ความรักทุกครั้งพังเพราะเพื่อนรักของฉัน ฉันตกใจเมื่อรู้สาเหตุ

ผมกับแมนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถม บ้านของเราอยู่ติดกัน มีเพียงรั้วไม้ไซคาดกั้นไว้ ตอนเด็กๆ ผมมักจะแอบย่องผ่านพุ่มไม้ไปเล่นที่บ้านแมน และที่นั่นก็เป็นสถานที่ที่ผมเห็นแมนร้องไห้เพราะพ่อแม่ดุเธออยู่บ่อยๆ

ผู้ชายก็เข้มแข็งและซุกซนเหมือนเด็กผู้ชาย บางทีเพราะนิสัยแบบนี้ เราจึงสนิทกันได้ จริงๆ แล้วบางทีฉันก็ลืมไปเลยว่าผู้ชายเป็นผู้หญิง

เราสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่โรงเรียนเดียวกัน แต่คนละคณะ ผู้ชายมักจะเข้ามาเล่นในห้องฉันแบบสบายๆ เหมือนผู้หญิง จนเพื่อนร่วมห้องเรียกเธอว่า "คุณชาย"

ตอนต้นปีสอง ฉันก็มีรักแรก เธอทั้งอ่อนโยนและงดงาม ฉันหลงใหลจนเกือบต้องเรียนซ้ำชั้น แต่สุดท้ายเธอก็ทิ้งฉันไป

ตอนที่แมนรู้ว่าแฟนผมกำลังมีชู้ เขาก็ไปหาเธอแล้วต่อว่าเธอต่อหน้าธารกำนัลที่ทำร้ายผม ตั้งแต่นั้นมา ไม่ว่าผมจะชอบหรือรักใคร แมนก็จะขอพบเธอเพื่อประเมินเสมอ เธอคิดว่าเธอมีสายตาที่ดีในการมองคน

Yêu ai cũng bị cô bạn thân phá đám, tôi sững sờ khi biết lý do - 1 — ฉันไม่สามารถเชื่อได้ว่าฉันไม่สามารถรักใครได้นานเพียงเพราะเพื่อนสนิทของฉันตั้งใจทำให้เราเลิกกัน (ภาพประกอบ: TD)

เวลาผ่านไปเร็วมาก ฉันกับแมนอายุ 27 ปีทั้งคู่ มีงานที่มั่นคง ฉันมีแฟนมาบ้าง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผู้หญิงก็ทิ้งฉันไปทีละคน

มีคนคุยเรื่องอนาคตกันสัปดาห์ก่อนด้วย แล้วสัปดาห์ถัดมาก็บอกว่า "เราเข้ากันไม่ได้" ส่วนใหญ่ก็ให้เหตุผลเดียวกัน แต่ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาเข้ากันไม่ได้เพราะอะไร ตอนนั้นแมนก็คอยอยู่เคียงข้างและให้กำลังใจฉันเสมอ

ผู้ชายไม่เคยมีความรักเลย แม้ว่าจะมีผู้ชายมาจีบเธอบ้างก็ตาม เธอบอกว่าพอเห็นฉันตกหลุมรักแล้วเลิกรากันไปครั้งแล้วครั้งเล่า เธอก็รู้สึกท้อแท้ เธอจะรอจนกว่าจะเจอคนที่ใช่ แล้วค่อยตัดสินใจคบกับเขา

ไม่กี่เดือนก่อน ฉันเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่หลังจากโสดมาปีกว่า ความสัมพันธ์ของเรากำลังไปได้สวย แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็หาข้ออ้างหลบหน้าฉันขึ้นมาได้ ฉันชอบเธอ ฉันไม่อยากยอมแพ้ง่ายๆ ฉันไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยแบบนี้

หลังจากรู้สึกหงุดหงิดกับการที่ฉันโทรและส่งข้อความหาฉันอยู่หลายวัน เธอก็เลยตัดสินใจมาพบฉัน เธอบอกว่าฉันสบายดี แต่เพื่อนสนิทของฉันสบายดี โดยรวมแล้ว เธอรู้สึกว่าการรู้จักฉันมันลำบากเกินไป

ฉันไปหาแมนแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น สักพักแมนก็สารภาพว่าแค่อยากลองใจเธอดูหน่อยว่าจริงใจกับฉันหรือเปล่า แต่จู่ๆ เธอก็ "หนีไป" แมนบอกว่าแค่มองหน้าก็รู้แล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงประเภทที่เก่งแต่เรื่องบ่นและทำให้ผู้ชายต้องลำบาก

ฉันถามแมนว่าความสัมพันธ์ครั้งก่อนๆ ของฉันพังลงเพราะเธอหรือเปล่า เธอเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเธอก็กระซิบว่า "ฉันแค่อยากให้เธอเจอแต่สิ่งที่ดีที่สุด เธอสมควรที่จะได้เจอคนที่ดีที่สุด"

ฉันโกรธมากจนพูดไม่ออก ฉันตะโกนใส่เธอว่าเธอเป็นเพื่อนฉัน ไม่ใช่แม่ แม้แต่แม่ก็ไม่ยอมยุ่งเกี่ยวกับความรักของฉันแบบนั้น เธอไม่มีสิทธิ์ เธอไม่เคยรักใครมาก่อน เธอจึงไม่เข้าใจความรู้สึกของฉัน

หลังจากเป็นเพื่อนกันมาหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่ผมโกรธเธอ บางทีอาจเป็นเพราะเราไม่ชินกับมัน แมนถึงกับร้องไห้โฮออกมา "ใครบอกว่าผมไม่เคยรักใคร ใครบอกว่าผมไม่เข้าใจ" พูดจบ แมนก็ขึ้นมอเตอร์ไซค์แล้วขับออกไป

ฉันเล่าเรื่องของฉันให้เพื่อนร่วมงานหญิงคนหนึ่งในห้องเดียวกันฟัง เธอมองฉันแล้วขมวดคิ้ว “ไอ้โง่ คุณแมนรักเธอ” ฉันปฏิเสธ มันไม่จริงอย่างแน่นอน เราสนิทกันมาหลายปี สนิทยิ่งกว่าครอบครัวเสียอีก ถ้าแมนรักฉัน ฉันจะไม่รู้ได้อย่างไร

อีกอย่าง ทุกครั้งที่ฉันมีแฟน แมนจะหาเวลาศึกษาหาความรู้ วิเคราะห์ข้อดีข้อเสียของแฟน เพื่อดูว่าเหมาะกับฉันหรือเปล่า แมนเป็นห่วงฉันมากกว่าแม่อีก กลัวว่าฉันจะโดนหักหลังและต้องทนทุกข์เหมือนรักแรกพบ

ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพอความสัมพันธ์ของฉันกับอีกคนเริ่มพัฒนา ผู้ชายถึงพยายาม "ตัดขาด" กันล่ะ? เป็นเพราะผู้ชายรักฉันรึเปล่า? ใครกันที่รักใครสักคนแล้วนั่งมองเขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับผู้หญิงทีละคนแบบนี้?

นั่นคือสิ่งที่ฉันบอกเพื่อนร่วมงาน พอกลับถึงบ้านแล้วคิดเรื่องนี้คนเดียว ฉันก็งงมาก ถ้าแมนรักฉันจริง ฉันควรทำยังไงดี ฉันรักแมน และไม่เคยรู้สึกสะเทือนใจเลย ฉันมองแมนเหมือนญาติที่พร้อมจะแบ่งปันทุกอย่าง แต่ไม่ใช่ความรัก

สองสามวันมานี้ ฉันไม่ได้ติดต่อแมนเลย และเธอก็ไม่ได้ติดต่อเช่นกัน ฉันไม่ได้โกรธแมนในสิ่งที่เธอทำอีกต่อไปแล้ว ฉันแค่กังวลว่าแมนจะรักฉันจริงๆ เพราะถ้าเธอรัก ฉันคงตอบแทนความรู้สึกของเธอไม่ได้แน่ๆ ฉันเองก็ไม่อยากเสียมิตรภาพอันงดงามของเราไป ฉันไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี

มุม "เรื่องราวของฉัน" บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตสมรสและความรัก ผู้อ่านที่มีเรื่องราวของตัวเองอยากแบ่งปัน กรุณาส่งเรื่องราวเหล่านั้นมาที่โปรแกรมทางอีเมล: dantri@dantri.com.vn เรื่องราวของคุณอาจได้รับการแก้ไขหากจำเป็น ด้วยความจริงใจ

แหล่งที่มา