เกือบตายเพราะกินดักแด้จั๊กจั่น นึกว่าเป็นถั่งเช่า

นายแพทย์เหงียน ถิ ถวี งาน รองหัวหน้าแผนกโรคเขตร้อน โรงพยาบาลโชเรย์ กล่าวว่า แผนกเพิ่งรับคนไข้ชาย 1 ราย (อายุ 34 ปี อาศัยอยู่ในอำเภอดึ๊กลิงห์ จังหวัด บิ่ญถ่วน ) ที่ถูกวางยาพิษหลังจากกินซากจั๊กจั่น เพราะเข้าใจผิดคิดว่าเป็นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการอย่าง “ถั่งเช่า”

ด้วยเหตุนี้ ในวันที่ 21 พ.ค. ผู้ป่วยชายจึงไปทำงานในสวนหลังบ้านและพบดักแด้จั๊กจั่นรูปร่างคล้ายเห็ด จึงคิดว่าเป็นหนอนถั่งเช่าจึงนำกลับบ้านมาทานตอนดึกของวันเดียวกันนั้น (ดักแด้จั๊กจั่นประมาณ 12-14 ตัว)

การตายเพราะอดอาหารนั้นก็เหมือนกับภาพของคนชนชั้นกลาง 1 — ดักแด้จั๊กจั่นสามารถติดเชื้อราที่เป็นพิษได้ ดังนั้นการรับประทานเข้าไปอาจมีความเสี่ยงสูงที่จะเสียชีวิตได้ (ภาพ TL)

ต่อมาผู้ป่วยรู้สึกเหนื่อย ปวดหัว ปวดท้อง และอาเจียนมาก จึงพาส่งโรงพยาบาล Nam Binh Thuan Regional General Hospital เพื่อปฐมพยาบาลเบื้องต้น จากนั้นจึงส่งตัวต่อไปยังโรงพยาบาล Cho Ray

ผู้ป่วยเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลโชรย์ในอาการตื่นตัว เชื่องช้า กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ กล้ามเนื้ออ่อนแรง ปวดท้อง และอาเจียน

ขณะนี้หัวใจคนไข้เต้นช้า ตามที่แพทย์กล่าวไว้ อาการดังกล่าวอาจเกิดจากอัตราการเต้นของหัวใจที่ช้าของผู้ป่วยในอดีตแต่ไม่ทราบ หรืออาจเกิดจากฤทธิ์ของเห็ดก็ได้

ตามที่ ดร.งัน กล่าวไว้ เมื่อจั๊กจั่นวางไข่ในดิน มันจะพัฒนาไปเป็นตัวอ่อน (เรียกอีกอย่างว่า ดักแด้จั๊กจั่น) ดักแด้ของจั๊กจั่นมักพบอยู่ในดิน บางทีอาจจะอยู่ร่วมกับสปอร์เชื้อรา

เชื้อราเหล่านี้จะโจมตีและเกาะกินร่างกายของโฮสต์ (ตัวอ่อนของจักจั่น) โดยจะเข้าไปแทนที่เนื้อเยื่อของโฮสต์และเจริญเติบโตเป็นลำต้นที่ยาว

เชื้อราเหล่านี้จะดูดสารอาหารจากโฮสต์ ทำให้โฮสต์ตายและเจริญเติบโตนอกร่างกายของโฮสต์

นั่นแหละคือสาเหตุว่าทำไมจึงเรียกว่า “ถั่งเช่า” ขึ้นอยู่กับว่าเชื้อราปรสิตบนตัวโฮสต์นั้นมีประโยชน์ต่อสุขภาพของมนุษย์หรือเป็นพิษ "Cordyceps sinensis" อาจเป็นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ (ยาแผนตะวันออกแบบดั้งเดิม) หรือเป็นพิษต่อมนุษย์ในกรณีของผู้ป่วยรายนี้

ในปัจจุบันยังไม่สามารถระบุได้แน่ชัดว่าเห็ดประเภทใดที่ทำให้คนไข้ได้รับพิษ การวินิจฉัยส่วนใหญ่อาศัยประวัติการรักษาของผู้ป่วยและอาการพิษ

ในส่วนของการรักษาไม่มีวิธีรักษาเฉพาะสำหรับอาการพิษเห็ดหลังจากกินซากจั๊กจั่น มีเพียงการรักษาตามอาการที่คนไข้เป็นเท่านั้น

ขณะนี้ผู้ป่วยรักษาอยู่ที่ห้องฉุกเฉินแผนกโรคเขตร้อน ขณะนี้ยังมีสติ ตอบสนองและหายใจได้เอง ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อแขนขาของคนไข้ดีขึ้น อัตราการเต้นของหัวใจผู้ป่วยจะช้าเล็กน้อย และจะมีการเฝ้าติดตามชีพจรและความดันโลหิตอย่างใกล้ชิด

แหล่งที่มา