ไปเกาะ Truong Sa สองครั้ง

ในฐานะนักร้องประจำคณะศิลปะชาติพันธุ์จังหวัดลาวไก การเดินทางไปทำธุรกิจสองครั้งในปี 2562 และ 2566 ของคณะหมันติ๋น ไม่เพียงแต่เป็นภารกิจเท่านั้น แต่ยังเป็นการเดินทางอันพิเศษที่ฝังแน่นอยู่ในความทรงจำของเขาอีกด้วย เขาได้ฝ่าฟันวันเวลาแห่งการล่องลอยกลางทะเล และนำความรักและวัฒนธรรมตะวันตกเฉียงเหนือมาสู่เหล่าทหารผู้ซึ่งคอยปกป้องอธิปไตยอันศักดิ์สิทธิ์ของท้องทะเลและหมู่เกาะต่างๆ ของปิตุภูมิทั้งกลางวันและกลางคืน

ในความทรงจำของนักร้อง Manh Tin บุตรชายของภูเขาและป่าไม้ทางตะวันตกเฉียงเหนือ เขาไม่เคยคุ้นเคยกับความรุนแรงของมหาสมุทร ดังนั้นการเดินทางอันยาวนานไปยัง Truong Sa จึงกลายเป็นความท้าทายทางจิตใจและร่างกายที่ยิ่งใหญ่สำหรับเขา

"ระหว่างทริปนั้น ผมรู้สึกเมาเรือมาก ๆ เลยครับ ความรู้สึกเมาเรือนั้นไม่สบายตัวเอาเสียเลย ระหว่างวันล่องลอยอยู่กลางทะเล ผมรู้สึกอ่อนเพลียและสมองหมุนไปหมด การเตรียมตัวทางจิตใจทั้งหมดดูไร้ความหมายเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคลื่นทะเลที่รุนแรง ในตอนนั้น ผมแทบจะหมดแรงและรู้สึกตัวเล็กมากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับธรรมชาติ" นักร้องสาว Manh Tin เล่าอย่างซาบซึ้ง

แต่ในชั่วขณะนั้น ภาพของทหารเจื่องซาก็ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนในใจของเขา พวกเขาคือผู้คนที่สละความสุขส่วนตัว ละทิ้งความอบอุ่นของครอบครัว ยอมรับชีวิตที่ต้องเผชิญกับแสงแดด สายลม พายุ และความโดดเดี่ยวบนเกาะอันห่างไกล การเสียสละอันยิ่งใหญ่และยั่งยืนของพวกเขานั้นยิ่งใหญ่กว่าความเหนื่อยล้าชั่วครู่ของศิลปิน ในขณะนั้น หม่านตินบอกกับตัวเองว่านี่ไม่ใช่แค่การเดินทางเพื่อธุรกิจ แต่ยังเป็นการฝึกฝนอีกด้วย เป็นเกียรติที่เขาจะจดจำไปตลอดชีวิต

นักร้อง Manh Tin ได้รับเกียรติให้มาเยือน Truong Sa สองครั้ง (ภาพโดยตัวละคร)

หลังจากล่องลอยอยู่กลางทะเลมาหลายวัน อารมณ์ก็พลุ่งพล่าน ความเหนื่อยล้าดูเหมือนจะหายไปเมื่อเรือแล่นฝ่าคลื่นมุ่งหน้าสู่เกาะ ความตื่นเต้นปรากฏชัดเมื่อหม่านตินได้ก้าวเท้าเข้าสู่ดินแดนเจื่องซาอันเป็นที่รักอย่างเป็นทางการ ช่วงเวลานั้นเป็นเพียงความภาคภูมิใจของบุตรชายชาวเวียดนามที่ยืนอยู่บนดินแดนศักดิ์สิทธิ์อันเป็นเลือดเนื้อของปิตุภูมิ

อ้อมกอดอันอบอุ่น การจับมือที่มั่นคง รอยยิ้มสดใส และดวงตาที่เปี่ยมด้วยความรัก ความจริงใจและความเรียบง่ายของเหล่าทหารบนเกาะ เปรียบเสมือนยารักษาทางจิตวิญญาณที่ทรงประสิทธิภาพที่สุด ช่วยให้เขาลืมอาการเมาเรือและความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง เขาสัมผัสได้ถึงสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นระหว่างกองทัพและประชาชน ดุจอ้อมกอดอันแน่นแฟ้น

เมื่อมาถึงเจื่องซา มานห์ตินได้เห็นด้วยตาตนเองถึงชีวิตประจำวันและการทำงานของเหล่าทหารหนุ่ม เขาเห็นความเขียวขจีของต้นไทร ต้นเมเปิลยืนต้นสูงตระหง่านท่ามกลางแสงแดดและสายลม ความเรียบร้อยและความเคร่งขรึมของเครื่องหมายแสดง อธิปไตย ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาเคยรู้จักเพียงทางอินเทอร์เน็ตเท่านั้น

ในความทรงจำของหม่านติ๋น เจืองซาไม่ได้มีเพียงเรื่องราวของหมู่เกาะและปะการังเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเรื่องราวของเหล่าทหารผู้เสียสละวัยเยาว์ ละทิ้งความสุขของตนเองเพื่อปกป้องผืนแผ่นดินทุกตารางนิ้ว ทะเลอันศักดิ์สิทธิ์ และท้องฟ้าแห่งปิตุภูมิ เมื่อได้เห็นถึงความอดทน ความมุ่งมั่นอันแน่วแน่ และความหวังดีของเหล่าทหารที่ยืนอยู่กลางมหาสมุทร เขาก็เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจและความกตัญญูอย่างหาที่สุดมิได้

นักร้อง Manh Tin (ยืนไกลที่สุดจากขวาไปซ้าย) กับเพื่อนร่วมงานที่หมู่เกาะ Truong Sa

นักร้องหม่านตินก้าวขึ้นสู่เวทีด้วยความภาคภูมิใจ ท่ามกลางธงชาติที่โบกสะบัด ในเวลานั้น เขาไม่ได้แค่แสดงเท่านั้น แต่ยังถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึก สะท้อนถึงความรักที่แผ่นดินใหญ่มีต่อเจื่องซาผู้เป็นที่รัก ระหว่างการเดินทางทั้งสองครั้ง หม่านตินได้ขับขานบทเพลงที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายของขุนเขาและผืนป่า ผสมผสานกับเสียงดนตรีแบบตะวันตกเฉียงเหนืออันเป็นเอกลักษณ์

ระหว่างค่ำคืนแห่งดนตรี บทเพลงเกี่ยวกับบ้านเกิดเมืองนอนถูกบรรเลงขึ้น มานห์ตินได้เห็นน้ำตาแห่งอารมณ์ของทหารหนุ่มที่ต้องพลัดพรากจากบ้านเกิดมาหลายปี เขายังคงจดจำภาพทหารปรบมือและขับขานบทเพลงได้เสมอ ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกคิดถึงบ้านเกิดเมืองนอน แต่ในขณะเดียวกันก็เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ ช่วงเวลานั้นทำให้มานห์ตินหลั่งน้ำตา เขาเข้าใจว่าบทเพลงแต่ละบทไม่เพียงแต่เปี่ยมไปด้วยความสุข แต่ยังเปี่ยมไปด้วยความผูกพัน เป็นกำลังใจอันยิ่งใหญ่ทางจิตวิญญาณ เขาขับขานบทเพลงด้วยความภาคภูมิใจในชาติ ด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ของบุตรชายจากแผ่นดินใหญ่ที่ถูกส่งมายังเกาะแห่งนี้

นักร้อง Manh Tin ร้องเพลงในอ้อมแขนทหารเกาะ

สำหรับนักร้อง มัญห์ติน การเดินทางสองครั้งสู่เจื่องซาถือเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่ เปรียบเสมือน “เหรียญ” ทางจิตวิญญาณที่เขาหวงแหนเสมอมา มันไม่ใช่แค่ความทรงจำ แต่เป็นบทเรียนอันลึกซึ้งเกี่ยวกับความเข้มแข็ง ความมุ่งมั่น และความรักชาติ ช่วงเวลาแห่งการยืนและขับขานบทเพลงภายใต้ธงชาติอันภาคภูมิใจกลางมหาสมุทร จะเป็นความทรงจำที่มิอาจลืมเลือนในชีวิตของศิลปินผู้นี้ ช่วยให้มัญห์ตินเข้าใจถึงความรับผิดชอบต่ออำนาจอธิปไตยอันศักดิ์สิทธิ์ของปิตุภูมิอย่างลึกซึ้ง เขาบอกตัวเองว่าจงรักษาเปลวไฟแห่งความกระตือรือร้นไว้เสมอ อุทิศตนเพื่อศิลปะและปิตุภูมิอันเป็นที่รักของเขา

ที่มา: https://baolaocai.vn/hai-lan-ra-dao-truong-sa-post886617.html