จังหวัดใดมีอัตราการหย่าร้างมากที่สุดในเวียดนาม?

อัตราการหย่าร้างและการแยกกันอยู่ในประเทศเวียดนามเพิ่มสูงขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา โดยอัตราการหย่าร้างและการแยกกันอยู่สูงที่สุดอยู่ในกลุ่มผู้ชายอายุ 40-44 ปี และผู้หญิงอายุ 40-49 ปี

อัตราการหย่าร้าง/แยกทางในผู้หญิงสูงกว่าผู้ชาย - ภาพประกอบ: AI

จากรายงานผลการสำรวจสำมะโนประชากรและเคหะระยะกลางปี ​​พ.ศ. 2567 ที่สำนักงานสถิติแห่งชาติประกาศไปเมื่อเร็วๆ นี้ พบว่าการหย่าร้างไม่ใช่เรื่องปกติในเวียดนามและมีสัดส่วนต่ำ แต่กลับเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับปี พ.ศ. 2562 โดยในปี พ.ศ. 2567 สัดส่วนของหญิงหม้ายและผู้หย่าร้างทั่วประเทศเพิ่มขึ้นประมาณ 1.3 จุดเปอร์เซ็นต์ หรือคิดเป็นจำนวนเพิ่มขึ้นประมาณ 1.3 ล้านคน

จากสถิติ อัตราการหย่าร้างแตกต่างกันไปตามเพศ โดยสถานะ "การหย่าร้าง" ของผู้หญิงมักจะสูงกว่าผู้ชายในทุกช่วงอายุที่สังเกต ส่วนสถานะ "การแยกทาง" นั้นมีอัตราต่ำที่สุด ซึ่งไม่ปกติในเวียดนาม

ในระดับประเทศ สัดส่วนประชากรที่เป็นหม้ายและหย่าร้างคิดเป็นร้อยละ 9.3 ของประชากรอายุ 15 ปีขึ้นไป โดยประชากรที่เป็นหม้ายคิดเป็นร้อยละ 6.7 และประชากรที่หย่าร้างคิดเป็นร้อยละ 2.6

เมื่อเปรียบเทียบระหว่างเขตเมืองและชนบท พบว่าสัดส่วนประชากรอายุ 15 ปีขึ้นไปที่มีสถานภาพสมรสเป็น "โสด" (ไม่เคยสมรส หม้าย หย่าร้าง แยกกันอยู่) ในเขตเมืองสูงกว่าในเขตชนบท โดยอยู่ที่ 37.8% และ 32.7% ตามลำดับ

จากสถิติพบว่าผู้ชายมีอัตราการหย่าร้างสูงสุดในกลุ่มอายุ 40-44 ปี โดยอยู่ที่ 4.2% และผู้หญิงในกลุ่มอายุ 40-49 ปี อยู่ที่ 4.6%

อันที่จริง ผู้หญิงมีแนวโน้มที่จะแต่งงานเร็วกว่าผู้ชาย แต่เมื่ออายุมากขึ้น (มากกว่า 45 ปี) ความสามารถในการแต่งงาน/แต่งงานใหม่ก็จะมีจำกัดกว่าผู้ชาย ผู้หญิงที่อายุต่ำกว่า 45 ปี สัดส่วนของผู้หญิงที่ไม่เคยแต่งงานจะต่ำกว่าผู้ชายเสมอ ซึ่งหมายความว่าสัดส่วนของผู้หญิงที่แต่งงานแล้วจะสูงกว่าผู้ชาย

ยกตัวอย่างเช่น ในกลุ่มอายุ 20-24 ปี สัดส่วนของผู้หญิงที่เคยแต่งงานแล้วสูงกว่าสัดส่วนของผู้ชายที่เคยแต่งงานแล้วถึง 2.5 เท่า (31.0% เทียบกับ 12.6%) อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่อายุ 45 ปีขึ้นไป การแต่งงานจะพบได้บ่อยในผู้ชายมากกว่า ดังจะเห็นได้จากสัดส่วนของผู้ชายที่แต่งงานแล้วที่สูงกว่า และสัดส่วนของคนโสด (ไม่เคยแต่งงาน/หย่าร้าง/แยกกันอยู่) ต่ำกว่าผู้หญิงมาก

ในกลุ่มอายุ 45-49 ปี สัดส่วนชายโสดอยู่ที่เพียง 8.4% ในขณะที่สัดส่วนหญิงโสดอยู่ที่ 9.6%

จากสถิติพบว่าทั้งประเทศมีผู้หย่าร้าง/แยกทางกันประมาณ 2,225,000 ราย ในจำนวนนี้เป็นชายมากกว่า 963,000 ราย และเป็นหญิง 1,262,000 ราย

อัตราการหย่าร้าง/แยกทางกันสูงที่สุดในภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีประชากรเกือบ 560,000 คน ส่วนพื้นที่สูงตอนกลางมีอัตราการหย่าร้างต่ำที่สุด โดยมีประชากรเกือบ 115,000 คน

จังหวัดที่มีจำนวนผู้หย่าร้าง/แยกทางมากที่สุดคือนครโฮจิมินห์ โดยมีประชากร 263,000 คน รองลงมาคือ กรุงฮานอย ซึ่งมีประชากร 146,444 คน ทั้งสองเมืองนี้ยังเป็นสองเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในประเทศอีกด้วย

ถัดมาเป็นจังหวัด/เมืองที่มีอัตราการหย่าร้าง/แยกทางสูง เช่น: บินห์เซือง (91,000 คน); ด่งนาย (82,000 คน); เตี่ยนซาง (65,000 คน); ทันห์ฮวา (57,000 คน); เตยนิญ (55,000 คน); ไฮฟอง (52,000 คน); เหงะอาน (45,000 คน)

จังหวัด บั๊กกัน มีจำนวนการหย่าร้าง/แยกทางน้อยที่สุดที่ 6,417 ราย รองลงมาคือกาวบั่ง มีมากกว่า 7,300 ราย

อัตราการหย่าร้าง/แยกทางยังแตกต่างกันอย่างมากระหว่างเขตชนบทและเขตเมือง ในขณะที่เขตชนบทมีการหย่าร้าง/แยกทาง 1,263,000 ครั้ง (ชาย 592,000 คน และหญิงมากกว่า 671,000 คน) แต่เขตเมืองกลับมีการหย่าร้างน้อยกว่า โดยมีจำนวน 962,000 ครั้ง (ชาย 371,000 คน และหญิง 590,000 คน)

อ่านเพิ่มเติม กลับไปที่หัวข้อ

ที่มา: https://tuoitre.vn/tinh-nao-co-so-nguoi-ly-hon-nhieu-nhat-viet-nam-20250220102229832.htm