ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองในโรงเรียน: ความเห็นพ้องและความสมัครใจ

Tiếng Anh là ngôn ngữ thứ 2 trong nhà trường: Phải có sự đồng thuận, tự nguyện - Ảnh 1. — ชั้นเรียนภาษาอังกฤษชั้น 12A2 โรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย Tran Phu เขต Tan Phu นครโฮจิมินห์ – ภาพโดย: NHU HUNG

ดร. อาลี อาฮัมด์ อดีตอาจารย์ประจำภาควิชาภาษาอังกฤษ IBG Kamus Pendidikan Islam ซึ่งเป็นสถาบันฝึกอบรมครูในมาเลเซีย ได้จัดเซสชันแบ่งปันประสบการณ์กับผู้บริหารการศึกษา ครู และผู้อำนวยการโรงเรียนหลายแห่งในฮานอย นครโฮจิมินห์ เว้ และ บิ่ญเซือง เกี่ยวกับการสอนคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์เป็นภาษาอังกฤษจากประสบการณ์และบทเรียนในประเทศมาเลเซีย

นครโฮจิมินห์ต้องเตรียมความพร้อมทุกปัจจัยที่จำเป็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งการกำหนดเกณฑ์ในการคัดเลือกโรงเรียนที่จะเข้าร่วมดำเนินนโยบายการใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองในโรงเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จำเป็นต้องให้ความสำคัญกับความเห็นพ้องต้องกันและความสมัครใจของผู้ปกครองและนักเรียน

ดร. อาลี อาหมัด

* คุณมีความคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับนโยบายของเวียดนามในการทำให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองในโรงเรียน?

– ในความคิดของฉัน นโยบายนี้เป็นประโยชน์อย่างมากต่อประชาชนและสังคม ช่วยให้นักเรียนมีโอกาสเข้าถึงภาษาอังกฤษได้มากขึ้น เมื่อภาษาอังกฤษของนักเรียนดีขึ้น พวกเขาก็จะมีโอกาสเข้าถึงโลก กว้างมากขึ้น หลังจากสำเร็จการศึกษา นักเรียนจะมีโอกาสทำงานมากขึ้น มีโอกาสฝึกฝนทักษะในตลาดแรงงานทั้งในและต่างประเทศ

* จากการปฏิบัติการสอนคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีเป็นภาษาอังกฤษในโรงเรียนรัฐบาลในประเทศมาเลเซีย คุณคิดว่าเวียดนามจำเป็นต้องเตรียมความพร้อมอย่างไรเมื่อจะดำเนินนโยบายนี้อย่างเป็นทางการ?

การสอนคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์เป็นภาษาอังกฤษในมาเลเซียได้ดำเนินการไปแล้ว 2 ขั้นตอน ในปี 2546 รัฐบาลมาเลเซียได้ดำเนินการปฏิรูประบบการศึกษาของรัฐ โดยใช้ภาษาอังกฤษในการสอนวิชาคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี

ภายในปี พ.ศ. 2553 รัฐบาลมาเลเซียได้ตัดสินใจยุติการสอนวิชาคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีเป็นภาษาอังกฤษ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2555 เป็นต้นมา วิชาคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีได้รับการสอนเป็นภาษามาเลเซีย

ตั้งแต่ปี 2559 ถึงปัจจุบัน มาเลเซียได้นำการเรียนการสอนคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์เป็นภาษาอังกฤษกลับมาโดยใช้วิธีการและแนวทางใหม่ และปัจจุบันโปรแกรมนี้ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีและประสบความสำเร็จ โดยมีโรงเรียนหลายแห่งสมัครเข้าเรียน รวมถึงนักเรียนจำนวนมากที่ยังคงศึกษาและยังคงพัฒนาต่อไป

ในความคิดของฉัน สิ่งสำคัญที่สุดที่เวียดนามจำเป็นต้องมีเมื่อดำเนินนโยบายในการทำให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองในโรงเรียน ได้แก่ ทรัพยากรสำหรับครูและนักเรียน

ปัจจัยครูเป็นประเด็นสำคัญในการดำเนินนโยบายนี้ ทรัพยากรครูต้องมีปริมาณเพียงพอและได้มาตรฐานคุณภาพ ปัจจัยนักเรียนที่ผมกล่าวถึงในที่นี้คือ นักเรียนที่ได้รับประโยชน์จากการนำภาษาอังกฤษมาใช้เป็นภาษาที่สองในโรงเรียนจะต้องได้รับความยินยอมจากผู้ปกครอง

ในประเทศมาเลเซีย ตั้งแต่ปี 2546 เป็นต้นมา ซึ่งเป็นช่วงที่เริ่มมีการสอนคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีเป็นภาษาอังกฤษ นักเรียนยังไม่พร้อมที่จะเรียนคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์เป็นภาษาอังกฤษ และผู้ปกครองหลายคนไม่เห็นด้วย (โดยเฉพาะผู้ปกครองในพื้นที่ชนบท) ดังนั้นนโยบายนี้จึงล้มเหลว

ต่อมาในปี 2559 มาเลเซียได้เปลี่ยนแนวทางในการแนะนำภาษาที่สองในโรงเรียนและประสบความสำเร็จได้เนื่องมาจากความเห็นพ้องต้องกันของผู้ปกครองรวมถึงความพร้อมของนักเรียน

* เรียนท่านค่ะ ควรเตรียมทรัพยากรครูอย่างไรเพื่อนำนโยบายการให้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองในโรงเรียนไปปฏิบัติ?

– ในมาเลเซีย แหล่งผลิตครูผู้สอนคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์เป็นภาษาอังกฤษได้รับการจัดเตรียมโดยการฝึกอบรมครูที่ไม่มีคุณสมบัติ หลักสูตรเหล่านี้ช่วยให้ครูพัฒนาทักษะทางภาษาและความรู้ทางวิชาชีพ เพื่อให้สามารถสอนเป็นภาษาอังกฤษได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ครูสอนภาษาอังกฤษที่ยังไม่มีคุณสมบัติในการสอนคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ จะได้รับการฝึกอบรมด้านคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์เพื่อสอนวิชาเหล่านี้ด้วยภาษาอังกฤษ ขณะเดียวกัน ครูที่สอนคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์แต่ยังไม่มีคุณสมบัติในการสอนภาษาอังกฤษ จะได้รับการฝึกอบรมด้านภาษาอังกฤษ...

ดังนั้น ฉันคิดว่าเวียดนามจำเป็นต้องเตรียมทรัพยากรเกี่ยวกับการประเมินคุณสมบัติครูและการฝึกอบรมใหม่เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการดำเนินโครงการด้วย

* คาดว่านครโฮจิมินห์จะเป็นเมืองแรกในเวียดนามที่จะนำนโยบายการใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองในโรงเรียน คุณมีคำแนะนำอะไรสำหรับนครโฮจิมินห์บ้าง?

มาเลเซียล้มเหลวครั้งแรกเมื่อพยายามนำคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีเข้าสู่โรงเรียนของรัฐโดยใช้ภาษาอังกฤษ แต่ประสบความสำเร็จครั้งที่สอง

เพื่อให้ประสบความสำเร็จเป็นครั้งที่สอง กระทรวงศึกษาธิการของมาเลเซียได้ออกเกณฑ์ชุดหนึ่งที่โรงเรียนต้องปฏิบัติตาม ได้แก่ โรงเรียนต้องมีทรัพยากรเพียงพอ ผู้อำนวยการและครูต้องพร้อมที่จะดำเนินโครงการ โปรแกรมต้องได้รับความยินยอมจากผู้ปกครอง และโรงเรียนต้องบรรลุผลการฝึกอบรมเมื่อดำเนินโครงการก่อนที่จะดำเนินการต่อ