เกือบตายเพราะกินดักแด้จักจั่นนึกว่าเป็นถั่งเช่า

นายแพทย์เหงียน ถิ ถวี งาน รองหัวหน้าแผนกโรคเขตร้อน รพ.โชเรย์ กล่าวว่า แผนกเพิ่งรับผู้ป่วยชาย 1 ราย (อายุ 34 ปี อาศัยอยู่ใน อ.ดึ๊กลิงห์ จ. บิ่ญถ่วน ) ที่ถูกวางยาพิษหลังจากรับประทานซากจักจั่น เนื่องจากเข้าใจผิดคิดว่าเป็นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการอย่าง “ถั่งเช่า”

เมื่อวันที่ 21 พ.ค. คนไข้ชายได้ไปขุดดักแด้จั๊กจั่นที่มีลักษณะเป็นรูปเห็ดขึ้นมาในสวน จึงคิดว่าเป็นเห็ดถั่งเช่าจึงนำกลับบ้านมาทานในคืนนั้น (ดักแด้จั๊กจั่นประมาณ 12-14 ตัว)

การตายเพราะกินมากเกินไปก็เหมือนกับภาพของชายวัยกลางคน — ดักแด้ของจักจั่นอาจติดเชื้อราที่มีพิษ ดังนั้นการกินเข้าไปอาจมีความเสี่ยงสูงที่จะเสียชีวิตได้ (ภาพ TL)

ทันทีหลังจากนั้นผู้ป่วยมีอาการเหนื่อย ปวดหัว ปวดท้อง และอาเจียนมาก จึงพาไปปฐมพยาบาลที่โรงพยาบาลประจำภูมิภาคนามบิ่ญถ่วน จากนั้นจึงส่งตัวส่งโรงพยาบาลโชเรย์

ผู้ป่วยเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลโชรเรย์ในอาการตื่นตัว อ่อนเพลีย ปัสสาวะไม่ออก กล้ามเนื้ออ่อนแรง ปวดท้อง และอาเจียน

ขณะนั้นอัตราการเต้นของหัวใจของผู้ป่วยช้าลง แพทย์ระบุว่าอาการนี้อาจเกิดจากอัตราการเต้นของหัวใจของผู้ป่วยก่อนหน้านี้ที่ช้าลงโดยไม่รู้ตัว หรืออาจเกิดจากฤทธิ์ของเห็ดก็ได้

ดร. งาน ระบุว่า เมื่อจักจั่นวางไข่ในดิน พวกมันจะพัฒนาเป็นตัวอ่อน (หรือที่เรียกว่าดักแด้จักจั่น) ดักแด้จักจั่นจะอยู่ในดิน โดยอาจจะอยู่ติดกับสปอร์ของเชื้อรา

เชื้อราเหล่านี้จะโจมตีและอาศัยอยู่เป็นปรสิตบนตัวโฮสต์ (ดักแด้ของจักจั่น) โดยจะเข้ามาแทนที่เนื้อเยื่อของโฮสต์และเจริญเติบโตเป็นลำต้นยาว

เชื้อราเหล่านี้จะดูดสารอาหารจากร่างกายของโฮสต์ ทำให้โฮสต์ตายและเจริญเติบโตนอกร่างกายของโฮสต์

นั่นคือเหตุผลที่พวกมันถูกเรียกว่า “Cordyceps” ขึ้นอยู่กับชนิดของเชื้อราที่อาศัยอยู่บนตัวโฮสต์ ไม่ว่าจะเป็นเชื้อราที่เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพของมนุษย์หรือเชื้อราที่มีพิษ “Cordyceps” อาจเป็นอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ (ยาจีนโบราณ) หรือเป็นพิษต่อมนุษย์ในกรณีของผู้ป่วยรายนี้

ปัจจุบันยังไม่สามารถระบุได้อย่างแน่ชัดว่าเห็ดชนิดใดเป็นสาเหตุของพิษในผู้ป่วย การวินิจฉัยส่วนใหญ่อาศัยประวัติทางการแพทย์และอาการพิษของผู้ป่วย

ในส่วนของการรักษาไม่มีวิธีแก้พิษเห็ดโดยเฉพาะหลังจากรับประทานซากแมลงจักจั่น มีเพียงการรักษาประคับประคองอาการที่ผู้ป่วยเป็นเท่านั้น

ขณะนี้ผู้ป่วยพักรักษาตัวอยู่ที่ห้องกู้ชีพฉุกเฉินแผนกโรคเขตร้อน ผู้ป่วยมีสติ ตอบสนองได้ดี และหายใจได้เอง ความแข็งแรงของแขนขาดีขึ้น อัตราการเต้นของหัวใจช้าลงเล็กน้อย และกำลังได้รับการตรวจติดตามชีพจรและความดันโลหิตอย่างใกล้ชิด

แหล่งที่มา