ช่องเขา “คดเคี้ยว” ผ่านป่าเก่า

ช่องเขาไดนิญไม่ใช่จุดสูงสุดของภูเขาและป่าไม้พันเซินและพันเลิม แต่เป็นจุดสูงสุดของทางหลวงหมายเลข 28B ที่เชื่อมต่อจังหวัด บิ่ญถ่วน และลามดง จุดเริ่มต้นอยู่ที่เมืองเลืองเซิน อำเภอบั๊กบิ่ญ จุดสิ้นสุดอยู่ติดกับทางหลวงหมายเลข 20 ในตำบลนิญซา อำเภอดึ๊กจ่อง (ลามดง) โดยมีความยาวเกือบ 70 กม.

เส้นทางนี้เริ่มต้นในกลางปี พ.ศ. 2546 หลังจากก่อสร้างมา 5 ปี เส้นทางก็เสร็จสมบูรณ์และนำไปใช้ในการก่อสร้างโรงไฟฟ้าพลังน้ำไดนิญ ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2557 ถนนเลืองเซิน-ไดนิญถูกดัดแปลงเป็นทางหลวงหมายเลข 28B เส้นทางนี้มีทางลาดชันและทางโค้งหักศอกมากมาย ซึ่งทางผ่านไดนิญมีความยาว 12 กิโลเมตร มีทางโค้งคดเคี้ยวและอันตรายมากมาย และยังเป็นทางผ่านที่สวยงามที่สุดที่ซ่อนตัวอยู่ในเมฆบนที่ราบสูงพานเซินอีกด้วย ปลายปี พ.ศ. 2566 กระทรวงคมนาคม ได้อนุมัติการลงทุนในโครงการปรับปรุงและพัฒนา โดยมีเป้าหมายเพื่อสร้างระบบขนส่งของทั้งสองจังหวัดให้เสร็จสมบูรณ์ เสริมสร้างความเชื่อมโยงในภูมิภาคให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น เพื่อตอบสนองความต้องการด้านการขนส่งบนเส้นทางคมนาคมตะวันออก-ตะวันตกที่เชื่อมต่อที่ราบสูงภาคกลางกับจังหวัดภาคกลาง โครงการนี้มีความยาว 68 กิโลเมตร โดย 51 กิโลเมตรผ่านจังหวัดบิ่ญถ่วน และ 17 กิโลเมตรผ่านจังหวัดเลิมด่ง ความกว้างของถนน 12 เมตร และพื้นผิวถนน 7 เมตร งบประมาณโครงการทั้งหมด 1,435 พันล้านดอง จากงบประมาณแผ่นดิน คาดว่าการก่อสร้างจะแล้วเสร็จในปี 2568 และจะแล้วเสร็จในปี 2569

ช่องเขาไดนิญเป็นจุดแวะพักของนักท่องเที่ยว

นับตั้งแต่มีการสร้างทางหลวงหมายเลข 28B นักท่องเที่ยว จากเลิมด่งไปยังบิ่ญถ่วนเพื่อพักผ่อน หรือนักท่องเที่ยวจากบิ่ญถ่วนเพื่อมาเยี่ยมชมและชื่นชมทัศนียภาพของดาลัต ต่างเดินทางผ่านช่องเขาไดนิญ แม้ว่าผิวถนนจะไม่สวยงามและไม่กว้างนัก แต่ทิวทัศน์ของช่องเขาไดนิญก็งดงามราวกับภาพวาดสีน้ำ ซึ่งหาได้ยากในที่อื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฤดูหนาว เมื่อถึงยอดเขาช่องเขาไดนิญ นักท่องเที่ยวจะรู้สึกเหมือนเดินอยู่บนก้อนเมฆ เป็นจุดแวะพักที่ดีเยี่ยมสำหรับนักท่องเที่ยวที่จะได้ชื่นชมทัศนียภาพอันงดงามของสรวงสวรรค์ ภูเขา และป่าไม้อันตระการตา

คุณเหงียน ฮวง ลอง นักท่องเที่ยวจากดาลัดที่มาเที่ยวฟานเทียต เล่าว่า “ผมเคยมาที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้ผมมีโอกาสได้หยุดอยู่บนยอดเขา มองออกไปและสัมผัสความงามราวกับสรวงสวรรค์ ภูเขาและผืนป่าอันสง่างาม ไกลออกไป ป่าเก่าแก่สีเขียวขจีที่ขึ้นเป็นลูกคลื่น ปรากฏขึ้นและหายไปในเมฆสีขาวที่ลอยละล่องราวกับปุยฝ้าย ทั้งสองฟากฝั่งของหุบเขามีดอกไม้ป่ามากมายบานสะพรั่ง สลับกับสวนกาแฟที่บานสะพรั่งเป็นสีขาว... ทิวทัศน์ของหุบเขาไดนิญนั้นราวกับภาพที่ยากจะบรรยายเป็นคำพูด...”

แหล่งที่มา