*เรื่องราวของนายต้า วัย 70 ปี ชาวจีน สร้างความฮือฮาในโลกออนไลน์
ปัญหาของพี่ชายคนโตในครอบครัว
ฉันเกิดมาในครอบครัวที่มีพี่น้อง 7 คน ในฐานะลูกคนโต ฉันเป็นความภาคภูมิใจของพ่อแม่ และเป็นที่เคารพนับถือของน้องๆ อีก 6 คน พวกท่านมักจะปรึกษาหารือเรื่องครอบครัวกับฉันก่อนเสมอ บางทีอาจเป็นเพราะฉันเป็นคนรอบคอบ มีความรู้ ใจกว้าง และมีเหตุผลในสายตาพวกท่าน
พ่อแม่ของฉันเป็นเพียงคนงานธรรมดาๆ ที่ทำงานหนักมาตลอดชีวิตเพื่อเลี้ยงดูลูกๆ ทั้ง 7 คนจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ในใจของพวกเขา พ่อแม่ของฉันคือบุคคลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก เมื่อพวกท่านแก่ตัวลง ท่านก็อาศัยอยู่ในบ้านของตนเอง แต่ฉันกับสามีมักจะไปเยี่ยมท่านอยู่เสมอ เราดูแลพ่อของฉันอย่างสุดหัวใจเท่าที่เราจะทำได้
ตอนที่พ่อป่วย ในฐานะพี่ชายคนโตของครอบครัว ผมพยายามดูแลพ่อให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทุกครั้งที่เลิกงาน ผมจะไปโรงพยาบาลทันทีเพื่อดูแลพ่ออย่างดี
ตอนที่พ่อเสียชีวิต แม่ของฉันยังคงยืนกรานที่จะอยู่คนเดียวและดูแลตัวเอง ในเวลานั้น ทุกสุดสัปดาห์ฉันจะไปเยี่ยมและทำอาหารให้แม่
เมื่อเธออายุ 86 ปี วัยชราทำให้เธอไม่สามารถดูแลตัวเองได้
เนื่องจากบ้านแม่ผมอยู่ไกลจากบ้านเรามาก ทางออกที่ดีที่สุดในตอนนั้นคือให้พี่น้องผลัดกันพาแม่กลับบ้านไปดูแล ผมก็คิดว่าแบบนั้นก็สมเหตุสมผล แต่ภรรยาผมคัดค้านอย่างหนักแน่น
ภรรยาผมบอกว่าสุขภาพของเธอไม่เพียงไม่ดีพอที่จะดูแลแม่ได้เท่านั้น แต่ยังส่งผลเสียอีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้น ช่องว่างระหว่างวัยและผู้สูงอายุทำให้เอาใจยาก ทำให้เกิดความขัดแย้งได้ง่าย ยิ่งไปกว่านั้น งานของภรรยาผมค่อนข้างยุ่ง จึงไม่สามารถดูแลแม่ได้อย่างเต็มที่
แม้จะถกเถียงกันมามาก แต่ภรรยาผมก็ยังคงคัดค้านอย่างหนักแน่น ผมยอมแพ้อย่างหมดหนทาง อันที่จริง ผมเองก็รู้ดีว่าการดูแลผู้สูงอายุนั้นยากลำบากเพียงใด ช่วงเวลาที่ผมต้องดูแลพ่อที่โรงพยาบาลก็เหนื่อยและลำบากมากเช่นกัน
ความขัดแย้งในการดูแลแม่ผู้สูงอายุ
น้องๆ อีกหกคนของฉันผลัดกันพาแม่กลับบ้านมาดูแล พอถึงคราวของฉัน ฉันต้องแนะนำว่า "พี่สะใภ้สุขภาพไม่ค่อยดี แถมงานก็ยุ่ง เลยดูแลแม่ไม่ได้ ทำไมไม่ช่วยสมทบทุนอีกหน่อยล่ะ..."
แต่หนึ่งในน้องชายคัดค้านทันทีว่า "พวกเราไม่รวยเท่าคุณหรอก แต่ฉันคิดว่าพวกเราต่างก็มีความรับผิดชอบร่วมกันในการดูแลแม่ของเรา"
ภาพประกอบ
ถึงตรงนี้ ฉันจึงเสนอให้ส่งแม่ไปอยู่บ้านพักคนชรา หลังจากพูดคุยกันนาน พี่น้องของฉันก็ตกลง
ตั้งแต่ย้ายแม่ไปอยู่บ้านพักคนชรา ฉันก็ไปเยี่ยมแม่ทุกสุดสัปดาห์ ทุกครั้งที่แม่เจอฉัน แม่จะบอกว่าไม่ชอบโรงพยาบาลและอยากกลับบ้าน ฉันทำได้แค่บอกแม่ว่าแม่ต้องการเวลาปรับตัว แล้วแม่ก็ค่อยๆ เลิกบ่นกับฉัน
แต่พี่สาวบอกว่าการที่แม่ของฉันอาศัยอยู่ในบ้านพักคนชราทำให้เกิดปัญหามากขึ้นเรื่อยๆ วันหนึ่งพี่สาวบอกให้ฉันพาแม่กลับบ้าน หลังจากที่ทุกคนในครอบครัวปรึกษาหารือกัน ยกเว้นภรรยาของฉันคัดค้าน ลุงคนเล็กของฉันกับภรรยาก็ยืนกรานที่จะพาแม่ของฉันไปอยู่กับพวกเขา คนอื่นๆ ต่างเป็นกลาง
ก่อนที่พี่น้องจะพาแม่กลับบ้าน ไม่มีใครปรึกษาฉันเรื่องนี้เลย ด้วยเหตุนี้ฉันจึงโกรธพวกเขาอยู่นาน ฉันกับสามีก็ไปเยี่ยมน้องคนเล็กเหมือนกัน แต่เรารู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้รับการต้อนรับ เราจึงค่อยๆ เลิกไป แม้ว่าพี่น้องของฉันจะ ยากจน แต่พวกเขาปฏิเสธทุกครั้งที่ฉันแสดงความประสงค์ที่จะช่วยเหลือทางการเงิน
ทุกปีฉันจะให้เงินนำโชคแก่หลานชาย 1,000 หยวน (ประมาณ 3.4 ล้านดอง) แต่ทุกครั้งเขาก็ยืนกรานจะคืนให้ ความสัมพันธ์ของเราก็เป็นแบบนั้นจนกระทั่งแม่เสียชีวิต
มื้ออาหารแห่งการคืนดีและตอนจบอันขมขื่น
ปีนี้ผมอายุ 60 แล้ว เวลาผ่านไปเร็วมาก ผมเลยคิดว่าจะใช้โอกาสนี้พัฒนาความสัมพันธ์กับพี่น้อง พออายุเท่านี้ ผมก็ตระหนักว่าครอบครัวสำคัญมาก เลยวางแผนจะชวนทุกคนไปดินเนอร์กัน แล้วก็จัด ทริปเที่ยว กันทั้งครอบครัว แต่กลับกลายเป็นว่าเรื่องไม่คาดฝัน
วันเกิดฉัน ฉันจองโต๊ะไว้ 10 โต๊ะและส่งคำเชิญไปยังครอบครัวของน้องๆ อีก 6 คน แต่จู่ๆ ก็ไม่มีใครมาในวันนั้นเลย เหลือแค่ 2 โต๊ะจากทั้งหมด 10 โต๊ะที่ถูกใช้งาน ซึ่งรวมถึงฉันกับสามี ครอบครัวลูกชาย พ่อแม่ภรรยา และญาติๆ ตอนนั้นฉันรู้สึกอายมาก แต่ก็ยังต้องเก็บความอึดอัดไว้ ทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น พองานเลี้ยงเลิก ลูกชายก็เปิดเผยว่าครอบครัวของน้องๆ ทั้ง 6 คนไปงานขึ้นบ้านใหม่บ้านน้องชายคนเล็ก เพราะลุงเพิ่งสร้างบ้านใหม่ เหตุผลที่พวกเขาไม่มางานวันเกิดฉันก็เป็นเพราะฉัน
นึกย้อนกลับไป ตอนที่พ่อป่วย ฉันเป็นคนที่ดูแลท่านมากที่สุด แต่พอถึงคราวของแม่ ด้วยสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ฉันไม่กล้าดูแลท่านเลย พี่น้องเห็นใจและปฏิบัติกับฉันแบบนั้น ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไงต่อไป
ลาพิส ลาซูลี
ที่มา: https://giadinh.suckhoedoisong.vn/cu-ong-u60-dat-10-ban-tiec-to-chuc-sinh-nhat-nhung-6-anh-em-khong-ai-toi-ly-do-gay-soc-172250120072133226.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)