อุทยานหมี่เซิน: ร่องรอยของจำปาในใจกลางจังหวัดกวางนาม

นอกจากเมืองโบราณฮอยอันแล้ว วิหารหมีเซินยังถือเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมและการท่องเที่ยวของจังหวัดกว๋างนามอีกด้วย สถานที่แห่งนี้ได้รับความสนใจและความรักจากนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศเสมอมา

ตั้งแต่ราวศตวรรษที่ 4 ถึงศตวรรษที่ 13 ชาวจามโบราณได้นำเอาวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ที่ได้รับอิทธิพลจากศาสนาฮินดูเข้ามาใช้ นับแต่นั้นมา มีการสร้างวัดหลายแห่งในภาคกลางของเวียดนามเพื่อบูชาเทพเจ้าฮินดู และเป็นสถานที่สักการะบูชาของราชวงศ์จามปา

ตลอดประวัติศาสตร์ที่ผ่านพ้นความขึ้นลงและการเปลี่ยนแปลงทางวัตถุ ปัจจุบันวัดเหล่านั้นเหลือเพียงซากปรักหักพังแต่ยังคงถือเป็นงานสำคัญที่พิสูจน์ถึงความรุ่งเรืองของราชวงศ์

วัดและหอคอยที่หมีซอนสร้างขึ้นด้วยอิฐเผา มีเสาหิน และตกแต่งด้วยหินทรายแกะสลักซึ่งแสดงถึงฉากต่างๆ จากตำนานฮินดู

จนกระทั่งปัจจุบันยังไม่มีการวิจัยเกี่ยวกับเทคนิคการเผาอิฐและชื่อของกาวที่ชาวจามโบราณใช้สร้างหอคอยโดยไม่ใช้ปูนแม้แต่รอยเดียวซึ่งคงทนอยู่ได้นานนับพันปีในภูเขาและป่าไม้ที่โหดร้าย

นับตั้งแต่การค้นพบ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าหมีเซิน (My Son Sanctuary) ยังคงเป็นดินแดนลึกลับที่ นักวิทยาศาสตร์ ยังคงค้นหาคำตอบไม่ได้ ด้วยสถาปัตยกรรมอันเป็นเอกลักษณ์ที่เปี่ยมไปด้วยคุณค่าทางวัฒนธรรมและสุนทรียศาสตร์อันสูงส่ง เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าหมีเซินจึงเป็นต้นแบบอันโดดเด่นที่แสดงให้เห็นถึงการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรม โดยสังคมพื้นเมืองปรับตัวเข้ากับอิทธิพลทางวัฒนธรรมจากภายนอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งศิลปะและสถาปัตยกรรมฮินดูจากอนุทวีปอินเดีย

อาณาจักรจำปาเป็นปรากฏการณ์สำคัญในประวัติศาสตร์ การเมือง และวัฒนธรรมของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ถือได้ว่านี่เป็นผลงานอันเป็นเอกลักษณ์และเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของอารยธรรมที่เสื่อมถอย