Podtrzymując źródło przyjaźni, rozświetlając aspiracje młodzieży wietnamskiej i laotańskiej

3 września w Hanoi Stowarzyszenie Przyjaźni Wietnamsko-Laotańskiej, Stowarzyszenie Przyjaźni Laotańsko-Wietnamskiej i Komitet Centralny Komunistycznej Unii Młodzieży Ho Chi Minha wspólnie zorganizowały program wymiany „Byli eksperci, byli wietnamscy żołnierze-ochotnicy w Laosie i młode pokolenie Wietnamu-Laosu”.

W programie wymiany uczestniczyli: pan Nguyen Dac Vinh, członek Komitetu Centralnego Partii, przewodniczący Komitetu Kultury i Spraw Społecznych Zgromadzenia Narodowego, prezes Stowarzyszenia Przyjaźni Wietnamsko-Laotańskiej; pan Bui Quang Huy, zastępca członka Komitetu Centralnego Partii, wiceprzewodniczący Komitetu Centralnego Frontu Ojczyzny Wietnamu, pierwszy sekretarz Komitetu Centralnego Związku Młodzieży Komunistycznej Ho Chi Minha ; pan Boviengkham Vongdara, członek Komitetu Centralnego Partii, minister technologii i komunikacji Laosu, prezes Stowarzyszenia Przyjaźni Laotańsko-Wietnamskiej; ambasador Laosu w Wietnamie Khamphao Ernthavanh; pan Thongly Xixulith, sekretarz Komitetu Centralnego Związku Młodzieży Rewolucyjnej Ludu Laosu, a także wielu byłych ekspertów, byłych wietnamskich żołnierzy-ochotników w Laosie oraz członków i młodzież obu krajów.

Przyjaźń Wietnamu i Laosu „żaden wróg nie może jej złamać”

Przemawiając w programie, pan Nguyen Dac Vinh powiedział: „Patrząc wstecz na chwalebną historię obu narodów, jesteśmy dumni z rzadkich, wzorowych, niezwykle czystych i lojalnych relacji między obiema Partiami, dwoma Państwami i narodami obu krajów. To bezcenny majątek, bezpośrednio ufundowany przez prezydenta Ho Chi Minha, prezydenta Kaysone Phomvihane i prezydenta Souphanouvonga; pokolenia przywódców Partii, państwa, armii i narodu obu krajów ciężko pracowały, aby go zbudować, zachować i pielęgnować, poświęcając mu pot, wysiłek i krew”.

Pan Nguyen Dac Vinh, przewodniczący Stowarzyszenia Przyjaźni Wietnamsko-Laotańskiej, przemawiał podczas programu wymiany. (Zdjęcie: Thanh Thao)

Potwierdził, że Partia, Państwo i naród Wietnamu zawsze pamiętają o wkładzie wietnamskich żołnierzy-ochotników i ekspertów w Laosie, i są wdzięczni za wielkie i szczere wsparcie narodu laotańskiego zarówno w wojnie oporu, jak i w dziele budowy i obrony kraju. Szlak Truong Sona – Szlak Ho Chi Minha w Laosie jest wyraźnym dowodem wielkiej przyjaźni i szczególnej solidarności między oboma krajami.

Według niego, rok 2025 wiąże się z wieloma ważnymi wydarzeniami. Oba stowarzyszenia zorganizowały, organizują i będą organizować wiele różnorodnych działań na rzecz zacieśnienia relacji wietnamsko-laotańskich, w których edukacja i propaganda szczególnej przyjaźni są najważniejszymi zadaniami. Ten program wymiany jest okazją do oddania hołdu byłym żołnierzom-ochotnikom i wietnamskim ekspertom w Laosie, wsparcia laotańskich studentów studiujących w Wietnamie oraz promowania wymiany i współpracy między młodzieżą obu krajów.

Wyraził nadzieję, że młodzież wietnamska i laotańska będzie nieustannie studiować, praktykować i doskonalić wiedzę, naukę i technologię, jednocześnie zachowując narodową tożsamość kulturową, doceniając wartości historyczne i podążając śladami swoich poprzedników, aby budować coraz silniejszą szczególną solidarność między Wietnamem a Laosem.

Pan Boviengkham Vongdara, prezes Stowarzyszenia Przyjaźni Laotańsko-Wietnamskiej, przemawiał podczas programu wymiany. (Zdjęcie: Thanh Thao)

Przewodniczący Stowarzyszenia Przyjaźni Laotańsko-Wietnamskiej, Boviengkham Vongdara, powiedział, że naród Laotański zawsze z entuzjazmem obserwuje rozwój relacji laotańsko-wietnamskich, które stają się bezcennym atutem i przyczyniają się do budowy i ochrony Ojczyzny oraz pokoju, stabilności i rozwoju regionu. Wyraził głęboką wdzięczność za poświęcenie wietnamskich żołnierzy-ochotników i ekspertów: „Zawsze będziemy pamiętać o zasługach i dobrych uczuciach towarzyszy broni i będziemy nadal propagować i edukować ludzi o tej cennej pomocy”.

Według niego, młodsze pokolenia obu krajów muszą głęboko zrozumieć, że szczególne relacje laotańsko-wietnamskie zostały zbudowane krwią i wysiłkiem wielu pokoleń. „Będziemy współpracować ze Stowarzyszeniem Przyjaźni Wietnamsko-Laotańskiej, aby kontynuować działania propagujące i edukujące, pomagając dzisiejszym i przyszłym pokoleniom zrozumieć ich odpowiedzialność za zachowanie i promowanie wielkiej przyjaźni, szczególnej solidarności i wszechstronnej współpracy między Laosem a Wietnamem” – powiedział.

Stwierdził: „Wielka przyjaźń i szczególna solidarność między Laosem a Wietnamem została osiągnięta dzięki potowi, krwi i łzom – żaden wróg nie jest w stanie jej złamać”.

Podczas wymiany byli eksperci i byli wietnamscy żołnierze-ochotnicy w Laosie wspominali lata, gdy na polu bitwy „rozgryzali ziarenko soli na pół, łamali kawałek warzywa na pół”, przyczyniając się w ten sposób do zwycięstwa rewolucji w każdym kraju.

Generał dywizji Somphone Keomixay, były prezes Laotańskiego Stowarzyszenia Weteranów, przywołał dwa głębokie wspomnienia ze swoich studiów w Wietnamie. Zawsze pamiętał spotkanie z prezydentem Ho Chi Minhem w 1959 roku w szkole w Thai Nguyen: „Kiedy zbieraliśmy się przy bramie, wujek Ho nagle przypłynął łodzią z rzeki Cau do szkoły. Zapytał nas: „Czy tęsknicie za krajem i rodzicami?”. Milczeliśmy z obawy przed udzieleniem złej odpowiedzi. Dopiero gdy uczeń z Mong śmiało powiedział: „Tęsknimy za krajem i rodzicami”, wujek skinął głową z aprobatą, mówiąc nam, abyśmy pamiętali o ojczyźnie i rodzicach i pilnie się uczyli, aby w przyszłości budować kraj. Następnie wujek kazał nam się uczyć i szkolić, aby stać się kadrami, które będą budować kraj. Powiedział też szkole, aby dobrze nauczała, a jednocześnie dobrze opiekowała się uczniami i nimi zarządzała”.

Wzruszająco wspominał też wydarzenia z 1972 roku w Hanoi, kiedy USA zbombardowały: „W schronie Wietnamczycy i żołnierze pozwolili nam wejść najpierw, a potem sami weszli. Zawsze będę pamiętał tę ochronę, to miłość między dwoma narodami”.

Byli eksperci i byli wolontariusze dzielą się swoimi doświadczeniami podczas programu wymiany. (Zdjęcie: Thanh Thao)

Generał porucznik Le Van Han, były zastępca dyrektora Departamentu Polityki Ogólnej Wietnamskiej Armii Ludowej i wiceprezes Stowarzyszenia Przyjaźni Wietnamsko-Laotańskiej, oświadczył: Wietnamsko-Laotański sojusz bojowy powstał zaraz po rewolucji sierpniowej w 1945 roku, począwszy od spotkania prezydenta Ho Chi Minha i księcia Souphanouvonga 4 września 1945 roku w Hanoi, na którym omawiano sojusz bojowy, walczący razem przeciwko wspólnemu wrogowi w celu ochrony niepodległości. Podczas wojny oporu na laotańską ziemię imperialiści amerykańscy zrzucili więcej bomb i amunicji niż na Europę podczas II wojny światowej, ale to w tych trudnych czasach zyskaliśmy niepodległość i jedność - żywy dowód siły wietnamsko-laotańskiego sojuszu bojowego. Wyraził nadzieję, że młodsze pokolenie będzie promować rady swoich poprzedników, aby być godnym chwalebnej historii obu narodów.

Pułkownik Le Quang Huan, były zastępca dyrektora Akademii Logistycznej, zastępca szefa Narodowego Komitetu Łącznikowego Wietnamskich Ochotników i Ekspertów Wojskowych w Laosie, wspominał ponad 10 lat walk na przyjaznej ziemi i głęboko rozumiał cztery słowa „miłość”, które powiedział kiedyś Sekretarz Generalny i Prezydent Laosu Thongloun Sisoulith: miłość braterska, miłość braterska, solidarność, przyjaźń. Powiedział: „W 2005 roku wróciłem do Salavan (Laos). Pewien starzec, prawie stuletni, rozpoznał mnie i zakrztusił się: „Pamiętasz mnie? Oprowadzałem cię po wiosce, dawałem ci każdą garść ryżu, każdy kawałek jedzenia od mojej rodziny”. Cała wioska płakała. Laotańczycy dali nam nie tylko ubrania i ryż, ale także ochronę i pożywienie, abyśmy mogli wypełnić naszą misję”.

Pan Nguyen The Nghiep, były szef Komitetu Łącznikowego Byłych Ekspertów Wietnamskiej Agencji Informacyjnej w Laosie, wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Przyjaźni Wietnamsko-Laotańskiej Wietnamskiej Agencji Informacyjnej, wspominał lata, gdy wietnamscy reporterzy walczyli ramię w ramię ze swoimi kolegami w jaskini Phu Khe (Sam Neua), „nosząc plecaki, niosąc broń i chodząc po wiadomości z pól bitewnych, szpitali i szkół w strefie wyzwolonej”. Pomimo dywanowych bombardowań USA, pozdrowienie agencji informacyjnej z Phu Khe do Hanoi i z powrotem nie zatrzymało się ani na chwilę. Stwierdził: „Pomaganie przyjaciołom oznacza pomaganie sobie, ponieważ pomoc laotańskiej rewolucji oznacza również wkład w ochronę kraju z daleka dla Wietnamu”.

Młode pokolenie łączy siły, aby kontynuować pisanie historii przyjaźni

Reprezentując młodsze pokolenie, Pierwszy Sekretarz Komitetu Centralnego Komunistycznego Związku Młodzieży Ho Chi Minha, Bui Quang Huy, zapewnił, że młodzież obu krajów musi kontynuować cenną tradycję, dążyć do nauki, praktykowania i wspierania swojej młodości w nowej erze. Podkreślił, że nadal będą wdrażane różnorodne programy współpracy, od szkoleń kadr, przez poprawę potencjału transformacji cyfrowej, przedsiębiorczość i wolontariat społeczny, po ochronę środowiska.

Pan Thongly Sisoulith, sekretarz Komitetu Centralnego Laotańskiego Związku Młodzieży Ludowo-Rewolucyjnej, również wyraził dumę, gdy młodzi ludzie z obu krajów spotkali się, wymienili się prezentami i połączyli ręce, pielęgnując wielką przyjaźń.

Pani Pham Quynh Anh, zastępca sekretarza Związku Młodzieży i przewodnicząca Stowarzyszenia Studentów Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Hanoi, opowiedziała o wyjeździe wolontariuszy, który miał miejsce prawie 10 lat temu w dystrykcie Xaisomboun (Wientian). Grupa organizowała badania lekarskie i leczenie, dostarczała leki, pomagała ludziom w rozwoju ich źródeł utrzymania, prowadziła zajęcia i malowała murale w szkołach podstawowych. „Najgłębszą rzeczą, jaka pozostała, jest serdeczna miłość Laotańczyków. Kiedy się żegnaliśmy, dostałam nić szczęścia, którą mogłam zawiązać sobie na nadgarstku. Wyraźnie poczułam szczerą, niezapomnianą więź” – powiedziała.

Laotańscy studenci i młodzież, którzy osiągnęli wybitne wyniki, otrzymali stypendia w ramach programu wymiany. (Zdjęcie: Thanh Thao)

Pani Maysa Phanthaboouasy, studentka Uniwersytetu Przemysłowego Quang Ninh, twórczyni TikToka promująca kulturę wietnamsko-laotańską, wyraziła pragnienie, aby młodsze pokolenie pielęgnowało przyjaźń poprzez praktyczne działania: tworzenie warunków dla studentów z obu krajów do studiowania i poznawania kultury drugiej strony; organizowanie wolontariatu wspierającego mieszkańców obszarów przygranicznych i oddalonych; zachęcanie firm do budowy szkół i punktów medycznych; oraz wykorzystywanie sieci społecznościowych do promowania kultury, kuchni i miejsc widokowych. Inną sugestią jest otwarcie kursów języka wietnamskiego i laotańskiego, aby ułatwić młodym ludziom komunikację i współpracę.

Pan Choby Vongxay, przewodniczący laotańskiej delegacji studenckiej na Uniwersytecie Transportu i przewodniczący delegacji kulturalnej Ambasady Laosu w Wietnamie, powiedział, że siedem lat studiów w Wietnamie dało mu wiele cennych doświadczeń: „Uczestniczyłem w wielu zajęciach kulturalnych i sportowych, brałem udział w klubach języka wietnamskiego i lepiej zrozumiałem akcenty i kultury obu krajów. Mam nadzieję, że w przyszłości będzie więcej programów wymiany, dzięki którym młodzież z obu krajów będzie mogła się uczyć i rozwijać”.

Delegaci z obu krajów zaśpiewali pieśń „Jak gdyby wujek Ho był tu w dniu wielkiego zwycięstwa”. (Zdjęcie: Thanh Thao)

W ramach programu przyznano 20 stypendiów laotańskim studentom i młodzieży, którzy wyróżnili się wybitnymi osiągnięciami w Wietnamie. Miało to na celu dodatkową motywację młodego pokolenia do dalszego pisania historii przyjaźni wietnamsko-laotańskiej.

Source: https://thoidai.com.vn/tiep-noi-mach-nguon-huu-nghi-thap-sang-khat-vong-thanh-nien-viet-lao-216067.html