8 การกระทำต้องห้ามในกฎหมายว่าด้วยธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ (แก้ไข)

เช้าวันที่ 22 มิถุนายน ต่อเนื่องจากสมัยประชุมที่ 5 มีผู้แทนเข้าร่วมประชุมลงมติเห็นชอบ 468 จาก 477 คน (คิดเป็น 94.74%) สภานิติบัญญัติแห่งชาติ ได้ผ่านร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (แก้ไขเพิ่มเติม) จำนวน 7 บท 54 มาตรา โดยมีประเด็นใหม่หลายประการเมื่อเทียบกับกฎหมายฉบับปัจจุบัน

ดังนั้น พ.ร.บ.ว่าด้วยการทำธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (ฉบับแก้ไข) จึงได้บัญญัติห้ามการกระทำใดๆ ในการทำธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ ไว้โดยเฉพาะ

การใช้ประโยชน์จากธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์เพื่อละเมิดผลประโยชน์ของชาติและชาติพันธุ์ ความมั่นคงของชาติ ความสงบเรียบร้อยและความปลอดภัยทางสังคม ผลประโยชน์สาธารณะ และสิทธิและผลประโยชน์ที่ถูกต้องตามกฎหมายของหน่วยงาน องค์กร และบุคคล

การขัดขวางหรือป้องกันกระบวนการสร้าง ส่ง รับ จัดเก็บข้อมูลข้อความโดยมิชอบ หรือกระทำการอื่นใดที่มุ่งทำลายระบบสารสนเทศที่ให้บริการธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์

การรวบรวม การให้ การใช้ การเปิดเผย การแสดง การแจกจ่าย หรือการซื้อขายข้อความข้อมูลโดยผิดกฎหมาย

การลบ ทำลาย ปลอมแปลง คัดลอก ปลอมแปลง หรือย้ายส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความข้อมูลโดยผิดกฎหมาย การสร้างข้อความข้อมูลเพื่อกระทำการที่ผิดกฎหมาย

การฉ้อโกง การปลอมแปลง การยักยอก หรือการใช้บัญชีธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ ใบรับรองอิเล็กทรอนิกส์ ใบรับรองลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์ ลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์อย่างผิดกฎหมาย การขัดขวางการเลือกใช้การดำเนินการธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ และการกระทำอื่น ๆ ที่กฎหมายห้ามอย่างเคร่งครัด

สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรที่เข้าร่วมลงมติร่างกฎหมายว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (แก้ไขเพิ่มเติม)

ก่อนจะลงมติเห็นชอบ พ.ร.บ. ว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (แก้ไข) รัฐสภาได้รับฟังรายงานการอธิบาย ยอมรับ และแก้ไขร่าง พ.ร.บ. ฉบับนี้

ดังนั้น ในแง่ของขอบเขต กฎหมายจึงควบคุมเฉพาะการดำเนินการธุรกรรมผ่านช่องทางอิเล็กทรอนิกส์เท่านั้น ไม่ได้ควบคุมเนื้อหา รูปแบบ และเงื่อนไขของธุรกรรมในด้านต่างๆ ซึ่งรวมถึงด้านการป้องกันประเทศและความมั่นคง ธุรกรรมในด้านใดๆ ก็ตามจะถูกควบคุมโดยกฎหมายเฉพาะของสาขานั้นๆ

เกี่ยวกับความรับผิดชอบในการบริหารจัดการธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ของรัฐ พระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ (ฉบับแก้ไข) กำหนดให้ กระทรวงสารสนเทศและการสื่อสาร เป็นหน่วยงานหลักที่รับผิดชอบรัฐบาลในการกำกับดูแลและประสานงานกับกระทรวงและหน่วยงานระดับกระทรวงเพื่อดำเนินการบริหารจัดการธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ของรัฐ กระทรวง หน่วยงานระดับกระทรวง คณะกรรมการประชาชนของจังหวัดและเมืองที่บริหารโดยส่วนกลาง จะต้องประสานงานกับกระทรวงสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อดำเนินการบริหารจัดการธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ของรัฐในด้านและเขตพื้นที่ตามขอบเขตภารกิจและอำนาจที่ได้รับมอบหมาย

รัฐมนตรีว่า การกระทรวงกลาโหม ดำเนินการบริหารจัดการของรัฐเกี่ยวกับธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ในด้านการเข้ารหัสและลายเซ็นดิจิทัลสำหรับบริการสาธารณะเฉพาะทางตามมาตรฐานทางเทคนิคระดับชาติและระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับลายเซ็นดิจิทัลตามบทบัญญัติของกฎหมาย

ในส่วนของมูลค่าทางกฎหมายของข้อความข้อมูลนั้น ขอบเขตการกำกับดูแลของกฎหมายจะควบคุมเฉพาะการดำเนินการธุรกรรมด้วยวิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์เท่านั้น ไม่ได้ควบคุมเนื้อหา เงื่อนไข และวิธีการในการทำธุรกรรม

เพื่อให้สอดคล้องกับขอบเขตของระเบียบ บทบัญญัติเกี่ยวกับการรับรองเอกสาร การรับรองความถูกต้อง การรับรองทางกงสุล และการจัดเก็บข้อมูลทางอิเล็กทรอนิกส์ในมาตรา 9 13 และ 19 ของร่างกฎหมาย จะถูกอ้างอิงโดยไม่มีระเบียบเฉพาะเพื่อหลีกเลี่ยงการทับซ้อนและการซ้ำซ้อนในระบบกฎหมาย

ดังนั้น กรรมาธิการสามัญประจำรัฐสภาจึงคงเนื้อหานี้ไว้ตามร่างกฎหมาย และไม่เพิ่มเติมบทบัญญัติชั่วคราวเกี่ยวกับการรับรองเอกสารและการพิสูจน์ตัวตนในมาตรา 53

ผู้แทน 468/477 คนลงมติเห็นชอบ

ในส่วนของลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์ มีข้อเสนอแนะให้เพิ่มลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์ประเภทอื่นๆ นอกเหนือไปจากลายเซ็นดิจิทัลที่ตรงตามเงื่อนไขทั้งหมด เพื่อให้มั่นใจว่าลายเซ็นนั้นปลอดภัยและถูกต้องตามกฎหมาย

เกี่ยวกับเรื่องนี้ คณะกรรมการนิติบัญญัติแห่งชาติ กล่าวว่า ตามมาตรา 3 วรรค 11 แห่งร่างกฎหมาย ลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์จะใช้เพื่อยืนยันผู้ลงนามและยืนยันว่าผู้ลงนามนั้นให้ความเห็นชอบข้อมูลในข้อความข้อมูลที่ลงนามแล้ว และจะต้องสร้างขึ้นในรูปแบบของข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ที่แนบมาหรือรวมเข้ากับข้อความข้อมูลอย่างมีเหตุผลจึงจะถือว่าเป็นลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์ได้

ในปัจจุบันรูปแบบอื่นๆ ของการยืนยันตัวตนทางอิเล็กทรอนิกส์ เช่น ลายเซ็นที่สแกน ลายเซ็นรูปภาพ รหัสผ่านครั้งเดียว (OTP) ข้อความ (SMS) เป็นต้น ไม่ถือเป็นลายเซ็นอิเล็กทรอนิกส์

อย่างไรก็ตาม เพื่อให้สอดคล้องกับการดำเนินการจริงในภาคการธนาคารและศุลกากร ฯลฯ และเพื่อส่งเสริมการทำธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ มาตรา 22 ข้อ 4 ของร่างกฎหมายกำหนดว่าการใช้แบบฟอร์มการยืนยันเหล่านี้จะต้องดำเนินการตามบทบัญญัติทางกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

เกี่ยวกับการสรุปและการดำเนินการตามสัญญาอิเล็กทรอนิกส์ มีความเห็นแนะนำให้มีการกำหนดกฎระเบียบที่เฉพาะเจาะจงและละเอียดมากขึ้นเกี่ยวกับบริการจัดเก็บข้อมูลและการยืนยันความสมบูรณ์ของข้อความข้อมูล เพื่อหลีกเลี่ยงการทำงานซ้ำซ้อนและภารกิจของกระทรวงสารสนเทศและการสื่อสารกับกระทรวงยุติธรรมและคณะกรรมการประชาชนจังหวัด (เกี่ยวกับการรับรองความถูกต้อง)

ตามที่คณะกรรมการประจำสภาแห่งชาติได้ระบุไว้ การบริการจัดเก็บและยืนยันความสมบูรณ์ของข้อความข้อมูลตามที่กำหนดไว้ในวรรคที่ 1 มาตรา 32 คือเพื่อให้แน่ใจว่าข้อมูลจะถูกสร้าง ส่ง รับ และจัดเก็บโดยไม่มีการแก้ไขหรือลบในสภาพแวดล้อมอิเล็กทรอนิกส์

ในขณะเดียวกัน กฎหมายปัจจุบันเกี่ยวกับการรับรองและรับรองเอกสารควบคุมกิจกรรมการรับรองสำเนาจากต้นฉบับ การรับรองลายเซ็นในเอกสาร การรับรองสัญญา การรับรองและรับรองความถูกต้องและถูกต้องตามกฎหมายของสัญญาในสภาพแวดล้อมจริง

ดังนั้นบริการทั้ง 2 ประเภทนี้จึงมีความแตกต่างกัน และบทบัญญัติในร่างกฎหมายว่าด้วยหน้าที่และภารกิจของกระทรวงสารสนเทศและการสื่อสารที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหานี้จะไม่ทับซ้อนกับหน้าที่และภารกิจของกระทรวงยุติธรรมและคณะกรรมการประชาชนจังหวัดเกี่ยวกับกิจกรรมการรับรอง

พ.ร.บ.ว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (แก้ไขเพิ่มเติม) ได้รับการอนุมัติจากสภานิติบัญญัติแห่งชาติในสมัยประชุมครั้งที่ 5 และจะมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2567 เป็นต้นไป

แหล่งที่มา: https://www.nguoiduatin.vn/8-hanh-vi-bi-cam-trong-luat-giao-dich-dien-tu-sua-doi-a613621.html