การเดินทางไปเรียนในช่วงฤดู 'ตกจักรยาน' ของครูในที่สูง

ในช่วงฤดูฝน ถนนที่มุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านบนที่สูงอันห่างไกลเปรียบเสมือนเส้นด้ายบางๆ ที่คดเคี้ยวไปตามไหล่เขา ซึ่งมักเกิดดินถล่มอยู่เสมอ ถึงกระนั้น ครูหลายพันคนในพื้นที่เหล่านี้ โดยเฉพาะครูอนุบาล ก็ยังคงต้องเผชิญกับความยากลำบาก ทุกเช้า รถจักรยานยนต์เก่าๆ จะวิ่งฝ่าโคลนและขึ้นไปบนเนินเขาเป็นประจำ เพื่อพาครูอนุบาลไปโรงเรียน

คุณครูโล ถิ เถา จากโรงเรียนอนุบาลฮวาบัน ตำบลเตียดินห์ กำลังเดินทางไปยังหมู่บ้านหางเหลียเอ ซึ่งเป็นสถานที่สอนหนังสือของเธอ

เส้นทางมีเนินลาดชันที่ล้อลื่นไถลบนโคลนสีแดงหนา มีทางโค้งหักศอกแคบจนแทบจะเดินไม่ได้ มีหน้าผาอยู่ด้านหนึ่งและหุบเหวลึกอีกด้านหนึ่ง การล้มจากจักรยานเป็นเรื่องปกติ แต่พวกเด็กผู้หญิงก็ลุกขึ้นและเดินทางต่อเสมอ

หนึ่งในพื้นที่เสี่ยงต่อดินถล่มและน้ำท่วมหลายแห่งที่ครูและชาวบ้านต้องฝ่าฟันเพื่อไปถึงหมู่บ้านห่างไกลเหล่านั้น

จักรยานที่บรรทุกสัมภาระหนักข้ามลำธารที่น้ำท่วมสูงถึงระดับเข่า บรรทุกข้าวของส่วนตัวไปยังโรงเรียนสำหรับ "วันหยุด" ของพวกเขา พร้อมด้วยหนังสือ อุปกรณ์การเรียน และของขวัญเล็กๆ น้อยๆ สำหรับนักเรียน บางครั้งฝนก็กระหน่ำใส่ใบหน้า ทำให้เสื้อผ้าเปียกโชก แต่จากที่นั่งของพวกเขา สายตาของครูยังคงจ้องมองไปยังโรงเรียนเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางป่าอันกว้างใหญ่

ภาพถ่ายแต่ละภาพบันทึกช่วงเวลาที่แตกต่างกัน บางครั้งเป็นภาพการลื่นไถลบนเนินโคลน บางครั้งเป็นภาพมือที่เปื้อนดินกำลังประคองจักรยานข้ามพื้นที่หิน และบางครั้งเป็นภาพรอยยิ้มโล่งอกเมื่อถึงที่ปลอดภัย และเมื่อสิ้นสุดการเดินทาง เสียงหัวเราะสดใสของเด็กๆ ก็ช่วยปัดเป่าความยากลำบากทั้งหมด เพื่อให้ในวันพรุ่งนี้ ครูๆ สามารถดำเนิน "ฤดูกาลล้มจักรยาน" ที่คาดเดาไม่ได้ต่อไปได้

ต่อไปนี้เป็นภาพถ่ายบางส่วนที่ครูถ่ายไว้ระหว่างเดินทางกลับโรงเรียนหลังจากลาพักร้อน: