นี่คือเรื่องจริงของผู้หญิงคนหนึ่งชื่อเสี่ยวฟาง อายุ 35 ปี จากมณฑลหูหนาน ประเทศจีน เรื่องราวจะถูกเล่าผ่านมุมมองและประสบการณ์ของเสี่ยวฟาง
ความสัมพันธ์ที่เป็นโชคชะตา
เมื่อ 8 ปีที่แล้ว ฉันมาที่ไซต์งานก่อสร้างแห่งนี้และได้พบกับคุณหว่อง เขาเป็นช่างไม้ฝีมือดี เนื่องจากเราเกิดที่เมืองเดียวกัน เราจึงได้รู้จักกันอย่างรวดเร็ว ค่อยๆ ค้นพบว่าฉันชอบเขา
อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกของฉันเป็นบาปและผิดศีลธรรมอย่างแท้จริง เราต่างก็มีครอบครัวและต้องทำงานไกล แต่ฉันไม่สามารถควบคุมหัวใจตัวเองได้จริงๆ การทำงาน กินข้าว และคุยกับเหล่าหวางทุกวันทำให้ฉันมีความสุขมาก
ภาพประกอบ
เมื่อเวลาผ่านไป ผู้คนในไซต์งานก่อสร้างก็สังเกตเห็นว่าความสัมพันธ์ของเราไม่ปกติ ในที่สุดเราจึงตัดสินใจเป็น “คู่รักชั่วคราว” แน่นอนว่าเรายังคงเก็บเรื่องนี้เป็นความลับจากทั้งสองครอบครัว
ในช่วง 8 ปีที่ผ่านมา ฉันและเหล่าหวางสนิทสนมกันมาก ใช้เวลาร่วมกันนับวันนับคืน ไม่มีคำสารภาพรักหรือคำพูดหวานๆ ระหว่างเรา มีเพียงความห่วงใยและเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน
แล้วอะไรจะเกิดขึ้นก็เกิดขึ้น ฉันได้ข่าวว่าเขากำลังจะกลับบ้านเกิดที่เสฉวน ข่าวนี้เหมือนกับสายฟ้าฟาดลงมาที่ฉัน ทำให้ฉันไม่รู้จะทำยังไง
การจากไปของเหล่าหวางทำให้ฉันรู้สึกว่างเปล่า เหมือนกับว่าฉันสูญเสียสิ่งสำคัญบางอย่างไป ฉันอยากบอกเขาว่าฉันไม่อยากให้เขาไป แต่ฉันรู้สึกว่ามันจะทำให้ครอบครัวของเขาต้องเจ็บปวด ฉันรู้สึกสับสนและเจ็บปวด
กุญแจไขสู่ความจริงอันโหดร้าย
คืนก่อนที่ลาวหวางจะจากไป เขาชวนฉันไปดื่มที่บาร์ที่พวกเราไปกันบ่อยๆ คืนนั้นเราคุยกันเยอะมาก ทั้งเรื่องงาน เรื่องครอบครัว จากอดีตสู่อนาคต ลาวหวางบอกว่าหลังจากที่เขาจากไป เขาอาจจะไม่กลับมาอีก แต่เขาหวังว่าความรู้สึกระหว่างเราจะคงอยู่ในใจของกันและกันตลอดไป
เมื่อได้ยินคำพูดของหวางเฒ่า ฉันอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ ฉันไม่รู้ว่าจะรับมือกับความรู้สึกที่ต้องพลัดพรากจากกันนี้อย่างไร ในขณะที่เมา ฉันได้สารภาพความรู้สึกกับหวางเฒ่าและบอกเขาว่าฉันรักเขามาก
หวางเฒ่าเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็กอดฉันอย่างอ่อนโยน เขาบอกว่าเขาก็ชอบฉันเหมือนกัน แต่ความสัมพันธ์ของเราไม่ราบรื่น เขาหวังว่าฉันจะปล่อยวางและเริ่มต้นชีวิตใหม่ของตัวเองได้
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันตื่นขึ้นมาและพบว่าเหล่าหวางจากไปแล้ว มีกล่องวางอยู่บนโต๊ะอย่างเรียบร้อย มีจดหมายและกุญแจอยู่ข้างใน จดหมายเขียนว่า “หากวันหนึ่งคุณคิดถึงฉัน โปรดมาเยี่ยมที่นี่”
ฉันหยิบกุญแจขึ้นมาแล้วตัดสินใจออกไปค้นหาฐานทัพลับของฉันกับเหล่าหวาง เมื่อไปถึงประตู ฉันก็รู้ว่าเป็นบ้านหลังเล็กทรุดโทรม เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าข้างในว่างเปล่า มีเพียงโต๊ะและเก้าอี้เก่าๆ สองตัวที่เต็มไปด้วยปลวก ฉันเข้าใจทุกอย่างในทันที ปรากฏว่าเขารู้มานานแล้วว่าเราจะไม่มีอนาคตและต้องการตัดขาดความหวังในตัวฉันทั้งหมด ความฝันของเราคือบ้านทรุดโทรมหลังนั้น ความรักของเราก็เหมือนเก้าอี้สองตัวนั้น ภายนอกดูธรรมดาแต่ภายในกลับเน่าเปื่อย ในสายตาของคนอื่น ความรักนั้นเป็นสิ่งที่ต้องทิ้งไป บ้านทรุดโทรมที่อาจพังทลายลงได้ทุกเมื่อ
ภาพประกอบ
การโทรครั้งสุดท้าย
หลังจากกลับมาถึงไซต์ก่อสร้าง ฉันพยายามขบคิดกับงาน แต่ทุกคืนฉันยังคงคิดถึงเหล่าหวางและวันที่เราใช้เวลาร่วมกัน ฉันไม่รู้ว่าจะเผชิญกับความรู้สึกและอนาคตของตัวเองอย่างไร
เวลาผ่านไปเร็วมาก ฉันตัดสินใจหย่าร้างเพราะไม่มีความรักระหว่างเราอีกต่อไป และไม่มีลูกที่จะผูกมัดเราไว้ด้วยกัน คืนหนึ่ง ฉันได้รับโทรศัพท์จากเหล่าหวาง เขาถามฉันว่าฉันสบายดีไหม เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย น้ำตาของฉันก็ไหลออกมาอีกครั้ง
เขาเล่าทางโทรศัพท์ว่าเขาคิดว่าฉันเป็นเพื่อน และกำลังสร้างชีวิตที่มีความสุขกับภรรยาและลูกๆ ของเขา เขาบอกว่าความสัมพันธ์ของเราเป็นเพียงเรื่องชั่วคราว ไม่มีความหวัง ฉันยังบอกเขาด้วยว่าฉันกำลังพยายามลืมเรื่องนี้อยู่ แต่ฉันยังลืมอดีตของเราไม่ได้เลย
ในที่สุด เหล่าหวางก็พูดว่า “ฉันหวังว่าเราทุกคนจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข” จากนั้นเขาก็วางสายไป ฉันรู้ว่านี่จะเป็นการโทรครั้งสุดท้ายของเรา
-
บางครั้งเราเพ้อฝันและยกย่องความรักที่ผิดตั้งแต่แรกเริ่ม เราเรียกมันว่าความรักที่แท้จริง ที่เราสามารถพบกันได้เฉพาะในมหาสมุทรแห่งผู้คนอันกว้างใหญ่เท่านั้น แต่ความจริงก็ยังคงเหมือนเดิม เมื่อความรักสร้างขึ้นจากความเห็นแก่ตัวและทำลายความสุขของครอบครัวผู้อื่น นั่นไม่ใช่ความรัก ในท้ายที่สุด มีเพียง Tieu Phuong - นายหญิง - เท่านั้นที่หลงใหล เป็นเวลานานที่ Vuong ผู้เฒ่ามีสติสัมปชัญญะอยู่เสมอ โดยตระหนักว่านี่คือความรักชั่วคราว
มี Tieu Phuong และ Lao Vuong กี่คนในชีวิตจริง? หากคุณไม่อยากทุกข์ทรมาน ทรมานใจ และเสียใจ ก็จงมีสติตั้งแต่วินาทีที่คุณตัดสินใจว่าจะคบหรือไม่คบ อย่าเสียเวลาและพลังงานของคุณกับคนที่ไม่คู่ควร แล้วกลับถูกสังคมสาปแช่งและเกิดบาดแผลทางใจไปตลอดชีวิต
ผู้หญิงจีนจำนวนมากตัดสินใจไม่แต่งงาน
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)