
ณ มุมเล็กๆ อันเงียบสงบ ณ เลขที่ 14 ตรัน หง็อก เดียน เขตอันข่านห์ นครโฮจิมินห์ มาย คอร์เนอร์ อาร์ต สตูดิโอ (MCAS) ได้กลายมาเป็น "บ้านอันอบอุ่น" สำหรับเด็กออทิสติกหลายคน ในห้องที่เต็มไปด้วยสีสัน เด็กๆ นั่งเงียบๆ หน้ากรอบกระดาษสีขาว ก่อนจะเอียงศีรษะเล็กน้อย วางพู่กันลงบนจานสี ที่ MCAS ความเงียบของพวกเขาถูกแทนที่ด้วย โลก แห่งเส้นสาย รูปทรง และอารมณ์อันมีชีวิตชีวา

คุณทัม ตรัง ได้เล่าให้ แดน ตรี ฟังว่า แนวคิดในการก่อตั้ง MCAS เกิดขึ้นหลังจากที่เธอได้ดูแลดอร์จี ลูกชายของเธอมานานกว่า 13 ปี เด็กชายคนนี้ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคออทิสติกสเปกตรัมตั้งแต่อายุยังไม่ถึง 2 ขวบ ในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยว เธอจึงคิดถึงสถานที่ที่ดอร์จีสามารถเรียนหนังสือและสนุกสนานไปพร้อมๆ กัน และให้ความพยายามของเขาได้รับการยอมรับจากสังคม และจากจุดนั้น MCAS จึงถือกำเนิดขึ้น



จุดเด่นของ MCAS คือภาพวาดที่เสร็จสมบูรณ์แต่ละภาพไม่เพียงแต่จัดแสดงเท่านั้น แต่ยังมีโอกาสสร้างรายได้ให้กับเด็กๆ อีกด้วย ภาพวาดต้นฉบับของเด็กๆ จะถูกจัดแสดงเป็นระยะๆ โดยคุณตรังและทีมงาน และพิมพ์ลงบนผลิตภัณฑ์ต่างๆ เช่น เสื้อยืด กระเป๋า และอื่นๆ จากนั้นจึงนำไปจำหน่ายผ่านโซเชียลมีเดียและในนิทรรศการโดยตรง

เด็กๆ จะได้รับค่าลิขสิทธิ์จากการขายผลิตภัณฑ์แต่ละชิ้นระหว่าง 50,000 ถึง 100,000 ดอง กำไรที่เหลือจะนำไปใช้ซื้ออุปกรณ์ศิลปะใหม่ๆ และจัดชั้นเรียนฟรี จนถึงปัจจุบัน มียอดขายผลิตภัณฑ์แล้วหลายพันชิ้น ซึ่งไม่เพียงแต่สร้างรายได้เท่านั้น แต่ยังเป็นการเผยแพร่ข้อความแห่งความรักจากเด็กออทิสติกสู่ชุมชนอีกด้วย

ชั้นเรียนเปิดสอนตามปกติทุกวันตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ ตั้งแต่เวลา 13:00 น. ถึง 16:00 น. ปัจจุบันมีนักเรียนทั้งหมด 18 คน โดยแต่ละห้องจะมีนักเรียน 6 คน พื้นที่ได้รับการออกแบบให้มีความเป็นกันเอง มีแสงสว่างเพียงพอ มีโต๊ะและเก้าอี้ที่เหมาะกับขนาดตัวของเด็กๆ

ภายใต้การแนะนำของครู Pham Ngoc Thao Uyen (อายุ 34 ปี) สถาปนิกอิสระ บทเรียนจะเริ่มต้นด้วยกิจกรรมง่ายๆ เพื่อช่วยให้เด็กๆ ฝึกสมาธิและพัฒนาสมองของพวกเขา
“ผมใช้วิธีสอนด้วยความรักเป็นหลัก อดทนเป็นเพื่อน ชมเชยอย่างรวดเร็ว และปรับวิธีการสอนตามความสามารถในการเรียนรู้ของเด็กแต่ละคน” ท้าวอุยเอนกล่าว

ชั้นเรียนนี้ไม่เพียงแต่เน้นการวาดภาพขั้นพื้นฐานเท่านั้น แต่ยังผสมผสานการบำบัดด้วยศิลปะสมัยใหม่ โดยส่งเสริมให้เด็กๆ ใช้สีเพื่อแสดงอารมณ์ ตั้งแต่ความสุขไปจนถึงความกลัว ช่วยลดพฤติกรรมซ้ำๆ และปรับปรุงการสื่อสารทางสังคม

หลังห้องเรียน พู่กันและจานสีของเด็กๆ ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบบนชั้นวาง แต่ละพู่กันมีร่องรอยของสี ราวกับเป็นพยานถึงช่วงเวลาที่เด็กๆ ค่อยๆ ค้นพบจังหวะสร้างสรรค์ของตนเอง พู่กันไม่เพียงแต่เป็นเครื่องมือ แต่ยังเป็น “สะพาน” ที่ช่วยให้พวกเขาถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกออกสู่โลกภายนอก

แมวน้อยตวงกำลังระบายสีอย่างตั้งใจ เธอมีความสุขที่ได้สำรวจโลกแห่งสีสันของตัวเองอย่างอิสระ เบื้องหลังการระบายสีเหล่านั้นคือเรื่องราวทางอารมณ์ที่สัมผัสได้อย่างเต็มที่ก็ต่อเมื่อเธอสงบสติอารมณ์ลง

หลังจากให้ลูกเข้าเรียนวาดรูป ฉันเห็นว่าเขาเปลี่ยนไปมากในทางที่ดีขึ้น เขารักการเรียนวาดรูปมากขึ้น ชอบเข้าเรียนตรงเวลา พัฒนาตัวเองหลายอย่าง ค่อยๆ เรียนรู้ที่จะรอคอย และแบ่งปันสีสันกับเพื่อนๆ นอกจากนี้ เมื่อฉันโชว์ผลงานศิลปะให้ลูกดู เขาก็มีความสุขมาก" คุณเหงียน ถิ บิญ (อายุ 50 ปี) ผู้ปกครองของกัต เติง กล่าว

ภาพวาดเด็กน้อยจูบแก้มแม่ ด้วยลายเส้นที่ไร้เดียงสาและสีสันอบอุ่น เป็นผลงานของเด็กออทิสติกที่ MCAS โดยได้รับแรงบันดาลใจจากความรักในครอบครัว เบื้องหลังแต่ละบรรทัดคือเรื่องราวของอารมณ์ที่ถูกกดทับ ซึ่งบัดนี้ได้ถูกปลดปล่อยออกมาผ่านภาพวาด

บนผนังสีขาว ภาพวาดถูกจัดวางอย่างประณีต แต่ละภาพมี "เสียง" ของตัวเอง และเป็น "ทรัพย์สิน" อันล้ำค่าที่เด็กๆ สามารถนำไปเผยแพร่ ขาย และรับค่าลิขสิทธิ์ได้

MCAS ไม่ใช่แค่ชั้นเรียนศิลปะ แต่เป็นบ้าน มุมศิลปะเล็กๆ แต่อบอุ่น การเดินทางของคุณตั้ม ตรัง และผู้ปกครองไม่ได้หยุดอยู่แค่การสอนศิลปะเท่านั้น แต่เป็นการเดินทางเพื่อสร้างชุมชนแห่งความรักและความเข้าใจ ที่ซึ่งเด็กแต่ละคนสามารถเป็นตัวของตัวเองและเปล่งประกายในแบบของตัวเอง
ขับร้องโดย : ได เหงีย
ที่มา: https://dantri.com.vn/giao-duc/tre-tu-ky-ve-lai-niem-tin-vao-cuoc-song-20250912155246138.htm






การแสดงความคิดเห็น (0)