พบกับนาย Hoang Huu Canh และบทกวี "ปลดปล่อยไซ่ง่อน"

BBK - ครั้งหนึ่ง ฉันได้ไปเยี่ยมบ้านของนายฮวง ฮู คานห์ ผู้หมวดหน่วย C3 - D1 - E320 ของแนวรบเมืองไมทอ ซึ่งเขามีอายุกว่า 80 ปีแล้ว แต่ยังคงเปี่ยมด้วยจิตวิญญาณและความแข็งแกร่ง ภายในพื้นที่เงียบสงบของบ้านหลังเล็ก เขาต้อนรับฉันด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ดวงตาของเขาเป็นประกายขณะพูดคุยเกี่ยวกับความทรงจำในอดีต

คุณฮวง ฮู คานห์ แบ่งปันความรู้สึกของเขาเกี่ยวกับบทกวีเรื่องการปลดปล่อยไซง่อน

“คุณมาฟังฉันเล่าเรื่องวันนั้น วันที่ภาคใต้ได้รับการปลดปล่อยใช่ไหม?” เสียงของเขานุ่มนวลและเต็มไปด้วยอารมณ์ ฉันพยักหน้าและไม่อาจระงับอารมณ์ของฉันไว้ได้ เพราะสิ่งที่เขาจะแบ่งปันไม่ใช่แค่เรื่องราวเกี่ยวกับการต่อสู้เท่านั้น แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำอันสดใสของประวัติศาสตร์ชาติอีกด้วย

คุณฮวง ฮู คานห์ มีความสุขกับหุ้นส่วนของเขา

เขาพูดว่าเมื่อวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2518 เมื่อกองทัพของเราเข้าสู่ไซง่อน ความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้ก็ผุดขึ้นมาในใจของเขา ท้องถนนเต็มไปด้วยผู้คน เดินเข้ามาบนถนนพร้อมโบกธงต้อนรับทหารราวกับเป็นวีรบุรุษ ฉากนั้นแม้จะผ่านมา 50 ปีแล้ว แต่ทุกครั้งที่นึกถึงมัน ก็ยังรู้สึกเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้

แต่มีช่วงเวลาหนึ่งที่เขาไม่เคยลืมเลย ขณะที่เขายืนอยู่หน้าทำเนียบเอกราช มองดูเสาธง ได้ยินเสียงโห่ร้องของประชาชน และตระหนักว่าเขาได้มีส่วนสนับสนุนในการนำเสรีภาพมาสู่ประเทศ

จากนั้น ด้วยความประหลาดใจ เขาหยิบปากกาขึ้นมาแล้วเขียนบทกวี "ไซง่อนปลดปล่อย" ทันทีหลังจากได้รับชัยชนะ บทกวีนี้เป็นเหมือนคำแสดงความขอบคุณ เป็นอารมณ์ระเบิดของทหารหลังจากผ่านความยากลำบากและการเสียสละมากมาย บทกวีเหล่านี้ไม่เพียงแต่สะท้อนถึงความยินดีในชัยชนะเท่านั้น แต่ยังสะท้อนถึงความภาคภูมิใจและความปรารถนาใน สันติภาพ และความสามัคคีที่กองทัพและประชาชนต่อสู้ร่วมกันเพื่อให้บรรลุอีกด้วย

คุณฮวง ฮู คานห์ อ่านบทกวีที่เขาแต่งขึ้นเมื่อหลายปีก่อน

จากนั้นเขาก็อ่านบทกวีนั้น แต่ละคำดูเหมือนจะกระทบใจผู้ฟัง

การปลดปล่อยไซง่อน

ไซง่อนปลดปล่อยในช่วงบ่ายนี้

การเข้าไปในพระราชวังอิสรภาพดูเหมือนเป็นความฝัน

ความยินดีอันยิ่งใหญ่ไม่ใช่เรื่องที่คาดไม่ถึง

พวกเราทั้งประชาชนและพรรคพวกรอคอยมานานแล้ว

ห้ากองทัพพบกัน

ไซง่อนปลดปล่อย 5 ทวีปยินดี

ธงดาวแดงบนถนนที่พลุกพล่าน

ทั้งกองทัพและประชาชนต่างหลั่งน้ำตา

ภาคใต้ได้รับการปลดปล่อย

เมื่อคิดถึงบ้านเกิด ฉันรู้สึกเศร้าและสงสารตัวเอง

ภาคใต้ที่ห่างไกลก็กลายเป็นใกล้

การรวมกันของภาคเหนือและภาคใต้ทำให้ความปรารถนาเป็นจริง

น้ำเสียงของนายคานห์เริ่มสั่นเครือเมื่ออ่านประโยคที่ว่า “กองทัพและประชาชนพบกัน ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา” ราวกับว่าเขายังคงมองเห็นฉากเบื้องหน้าได้ “ผมจำได้ชัดเจนว่าตอนที่เราเข้าไปในเมือง ทุกคนต่างร้องไห้ กอดกันและเฉลิมฉลองชัยชนะ ผู้คนต่างรอคอยเราเหมือนวีรบุรุษ แต่สำหรับผม ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาแห่งความขอบคุณอย่างสุดซึ้ง ทุกอย่างที่เราทำก็เพื่อประเทศ เพื่ออนาคตของลูกหลานของเรา” เขากล่าวด้วยดวงตาที่ชื้นแฉะ แต่ยังคงมีรอยยิ้มบนริมฝีปาก

บทกวีนี้แม้จะเขียนขึ้นเมื่อหลายปีก่อน แต่ยังคงก้องอยู่ในหัวใจของเขา ในใจของทหารทุกคนที่ร่วมกันสร้างชัยชนะอันยิ่งใหญ่ครั้งนี้ ความทรงจำเกี่ยวกับการปลดปล่อยไซง่อนไม่เคยจางหายไป ไม่ใช่เพียงแต่ในฐานะเหตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์เท่านั้น แต่ยังเป็นบทเรียนอันยิ่งใหญ่เกี่ยวกับความรักชาติและการเสียสละเพื่อเสรีภาพและเอกราชอีกด้วย

วันนี้ขณะที่ฉันนั่งฟังเขาอ่านบทกลอนเหล่านี้ ฉันรู้สึกภาคภูมิใจและรักประเทศที่เขาและทหารคนอื่นๆ เสียสละไปมากยิ่งขึ้น และฉันเข้าใจว่าความทรงจำเหล่านั้นไม่ใช่แค่ช่วงเวลาในอดีตเท่านั้น แต่เป็นแรงบันดาลใจให้เราอนุรักษ์และทะนุถนอมอิสรภาพที่ปู่ย่าตายายและพ่อแม่ของเราต่อสู้ดิ้นรนเพื่อมัน

วันเดือน (โทรทัศน์ บักคาน )

ที่มา: https://baobackan.vn/gap-ong-hoang-huu-canh-va-bai-tho-giai-phong-sai-gon-post70569.html