دانشجویان ویتنامی که در خارج از کشور تحصیل می‌کنند: عید تت (سال نو قمری) در سرزمینی بیگانه، سرشار از دلتنگی برای وطن.

دور از خانه، همچنان که آخرین صفحات تقویم سال اژدها رو به پایان است، افراد بی‌شماری که دور از خانه زندگی می‌کنند، حسرت تعطیلات عید تت در سرزمین مادری خود را می‌خورند.

تای آن گفت که با وجود دوری از خانه، هنوز برای تهیه و پخت غذاهای سنتی تت وقت می‌گذارد - عکس: ارائه شده توسط مصاحبه‌شونده.

من واقعاً دلم برای فضای خانوادگی در ایام عید تت تنگ شده است.

تای آن (۳۲ ساله، دانشجوی مشغول به تحصیل در فرانسه) می‌گوید هر سال با نزدیک شدن به عید تت، دلش برای شام شب سال نو، طعم بان چونگ (کیک برنجی سنتی ویتنامی) تنگ می‌شود و دلش برای خنده و گپ و گفت عزیزان و پاکت‌های پول خوش‌شانس عید تت تنگ می‌شود.

این اشتیاق در لحظه شب سال نو شدت می‌گیرد، به خصوص هنگام گشت و گذار آنلاین و دیدن تبریک‌های بی‌شمار سال نو و خاطرات عید تت در زادگاه خود.

تای آن با افتخار به اشتراک گذاشت که یاد گرفته چگونه با تماس ویدیویی با خانواده‌اش و پختن غذا با طعم‌های اصیل زادگاهش، شادی خودش را خلق کند.

تای آن گفت: «جشن گرفتن عید تت دور از خانه یک چالش است، اما همچنین فرصتی برای رشد من است. یاد گرفته‌ام که قدر داشته‌هایم را بدانم و عشق را هر کجا که هستم گسترش دهم.»

در همین حال، Ý Nhi (21 ساله، دانشجوی مشغول به تحصیل در ژاپن) گفت که برای اکثر مردم، تت (سال نو قمری) احتمالاً فقط به معنای تجدید دیدار با خانواده است. اما برای دانشجویان بین‌المللی، تت همیشه احساس دلتنگی مداوم برای خانه را به همراه دارد و تنها راه برای کاهش این دلتنگی، تماس با خانه است.

«آن‌هایی که به اندازه کافی خوش شانس هستند که درآمد مناسبی داشته باشند و وقت داشته باشند، می‌توانند به خانه بروند و عید تت را با خانواده‌هایشان جشن بگیرند. در غیر این صورت، خواهر و برادرهایی که با هم کار یا تحصیل می‌کنند می‌توانند دور هم جمع شوند و غذاهای سنتی تت را بپزند، کیک تت بخرند و برای صرف یک وعده غذایی تجدید دیدار، کنار هم بنشینند.»

Ý Nhi و دوستانش در حالی که عید تت را دور از خانه جشن می‌گرفتند، غذاهای اصیل ویتنامی می‌پختند - عکس: ارائه شده توسط مصاحبه‌شونده.

حفظ آداب و رسوم سنتی عید تت در سرزمین مادری‌مان.

تائو نگوک (۴۰ ساله، ساکن ایالات متحده) که بیش از ۵ سال از ویتنام دور بوده، می‌گوید جشن‌های تت (سال نو قمری) او در خارج از کشور بسیار ساده است.

برای پاسداشت سنت، در روز تعطیلش، حدود یک ساعت و نیم رانندگی می‌کند تا به بازار ویتنامی‌ها برود و مربای تت، بان چونگ و بان تت (کیک برنجی سنتی ویتنامی) بخرد، سپس یک غذای کوچک برای پذیرایی شب سال نو می‌پزد. پس از آن، اقوام و آشنایان را برای صرف غذای شب سال نو به خانه‌اش دعوت می‌کند تا فضایی شاد و مفرح ایجاد کند.

در شب سال نو (به وقت آمریکا)، او برنج چسبناک و سوپ شیرین پخت، برنج و نمک آماده کرد و یک سینی از پنج میوه چید تا به عنوان بخور برای استقبال از سال نو تقدیم کند. صبح روز اول سال نو، به فرزندانش پول خوش شانسی داد و سال نو را برایشان تبریک گفت و تمام.

با اینکه تای آن از خانه دور است، هنوز هم برای درست کردن بان چونگ (کیک برنج چسبناک ویتنامی)، جیو لوا (سوسیس خوک ویتنامی) و گوشت خوک آب‌پز وقت می‌گذارد. شاید به کامل و مفصل بودن غذاهای ویتنام نباشد، اما طعم‌های آشنا باعث می‌شود او به ریشه‌هایش نزدیک‌تر باشد.

«من هنوز رسم پرستش خدای آشپزخانه و خدای اجاق گاز، پرستش اجدادم و دادن پول شانس به فرزندان و دوستان را به عنوان راهی برای یادآوری ارزش‌های سنتی به خودم حفظ کرده‌ام.»

آن گفت: «انجمن دانشجویان ویتنامی اینجا اغلب گردهمایی‌ها و اجراهای فرهنگی را برای جشن تت ترتیب می‌دهد، که فرصتی برای همه است تا گرمای سرزمین مادری خود را به اشتراک بگذارند، آن را گسترش دهند و کمی از دلتنگی برای خانه را کاهش دهند.»

برای بائو نگوک (۲۲ ساله، دانشجوی مشغول به تحصیل در آلمان)، عید تت فرصتی است برای همه تا دور هم جمع شوند، غذاهای سنتی بپزند، به هم تبریک بگویند و داستان‌هایی درباره تت در سرزمینی بیگانه تعریف کنند.

نگوک اظهار داشت: «این لحظات نه تنها به کاهش دلتنگی برای خانه کمک می‌کند، بلکه به مردم اجازه می‌دهد احساس ارتباط کنند و در سرزمینی بیگانه گم نشوند.»

سینی نذری شب سال نو که توسط خانم تائو نگوک در ایالات متحده تهیه می‌شود، ممکن است ساده باشد، اما سرشار از گرما و سنت است - عکس: ارائه شده توسط مصاحبه‌شونده.

روز سال نو برای کسی که دور از خانه زندگی می‌کند.

یک تعطیلات معمول تت در زادگاه تای آن با تمیز کردن و تزئین خانه، تهیه بان چونگ (کیک برنجی سنتی) و میوه برای نذورات آغاز می‌شود. شما یک وعده غذایی کوچک با غذاهایی که مادرتان همیشه درست می‌کند، مانند مرغ آب‌پز و رول‌های بهاری، می‌پزید...

بعدازظهر، آن با دوستان ویتنامی‌اش ملاقات کرد و مانند یک خانواده به یکدیگر تبریک سال نو گفت. عصر، آن از طریق ویدیو با خانواده‌اش تماس گرفت، سال نو را به آنها تبریک گفت و برنامه‌های سال نو را از ویتنام تماشا کرد تا فضای اتحاد خانواده را به طور کامل تجربه کند.

منبع: https://tuoitre.vn/du-hoc-sinh-viet-tet-noi-dat-khach-bui-ngui-nho-que-20250110173412184.htm