Nowy Ho Chi Minh: Tworzenie „międzynarodowego megamiasta” w Azji Południowo-Wschodniej

Ho Chi Minh City wkracza w nową erę. Od 1 lipca 2025 roku Ho Chi Minh City oficjalnie będzie funkcjonować w oparciu o dwupoziomowy model samorządu lokalnego: miasto zarządzane centralnie oraz okręgi, gminy i strefy specjalne. Stara struktura administracyjna z dystryktami, miasteczkami i miastami bezpośrednio podległymi miastu zostanie przekształcona zgodnie z nową jednostką administracyjną.

Most Ba Son łączy centrum Ho Chi Minh City z nową dzielnicą miejską Thu Thiem (Thu Duc City). Zdjęcie: HOANG HUNG

Z powierzchnią 6772 ^km² i populacją liczącą około 13,6-14 milionów ludzi, Ho Chi Minh City stało się wyjątkowym organizmem miejskim – o skali, randze i wymaganiach operacyjnych porównywalnych z wiodącymi megamiastami Azji. To nie tylko kwestia granic administracyjnych. To otwarcie nowego rozdziału w zintegrowanym modelu miejskim, z zupełnie nową instytucją zarządzającą, dynamicznie powiązaną strukturą przestrzenną rozwoju oraz metodą działania opartą na danych, technologii, innowacjach i zdolnościach koordynacji społecznej.

W tym kontekście, potrzeba nie tylko wzrostu ilościowego, ale także poprawy jakości. Nowe Ho Chi Minh City musi przekształcić swoją historyczną rolę: z wiodącego obszaru miejskiego w międzynarodowe megamiasto – centrum finansowe, innowacyjne, logistyczne i kulturalne o regionalnym wpływie. Wizja ta została jasno podkreślona przez Sekretarza Generalnego To Lama: Nowa wizja nowego Ho Chi Minh City to stać się „międzynarodowym megamiastem” Azji Południowo-Wschodniej – inteligentnym, zielonym, kreatywnym miastem, charakteryzującym się nie tylko siłą gospodarczą , ale także bogactwem kultury, sztuki, sportu, rozrywki i nowoczesnego, dynamicznego stylu życia.

Aby zrealizować tę wizję, nowe miasto Ho Chi Minh musi stawić czoła bezprecedensowym wyzwaniom. Przed fuzją, Ho Chi Minh, Binh Duong i Ba Ria – Vung Tau borykały się z wieloma trudnymi problemami: fragmentacją instytucjonalną, niezintegrowanym planowaniem, przeciążoną infrastrukturą i rozproszonym potencjałem zarządzania. Po fuzji, jeśli model rozwoju nie zostanie zrestrukturyzowany, a instytucje zarządzające nie zostaną odnowione, duża skala inwestycji stanie się obciążeniem zamiast szansą. To złożony problem zarządzania metropolitalnego – nie da się go rozwiązać, stosując stare podejście.

W tym kontekście Ho Chi Minh musi obrać przełomowy kierunek: przyjąć naukę i technologię jako fundament, politykę innowacji jako narzędzie zarządzania i społeczność jako podmiot współtworzący. Zarządzanie miastem o ogromnej skali nie może opierać się na doświadczeniu emocjonalnym ani na nakazach administracyjnych, lecz na danych w czasie rzeczywistym, zintegrowanej platformie zarządzania (UDCC), sztucznej inteligencji, modelach symulacyjnych i prognostycznych oraz adaptacyjnych narzędziach zarządzania.

Jednocześnie nowe Ho Chi Minh City musi zbudować elastyczną instytucję, eksperymentując z nowymi mechanizmami w ramach „piaskownicy” polityki – od finansów publicznych, otwartych danych i technologii cyfrowych, po reorganizację usług publicznych i modele partnerstwa publiczno-prywatnego. Każda polityka musi być projektowana jako cykl życia: od testowania – informacji zwrotnej – korekty – rozwoju. Chodzi tu nie tylko o reformę zarządzania, ale o innowację wynikającą z myślenia politycznego. W szczególności nowe Ho Chi Minh City musi zrestrukturyzować całą przestrzeń rozwoju – nie tylko zgodnie z granicami administracyjnymi, ale zgodnie z dynamicznym modelem rozwoju powiązań:

Oś - Biegun - Satelita. W którym oś Wschód - Zachód będzie pełnić rolę korytarza strategicznego, rozciągającego się od międzynarodowego klastra portowego Cai Mep - Thi Vai, poprzez wschodnią oś high-tech (Thu Duc - Di An - Tan Uyen), do południowo-zachodniego pasa logistycznego (Tan Kien - Ben Luc). Oś północno-zachodnia to międzynarodowy szlak handlowy łączący Moc Bai z krajowym korytarzem logistycznym i wspierającymi go strefami przemysłowymi. Na tych osiach zorganizowane zostaną wyspecjalizowane bieguny rozwoju jako samodzielnie działające centra funkcjonalne: wschodni biegun finansowy (Thu Thiem), wschodni biegun innowacji (Uniwersytet - Technologia - Sztuczna Inteligencja), północno-zachodni biegun logistyczny. Otoczone inteligentnymi satelitami, od strefy ekoturystyki (Can Gio - Long Hai - Ho Tram), stref high-tech, do centrów sztucznej inteligencji (AI) - danych - kreatywnej produkcji.

Powyższe modele nie mogą działać efektywnie bez cyfrowej infrastruktury i platformy danych. Inteligentne miasto to przede wszystkim miasto, które potrafi czytać i rozumieć siebie. Ho Chi Minh City powinno pilnie stworzyć wspólną hurtownię danych, cyfrowe mapy w czasie rzeczywistym, systemy czujników IoT, miejskie centra danych i platformy chmurowe. Jest to warunek wstępny wdrożenia cyfrowego rządu, inteligentnych usług publicznych, a zwłaszcza zintegrowanego modelu zarządzania w czasie rzeczywistym dla całego miasta.

Centrum Ho Chi Minh widziane z obszaru Thu Thiem (miasto Thu Duc). Zdjęcie: HOANG HUNG

Oprócz infrastruktury cyfrowej istnieje infrastruktura instytucjonalna wspierająca innowacje. Nowe Ho Chi Minh musi zbudować regionalny ekosystem naukowo-technologiczny, łączący przedsiębiorstwa, uniwersytety, inwestorów i startupy w ramach tej samej elastycznej struktury. Fundusz innowacji na poziomie miasta musi stać się pionierskim narzędziem finansowym, wspierającym projekty technologiczne o dużym wpływie społecznym i szerokim zasięgu. Ponadto należy utworzyć strefy zaawansowanych technologii i interdyscyplinarne centra testowe, w których pomysły, produkty i strategie będą wspólnie wdrażane w oparciu o mechanizm szybkiego testowania, elastycznej oceny i rozbudowy, zgodnie z rzeczywistymi możliwościami.

Jednak nowego obszaru miejskiego nie da się zbudować odgórnie. Sukces nowego Ho Chi Minh City zależy przede wszystkim od inicjatywy trzech głównych sił społecznych: środowiska naukowego, biznesu – przedsiębiorców – i mieszkańców. Społeczność naukowa i zespół intelektualistów to siły napędowe nowego myślenia o rozwoju – od krytyki polityki, przez doradztwo instytucjonalne, po badania nad modelami zarządzania miastem. Miasto powinno utworzyć sieć miejskich intelektualistów, interdyscyplinarnych grup ekspertów oraz publiczną radę doradczą ds. polityki naukowej.

To strategiczna warstwa „mózgu”, która pomaga miastu nie pozostawać w tyle za zmianami technologicznymi i globalnymi trendami rozwojowymi. Tymczasem firmy i przedsiębiorcy, zwłaszcza sektor prywatny, są siłą napędową wdrażania kreatywnego modelu ekonomicznego. W duchu Rezolucji nr 68-NQ/TW, Ho Chi Minh City powinno zbudować środowisko instytucjonalne, które pozwoli firmom nie tylko czerpać korzyści, ale także współtworzyć: proponować strategie, inwestować w nowe modele i współpracować w rozwiązywaniu problemów miejskich. Konieczne jest przekształcenie roli przedsiębiorstw z „obiektów wspieranych” w „agentów tworzących”.

Co najważniejsze, ludzie są nie tylko w centrum wszystkich polityk, ale także żywą duszą miasta. Miasto jest naprawdę inteligentne tylko wtedy, gdy ludzie czują, że mają głos, wartość i rolę w procesie rozwoju. Ho Chi Minh musi stworzyć cyfrową kulturę obywatelską – taką, w której mieszkańcy będą mieli dostęp do przejrzystych informacji, będą mogli współtworzyć politykę, korzystać z platform technologicznych do interakcji z rządem, a jednocześnie będą odpowiedzialni za społeczność i środowisko życia.

Model „inteligentnego oddziału” odnosi sukces tylko wtedy, gdy zarządzają nim „inteligentni obywatele” – świadomi, zintegrowani i proaktywni. Zatem nowe Ho Chi Minh City to nie tylko ekspansja geograficzna czy administracyjna. To wezwanie do nowego modelu urbanistycznego – głębszego, mądrzejszego, bardziej humanitarnego. Tam polityki są testowane, a nie tylko narzucane. System działa w oparciu o dane, a nie subiektywne doświadczenia. A ludzie stają się podmiotami zmian, a nie tylko biernymi beneficjentami.

Jak stwierdził Sekretarz Generalny To Lam: Dynamiczne, innowacyjne i kreatywne Ho Chi Minh City o azjatyckim charakterze i odrębnej tożsamości to nie tylko aspiracja Komitetu Partii, rządu i mieszkańców nowo połączonego miasta, ale także ważny element dążenia do silnego Wietnamu do 2045 roku. To nie tylko orientacja, ale i imperatyw rozwoju. Przed nami niepowtarzalna szansa, ale i historyczne wyzwanie. Bardziej niż kiedykolwiek, nowe Ho Chi Minh City potrzebuje wspólnych wysiłków całego systemu politycznego, intelektualistów, biznesu i każdego obywatela, aby urzeczywistnić te aspiracje.

Każdy obywatel, każda organizacja, każdy zawód – każdy może przyczynić się do rozwiązania problemu „supermiasta przyszłości”. Nie tylko do budowy nowego miasta, ale i do stworzenia nowej renomy dla całego kraju.

Dr NGUYEN THANH PHONG – przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Badań Społeczno-Ekonomicznych Uniwersytetu w Sajgonie (RISE), były przewodniczący Komitetu Ludowego Ho Chi Minh City

Źródło: https://www.sggp.org.vn/tphcm-moi-kien-tao-mot-sieu-do-thi-quoc-te-cua-dong-nam-a-post801605.html