รปภ.โรงแรมแค่ฝันอยากร้องเพลง
“Memory” เป็นภาพยนตร์เพลงเกี่ยวกับเด็กชายที่เกิดในชนบทที่ยากจน ผู้ซึ่งหลงใหลในการร้องเพลงมาตั้งแต่เด็ก เขามีวัยเด็กที่แสนสุขและสงบสุข แต่เมื่อเติบโตขึ้น ครอบครัวของเขาต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ แม่ของเขาเสียชีวิตก่อนวัยอันควรด้วยโรคร้ายแรง ส่วนพ่อของเขามีสุขภาพไม่ดี ไม่สามารถสื่อสารได้เหมือนคนทั่วไป
ตลอดทั้งภาพยนตร์เรื่อง "Mien Nho" เล วินห์ ตว่าน สร้างความประทับใจให้กับผู้ชมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานและเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ รวมถึงการแสดงที่เป็นธรรมชาติจนทำให้ผู้ชมต้องหลั่งน้ำตา
นักร้อง เล วินห์ ตวน ในภาพยนตร์เพลง “ความทรงจำ”
เล วินห์ ตว่าน เกิดและเติบโตในชนบทอันยากจน ของจังหวัดเหงะอาน ในครอบครัวที่มีพี่น้อง 5 คน หลังจากเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เห็นพี่สองคนเรียนมหาวิทยาลัยและทำให้พ่อแม่ต้องทำงานหนัก ตว่านจึงตัดสินใจหยุดเรียนและออกไปทำงานเพื่อหาเงินเลี้ยงตัวเอง
โตอันเดินทางไปซาปาเพื่อทำงานเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยที่โรงแรมเพื่อหาเลี้ยงชีพ แม้ว่าเขาจะอายุยังไม่ถึงเกณฑ์ทำงานก็ตาม สมัยที่ยังเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัย ทุกสุดสัปดาห์ โรงแรมจะปล่อยให้พนักงาน “พักผ่อน” ด้วยการจัดปาร์ตี้และคาราโอเกะ ซึ่งโตอันรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้ถือไมโครโฟนและร้องเพลง
ชีวิตที่ยากลำบากของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ต้องแบกกระเป๋าเดินทางใบใหญ่กว่าตัวขึ้นชั้นต่างๆ เพื่อต้อนรับแขกทุกวันนั้น ได้รับการปลอบประโลมและปลอบประโลมอยู่เสมอด้วยการรอคอยวันหยุดสุดสัปดาห์ เมื่อเขาสามารถถือไมโครโฟนและร้องเพลงได้
ภาพการดึงข้าวกับพ่อแก่ๆ
เล วินห์ ตวน เล่าว่าครั้งหนึ่งในเมืองซาปา มีการจัดงานเทศกาลวัฒนธรรมระหว่างโรงแรมต่างๆ ขึ้น โดยตวนได้รับบทบาทเป็นนักแสดง ฝึกซ้อมอย่างขยันขันแข็งเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม รอคอยวันแสดงบนเวทีอย่างใจจดใจจ่อ แต่งานเทศกาลถูกตัดออกเพราะโปรแกรมยาวเกินไป
ตรงข้ามโรงแรมของโตอัน มีเพื่อนคนหนึ่งที่ทำงานเป็นรปภ. เหมือนกัน เขาร้องเพลงเก่งมาก จึงได้รับเชิญให้เข้าร่วมกิจกรรมทางวัฒนธรรมในเมืองซาปาอยู่บ่อยครั้ง โตอันชื่นชมเขามาก เขามองเห็นตัวเองอย่างชัดเจน เข้าใจความปรารถนาและความปรารถนาของตัวเอง
หลังจากทำงานเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยเป็นเวลา 2 ปี เล วินห์ ตวน ตัดสินใจกลับบ้านเกิดและไปโรงเรียนเพื่อทำให้ความฝันของเขาเป็นจริง
ด้วยความรัก ในดนตรี ที่เหมือนกันและความปรารถนาที่เพิ่มมากขึ้นในการเป็นนักร้อง เล วินห์ ตวน ต้องผ่านชีวิตที่มีทั้งขึ้นและลง ความยากลำบาก เร่ร่อนไปทุกที่ และความยากลำบากที่ทับถมกันราวกับภาพยนตร์
สวรรค์ไม่ทำให้ผู้ที่มุ่งมั่นและมีหัวใจผิดหวัง เล วินห์ ตวน กล่าวว่าเขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น นั่นคือการได้เป็นนักเรียนที่สถาบันดนตรีแห่งชาติเวียดนาม และเติมเต็มความฝันในการเป็นนักร้องมืออาชีพ
ภาพลักษณ์ของนักร้อง เลอ วินห์ ต้วน ในภาพยนตร์เพลง “Memory”
ไปไซง่อนด้วยเงิน 150,000 กินก๋วยเตี๋ยว นอนที่แห้งๆ ไปร้องเพลง
กลับมาบ้าน ระหว่างเรียน โตอันก็พยายามร้องเพลงทุกวิถีทางเท่าที่จะทำได้ พี่ชายของเขาเป็นพิธีกรในงานแต่งงาน โตอันเลยขอไปด้วย เพื่อที่เมื่อมีโอกาสจะได้ร้องเพลงบนเวที
นั่นยังไม่เพียงพอ โทอันไปหาเจ้าของโรงละครในงานแต่งงานเพื่อขอถือลำโพง โดยหวังว่าถ้ารายการขาดนักร้องหรือไม่มีคน พวกเขาจะให้โทอันขึ้นไปร้องเพลงบนเวที
ในท้ายรถมอเตอร์ไซค์เก่าๆ ของโทอัน มักจะมีถุงพลาสติกใบเล็กใส่เสื้อสีสดใสไว้เสมอ หลังจากถือลำโพงแล้ว โทอันก็จะใส่มันลงไปและรอคอยโอกาสที่จะได้ร้องเพลงอย่างใจจดใจจ่อ
หลังจากจบมัธยมปลาย ตวนเดินทางไปไซ่ง่อนโดยมีเงินติดตัวเพียง 150,000 ดอง เขานอนบนม้านั่งหินและกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ด้วยความสัมพันธ์อันดี เขาจึงเข้าร่วมคณะละคร Phuong Tuong และแสดงละครในพื้นที่ชนบทห่างไกลทางตะวันตก
เขาทำงานเป็นวิทยากร ผู้จัดเวที พนักงานหลังเวที และบางครั้งก็ร้องเพลงระหว่างรอดาราขึ้นแสดง “วันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังจะขึ้นไปร้องเพลง พิธีกรบอกว่าผมไม่จำเป็นต้องร้อง เพราะดารากำลังจะขึ้นแสดง ผมเสียใจมาก” เล วินห์ ตวน เล่า
พ่อและลูกเดินกลับบ้านท่ามกลางสายฝน
หลังจากนั้น ด้วยความช่วยเหลือของลูกพี่ลูกน้อง โตอันจึงได้พักอยู่ในโกดังเล็กๆ แห่งหนึ่งในไซ่ง่อน ทำงานเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยในตอนกลางวัน ร้องเพลงในร้านน้ำชาเล็กๆ ในตอนกลางคืน และร้องเพลงกับกลุ่มคนเล่นลอตเตอรี่ทั่วทุกแห่งเพื่อแลกกับเงินเพียงเล็กน้อย หลายที่ปฏิเสธที่จะจ้างโตอันเพราะเขาผอมและผิวคล้ำ
สมัยที่ต้องนอนอยู่ในโกดังล้อมรอบไปด้วยหนู แมลงสาบ และมด รอยแผลเป็นจากการถูกหนูกัดมากมายยังคงอยู่จนถึงทุกวันนี้ สมัยที่พอมีเงินกินแค่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตลอดทั้งปี และต้องตื่นสายมากในตอนเช้าเพื่อเก็บเงินและไม่ต้องกินอาหารเช้า ล้วนเป็นที่มาของนักร้องโฟล์คที่เขาเป็นอยู่ในทุกวันนี้
พบกับนักร้อง ทันหนัน: ฉันได้เกิดใหม่แล้ว
เนื่องจากไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือ ตวนจึงศึกษาหาความรู้ทางวิชาชีพด้วยตนเองผ่านทางอินเทอร์เน็ต เขาได้มีโอกาสพบและได้รับการแนะนำให้รู้จักกับคุณตัน หน่าย โดยนักร้อง ฮิวเยน ตรัง เพื่อที่เขาจะได้ลองฝึกฝนทักษะดนตรีในสภาพแวดล้อมแบบมืออาชีพที่สถาบันดนตรีแห่งชาติเวียดนาม (VNA) “ผมตัวสั่นเลย เพราะมันอยู่ไกลมากจนผมไม่กล้าแม้แต่จะคิดถึงมันเลย” เล วินห์ ตวน เล่า
นั่งอยู่หน้าบ้านเก่า
เมื่อ Toan ไป ฮานอย เพื่อเรียนเพื่อสอบเข้าวิทยาลัยดนตรี นักร้อง Tan Nhan ได้ยืมบ้านให้เขาพักอาศัยและเรียนหนังสือ
โตอันสอบเข้าโรงเรียนมัธยมต้นฮวานเมื่ออายุยังไม่ถึงเกณฑ์ ทันหนันใช้ชื่อเสียงของเธอปกป้องโตอันและช่วยเหลือนักเรียนของเธอให้เข้าสู่รั้วฮวาน และเดินตามเส้นทางศิลปะอาชีพอย่างเป็นทางการ
“ชีวิตที่เต็มไปด้วยความหม่นหมองและโศกนาฏกรรมดูเหมือนจะปรากฏอยู่ตรงหน้าฉันเสมอ บางครั้งดูเหมือนว่าไม่มีความหวังเหลืออยู่เลย แต่ในตอนนั้น ฉันเห็นท้องฟ้าส่องสว่างอย่างสดใส เพราะฉันกำลังเรียนอยู่ในโรงเรียนที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้
ฉันรู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง เรียกได้ว่าเส้นทางอาชีพนักดนตรีของฉันเริ่มต้นขึ้นได้ด้วยความช่วยเหลืออย่างกระตือรือร้นของคุณตัน หน่าย" เล วินห์ ตวน กล่าว ปัจจุบัน เล วินห์ ตวน ได้รับการสอนและแนะนำจากนักร้อง เล อันห์ ดุง
เล วินห์ ตวน เล่าว่าตอนที่เขาไปฮานอยเพื่อเตรียมตัวสอบ พ่อของเขาซึ่งป่วยหนัก ได้จับมือเขาไว้และพูดว่า “พยายามให้เต็มที่นะลูก” ไม่นานหลังจากนั้น พ่อของเขาก็จากไป คำแนะนำของพ่อยังคงฝังแน่นอยู่ในใจ เป็นแรงผลักดันให้เขาพยายามอย่างต่อเนื่อง
เบื้องหลังการถ่ายทำละครเพลงเรื่อง “ความทรงจำ”
เพื่อเป็นการตอบสนองต่อสื่อมวลชนเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่อง “เมียนโญ” ผู้กำกับ Huyen Vu ต้องการส่งสารถึงคนหนุ่มสาวให้กล้าคิดกล้าทำเพื่อบรรลุความฝันและไขว่คว้าชีวิตที่ดีกว่า ขณะเดียวกัน เขายังส่งสารถึงความรักที่พ่อแม่มีต่อลูกๆ ที่พร้อมจะเสียสละตนเอง อดทนต่อความยากลำบากทุกอย่างเพื่อให้ลูกๆ มีความสุข
ภาพยนตร์เพลงเรื่อง “เมียนโญ” ฉายทางช่อง VTV1 หลายวันติดต่อกัน ในภาพยนตร์เรื่องนี้มีการประพันธ์เพลงประกอบ เช่น “บ้านเกิดในความทรงจำ; แม่น้ำบ้าน; แม่น้ำแห่งความทรงจำ; พระคุณของแม่; พ่อที่คิดถึงในฤดูมะเฟืองหวาน; ถนนสู่ชนบท; คำพูดที่พ่อไม่ได้เอ่ยออกมา โดยเฉพาะเพลงสองเพลง คือ “พ่อที่คิดถึงในฤดูมะเฟืองหวาน” และ “แม่น้ำบ้าน” ล้วนแต่งโดย เล วินห์ ตวน เองทั้งสิ้น
การแสดงความคิดเห็น (0)