เรื่องราวของแผ่นศิลาเจียนตัน

กลุ่มอาคารเจียนด่านแช่ม ภาพถ่าย: “H.X.Tinh” — กลุ่มอาคารเจียนด่านแช่ม ภาพถ่าย: “HXTINH”

จากชิ้นส่วน

ปัจจุบันภายในพิพิธภัณฑ์ประติมากรรมจาม ดานัง มีแผ่นหินขนาดเล็กสลักด้วยภาษาสันสกฤต 4 บรรทัด เรียกว่า "วัน คัช" รหัส BTC 83

ตามบันทึกของ Henri Parmentier ใน "Catalogue du Musée Cam de Tourane" (พ.ศ. 2462) นี่เป็นชิ้นส่วนของแผ่นหินสลักจากกลุ่มหอคอยจามใน Chien Dan อำเภอ Tam Ky จังหวัด Quang Nam ซึ่งนาย C. Paris นำมาไว้ที่ไร่ใน Phong Le ก่อนปี พ.ศ. 2443 และย้ายไปยังอุทยาน Tourane ในปี พ.ศ. 2444

แผงจารึกเจียนด่าน ณ พิพิธภัณฑ์ดานังจาม ภาพถ่าย: “L.H.Binh” — แผงจารึกเจียนด่าน ณ พิพิธภัณฑ์ดานังจาม ภาพถ่าย: “LHBINH”

ในหนังสือ “Inventaire descriptif des monuments Cam de l'Annam” (พ.ศ. 2461) ปาร์มองติเยร์กล่าวว่าแผ่นจารึกดั้งเดิมที่โบราณสถานเชียงดานมีขนาด 2 เมตร 40 x 0 เมตร 80 ม. แบ่งออกเป็น 3 ส่วน โดย 2 ชิ้นยังคงอยู่ที่โบราณสถาน ได้รับการนำเสนอโดยอามอยนิเยร์ในนิตยสาร “Journal Asiatique” พ.ศ. 2439 และถูกนำไปรวมไว้ใน “ตารางสถิติจารึกจำปาและกัมพูชา” โดยโคเอเดส (พ.ศ. 2451) โดยมีสัญลักษณ์ C 64

นอกเหนือจากข้อมูลทั่วไปข้างต้นแล้ว ผู้เข้าชมพิพิธภัณฑ์ไม่ทราบรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับเนื้อหาเฉพาะของจารึกนี้ ในปี พ.ศ. 2532 ขณะกำลังเตรียมพื้นที่สำหรับการบูรณะกลุ่มหอคอยที่พระบรมสารีริกธาตุเจียนดาน คณะทำงานของกรมวัฒนธรรมจังหวัดกว๋างนาม-ดานัง ได้ค้นพบแผ่นหินขนาดใหญ่ที่มีจารึกภาษาสันสกฤต 9 บรรทัด ซึ่งมีร่องรอยการแตกหักบางส่วน

จนกระทั่งปี 2009 ในบทความวิจัยเกี่ยวกับอาณาจักรจามปาในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 11 (ตีพิมพ์ใน Péninsule No. 59) แอนน์ วาเลรี ชไวเยอร์ กล่าวว่าบล็อกหินที่ค้นพบในปี 1989 เป็นหนึ่งในสามชิ้นส่วนของจารึก C 64 และอาศัยสำเนาที่ประทับตราในหอจดหมายเหตุเพื่อแปลจารึกนี้เป็นภาษาฝรั่งเศส

จารึกเชียรตันที่จัดแสดงอยู่ภายในพระบรมสารีริกธาตุ ภาพโดย T.T.Sang — จารึกเชียนตันที่จัดแสดงอยู่ในพระบรมสารีริกธาตุ ภาพ: TTSANG

ในปี 2011 ทีมวิจัยที่นำโดย Arlo Griffiths ได้ทำการสำรวจภาคสนามของบล็อกหินที่จัดแสดงอยู่ที่ไซต์ Chien Dan และโบราณวัตถุ BTC 83 ที่พิพิธภัณฑ์ Cham และเปรียบเทียบกับภาพพิมพ์ที่เก็บถาวรของโรงเรียนฝรั่งเศสแห่งตะวันออกไกล (EFEO)

ด้วยเหตุนี้ วัตถุประสงค์คือการจัดทำจารึก C 64 ทั้งหมดให้สมบูรณ์ที่สุด พร้อมด้วยคำแปลภาษาอังกฤษและภาษาเวียดนาม พิมพ์ในหนังสือ "Champa Inscriptions at the Da Nang Museum of Cham Sculpture" ซึ่งตีพิมพ์ในปี 2012

โดยสรุปคือ “หลังจากช่วงเวลาอันวุ่นวายที่เกิดจากการปกครองของกษัตริย์ผู้ชั่วร้ายซึ่งทิ้งอาณาจักรจามปาให้กลายเป็นซากปรักหักพัง กษัตริย์ Harivarman ในอนาคตได้ขับไล่ศัตรูกลุ่มหนึ่งออกจากประเทศของเขา

พระเจ้าหริวรมันทรงขึ้นเป็นกษัตริย์แห่งอาณาจักรจามปาและเริ่มสร้างประเทศขึ้นใหม่ โดยทรงสร้างเมืองหลวง บูรณะป้อมปราการของตระลาวสวอน และทำให้ประเทศเจริญรุ่งเรืองอีกครั้ง

พระองค์ทรงขยายอาณาเขตของแคว้นจำปาและทำให้ดินแดนใกล้เคียงบางส่วนตกอยู่ภายใต้การปกครองของแคว้นจำปา พระเจ้าหริวรมันทรงถวายของกำนัลแด่เทพเจ้าแห่งมธุราปุระ และทรงสร้างศิวลึงค์ขึ้นที่เมืองหรินาปุระ

พระองค์ทรงถวายเชลยศึกแก่เทพเจ้าประจำท้องถิ่นหลายองค์ พระองค์ทรงปฏิรูประบบภาษีอากร และทำให้เมืองจามปามีอำนาจมากขึ้นกว่าก่อนยุคแห่งความวุ่นวาย กษัตริย์ทรงพอพระทัย

ลิงค์ในเนื้อหาจารึก

จารึกดังกล่าวระบุว่าเป็นช่วงต้นศตวรรษที่ 11 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เมืองจามปาเพิ่งประสบกับสงครามอันดุเดือดกับประเทศเพื่อนบ้าน จารึกที่จารึกชื่อกัมบูจา (กัมพูชา) ในรัชสมัยพระเจ้าราเชนทรวรมันที่ 2 (ค.ศ. 944 - 968) บันทึกการโจมตีเมืองจามปาว่า "เมืองหลวงของจามปาถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน"

จารึกที่โบราณสถานโปนาการ์ (ญาจาง) ยังกล่าวถึงการที่กัมบูจาขโมยรูปปั้นทองคำจากวัดในแคว้นจามปาด้วย ประวัติศาสตร์ของไดเวียดบันทึกไว้ว่า เลฮวนโจมตีเมืองหลวงของแคว้นจามปาในปี ค.ศ. 982 โดย “ทำลายป้อมปราการและทำลายวัดของบรรพบุรุษ”

การแปลคำจารึก C 64 Chiên Đàn (Arlo Griffiths และคณะ)

จารึก C 64 ที่แหล่งโบราณคดีเชียงดาน กล่าวถึง “การปกครองของกษัตริย์ผู้ชั่วร้ายที่ออกจากแคว้นจามปาที่พังทลาย” ซึ่งได้รับการฟื้นฟูในสมัยพระเจ้าหริวรมัน

ซึ่งสอดคล้องกับข้อมูลที่บันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ราชวงศ์ซ่ง (จีน) เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่นำไปสู่การเปลี่ยนกษัตริย์แห่งแคว้นจำปาในช่วงปลายศตวรรษที่ 10 รวมถึงการอพยพของตระกูลจำปาบางตระกูลไปยังเกาะไหหลำในเวลานั้นด้วย

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จารึก C 64 Chiên Đàn กล่าวถึงเมืองหลวงชื่อ Tralauṅ Svon ซึ่งถูกทำลายและสร้างขึ้นใหม่โดยพระเจ้า Harivarman นี่คือชื่อของเมืองหลวงที่กล่าวถึงในจารึกอื่นๆ ณ แหล่งโบราณคดี Mỹ Sơn (จารึก C 89, C 94) ในบริบทของจารึก Siṃhapura (จารึก C 95, ปี ค.ศ. 1056)

จนถึงปัจจุบัน มีเพียงการขุดค้นเท่านั้นที่พบร่องรอยของป้อมปราการในตระเกี่ยว ซึ่งเชื่อกันว่าอยู่ที่สิมหะปุระ ใกล้กับศูนย์กลางของศาสนาศิวะในหมู่บ้านหมีเซิน ขณะเดียวกัน ที่ตั้งและชื่อของป้อมปราการที่เกี่ยวข้องกับศูนย์กลางของศาสนาพุทธในดงเซืองยังคงเป็นปริศนา ป้อมปราการนี้เกี่ยวข้องกับตระเลาสวอนในจารึกเจียน ดานหรือไม่

แหล่งที่มา