Od 27 lat zasłużona artystka Ngo Thi Thu (urodzona w 1959 roku, przewodnicząca Klubu Wioślarskiego Tan Hoi) poświęca się wioślarstwu, kojarzonemu z namiętnym śpiewaniem każdej piosenki i entuzjastycznym prowadzeniem młodych adeptów w ich układach tanecznych. W Tan Hoi ludzie wciąż powtarzają, że za każdym razem, gdy pani Thu wchodzi na scenę, jej zachowanie niczym nie różni się od zachowania profesjonalnej artystki. Kiedy ją chwalą, uśmiecha się tylko delikatnie. Niewielu wie, że za żywiołowymi pieśniami ludowymi kryją się liczne emocje i sentymenty starożytnej melodii.
Unikalne dziedzictwo kulturowe ziemi Tan Hoi.
Według zasłużonego artysty Ngo Thi Thu, opera na łodziach (boat opera) to unikatowa forma ludowej sztuki widowiskowej z dawnego regionu Tong Goi (obecnie gmina Tan Hoi, dystrykt Dan Phuong, Hanoi ). Na początku XV wieku, gdy dynastia Ming najechała Wietnam, region ten miał generała o imieniu Van Di Thanh, który zorganizował armię, by bronić ojczyzny. Był nie tylko utalentowanym generałem, ale także nauczycielem i lekarzem, który ratował ludzi podczas epidemii.
Wybitny rzemieślnik Ngo Thi Thu zajmuje się łodziami wiosłowymi od 27 lat. Zdjęcie: Hai Ly. |
W 1416 roku, gdy zginął w bitwie, mieszkańcy dawnego regionu Tong Goi czcili go jako bóstwo opiekuńcze wioski i wznieśli Mauzoleum Van Sona (uznane za narodowy zabytek historyczny i kulturowy w 1997 roku), aby go czcić. Jednocześnie mieszkańcy czterech wiosek: Thuong Hoi, Thuy Hoi, Vinh Ky i Phan Long stworzyli tradycyjną pieśń ludową dla wiosłujących łodziami, aby wychwalać jego zasługi.
Według zasłużonego artysty Ngo Thi Thu, festiwal wioślarstwa łodziowego tradycyjnie odbywa się tylko raz na 25 lat i tylko w latach o sprzyjających warunkach pogodowych. Nie odbywa się w okresach nieurodzaju lub głodu. Ta nieregularna organizacja wynika z konieczności mobilizacji setek uczestników, co wymaga znacznych nakładów pracy i zasobów, i trwa siedem kolejnych dni, od 15. do 21. dnia pierwszego miesiąca księżycowego. Ponadto, jeśli jedna z czterech wiosek nie wyrazi zgody, festiwal nie może się odbyć.
„Festiwal wioślarstwa odbył się po raz pierwszy w 1683 roku. Jednak z powodu wojny zapisy zaginęły, a liczba osób umiejących śpiewać stopniowo malała. Ostatni raz festiwal odbył się w 1922 roku. Wioślarstwu groziło całkowite zaniknięcie” – wspominał Zasłużony Artysta Ngo Thi Thu.
Trudne zadanie przywrócenia dawnych melodii.
Choć tradycyjne występy wioślarskie na łodziach zanikły, pradawne pieśni wciąż rozbrzmiewają niczym podziemny strumień, a matki i babcie używały ich do usypiania dzieci. Dorastając w otoczeniu tych melodii, młoda Thu rozwinęła w sobie pasję do wioślarstwa. Jako dorosła Thu wciąż pielęgnuje wspomnienia dawnych występów śpiewaczych, opowiedzianych przez starszych. Te historie napędzały determinację Thu, by wskrzesić tradycyjne melodie swojej ojczyzny.
Podobnie jak śpiew Dô w gminie Liệp Nghĩa (dystrykt Quốc Oai w Hanoi), występy wioślarskie w Tân Hội nie miały okazji głęboko przeniknąć do życia mieszkańców od najmłodszych lat. Ponieważ festiwal odbywa się tylko raz na 25 lat, ten rodzaj występu jest pamiętany głównie poprzez wspomnienia uczestników i rzadko jest nauczany w społeczności. Dlatego też, na początku, pani Thu napotkała wiele trudności w swojej drodze do ponownego odkrycia tradycyjnych melodii swojej ojczyzny.
„Aby ożywić tradycyjne występy wioślarskie, podróżowałem po całym świecie, szukając starszych osób znających starą tradycję śpiewu. Jednak większość z tych, którzy odgrywali główne role, takich jak opiekun słoni, baron czy kapitan, już nie żyje. Tylko nieliczni starsi ludzie, którzy grali role drugoplanowe lub słyszeli występy, wciąż pamiętają kilka wersów. Każda osoba zapamiętuje jedynie kilka melodii, czasami tylko kilka rozproszonych wersów. Tymczasem wioślarstwo ma trzy rodzaje: śpiew rytualny (śpiew w uwielbieniu bóstwa), śpiew wioślarski (podczas wiosłowania) i śpiew zalotny. Każdy rodzaj charakteryzuje się innym sposobem śpiewania i wykonywania. Dlatego proces renowacji wymaga dużego wysiłku, a czasami wydawało się niemożliwe, aby wszystko to w pełni połączyć” – powiedziała pani Thu.
|
Na szczęście, przez całą tę podróż, pani Thu zawsze towarzyszyły osoby o podobnych poglądach, takie jak pani Nguyen Thi Tuyet, pan Nguyen Huu Yen, pan Dong Sinh Nhat, pan Nguyen Van Viet i inni. Wspólnie zebrali cenne fragmenty dokumentacji dotyczącej wioślarstwa, cierpliwie składając je w całość, aby ożywić dziedzictwo zagrożone wyginięciem.
W 1998 roku powstał Klub Wioślarski Tan Hoi. Pani Thu i jego członkowie ćwiczyli dniem i nocą, zachęcając ludzi do wstępowania do niego. Jednak z powodu długiej przerwy w działalności grupy śpiewaczej, wiele osób początkowo wahało się i nie przejawiało zainteresowania, a klub składał się głównie z osób starszych. Niezrażona tym, pani Thu wytrwała, chodząc od domu do domu, namawiając rodziców i rozmawiając z dziećmi, aby rozpalić w nich miłość do dawnych pieśni swojej ojczyzny.
Żeglować statkiem daleko
Wspominając niemal trzy dekady poświęcenia sztuce wioślarstwa, pani Thu jest dumna, że przyczyniła się do ożywienia tego cennego dziedzictwa swoich przodków. Rok 2015 był kamieniem milowym w nieustannych staraniach pani Thu i członków klubu: Festiwal Wioślarski Tan Hoi został oficjalnie przywrócony i zorganizowany na szeroką skalę w tej miejscowości. Od tego czasu, zamiast czekać 25 lat, jak wcześniej, festiwal odbywa się co pięć lat, umożliwiając szersze upowszechnianie unikalnych wartości kulturowych tego regionu wśród społeczności, zwłaszcza wśród młodszego pokolenia.
|
Obecnie Klub Wioślarski Tan Hoi zrzesza ponad 50 członków, w tym 20 dzieci w wieku od 13 do 18 lat, które regularnie trenują. Wraz z członkami klubu, pani Thu wprowadziła wioślarstwo do wielu innych prowincji w całym kraju, takich jak Ninh Binh, Phu Tho, Nghe An itp.
|
|
„Młodzi ludzie mają dziś tak wiele nowoczesnych możliwości rozrywki, a wioślarstwo to trudna do opanowania i zapamiętania sztuka. Dlatego, aby dzieci pokochały je i zaangażowały, zawsze tworzę swobodną, bezstresową atmosferę nauki, a jednocześnie wyjaśniam im znaczenie każdej piosenki i roli. Tylko wtedy, gdy zrozumieją, docenią to i pozostaną zaangażowane na długo” – podkreśliła pani Thu. Artysta ludowy Nguyen Van Viet, członek zarządu Klubu Wioślarskiego Tan Hoi, powiedział: „Wioślarstwo to nie tylko wyjątkowa forma sztuki ludowej, ale także nić łącząca wspomnienia i dusze mieszkańców Tan Hoi przez wiele pokoleń. W dążeniu do zachowania i przywrócenia tego dziedzictwa, pani Thu poświęciła całe swoje serce i wytrwałość, aby inspirować społeczność. Ja i członkowie klubu jesteśmy zdeterminowani, aby promować wartość wioślarstwa, kontynuując tradycję, aby pieśni na zawsze pozostały w pamięci”.
|
Według informacji Komitetu Ludowego Dzielnicy Dan Phuong, w 2025 roku dzielnica zorganizuje kurs nauki wioślarstwa w ramach miejskiego planu ochrony i promowania wartości niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Kurs odbędzie się od marca do grudnia, a poprowadzi go zasłużony artysta Ngo Thi Thu i inni rzemieślnicy. W zajęciach weźmie udział 40 osób.
Wideo : Klub wioślarski Tan Hoi wykonuje piosenkę „Chúc Bà Chúa” (Wishing the Goddess) w parku Thong Nhat (Hanoi). Źródło: Van Viet. |
TRAN HAI LY
Source: https://www.qdnd.vn/phong-su-dieu-tra/cuoc-thi-nhung-tam-guong-binh-di-ma-cao-quy-lan-thu-16/nghe-nhan-uu-tu-ngo-thi-thu-noi-nhip-cheo-tau-qua-3-thap-ky-829293
![[Grafika] Zbliżenie na nowo odkrytą „świętą drogę” w sanktuarium My Son](/_next/image?url=https%3A%2F%2Fvphoto.vietnam.vn%2Fthumb%2F1200x675%2Fvietnam%2Fresource%2FIMAGE%2F2025%2F12%2F13%2F1765587881240_ndo_br_ms5-jpg.webp&w=3840&q=75)
Komentarz (0)