Poeta To wierna żona Huu przez całe jego życie

W czerwcu 2011 roku, podczas wieczoru poetyckiego Tố Hữu „Podążając śladami wujka Ho”, upamiętniającego setną rocznicę wyjazdu prezydenta Ho Chi Minha w poszukiwaniu drogi do zbawienia narodu, ja i poeta Phạm Xuân Đương – sekretarz komitetu partii prowincji Thái Nguyên – odwiedziliśmy panią Vũ Thị Thanh, ukochaną żonę rewolucyjnego poety Tố Hữu...

Podczas tego spotkania, z delikatnym i serdecznym uśmiechem, pani Vu Thi Thanh podzieliła się z nami wieloma wspomnieniami z czasu spędzonego z mężem w Thai Nguyen – stolicy ruchu oporu, „stolicy rozległych gór i wiatrów”. Z tych opowieści dowiedzieliśmy się, że ukochana żona poety To Huu nie tylko później pełniła funkcję zastępcy szefa Centralnego Departamentu Propagandy, ale w latach oporu była również działaczką Związku Kobiet Thai Nguyen, przez wiele lat blisko związana ze swoim rodzinnym miastem Thai Nguyen. To właśnie z tego stanowiska, w 1952 roku, wraz z bohaterką La Van Cau i wieloma innymi bohaterami i bojownikami naśladującymi, wzięła udział w delegacji młodzieży wietnamskiej na Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów w Berlinie (Niemcy).

"Część dla poezji, część dla ciebie, moja miłości..."

Wracając do miłości poety Tố Hữu do ukochanej żony. Kiedy był sekretarzem Komitetu Partii Prowincjonalnej Thanh Hóa we wczesnym okresie oporu przeciwko francuskiemu kolonializmowi, Tố Hữu miał zaledwie 27 lat i nigdy wcześniej nie był zakochany. Wtedy towarzyszka, przewodnicząca Związku Kobiet Prowincjonalnych, przedstawiła go swojej towarzyszce: „To Thanh, uczyła się w liceum Đồng Khánh, jest bardzo grzeczna i ładna, i bardzo aktywna w pracy. Czy chciałabyś ją poznać?”. Dzięki temu poznaniu Tố Hữu poznał dziewczynę z Thanh Hóa, również młodą członkinię Komitetu Partii Dystryktowej, a później zostali mężem i żoną, krocząc razem przez swoją rewolucyjną podróż i życie…

Wierna żona poety Tố Hữu przez całe życie

Poeta Tố Hữu i jego żona w Việt Bắc.

To Huu był sławnym poetą, ale rzadko pisał wiersze miłosne. Mimo to, miał wiele bardzo emocjonalnych wierszy dedykowanych ukochanej żonie. W tych wierszach widzimy jego kochankę, żonę i towarzyszkę jako prawdziwie piękną i czułą. Jego wiersze poruszają serca wielu pokoleń wietnamskich miłośników poezji, zwłaszcza młodzieży: „Deszcz pada na liście palm / Twoje włosy są mokre / Twoje policzki płoną rumieńcem / Tak bardzo chciałbym cię pocałować… ale nie zrobię tego…”. A potem: „A jednak mówię: »Moje serce / Jest naprawdę podzielone na trzy jaskrawoczerwone części / Dedykuję największą część Partii / Część poezji, a część tobie, moja miłości…« / Rumienisz się: »To całkiem sporo, prawda, moja droga?«”. / Potem całujemy się we dwoje, jak dwaj towarzysze / Idziemy ręka w rękę, aż do rana / Zabieram cię do domu, wiosna przychodzi w naszych ramionach..." i: "Czyż cierpienie może być bardziej bolesne niż / Serce, które wciera sól w rany samotności / Moja droga, posłuchaj... w zimną noc / Obok ciebie czule brzmi dźwięk lutni..."

Tak jest w poezji, a w prawdziwym życiu również żyli razem pięknie i czule. Ich szczęście przeplatało się ze szczęściem ludu, śledząc wzloty i upadki rewolucji i kraju. Po żmudnej drodze oporu, w końcu mogli być sobie bliscy, spotkać się ponownie, mieć dzieci jak każda inna rodzina ruchu oporu i kontynuować swój wkład i oddanie Partii i rewolucji. Spędzili razem całe życie.

Na każdym etapie kariery politycznej To Huu odczuwało wsparcie i troskę pani Vu Thi Thanh. A w każdym wersie poety To Huu wyczuwało się bicie serca. Przez burzliwe lata To Huu zawsze była u jego boku, dzieląc się z nim, dodając mu otuchy i będąc dla niego niezawodnym oparciem… Była jego wielką miłością, najbliższą towarzyszką, najbardziej emocjonalną muzą. Przez całe życie pani Vu Thi Thanh prowadziła również życie rewolucyjne, będąc najmłodszą członkinią Komitetu Dzielnicowego Partii Thanh Hoa we wczesnych latach ruchu oporu, członkinią kadry ds. kobiet w Komitecie Centralnym i Thai Nguyen, profesorem nadzwyczajnym ekonomii oraz zastępcą szefa Centralnego Wydziału Propagandy. Ale przede wszystkim była ukochaną i wierną żoną polityka i poety To Huu…

Wierna żona poety Tố Hữu przez całe życie

„Łagodna melodia muzyki obok ciebie”... (Wiersz Tố Hữu)

Wspomnienia tych, którzy pozostali

Naprawdę godne podziwu jest to, że w latach po śmierci poetki To Huu poświęciła ona resztę swojego życia na robienie wielu ważnych rzeczy dla swojego ukochanego męża (i z perspektywy byłej zastępczyni szefa Centralnego Departamentu Propagandy uważa to za wkład w Partię i kraj, ponieważ, jak twierdzi: „To Huu i poezja To Huu zawsze należały, przede wszystkim, do Partii i kraju”.

Obejmuje to jej pracę nad zebraniem i opublikowaniem kompletnej antologii wietnamskiej poezji i teorii literackich z lat, gdy poeta Tố Hữu pełnił funkcję sekretarza Komitetu Centralnego Partii i odpowiadał za działalność propagandową Partii; poglądy ekonomiczne i zasady przewodnie Tố Hữu z okresu jego wieloletniej funkcji członka Biura Politycznego i stałego wiceprzewodniczącego Rady Ministrów; budowę Domu Pamięci Tố Hữu na terenie rozległej Międzynarodowej Wioski Thăng Long; a także jej współpracę z departamentami Partii i Państwa, Wietnamskim Związkiem Stowarzyszeń Literackich i Artystycznych oraz Wietnamskim Stowarzyszeniem Pisarzy w celu organizacji seminariów naukowych i wieczorów poetyckich Tố Hữu, wskrzeszając majestatyczną i pełną emocji poezję poety w Teatrze Miejskim w Hanoi i w mieście Huế – rodzinnym mieście poety. W Ho Chi Minh City i Thai Nguyen, stolicy ruchu oporu, smaganej górskimi wiatrami… Trzeba przyznać, że były to niezwykle monumentalne zadania, daleko przekraczające możliwości kobiety po osiemdziesiątce. Tylko dzięki głębokiej miłości, bezgranicznemu uczuciu i ogromnej sile woli mogła sprostać tak wielkim obowiązkom…

Wierna żona poety Tố Hữu przez całe życie

Pani Vu Thi Thanh w dniu inauguracji Domu Pamięci To Huu.

Oto, w moich rękach, ponad 300-stronicowe wspomnienia zatytułowane „Wspomnienia o tych, którzy pozostali”, napisane z głębi serca komunistki i ze łzami tęsknoty za ukochanym mężem, który odszedł… Mówiąc o tych wspomnieniach, poetka Huu Thinh, przewodnicząca Wietnamskiego Związku Stowarzyszeń Literackich i Artystycznych oraz przewodnicząca Wietnamskiego Stowarzyszenia Pisarzy, zauważyła: „Wspomnienia nie są długie, skupiają się tylko na najważniejszych wydarzeniach, ale wystarczają, by czytelnicy mogli głęboko i dogłębnie odczuć piękną, idealistyczną i wierną miłość między panią Vu Thi Thanh a poetą To Huu. Płynne połączenie miłości i kariery, wspólnej i osobistej, tworzy delikatną, liryczną przestrzeń, uwypuklając życie, siłę i godność wzorowej rodziny rewolucyjnej, a dzięki nim ludzie na nowo przeżywają wydarzenia historyczne i życie kraju w tych niezapomnianych latach…”

Ale wszystko dobiegło końca dokładnie 12 lat po śmierci poetki To Huu. Kiedy jej wspomnienia „Wspomnienia o tych, którzy pozostali” dotarły do czytelników, był to również moment, w którym spokojnie odeszła, by być z ukochanym mężem, kontynuując ich wieczną wspólną podróż, tak jak robiła to w wieku 20 lat, a następnie towarzysząc mu przez całe życie na ścieżkach oporu i rewolucji w kraju…

Truong Nguyen Viet

Źródło