พฤติกรรมต้องห้าม 8 ประการในกฎหมายธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม

ในเช้าวันที่ 22 มิถุนายน การประชุมครั้งที่ 5 ดำเนินต่อไป โดยมีผู้แทนเข้าร่วมประชุม 477 คน ลงคะแนนเห็นชอบ 468 คน (94.74%) สภาแห่งชาติ ได้ผ่านร่างกฎหมายว่าด้วยธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม) ซึ่งประกอบด้วย 7 บท และ 54 มาตรา โดยมีจุดใหม่หลายประการเมื่อเทียบกับกฎหมายฉบับปัจจุบัน

ดังนั้น กฎหมายว่าด้วยธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม) จึงกำหนดการกระทำที่ห้ามอย่างเด็ดขาดในธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ไว้โดยเฉพาะดังนี้:

การใช้ธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์เพื่อละเมิดผลประโยชน์ของชาติ ความมั่นคงของชาติ ความสงบเรียบร้อยและความปลอดภัยของสังคม ผลประโยชน์สาธารณะ และสิทธิและผลประโยชน์ที่ชอบด้วยกฎหมายของหน่วยงาน องค์กร และบุคคล

การขัดขวางหรือป้องกันการสร้าง การส่ง การรับ หรือการจัดเก็บข้อความข้อมูลโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย หรือการกระทำอื่นใดที่มุ่งหมายจะก่อกวนระบบสารสนเทศที่ใช้สำหรับการทำธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์

การรวบรวม จัดหา ใช้ เปิดเผย แสดง แจกจ่าย หรือซื้อขายข้อความข้อมูลโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย;

การลบ ทำลาย ปลอมแปลง คัดลอก เปลี่ยนแปลง หรือเคลื่อนย้ายส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของข้อความข้อมูลโดยผิดกฎหมาย การสร้างข้อความข้อมูลเพื่อกระทำการที่ผิดกฎหมาย

การฉ้อโกง การปลอมแปลง การยักยอก หรือการใช้บัญชีธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ ใบรับรองอิเล็กทรอนิกส์ ใบรับรองลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์ หรือลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์โดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย การขัดขวางการเลือกและการดำเนินการธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ และการกระทำอื่น ๆ ที่กฎหมายห้ามอย่างเด็ดขาด

สมาชิกสภาแห่งชาติร่วมลงคะแนนเสียงในร่างกฎหมายว่าด้วยธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม)

ก่อนลงมติผ่านร่างกฎหมายว่าด้วยธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม) สภาแห่งชาติได้รับฟังรายงานชี้แจง รับฟังข้อเสนอแนะ และแก้ไขร่างกฎหมายดังกล่าว

ดังนั้น ในแง่ของขอบเขต กฎหมายนี้จึงควบคุมเฉพาะการทำธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์เท่านั้น และไม่ได้ควบคุมเนื้อหา รูปแบบ หรือเงื่อนไขของธุรกรรมในสาขาต่างๆ รวมถึงด้านการป้องกันประเทศและความมั่นคง ธุรกรรมในสาขาใดๆ จะอยู่ภายใต้กฎหมายเฉพาะของสาขานั้นๆ

ในส่วนที่เกี่ยวกับความรับผิดชอบของรัฐในการจัดการธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ กฎหมายว่าด้วยธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม) ระบุว่า กระทรวงสารสนเทศและการสื่อสาร เป็นหน่วยงานหลักที่รับผิดชอบต่อรัฐบาลในการนำและประสานงานกับกระทรวงและหน่วยงานระดับกระทรวงอื่นๆ ในการจัดการธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ของรัฐ กระทรวง หน่วยงานระดับกระทรวง และคณะกรรมการประชาชนของจังหวัดและเมืองที่อยู่ภายใต้การบริหารส่วนกลางจะต้องประสานงานกับกระทรวงสารสนเทศและการสื่อสารในการจัดการธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ของรัฐภายในขอบเขตและความรับผิดชอบที่ได้รับมอบหมาย

รัฐมนตรีว่า การกระทรวงกลาโหม มีอำนาจบริหารจัดการธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ในด้านการเข้ารหัสและลายเซ็นดิจิทัลเฉพาะทางสำหรับการใช้งานอย่างเป็นทางการ โดยอิงตามมาตรฐานทางเทคนิคของประเทศและข้อบังคับเกี่ยวกับลายเซ็นดิจิทัลตามที่กฎหมายกำหนด

ในส่วนของความถูกต้องตามกฎหมายของข้อความข้อมูล ขอบเขตของกฎหมายนี้ควบคุมเฉพาะการดำเนินการธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์เท่านั้น และไม่ได้ควบคุมเนื้อหา เงื่อนไข หรือวิธีการทำธุรกรรม

เพื่อให้สอดคล้องกับขอบเขตของการกำกับดูแล บทบัญญัติเกี่ยวกับการรับรองเอกสาร การตรวจสอบความถูกต้อง การรับรองโดยสถานกงสุล และการจัดเก็บเอกสารอิเล็กทรอนิกส์ในมาตรา 9, 13 และ 19 ของร่างกฎหมายฉบับนี้ เป็นเพียงการอ้างอิงโดยไม่มีข้อกำหนดเฉพาะ เพื่อหลีกเลี่ยงการทับซ้อนและการทำซ้ำภายในระบบกฎหมาย

ดังนั้น คณะกรรมการประจำสภาแห่งชาติจึงคงเนื้อหาดังกล่าวไว้ตามร่างกฎหมาย และไม่ได้เพิ่มบทบัญญัติชั่วคราวที่เกี่ยวข้องกับการรับรองเอกสารและการตรวจสอบความถูกต้องในมาตรา 53

ผู้แทน 468 คนจากทั้งหมด 477 คนที่เข้าร่วมการลงคะแนนเห็นชอบ

ในส่วนของลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์ มีข้อเสนอแนะให้เพิ่มลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์ประเภทอื่นนอกเหนือจากลายเซ็นดิจิทัลที่ตรงตามเงื่อนไขที่จำเป็น เพื่อให้มั่นใจในความปลอดภัยและความถูกต้องตามกฎหมายของลายเซ็น

ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ คณะกรรมการประจำสภาแห่งชาติระบุว่า ตามมาตรา 3 วรรค 11 ของร่างกฎหมาย ลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์ใช้เพื่อตรวจสอบผู้ลงนามและยืนยันการยอมรับข้อมูลในข้อความข้อมูลที่ลงนามโดยผู้ลงนามนั้น โดยต้องสร้างขึ้นในรูปแบบของข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ที่แนบมาหรือรวมเข้ากับข้อความข้อมูลอย่างมีเหตุผลจึงจะถือว่าเป็นลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์

ในปัจจุบัน รูปแบบการตรวจสอบความถูกต้องทางอิเล็กทรอนิกส์อื่นๆ เช่น ลายเซ็นที่สแกน ลายเซ็นรูปภาพ รหัสผ่านใช้ครั้งเดียว (OTP) ข้อความ SMS เป็นต้น ยังไม่ถือว่าเป็นลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์

อย่างไรก็ตาม เพื่อให้สอดคล้องกับการนำไปปฏิบัติจริงในภาคการธนาคาร ศุลกากร และภาคส่วนอื่นๆ และเพื่อส่งเสริมการทำธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ วรรค 4 ของมาตรา 22 ในร่างกฎหมายฉบับนี้ระบุว่า การใช้วิธีการยืนยันเหล่านี้จะต้องดำเนินการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

ในส่วนของการสรุปและดำเนินการตามสัญญาอิเล็กทรอนิกส์ มีข้อเสนอแนะให้กำหนดระเบียบที่ละเอียดมากขึ้นเกี่ยวกับการจัดเก็บและการตรวจสอบความสมบูรณ์ของข้อมูลข้อความ เพื่อหลีกเลี่ยงการซ้ำซ้อนของหน้าที่และความรับผิดชอบระหว่างกระทรวงสารสนเทศและการสื่อสาร กระทรวงยุติธรรม และคณะกรรมการประชาชนประจำจังหวัด (เกี่ยวกับการรับรองความถูกต้อง)

ตามที่คณะกรรมการประจำสมัชชาแห่งชาติระบุไว้ บริการจัดเก็บและตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลข้อความตามที่ระบุไว้ในวรรค 1 ของมาตรา 32 เป็นการรับประกันว่าข้อมูลที่สร้าง ส่ง รับ และจัดเก็บไว้จะไม่สามารถแก้ไขหรือลบได้ในสภาพแวดล้อมทางอิเล็กทรอนิกส์

ในขณะเดียวกัน กฎหมายปัจจุบันเกี่ยวกับการรับรองเอกสารและการรับรองโดยทนายความได้ควบคุมกิจกรรมต่างๆ เช่น การรับรองสำเนาจากต้นฉบับ การรับรองลายเซ็นในเอกสาร การรับรองสัญญา และการรับรองและรับรองความถูกต้องตามกฎหมายของสัญญาในสถานการณ์จริง

ดังนั้น บริการทั้งสองประเภทนี้จึงแตกต่างกัน และข้อกำหนดในร่างกฎหมายว่าด้วยหน้าที่และภารกิจของกระทรวงสารสนเทศและการสื่อสารที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จะไม่ซ้ำซ้อนกับหน้าที่และภารกิจของกระทรวงยุติธรรมและคณะกรรมการประชาชนประจำจังหวัดเกี่ยวกับการตรวจสอบเอกสาร

กฎหมายว่าด้วยธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม) ได้รับการอนุมัติจากสภาแห่งชาติในการประชุมสมัยที่ 5 และมีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม 2567

แหล่งที่มา: https://www.nguoiduatin.vn/8-hanh-vi-bi-cam-trong-luat-giao-dich-dien-tu-sua-doi-a613621.html