Ao dai na wiele sposobów

Nguyen Thi Thanh Thuy na wiejskim rynku.

Ao Dai w Cho Que

W Sajgonie znajduje się targ Cho Que, który odbywa się tylko w każdą niedzielę rano pod adresem 7 Nguyen Thi Minh Khai, Dzielnica 1. „Drobni handlarze” tutaj wszyscy noszą ao dai, a klienci odwiedzający targ również często noszą ao dai.

Inicjatorką wiejskiego targu ao dai jest pani Nguyen Thi Thanh Thuy – przewodnicząca Stowarzyszenia Matek. Thuy jest prawdopodobnie jedną z osób, które najczęściej noszą ao dai w Sajgonie. Stowarzyszenie Matek działa w Sajgonie od dawna, nieustannie zachęcając kobiety, nie tylko zrzeszone w stowarzyszeniu, do noszenia ao dai jako codziennego nawyku.

Pani Thanh Thuy jest również inicjatorką programu Ao Dai Passing Hand – projektu polegającego na otrzymywaniu i wręczaniu zestawów Ao Dai, co pomaga wydłużyć cykl życia Ao Dai. Projekt ten trwa już ponad 10 lat.

Początkowo Ao Dai przekazywano sobie nawzajem, prosząc o nie lub otrzymując je od emerytowanych nauczycieli, a następnie przekazując je biednym nauczycielom lub świeżo upieczonym absolwentom, których nie było stać na zakup własnych. Z czasem grono odbiorców Ao Dai rozszerzyło się o ciotki, które były teściami i uczestniczyły w weselach...

Pani Thuy uważa, że ​​noszenie ao dai przyczynia się również do promowania bezpieczeństwa socjalnego. Klub Matek to również miejsce, gdzie można przyjmować i sprzedawać produkty z wielu wiosek produkujących jedwab i brokat; wielu krawców, którzy kroją i haftują ao dai, to osoby niepełnosprawne, a osoby zajmujące się haftem ręcznym są coraz rzadsze w obszarach miejskich.

Miłość do ao dai odziedziczyła po matce, która w przeszłości zajmowała się tkactwem w okolicach Bay Hien. Teraz jej dorastająca córka Thuy również w naturalny sposób „zaraża” ją tą miłością. Dla Thuy i jej córki ao dai stało się codziennym strojem.

Historia nauczyciela noszącego ao dai przez 27 lat

Nauczycielka Nguyen Thi Hong Duyen, nauczycielka języka angielskiego w szkole średniej Nguyen Hien (dzielnica Duy Xuyen), niedawno zorganizowała ankietę wśród swoich uczniów.

Nauczycielka Duyen (w żółtej koszulce) siedzi wśród swoich uczniów.

„Kiedy zapytano mnie o tradycyjne ao dai, wszystkie uczennice z mojej klasy 8 listopada zgodziły się, że ao dai to najpiękniejszy strój dla kobiet. Wolą widzieć swoich nauczycieli w ao dai niż w garniturach.

Ponad 50% uczennic stwierdziło, że lubi nosić ao dai podczas świąt i wiosennych wycieczek; ale, co zaskakujące, 95% uczennic z klas 11-8 stwierdziło, że nie lubi nosić ao dai do szkoły. Podawały takie powody, jak: brak możliwości biegania lub skakania, niewygoda w poruszaniu się, trudności z poruszaniem się oraz łatwe brudzenie się ao dai – powiedziała pani Duyen.

Kiedy nauczycielka Duyen zadała te pytania uczniom klasy 10/1, otrzymała podobne odpowiedzi. Poza tym pojawiły się również opinie, że byli bardzo zadowoleni z założenia ao dai po raz pierwszy, ale zakładając je kolejny raz, czuli się naprawdę niewygodnie i krępując się poruszać. Uczennica stwierdziła również, że chociaż ao dai pomaga eksponować sylwetkę, jednocześnie odsłania defekty niektórych uczennic.

„Około dwie trzecie nauczycieli w mojej szkole również niechętnie nosi ao dai na co dzień na lekcjach, mimo że przyznają, że w ao dai wyglądają piękniej. Jestem jedną z niewielu osób, które stawiają urodę na pierwszym miejscu – dopóki jestem piękna, jestem gotowa ciężko pracować. Mimo 27 lat pracy jako nauczycielka, nadal noszę ao dai na lekcjach. Ao dai to strój, który dodaje mi pewności siebie, gdy występuję przed wszystkimi” – powiedziała pani Duyen.

Nauczyciel ten stwierdził, że każdy, kto nosi Ao Dai, staje się piękniejszy, od osób starszych po dzieci. Jednak wielu nauczycieli i kobiet uważa noszenie Ao Dai za niewygodne. Osoby noszące Ao Dai muszą chodzić powoli i spokojnie, a jeśli chodzą szybko, narażają się na potknięcie i upadek, ponieważ Ao Dai i szerokie spodnie przeszkadzają.

Aby temu zaradzić, często wybieram zmodernizowaną kurtkę ao dai, z krótszym dołem, coraz krótszymi spodniami, luźniej szytymi spodniami i lekko elastycznym materiałem, który zapewnia swobodę ruchów i sprawdza się podczas codziennych dojazdów do pracy.

„Obecnie panuje moda na ręcznie haftowane lniane sukienki ao dai. Sukienka nie jest zbyt obcisła, nie uciska talii, jest wygodna w noszeniu i ma rustykalny, uroczy urok. Czy stewardesy Vietnam Airlines nie prezentują się nadal bardzo dynamicznie i pięknie w tych sukienkach ao dai?” – powiedziała pani Duyen.

Historia sklepu z modą dla japońskich turystów

Sklep z odzieżą Mangrove na ulicy Mac Thi Buoi w Ho Chi Minh City jest od prawie 30 lat miejscem, w którym japońscy turyści szyją ao dai na miarę.

Japońscy turyści w sklepie odzieżowym Mangrove w Ho Chi Minh City.

Pan Van Nhat Biu, właściciel sklepu, opowiada typową historię: jeśli japoński turysta przyjdzie do sklepu z wietnamskim przyjacielem, ten z pewnością doradzi japońskiemu przyjacielowi, prosząc sklep o skrócenie i dopasowanie sukienki zgodnie z tradycyjnym stylem, czyli wąską talią, dopasowaną do sylwetki, długą spódnicą... Następnie, po otrzymaniu sukienki, japoński klient założy ją, aby zadowolić przyjaciela, a następnie wróci do sklepu sam jeszcze raz, aby poprosić o jej poszerzenie.

Japońscy turyści uwielbiają nosić Ao Dai, ale chcą czuć się komfortowo w codziennych czynnościach. Często wybierają Ao Dai szyte na miarę lub dłuższe niż do kolan, ale nie lubią spódnic sięgających do pięt, preferują kołnierzyki, ale nie przepadają za dekoltami w łódkę i nie lubią talii.

Sprawdzają, czy nowa sukienka im się podoba, poprzez... rozciąganie rąk, rozciąganie się w przód i w tył, a następnie obejmowanie jej, żeby sprawdzić, czy nie przeszkadza im pod pachami. Dopóki jest wygodna, jest w porządku. Pan Biu powiedział, że był w szoku, widząc Japonki noszące ao dai z jego sklepu do trampek, ale przyzwyczaił się i uznał to za ładne.

Właściciel sklepu uśmiechał się, szyjąc dla japońskich klientów tak bardzo, że pracownicy sklepu nie mogli wrócić do tradycyjnego szycia ao dai. Powiedział, że japońscy klienci bardzo lubią ręcznie haftowane ao dai i cieszy się, ponieważ pomaga to ustabilizować byt pracowników, których znał od dziesięcioleci. Zawód ten zanika, ponieważ w Sajgonie coraz bardziej brakuje wykwalifikowanych hafciarek.

„Widok Japończyków noszących tradycyjne wietnamskie stroje sprawia mi radość. Pomyślcie tylko, że ich tradycyjne kimona, nawet gdyby chcieli, nie nadają się do noszenia na co dzień tak wygodnie, jak ao dai. Lubię innowacje. Kiedy ludzie patrzą na ao dai i pytają, co to jest, powinniśmy się martwić” – powiedział pan Biu.

Źródło: https://baoquangnam.vn/ao-dai-muon-neo-3143727.html