
ในมุมที่เงียบสงบ ณ เลขที่ 14 ถนนเจิ่นง็อกเดียน แขวงอันคานห์ นครโฮจิมินห์ สตูดิโอศิลปะมุมบ้านของฉัน (MCAS) ได้กลายเป็น "บ้านที่อบอุ่น" สำหรับเด็กออทิสติกหลายคน ในห้องที่เต็มไปด้วยสีสัน เด็กๆ นั่งอย่างเงียบๆ อยู่หน้าผืนผ้าใบสีขาว ค่อยๆ เอียงศีรษะขณะใช้พู่กันระบายสีลงบนจานสี ที่ MCAS ความเงียบสงบของพวกเขาถูกแทนที่ด้วย โลก แห่งเส้นสาย รูปทรง และอารมณ์ที่สดใส

นางสาวแทม ตรัง ให้สัมภาษณ์กับ หนังสือพิมพ์ดานตรี ว่า แรงบันดาลใจในการก่อตั้ง MCAS เกิดขึ้นหลังจากที่เธอได้ดูแลลูกชายของเธอ ดอร์จี มานานกว่า 13 ปี ซึ่งได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคออทิสติกสเปกตรัมตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสองขวบ ในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยว เธอคิดมาตลอดว่าจะมีที่ไหนที่ดอร์จีจะได้เรียนรู้ ได้เล่น และได้รับการยอมรับจากสังคม จากนั้น MCAS จึงถือกำเนิดขึ้น



สิ่งที่ทำให้ MCAS มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวคือ ภาพวาดที่เสร็จสมบูรณ์แต่ละภาพไม่เพียงแต่จะถูกนำไปจัดแสดงเท่านั้น แต่ยังมีโอกาสกลายเป็นแหล่งรายได้สำหรับเด็กๆ อีกด้วย คุณตรังและทีมงานของเธอจัดนิทรรศการภาพวาดต้นฉบับของเด็กๆ เป็นประจำ และพิมพ์ภาพเหล่านั้นลงบนผลิตภัณฑ์ต่างๆ เช่น เสื้อยืดและกระเป๋า จากนั้นจึงจำหน่ายทางออนไลน์และโดยตรงที่นิทรรศการ

สำหรับสินค้าแต่ละชิ้นที่ขายได้ เด็กๆ จะได้รับค่าลิขสิทธิ์ระหว่าง 50,000 ถึง 100,000 ดอง ส่วนกำไรที่เหลือจะนำไปซื้ออุปกรณ์ศิลปะใหม่และสนับสนุนการจัดชั้นเรียนศิลปะฟรี ปัจจุบันมีการขายสินค้าไปแล้วหลายพันชิ้น ไม่เพียงแต่สร้างรายได้เท่านั้น แต่ยังเป็นการส่งต่อข้อความแห่งความรักจากเด็กออทิสติกสู่ชุมชนอีกด้วย

ชั้นเรียนเปิดสอนเป็นประจำทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ เวลา 13.00 น. ถึง 16.00 น. ปัจจุบันมีนักเรียนทั้งหมด 18 คน แบ่งเป็น 6 คนต่อห้องเรียน ห้องเรียนออกแบบมาให้เป็นมิตรกับเด็ก มีแสงสว่างเพียงพอ และโต๊ะเก้าอี้ที่เหมาะสมกับขนาดตัวของเด็ก

ภายใต้การดูแลของครูฟาม ง็อก เถา อู๋เยน (อายุ 34 ปี) สถาปนิกอิสระ บทเรียนเริ่มต้นด้วยกิจกรรมง่ายๆ ที่ช่วยให้เด็กๆ พัฒนาสมาธิและสมอง
"ดิฉันใช้วิธี 'สอนด้วยความรัก' เป็นหลัก โดยค่อยๆ สร้างความสัมพันธ์อย่างอดทน ให้คำชมในเวลาที่เหมาะสม และปรับรูปแบบการสื่อสารให้เข้ากับความสามารถในการเรียนรู้ของเด็กแต่ละคน" เถ่าว อู๋เยน กล่าว

นอกเหนือจากเทคนิคการวาดภาพพื้นฐานแล้ว ชั้นเรียนนี้ยังบูรณาการศิลปะบำบัดสมัยใหม่ โดยส่งเสริมให้เด็กๆ ใช้สีเพื่อแสดงอารมณ์ ตั้งแต่ความสุขไปจนถึงความกลัว ช่วยลดพฤติกรรมซ้ำซาก และพัฒนาทักษะการสื่อสารทางสังคม

ด้านหลังห้องเรียน พู่กันและจานสีของเด็กๆ ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบบนชั้นวาง พู่กันแต่ละอันมีร่องรอยสีเปื้อนอยู่ เป็นเครื่องยืนยันถึงช่วงเวลาที่เด็กๆ ค่อยๆ ค้นพบจังหวะสร้างสรรค์ของตนเอง พวกมันไม่ใช่แค่เครื่องมือ แต่ยังเป็น "สะพาน" ที่ช่วยให้พวกเขาสื่อสารอารมณ์ความรู้สึกไปยังโลกภายนอกได้

หนูน้อยแคท ตวง กำลังระบายสีภาพของเธออย่างตั้งใจ เธอมีความสุขที่ได้สำรวจโลกแห่งสีสันของตัวเองอย่างอิสระ เบื้องหลังฝีแปรงเหล่านั้นซ่อนเรื่องราวแห่งอารมณ์มากมายที่สามารถเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อเราหยุดและไตร่ตรอง

“หลังจากส่งลูกสาวไปเรียนศิลปะ ฉันเห็นการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้นหลายอย่างในตัวเธอ เธอชอบเรียนศิลปะมากขึ้น สนุกกับการไปเรียนตรงเวลา และพัฒนาทักษะหลายอย่าง เธอค่อยๆ เรียนรู้ที่จะรอและแบ่งปันสีกับเพื่อนๆ นอกจากนี้ เธอยังมีความสุขมากเมื่อฉันโชว์ผลงานที่ได้รับค่าลิขสิทธิ์ให้เธอดู” นางเหงียน ถิ บินห์ (อายุ 50 ปี) ผู้ปกครองของแคท ตวง กล่าว

ภาพวาดนี้ depicting เด็กน้อยกำลังจูบแก้มแม่ ด้วยฝีแปรงที่อ่อนโยนและสีสันอบอุ่น เป็นผลงานของเด็กออทิสติกจาก MCAS ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากความรักในครอบครัว เบื้องหลังฝีแปรงแต่ละเส้นนั้นซ่อนเรื่องราวของอารมณ์ที่ถูกกดดันไว้ ซึ่งตอนนี้ได้ถูกปลดปล่อยออกมาผ่านงานศิลปะ

ภาพวาดต่างๆ ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยบนผนังสีขาว งานศิลปะแต่ละชิ้นมี "เอกลักษณ์" ของตัวเอง และยังเป็น "ทรัพย์สิน" ที่มีค่าซึ่งนักเรียนสามารถนำมาจัดแสดง จำหน่าย และรับค่าลิขสิทธิ์ได้

MCAS เป็นมากกว่าแค่ห้องเรียนศิลปะ มันคือบ้านที่อบอุ่น มุมศิลปะเล็กๆ แต่แสนอบอุ่นที่อบอวลไปด้วยความเมตตา คุณแทม ตรัง ได้สร้างความสัมพันธ์กับผู้ปกครองมากกว่าแค่การสอนศิลปะ มันคือการสร้างชุมชนแห่งความรักและความเข้าใจ ที่ซึ่งเด็กทุกคนสามารถเป็นตัวเองและเปล่งประกายในแบบฉบับของตนเองได้อย่างมีเอกลักษณ์
ขับร้องโดย: ได เหงีย
ที่มา: https://dantri.com.vn/giao-duc/tre-tu-ky-ve-lai-niem-tin-vao-cuoc-song-20250912155246138.htm






การแสดงความคิดเห็น (0)