กฎระเบียบล่าสุดเกี่ยวกับการประกันสังคมภาคบังคับ

(Chinhphu.vn) - กระทรวงมหาดไทยได้ออกหนังสือเวียนเลขที่ 12/2025/TT-BNV ซึ่งระบุรายละเอียดหลายมาตราของกฎหมายประกันสังคมว่าด้วยการประกันสังคมภาคบังคับ หนังสือเวียนฉบับนี้มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม 2568

หนังสือเวียนที่ 12/2568/TT-BNV ระบุรายละเอียดหลายมาตราของกฎหมายประกันสังคมว่าด้วยการประกันสังคมภาคบังคับ

หนังสือเวียนที่ 12/2568/TT-BNV ระบุรายละเอียดมาตราต่างๆ ของกฎหมายประกันสังคมว่าด้วยการประกันสังคมภาคบังคับ รวมถึง เงื่อนไขการรับเงินบำนาญรายเดือนหรือเงินช่วยเหลือผู้รอดชีวิต การจ่ายเงินช่วยเหลือกรณีเจ็บป่วย เงื่อนไขการพักฟื้นและการฟื้นฟูสุขภาพหลังเจ็บป่วย สวัสดิการคลอดบุตร เงื่อนไขการพักฟื้นและการฟื้นฟูสุขภาพหลังคลอดบุตร ระบบการเกษียณอายุ ระบบการรอดชีวิต...

การลาป่วย

เรื่องกรณีการลาป่วย

ตามหนังสือเวียน กรณีที่พิจารณาให้ชำระเงินค่าลาป่วย ได้แก่:

1. กรณีตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 42 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม

2. ลูกจ้างหญิงกลับเข้าทำงานก่อนสิ้นสุดระยะเวลาลาคลอดบุตรตามที่กำหนดในมาตรา 53 วรรค 1 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม; บิดาหรือผู้ดูแลโดยตรงไม่ลาตามที่กำหนดในมาตรา 53 วรรค 6 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม; ลูกจ้างหญิงที่เป็นมารดาอุ้มบุญ สามีของลูกจ้างหญิงที่เป็นมารดาอุ้มบุญ หรือผู้ดูแลโดยตรงไม่ลาตามที่กำหนดในมาตรา 55 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม; ลูกจ้างซึ่งถูกระงับการจ่ายเงินเข้ากองทุนบำเหน็จบำนาญและเงินทดแทนการเสียชีวิตตามที่กำหนดในมาตรา 37 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคมเป็นการชั่วคราว และเข้าข่ายกรณีใดกรณีหนึ่งตามที่กำหนดในมาตรา 42 วรรค 1 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม

เกี่ยวกับเวลาลาป่วย

ระยะเวลาลาป่วยสูงสุดในปี พ.ศ. 2568 ตามที่กำหนดไว้ในวรรคหนึ่ง มาตรา 43 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม ไม่นับรวมระยะเวลาลาป่วยกรณีเริ่มลาป่วยเนื่องจากเจ็บป่วยในบัญชีรายชื่อโรคที่ต้องรักษาระยะยาวก่อนวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2568

ระยะเวลาลาป่วยสูงสุดในหนึ่งปีตามที่กำหนดไว้ในวรรคหนึ่ง มาตรา 43 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม ไม่ขึ้นอยู่กับระยะเวลาที่ลูกจ้างเริ่มเข้าร่วมโครงการประกันสังคม

ระยะเวลาลาป่วยสูงสุดในหนึ่งปีสำหรับลูกจ้างที่ทำงานในอาชีพหรืองานที่ยากลำบาก เป็นพิษ อันตราย หรือลำบากเป็นพิเศษ เป็นพิษ อันตราย หรือทำงานในพื้นที่ที่มีสภาพ เศรษฐกิจ และสังคมที่ยากลำบากเป็นพิเศษ ให้พิจารณาจากอาชีพ งาน หรือสถานที่ทำงานของลูกจ้างในขณะที่ลูกจ้างลาป่วย

กรณีที่ลูกจ้างลาตามวรรคหนึ่ง มาตรา 42 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม และระยะเวลาลาตรงกับระยะเวลาลาตามกฎหมายว่าด้วยแรงงาน หรือได้รับค่าจ้างเต็มจำนวนตามกฎหมายเฉพาะกาลอื่น หรือมีการลาคลอดบุตร หรือพักฟื้นสุขภาพตามกฎหมายว่าด้วยประกันสังคม ระยะเวลาที่คาบเกี่ยวกันนั้นไม่นับรวมเป็นการลาป่วย ส่วนระยะเวลาลาที่ไม่ตรงกับระยะเวลาลาตามกฎหมายว่าด้วยแรงงาน หรือได้รับค่าจ้างเต็มจำนวนตามกฎหมายเฉพาะกาลอื่น หรือมีการลาคลอดบุตร หรือพักฟื้นสุขภาพตามกฎหมายว่าด้วยประกันสังคม ให้นับรวมเป็นการลาป่วยตามกฎหมาย

กรณีพนักงานมีการลาป่วยตั้งแต่ปลายปีก่อนถึงต้นปีถัดไป ให้นับวันลาป่วยของปีนั้นๆ รวมกับวันลาป่วยของปีนั้นด้วย

เกี่ยวกับวิธีการคำนวณสิทธิประโยชน์การลาป่วย

1. ระดับเงินทดแทนกรณีเจ็บป่วยของลูกจ้างตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 43 วรรคหนึ่ง และมาตรา 44 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม คำนวณได้ดังนี้

ในนั้น:

ก) เงินเดือนเป็นฐานการจ่ายเงินประกันสังคมตามบทบัญญัติมาตรา 45 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม

เดือนที่กลับเข้าระบบประกันสังคมตามที่กำหนดไว้ในวรรคหนึ่ง มาตรา 45 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม หมายถึง เดือนที่กลับเข้าระบบประกันสังคมภายหลังที่ลูกจ้างสิ้นสุดสัญญาจ้างงาน สัญญาจ้างงาน หรือออกจากงานตามที่กฎหมายกำหนด

ข) จำนวนวันลาป่วย คำนวณตามวันทำการ ไม่รวมวันหยุดนักขัตฤกษ์ วันหยุดนักขัตฤกษ์ วันหยุดประจำสัปดาห์ และไม่รวมเวลาที่ทับซ้อนกับเวลาลาที่กำหนดโดยกฎหมายแรงงาน หรือวันลามีเงินเดือนตามกฎหมายเฉพาะทางอื่น หรือวันลาคลอดบุตร หรือวันลาเพื่อฟื้นฟูสุขภาพตามกฎหมายประกันสังคม

2. ระดับเงินทดแทนกรณีเจ็บป่วยของลูกจ้างตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 43 วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม คำนวณได้ดังนี้

ในนั้น:

ก) เงินเดือนที่ใช้เป็นฐานการจ่ายเงินประกันสังคมตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 45 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม

ข) อัตราผลประโยชน์ (%) คำนวณที่ร้อยละ 65 หากลูกจ้างจ่ายเงินประกันสังคมภาคบังคับมาแล้ว 30 ปีขึ้นไป คำนวณที่ร้อยละ 55 หากลูกจ้างจ่ายเงินประกันสังคมภาคบังคับมาแล้ว 15 ปี แต่ไม่ถึง 30 ปี คำนวณที่ร้อยละ 50 หากลูกจ้างจ่ายเงินประกันสังคมภาคบังคับมาแล้วน้อยกว่า 15 ปี

ค) จำนวนวันลาป่วย คำนวณตามวันทำการ ไม่รวมวันหยุดนักขัตฤกษ์ วันหยุดนักขัตฤกษ์ วันหยุดประจำสัปดาห์ และไม่รวมเวลาที่ทับซ้อนกับเวลาลาที่กำหนดโดยกฎหมายแรงงาน หรือวันลามีเงินเดือนตามกฎหมายเฉพาะทางอื่น หรือวันลาคลอดบุตร หรือวันลาเพื่อฟื้นฟูสุขภาพตามกฎหมายประกันสังคม

3. ระดับเงินสวัสดิการกรณีเจ็บป่วยของลูกจ้างที่รับสวัสดิการกรณีเจ็บป่วยจะไม่ได้รับการปรับเปลี่ยนเมื่อ รัฐบาล ปรับเงินเดือนพื้นฐาน เงินเดือนอ้างอิง และเงินเดือนขั้นต่ำของภูมิภาค

4. วันทำงานที่ใช้เป็นเกณฑ์ในการกำหนดระยะเวลาลาป่วยของลูกจ้าง คือ ชั่วโมงทำงานปกติในวันที่ลูกจ้างต้องทำงานให้กับนายจ้างตามสัญญาจ้างแรงงานและข้อบังคับแรงงานหรือกฎหมายแรงงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องที่ระบุไว้ในข้อ 2 มาตรา 3 แห่งพระราชกฤษฎีกา 158/2025/ND-CP และข้อ n ข้อ 1 มาตรา 2 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม วันทำงานที่ใช้เป็นเกณฑ์ในการกำหนดระยะเวลาลาป่วย คือ ชั่วโมงทำงานปกติในวันที่ลูกจ้างลงทะเบียนไว้กับสำนักงานประกันสังคมเมื่อลงทะเบียนเข้าร่วมประกันสังคมภาคบังคับ แต่ไม่เกิน 8 ชั่วโมง

โหมดเกษียณอายุ

เกี่ยวกับเงื่อนไขการเกษียณอายุ

1. เวลาที่ใช้ในการทำงานที่หนัก ลำบาก เป็นพิษ อันตราย หรือหนัก ลำบาก เป็นพิษ อันตรายเป็นพิเศษ หรือการทำงานในพื้นที่ที่มีสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่ยากลำบากเป็นพิเศษ รวมถึงเวลาที่ใช้ในการทำงานในพื้นที่ที่มีค่าสัมประสิทธิ์ส่วนภูมิภาคตั้งแต่ 0.7 ขึ้นไป ก่อนวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2564 หรือการทำงานในเหมืองถ่านหินใต้ดิน (ต่อไปนี้เรียกว่า การทำงานอาชีพ งาน หรือการทำงานในพื้นที่ที่มีสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่ยากลำบากเป็นพิเศษ) ตามที่กำหนดไว้ในข้อ ข, ค วรรค 1 ข้อ ข วรรค 2 มาตรา 64 และข้อ ค วรรค 1 ข้อ ข วรรค 2 มาตรา 65 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม เพื่อเป็นพื้นฐานในการพิจารณาเงื่อนไขการรับเงินบำนาญ มีดังนี้

ก) สำหรับลูกจ้างซึ่งประกอบอาชีพหรือทำงานอยู่ในพื้นที่ที่มีสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่ยากลำบากเป็นพิเศษ และต้องหยุดงานเพื่อเข้ารับการรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพอันเนื่องมาจากอุบัติเหตุหรือโรคจากการทำงาน (นายจ้างจ่ายเงินเดือนเต็มจำนวนและจ่ายค่าประกันสังคมภาคบังคับ) ให้นับเป็นเวลาที่ทำงานในอาชีพหรือทำงานอยู่ในพื้นที่ที่มีสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่ยากลำบากเป็นพิเศษ

ข) สำหรับลูกจ้างซึ่งประกอบอาชีพหรือปฏิบัติงานอยู่ในพื้นที่ที่มีภาวะเศรษฐกิจและสังคมลำบากเป็นพิเศษ และลาคลอดบุตร โดยนับระยะเวลาลาคลอดบุตรเป็นระยะเวลาที่ต้องจ่ายเงินประกันสังคมภาคบังคับ ให้นับระยะเวลาดังกล่าวเป็นปฏิบัติงานหรือปฏิบัติงานอยู่ในพื้นที่ที่มีภาวะเศรษฐกิจและสังคมลำบากเป็นพิเศษ

ค) สำหรับลูกจ้างซึ่งปฏิบัติงานหรืออยู่ในบริเวณที่มีสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่ยากลำบากเป็นพิเศษ และถูกส่งไปทำงาน เรียน หรือร่วมแรงงาน โดยมิได้ปฏิบัติงานหรือทำงานในบริเวณที่มีสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่ยากลำบากเป็นพิเศษ เวลาดังกล่าวไม่นับเป็นเวลาปฏิบัติงานหรือทำงานในบริเวณที่มีสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่ยากลำบากเป็นพิเศษ

ง) สำหรับลูกจ้างซึ่งประกอบอาชีพหรือทำงานในพื้นที่ที่มีสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่ยากลำบากเป็นพิเศษ และยังคงจ่ายเงินเดือนครั้งเดียวในช่วงระยะเวลาที่เหลือไม่เกิน 6 เดือนเพื่อให้มีสิทธิได้รับเงินบำนาญ ระยะเวลาดังกล่าวจะไม่นับรวมเป็นระยะเวลาที่ทำงานในอาชีพหรือทำงานในพื้นที่ที่มีสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่ยากลำบากเป็นพิเศษ

2. ลูกจ้างซึ่งถึงกำหนดเกษียณอายุราชการแต่มีเงินสมทบประกันสังคมภาคบังคับไม่เกิน 6 เดือน จึงมีสิทธิได้รับเงินบำนาญ ให้จ่ายเงินสมทบครั้งเดียวต่อไปในเดือนที่เหลือในอัตรารายเดือนเท่ากับเงินสมทบรวมของลูกจ้างและนายจ้างก่อนที่ลูกจ้างจะออกจากงานเข้ากองทุนบำเหน็จบำนาญและเงินทดแทนการเสียชีวิต ตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 33 วรรค 7 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม และมีรายละเอียดดังต่อไปนี้

ก) บุคคลซึ่งมีอายุเกษียณตามที่กำหนดไว้ในข้อ ก และข้อ ง ข้อ 1 ข้อ ก และข้อ ค ข้อ 2 มาตรา 64 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม ต้องมีระยะเวลาชำระเงินประกันสังคมภาคบังคับตั้งแต่ 14 ปี 6 เดือน แต่ไม่ถึง 15 ปี

ข) ผู้มีอายุเกษียณตามมาตรา 65 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม ต้องเป็นผู้จ่ายเงินประกันสังคมภาคบังคับมาแล้วไม่น้อยกว่า 19 ปี 6 เดือน แต่ไม่เกิน 20 ปี

ค) เวลาที่เร็วที่สุดที่จะชำระเงินครั้งเดียวสำหรับเดือนที่ขาดหายไปคือเดือนก่อนหน้าเดือนที่เข้าเกณฑ์รับเงินบำนาญตามระเบียบ

คำนวณเงินบำนาญก้อนเดียว

กรณีลูกจ้างมีคุณสมบัติครบถ้วนในการรับเงินบำนาญตามกฎหมายและยังคงชำระเงินประกันสังคมอยู่ ให้คำนวณเงินอุดหนุนครั้งเดียวเมื่อเกษียณอายุสำหรับระยะเวลาชำระเงินประกันสังคมเกินกว่า 35 ปี สำหรับผู้ชาย และเกินกว่า 30 ปี สำหรับผู้หญิง ดังนี้

1. เงินประกันสังคมในแต่ละปีที่เกิน 35 ปี สำหรับชาย และเกิน 30 ปี สำหรับหญิง ก่อนถึงวัยเกษียณตามที่กำหนด คำนวณที่ 0.5 เท่าของเงินเดือนเฉลี่ยที่ใช้เป็นฐานในการจ่ายประกันสังคม

2. การจ่ายเงินประกันสังคมในแต่ละปีที่มีระยะเวลาเกิน 35 ปี สำหรับชาย และเกิน 30 ปี สำหรับหญิง หลังจากถึงวัยเกษียณตามที่กำหนด คิดเป็น 0.2 เท่าของเงินเดือนเฉลี่ยที่ใช้เป็นฐานในการจ่ายเงินประกันสังคม

เกี่ยวกับเวลาเกษียณ

1. ระยะเวลารับเงินบำนาญสำหรับลูกจ้างที่เกษียณอายุและมีคุณสมบัติครบถ้วนตามระยะเวลารับเงินประกันสังคม ให้นับจากเดือนถัดจากเดือนที่ครบกำหนดอายุเกษียณตามที่กำหนด ในกรณีที่ลูกจ้างยังคงทำงานและจ่ายเงินประกันสังคมภาคบังคับหลังจากครบกำหนดอายุเกษียณและมีคุณสมบัติครบถ้วนตามระยะเวลารับเงินประกันสังคม ให้นับจากเดือนถัดจากเดือนที่สิ้นสุดสัญญาจ้างงานหรือสิ้นสุดการทำงาน

ก) ในกรณีที่ลูกจ้างมีสิทธิได้รับเงินบำนาญเนื่องจากความสามารถในการทำงานลดลง และมีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดด้านอายุและระยะเวลาการจ่ายประกันสังคม วันจ่ายเงินบำนาญจะนับจากเดือนถัดจากเดือนที่สรุปการลดความสามารถในการทำงาน ในกรณีที่ลูกจ้างสรุปว่าความสามารถในการทำงานลดลงก่อนเดือนที่ถึงอายุเกษียณที่กำหนด วันจ่ายเงินบำนาญจะนับจากเดือนที่สรุปการลดความสามารถในการทำงาน

ข) ในกรณีที่ไม่สามารถระบุวันเดือนปีเกิดได้ (บันทึกเฉพาะปีเกิด หรือเดือนและปีเกิด) ให้นับระยะเวลาการรับเงินบำนาญตั้งแต่เดือนถัดจากเดือนที่ถึงอายุเกษียณที่กำหนดไว้ การกำหนดอายุของลูกจ้างให้เป็นไปตามบทบัญญัติในข้อ 2 มาตรา 12 แห่งพระราชกฤษฎีกาเลขที่ 158/2025/ND-CP

ค) กำหนดเวลารับเงินบำนาญให้แก่ลูกจ้างซึ่งรับเงินบำนาญตามมาตรา 64 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม และจ่ายเงินประกันสังคมมาแล้ว 15 ปี แต่ไม่ถึง 20 ปี ให้เริ่มนับตั้งแต่วันที่พระราชบัญญัติประกันสังคมมีผลบังคับใช้

2. ระยะเวลารับเงินบำนาญกรณีตามมาตรา 33 วรรค 7 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม ให้นับแต่เดือนถัดจากเดือนที่จ่ายเงินครบถ้วนสำหรับเดือนที่เหลือ

3. ระยะเวลารับเงินบำนาญ กรณีไม่มีเอกสารต้นฉบับแสดงระยะเวลาทำงานในภาครัฐฉบับจริง ครบจำนวนก่อนวันที่ 1 มกราคม 2538 ให้ถือเป็นระยะเวลารับเงินบำนาญตามที่ระบุไว้ในเอกสารการชำระบัญชีของสำนักงานประกันสังคม

จดหมายหิมะ

ที่มา: https://baochinhphu.vn/quy-dinh-moi-nhat-ve-bao-hiem-xa-hoi-bat-buoc-102250704194218536.htm