. Tę wietnamsko-khmerską parę można uznać za doskonały przykład harmonijnego współistnienia dwóch grup etnicznych w kraju, gdzie pianie koguta słychać w obu krajach.

Pan Viet zarabia na życie ścinając łodygi hiacyntu wodnego w rzece Vam Co Dong i sprzedając je handlarzom w delcie Mekongu.

Oprócz łowienia ryb przy użyciu sieci, w górnym biegu rzeki Vam praktykuje się wiele innych zajęć związanych z rzeką, takich jak łowienie ryb przy użyciu sieci, zastawianie pułapek, zbieranie hiacyntów wodnych itp.

Pan Phan Van Viet, mieszkaniec gminy Bien Gioi, urodził się i wychował w tym regionie. Wcześniej jego rodzina posiadała pola ryżowe, ale z powodu choroby musieli sprzedać ziemię, aby opłacić leczenie. Od 6-7 lat zarabia na życie, zastawiając pułapki na myszy polne i sprzedając je na targu.

W wolnym czasie pływa łódką po rzece, ścinając łodygi hiacyntu wodnego i sprzedając je mieszkańcom delty Mekongu, którzy przyjeżdżają tu, by je kupić i wykorzystać do produkcji rękodzieła. „Każdego dnia ścinam 300–400 kg świeżego hiacyntu wodnego. Przywożę go do domu i suszę”.

„Handlarze z prowincji Long An przyjeżdżają, żeby kupić kaczki. Zarabiają 180-200 tysięcy dongów dziennie, co pozwala im związać koniec z końcem”.

Przycinanie hiacyntów wodnych jest bardzo korzystne dla rzeki Vam, ponieważ przez wiele lat ten rodzaj roślin wodnych stanowił bardzo trudny problem do rozwiązania. Fakt, że ludzie pilnie przycinają każdą łodygę hiacyntu wodnego, niezależnie od pogody, aby wytwarzać rękodzieło, może stać się wzorem rozwoju gospodarczego, który warto powielać.

Pan Do Van Giao, rolnik uprawiający ryż w wiosce Tan Dinh, w gminie Bien Gioi, w dystrykcie Chau Thanh, w prowincji Tay Ninh, podzielił się swoimi przemyśleniami na temat życia ludzi mieszkających wzdłuż rzeki Vam Co Dong.

Jednak głównym zajęciem ludności zamieszkującej tereny położone w górnym biegu rzeki Wam pozostaje produkcja rolna.

To miejsce szczyci się rozległymi polami ryżowymi; właściciele ziemscy posiadają dziesiątki hektarów pól ryżowych. Pan Do Van Giao, sołtys wioski Tan Dinh w gminie Bien Gioi w dystrykcie Chau Thanh w prowincji Tay Ninh, jest jednym z wielu mieszkańców, którzy całe życie spędzili związani z rzeką Vam Co Dong.

Pan Giao powiedział, że mieszkańcy nie mają innego źródła wody do produkcji rolnej. Całe pompowanie wody do nawadniania, transport ryżu i zaopatrzenie w produkty rolne zależą od rzeki Vam Co Dong.

„Później, dzięki studniom wierconym, przestaliśmy używać wody rzecznej do codziennego życia. W przeszłości ludzie używali wody rzecznej do gotowania i picia” – wspominał pan Giao.

Starszy rolnik dodał, że rzeka Vam oferuje również wiele innych zasobów naturalnych, takich jak krewetki i ryby. „Dla nas ta rzeka jest bardzo cenna. Dostarcza wody do produkcji rolnej i ryb, które poprawiają nasze życie. Bez tej rzeki ludzie tutaj nie byliby w stanie przetrwać” – zwierzył się.

Source: https://danviet.vn/noi-con-song-vam-co-dong-tu-campuchia-chay-vao-dat-viet-o-tay-ninh-dan-bat-ca-ngon-the-nay-day-20240820221915749.htm