เสียงสะท้อนจากการเปิดฤดูกาลโรงเรียน…

มีฤดูกาลหนึ่งที่ไม่ได้เกิดจากสภาพอากาศ แต่เกิดจากกิจกรรมที่มีความหมายอย่างยิ่งยวดในชีวิตมนุษย์ นั่นก็คือฤดูกาลเปิดเทอม นั่นคงเป็นเหตุผลว่าทำไมฤดูกาลนี้จึงเป็นฤดูกาลที่ใครหลายคนจดจำได้มากที่สุดในเวลาเดียวกัน ด้วยความใส่ใจที่พิเศษสุดที่ต้องจดจำและคิดถึง...

เช้าวันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วง ขณะที่ฉันขับรถผ่านหมู่บ้านบนภูเขา ฉันรู้สึกคิดถึงอดีตอย่างกะทันหันเมื่อได้ยินเสียงกลองจากโรงเรียนเล็กๆ ซึ่งเป็นสัญญาณเริ่มต้นปีการศึกษา บางทีเหล่านักเรียนอาจกำลังฝึกซ้อมเพื่อพิธีเปิดภาคเรียนที่กำลังจะมาถึง เสียงเพลงในวัยเด็กของฉันเมื่อหลายสิบปีก่อนหวนกลับมาอีกครั้ง ทำให้หัวใจฉันเต็มไปด้วยความโหยหาอย่างลึกซึ้ง และแล้วความทรงจำมากมายเกี่ยวกับพิธีเปิดภาคเรียนก็หลั่งไหลกลับมา ความรู้สึกโหยหาและคิดถึงก็ถาโถมเข้ามา…

หน้าหนึ่งของหนังสือเรียนเก่า ภาพจากอินเทอร์เน็ต

ฉันยังจำเช้าวันแรกของการไปโรงเรียนได้อย่างชัดเจน มันเป็นเช้าฤดูใบไม้ร่วงที่อากาศอ่อนโยน และฉันไม่ได้คิดอะไรมากนัก รู้เพียงแต่ว่าฉันกำลังจะไปเรียนในที่ที่ไกลจากบ้าน แม่พาฉันขี่จักรยานเก่าๆ ของเธอไปตามถนนลูกรังยาวกว่า 3 กิโลเมตรไปยังโรงเรียนที่สร้างด้วยกำแพงอิฐสีแดง ลึกเข้าไปในหมู่บ้านใกล้เคียง ในสมัยนั้น เด็กๆ ในละแวกบ้านของฉันทุกคนไปโรงเรียนด้วยวิธีนั้น และพวกเราทุกคนก็อยู่กันตามลำพังโดยไม่มีสมาชิกในครอบครัว เพราะพ่อแม่ของเราต่างก็ยุ่งอยู่กับการทำงาน

ช่วงเปิดเทอมทำให้หลายคนน้ำตาคลอเมื่อนึกถึงวัยเยาว์ ภาพจากอินเทอร์เน็ต

พวกเราได้รับการต้อนรับจากครูในหมู่บ้านที่มีผมหงอก เมื่อเสียงระฆังโรงเรียนดังขึ้น เสียงร้องของเด็กๆ ที่เรียกหาแม่ก็ค่อยๆ เงียบลง กลายเป็นเสียงสะอื้นเบาๆ ในสนามโรงเรียนมีเสาธงไม้ไผ่ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ ไม้ไผ่มีสีน้ำตาลเข้มและมีรอยแตกขนาดใหญ่หลายแห่ง แต่ธงนั้นใหม่เอี่ยม ฉันจำรายละเอียดต่างๆ ได้ไม่มากนัก แต่ฉันจำได้อย่างชัดเจนว่าฉันยืนอยู่ที่นั่น จ้องมองธงสีแดงที่โบกสะบัดในสายลม ขณะที่รุ่นพี่ร้องเพลงชาติ จิตใจที่ยังเยาว์วัยของฉันในเวลานั้นไม่ได้คิดอะไรมากนัก แต่ตอนนี้ เมื่อนึกย้อนกลับไป ฉันแน่ใจว่าฉันได้เรียนรู้ที่จะรักประเทศของฉันอย่างชัดเจนจากช่วงเวลานั้น

ต่อมาในชีวิต ฉันมักยืนร้องเพลงชาติใต้ธงชาติสีแดงสดในโอกาสพิเศษต่างๆ มากมาย เช่น พิธีรับเข้าเป็นสมาชิกสหภาพเยาวชนและพรรค หรือการเข้าร่วมพิธีเชิญธงชาติกับเพื่อนๆ จากทั่วประเทศบนดาดเรือที่แล่นตามเส้นทาง โฮจิมินห์ ในทะเล แต่ละครั้งล้วนศักดิ์สิทธิ์และน่าประทับใจ แต่ฉันก็ไม่สามารถหวนคืนสู่ความรู้สึกที่บริสุทธิ์และสมบูรณ์แบบของพิธีเชิญธงชาติในวันแรกของการไปโรงเรียนได้อีกเลย

ภาพพิธีเคารพธงชาติในพิธีเปิดงานครั้งเก่า ภาพจากอินเทอร์เน็ต

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เด็กชายและเด็กหญิงจำนวนมากไปโรงเรียนพร้อมกับผู้ปกครองอย่างมีความสุข เริ่มต้น "สัปดาห์ที่ 0" ของภาคการศึกษาใหม่ นี่เป็นกิจกรรมสร้างสรรค์ของภาค การศึกษา สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 เพื่อช่วยให้พวกเขารู้สึกกังวลน้อยลงเกี่ยวกับโรงเรียนใหม่ แม้ว่าจะเป็นเพียงกิจกรรมต้อนรับเปิดเทอม แต่ครูได้จัดขึ้นอย่างเต็มรูปแบบ ไม่ต่างจากพิธีเปิดภาคการศึกษา ดังนั้น สนามโรงเรียนจึงเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกของวันแรกของการเรียน

ในวันแรกของโรงเรียน เด็กชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ก็มีอารมณ์ต่างๆ ของวันแรกของโรงเรียนเช่นกัน

มันเป็นช่วงเวลาแห่งความตื่นเต้นและความคาดหวังสำหรับครูอาจารย์ขณะที่พวกเขาต้อนรับนักเรียนรุ่นใหม่ ความกังวลปรากฏขึ้นในดวงตาและใบหน้าของผู้ปกครองที่พาลูกๆ มาโรงเรียนเป็นครั้งแรก และแววตาที่ไร้เดียงสาและแม้กระทั่งน้ำตาที่งุนงงและหวาดกลัวเล็กน้อยของเด็กๆ ตัวเล็กๆ ฉันคิดว่าในขณะนั้นทั้งครูและผู้ปกครองต่างก็ระลึกถึงวันแรกของการไปโรงเรียนของตัวเอง และฉันมั่นใจว่าความทรงจำเกี่ยวกับวันแรกของการไปโรงเรียนนี้จะคงอยู่ในความทรงจำของเด็กๆ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 เหล่านั้นตลอดไป เช่นเดียวกับที่ฉันเคยเป็นในตอนนั้น

ความทรงจำในวันแรกของการเปิดเทอมจะคงอยู่ในความทรงจำของเด็กชายและเด็กหญิงชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ตลอดไป

การเริ่มต้นปีการศึกษาใหม่นำมาซึ่งความตื่นเต้นของนักเรียนและความรู้สึกที่หลากหลายของผู้ปกครอง รวมถึงอารมณ์ความรู้สึกที่ลึกซึ้งของครูอาจารย์ด้วย เมื่อปีการศึกษาใหม่เริ่มต้นขึ้น ครูอาจารย์แม้จะมาจากภูมิภาคต่างๆ ก็มีความหวังร่วมกัน พวกเขาทุกคนต่างเตรียมตัวเพื่อต้อนรับนักเรียนใหม่และสานต่อภารกิจการชี้นำรุ่นพี่ บางคนเลือกกระเป๋าและสมุดที่สวยงามอย่างพิถีพิถัน บางคนหาหนังสือที่น่าสนใจเพื่อเพิ่มพูนบทเรียน และบางคนก็เลือกที่จะตกแต่งกระดานดำให้สวยงามสำหรับวันแรกของการเรียน…

โดยเฉพาะครูประจำชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ต่างรู้สึกตื่นเต้นและกังวลใจไปพร้อมๆ กัน เมื่อต้องรับหน้าที่นำทางนักเรียนกลุ่มใหม่ จะสังเกตเด็กๆ อย่างไร จะนำพวกเขาอย่างไร จะพูดอะไรกับพวกเขา... งานที่ดูเหมือนซ้ำซากจำเจเหล่านี้ ซึ่งทำมาหลายปีแล้ว กลับรู้สึกใหม่เอี่ยมไปหมด... ดังนั้น เสียงระฆังโรงเรียนจึงมีความพิเศษสำหรับพวกเขาอย่างแท้จริง มันเป็นเสียงก้องกังวานที่บ่งบอกถึงการเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่ที่ต้องอาศัยความทุ่มเทและความพยายามอย่างมาก...

ครูหลายๆ คนต้อนรับปีการศึกษาใหม่ด้วยการตกแต่งป้ายต่างๆ อย่างสวยงามในสนามโรงเรียนและในห้องเรียน

ทุกๆ ฤดูกาลเปิดเทอม เมื่อฉันจับมือเล็กๆ ของลูกสาวและเดินผ่านประตูโรงเรียนที่เต็มไปด้วยดอกไม้และใบไม้ เมื่อกลองโรงเรียนดังขึ้นในใจฉัน ทำให้เกิดจังหวะที่น่าประหม่า ฉันจะนึกถึงวันแรกๆ ของการไปโรงเรียน

ฉันเติบโตมาพร้อมกับการเรียนรู้เกี่ยวกับประเทศชาติและความรักชาติผ่านเรื่องราวของยายและพ่อแม่ ฉันซึมซับบทเรียนเหล่านั้นอย่างถ่องแท้ พัฒนาให้กลายเป็นความตระหนักรู้ ความรับผิดชอบ และความใฝ่ฝันของตัวเองภายใต้การชี้นำของครูบาอาจารย์ นักเรียนนับไม่ถ้วนรุ่นก็เติบโตขึ้นบนเส้นทางนั้นเช่นกัน ความฝันของพวกเขาได้รับการบ่มเพาะ และความใฝ่ฝันในการสร้างและพัฒนาประเทศชาติได้รับการจุดประกายด้วยเสียงระฆังโรงเรียนที่ดังก้อง เสียงเพลงชาติอันยิ่งใหญ่ภายใต้ธงชาติ และคำบรรยายของครูบาอาจารย์…

เดือนกันยายนมาถึงแล้ว และปีการศึกษาใหม่ก็เริ่มต้นขึ้น พร้อมกับนำพาความรู้สึก อุดมคติ และความปรารถนาอันมากมายมาให้... สายลมฤดูใบไม้ร่วงที่เย็นสบายกำลังปลูกฝังความหวังในหัวใจของผู้คน... และนักเรียนหลายรุ่นกำลังรอคอยที่จะได้ยินเสียงระฆังเปิดเทอม เพื่อเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่อย่างเป็นทางการที่เต็มไปด้วยความหวังแห่งกาลเวลา...

ฟอง ลินห์

แหล่งที่มา: https://baohatinh.vn/nui-hong-song-la/am-vang-mua-khai-/253755.htm