Wietnam – mój drugi dom

Autor (skrajnie po prawej) na dwustronnym spotkaniu Wietnamu i Laosu. (Zdjęcie TGCC)

Niezapomniane lata

Jestem Laotańczykiem, urodzonym i wychowanym w wiosce Dongpaleb, w dystrykcie Chanthabuly, stolicy Wientianu. Mój ojciec jest w wojsku, a matka nauczycielką. Wychowałem się i dorastałem w Laosie, ale podczas studiów i szkoleń Wietnam stał się moją drugą ojczyzną, z którą jestem głęboko związany. Poniżej chciałbym podzielić się moimi niezapomnianymi wspomnieniami z Wietnamu i powodami, dla których uważam, że Wietnam jest moją drugą ojczyzną.

Dzięki wsparciu rodziców udało mi się uczyć do 11. klasy i zdać egzamin wstępny na Narodowy Uniwersytet Laosu. Zawsze zdawałem sobie sprawę z wartości wiedzy wyniesionej z mojego rodzinnego środowiska. To wsparcie zmotywowało mnie do ciągłej praktyki i starań o stypendium na studia za granicą w Wietnamie. Do dyplomacji trafiłem zupełnie przypadkiem, za namową kolegów z klasy. Wtedy nie do końca rozumiałem wagę wybranej przeze mnie dziedziny, ale wkrótce poczułem sakralne znaczenie pracy, z którą miałem się związać.

Wietnamscy nauczyciele przekazali mi mnóstwo wiedzy, tworząc ważny fundament, który pomógł mi w realizacji przyszłych zadań zawodowych. Uczyłem się w Szkole Uzupełniającej Kultury Przyjaźni przez rok (2001-2002), a następnie w Akademii Stosunków Międzynarodowych przez cztery lata (2002-2006). Czas spędzony na studiach i szkoleniach w Wietnamie pomógł mi rozwinąć i zgromadzić bogatą wiedzę z zakresu stosunków międzynarodowych, a także języka i kultury wietnamskiej, a jednocześnie pozwolił mi żyć w spokojnej i przyjaznej atmosferze pięknego Wietnamu. Od nauczycieli, przez pracowników drukarni, sprzedawców mrożonej herbaty na chodnikach, taksówkarzy motocyklowych, po sprzedawców… wszyscy są przyjaźni i kochają Laotańczyków. Prawie nie odczuwam między nimi dystansu ani dyskryminacji.

W latach 2014-2016 miałem okazję powrócić do Wietnamu, aby kontynuować studia magisterskie w Akademii Dyplomatycznej. W tym czasie skupiłem się na badaniu szczególnej solidarności i wszechstronnej współpracy między Laosem a Wietnamem i miałem zaszczyt uczestniczyć w intensywnym szkoleniu zorganizowanym przez Centrum FOSET.

Nauczyciele uczestniczący w zajęciach to doświadczeni eksperci w dziedzinie dyplomacji, tacy jak były sekretarz Komitetu Centralnego Partii, wicepremier Vu Khoan; dyrektor Akademii Dyplomatycznej Dang Dinh Quy oraz ambasadorzy, którzy właśnie zakończyli swoją kadencję i wrócili do Wietnamu. Ta wiedza pomaga mi głębiej zrozumieć wspaniałe relacje, szczególną solidarność i wszechstronną współpracę między Laosem a Wietnamem, które prezydent Ho Chi Minh i prezydent Kaysone Phomvihane zbudowali na fundamencie i które dziedziczą pokolenia przywódców różnych epok. Po raz kolejny doświadczyłem szczerej i bliskiej miłości narodu wietnamskiego.

Najbardziej pamiętnym wspomnieniem z moich studiów magisterskich był bezpośredni udział w organizacji ważnych świąt dla laotańskich studentów, takich jak tradycyjny Laotański Nowy Rok Bunpimay i Święto Narodowe Laosu. Laotańscy studenci zawsze byli pod opieką liderów Akademii, nauczycieli i wietnamskich przyjaciół, którzy uczestniczyli w wymianach, stwarzali im sprzyjające warunki i składali im gratulacje z okazji szczególnych wydarzeń w Laosie.

Podczas studiów, wraz z innymi laotańskimi studentami, miałem okazję zapoznać wietnamskich przyjaciół z tradycjami i zwyczajami kulturowymi naszego kraju. Szczególnym wspomnieniem, które na zawsze pozostanie w mojej pamięci, jest spotkanie i wprowadzenie do kuchni z panem Vu Khoanem i nauczycielami z Akademii Dyplomatycznej w laotańskiej restauracji w Cau Giay w Hanoi.

W 2007 roku zostałem zatrudniony w Biurze Centralnym Laotańskiej Partii Ludowo-Rewolucyjnej. W trakcie pracy regularnie podejmowałem zadania związane ze współpracą z Wietnamem. Oprócz pracy zawodowej, brałem również udział w tłumaczeniu ustnym i obsłudze delegacji na szczeblu kierownictwa i departamentów Biura Centralnego Komunistycznej Partii Wietnamu.

Z tej szczególnej sympatii zawsze staram się zapewnić jak najlepsze wsparcie delegacjom Centralnego Biura Komunistycznej Partii Wietnamu. Ponadto miałem zaszczyt wielokrotnie uczestniczyć w tłumaczeniach podczas posiedzeń Sekretarza Generalnego i Stałego Sekretariatu VIII, IX i X kadencji.

W szczególności brałem udział w tłumaczeniu podczas kameralnej kolacji w 2012 roku, kiedy to laotański przywódca przyjął pułkownika Nguyena Xuana Maia, byłego wietnamskiego żołnierza-ochotnika w Laosie. Przywódca Laosu potwierdził wówczas, że Laos i Wietnam to dwa bratnie kraje o szczególnych stosunkach, dzielące to samo pole bitwy, i wyraził głęboką wdzięczność za ogromny wkład byłych wietnamskich żołnierzy-ochotników, w tym towarzysza Nguyena Xuana Maia. W obliczu tak szczerych uczuć, towarzysz Mai wzruszył się do łez.

Dla mnie te akcje mają szczególne znaczenie, ponieważ przyczyniają się do kształtowania myślenia i głębszej świadomości wielkiej przyjaźni, wyjątkowej solidarności i wszechstronnej współpracy między Laosem a Wietnamem.

W latach 2007-2014 wielokrotnie towarzyszyłem delegacji Biura Centralnego Laotańskiej Partii Ludowo-Rewolucyjnej w Wietnamie, gdzie pracowałem. Za każdym razem, gdy spotykałem się z towarzyszami w Biurze Centralnym Komunistycznej Partii Wietnamu, czułem między nimi więź niczym w rodzinie. Obie strony zawsze omawiały wszystkie kwestie w duchu wzajemnego zaufania i bez dystansu.

W latach 2016–2023, po uzyskaniu tytułu magistra, powróciłem do pracy w Biurze Centralnym Laotańskiej Partii Ludowo-Rewolucyjnej, gdzie nadal miałem zaszczyt być tłumaczem podczas działań związanych z przyjęciem delegacji wietnamskiej, co pozwoliło mi na zwiększenie możliwości przyczyniania się do rozwoju relacji laotańsko-wietnamskich.

Brałem również udział w opracowaniu Rocznika Roku Solidarności i Przyjaźni w prowincji Khammouane , odtwarzając solidarność między prezydentem Souphanouvongiem a prezydentem Ho Chi Minhem, a także w opracowaniu książki o tradycji współpracy między biurami centralnymi stron laotańskiej i wietnamskiej . W listopadzie 2024 roku rocznik został opublikowany i przekazany w Laosie; w maju książka o współpracy między biurami centralnymi obu stron została oficjalnie opublikowana w Wietnamie.

Autor na ceremonii ogłoszenia i udostępnienia informacji o obchodach Roku Solidarności i Przyjaźni Wietnamsko-Laosowej oraz Roku Laosu i Wietnamu. (Zdjęcie TGCC)

Więź krwi, głębokie uczucie

Dla mnie więź z Wietnamem jest również krwią i ciałem. Pod koniec 2023 roku, kiedy poważnie zachorowałem i nie mogłem być leczony w Laosie, zdecydowałem się na operację w Wietnamie. Dzięki entuzjastycznemu wsparciu towarzyszy z Centralnego Biura Komunistycznej Partii Wietnamu i zespołu medycznego Szpitala Przyjaźni Viet Duc, operacja zakończyła się sukcesem. Podczas leczenia i rekonwalescencji zawsze otrzymywałem troskliwą i serdeczną opiekę.

Moje najgłębsze wrażenie wywarło na mnie spotkanie z dr. Xuanem i dr. Luanem, którzy całkowicie mnie uspokoili dzięki zaangażowaniu i solidnej wiedzy zespołu medycznego. Od momentu przyjęcia do szpitala aż do wypisu nie odczuwałem praktycznie żadnego bólu. Po udanej operacji odwiedziło mnie wiele jednostek Centralnego Biura Komunistycznej Partii Wietnamu, które przyznały, że bardzo się martwiły, gdy dowiedziały się o mojej chorobie, i były niezwykle szczęśliwe, gdy operacja się powiodła.

Moje wspomnienia z Wietnamu są zatem związane z wdzięcznością. Ten kraj i jego mieszkańcy nie tylko dali mi wiedzę, karierę, towarzyszy, braci i przyjaciół, ale także pomogli mi przezwyciężyć chorobę i odzyskać zdrowie, abym mógł kontynuować pracę.

Moje wspomnienia są małym i konkretnym dowodem potwierdzającym, że „Szczególna przyjaźń i solidarność między Wietnamem a Laosem, pieczołowicie pielęgnowana przez prezydenta Ho Chi Minha, prezydenta Kaysone Phomvihane i prezydenta Souphanouvonga, jest cennym dobrem obu narodów i jednym z decydujących czynników zwycięstwa rewolucyjnej sprawy obu narodów”.

Kraj i naród wietnamski są niezwykle gościnni i zawsze darzą Laotańczyków szczególnymi uczuciami. Wietnamscy towarzysze zawsze pamiętają słowa prezydenta Ho Chi Minha: „Pomaganie przyjaciołom to pomaganie sobie”.

Dlatego mogę śmiało powiedzieć: Wietnam jest moją drugą ojczyzną. Zawsze będę starał się wnieść swój mały wkład w umacnianie i pogłębianie relacji laotańsko-wietnamskich, przyczyniać się do rozwoju obu krajów i upowszechniać praktyczne przykłady, aby coraz więcej osób rozumiało, doceniało i pielęgnowało szczególną solidarność i wszechstronną współpracę między Laosem a Wietnamem, bezcenny wspólny atut obu narodów.

Źródło: https://baoquocte.vn/viet-nam-que-huong-thu-hai-cua-toi-326770-326770.html