เติงและหวู่นั่งที่โต๊ะเดียวกัน เรียนหนังสือด้วยกันและช่วยเหลือกันเรียนหนังสือมาเกือบ 3 ปี - ภาพ: HOANG TAO
ลือ กวาง หวู และ โฮจิมินห์ เติง เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 10B ที่โรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายดากรง ซึ่งตั้งอยู่ในเขตตำบลตารุต อำเภอดากรง จังหวัด กวาง ตรี มิตรภาพอันแน่นแฟ้นระหว่างเติงและหวูได้สร้างภาพอันงดงามไว้ในใจของครู เพื่อน และผู้ปกครองมากมาย
ลือ กวาง หวู เกิดในครอบครัวที่มีพี่น้องสองคน มารดาของเขาเป็นพ่อค้าในละแวกนั้น ส่วนบิดาไม่มีงานประจำ น่าเสียดายที่เขาป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้อเสื่อมตั้งแต่อายุ 2 ขวบ ซึ่งอาการจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเวลาผ่านไป ส่งผลให้กล้ามเนื้อลีบลง หวูมีน้องชายที่เรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ซึ่งมีขาพิการเช่นเดียวกัน
"พออากาศเปลี่ยนกะทันหัน แขนขาของฉันก็ชาจนเดินไม่ได้ พอขึ้นเทอมสองของม.2 ฉันก็กลายเป็นอัมพาตไปเลย" วูกล่าว
ขณะเดียวกัน โฮจิมินห์ เติง เป็นเพื่อนร่วมชั้นของหวูมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น “เราสนิทกันมากตอนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 เรียนด้วยกัน พอเห็นว่าเพื่อนผมเป็นอัมพาต วิ่ง กระโดด หรือเล่นไม่ได้ ผมก็รู้สึกสงสารเขามาก” เติงกล่าว
เติงมีรูปร่างใหญ่โตและแข็งแรงกว่าเพื่อนๆ ที่เห็นเขาป่วยเป็นโรคนี้ ไม่มีใครขอความช่วยเหลือจากเขาเลย เติงอาสาแบกเขาไปเรียนทุกวัน
เพื่อนทั้งสองเป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของมิตรภาพในโรงเรียนในเขตภูเขาของกวางตรี - ภาพ: HOANG TAO
ปกติแล้วพ่อของหวูจะขับรถไปส่งเขาที่โรงเรียน แล้วตวงก็จะมารับไปส่งที่ห้องเรียน วันที่อากาศแจ่มใสอากาศดี แต่วันที่ฝนตกจะลำบากกว่า อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าฝนจะตกหรือแดดออก ตวงก็จะแบกหวูไปเรียนภาคปฏิบัติที่ห้องเรียนต่างๆ กัน
ระหว่างพัก ตวงแบกเพื่อนไว้บนหลังเพื่อเล่นสนุก พอเหนื่อยมากก็นั่งพัก มองหน้ากันแล้วก็ยิ้มให้กัน
แม้ว่าหวูจะป่วยกะทันหัน แต่เขาก็ยังมีรอยยิ้มบนใบหน้า เมื่อพ่อของหวูยุ่ง ตวงก็จะปั่นจักรยานไฟฟ้าไปรับเขาที่โรงเรียน แม้ว่าเส้นทางของพวกเขาจะต่างกันก็ตาม
“ฉันไม่อยากให้คุณโดดเรียน ฉันเลยขออาสาเป็นคนอุ้มคุณเอง” เติงพูดอย่างเขินอาย
ตอนต้นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ตวงได้ลงทะเบียนเรียนคนละห้องกับหวู เมื่อเห็นเพื่อนรู้สึกเหงา ตวงจึงอาสาเปลี่ยนห้องให้ เพื่อให้พวกเขาได้เรียนห้องเดียวกับหวูเสมอ
“ฉันจะอุ้มหวู่ต่อไปและช่วยเขาไปโรงเรียน ตราบใดที่เรายังเรียนด้วยกัน” ตวงกล่าว ขณะเดียวกัน หวู่เพียงยิ้มอย่างเขินอาย “ฉันสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนเพื่อตอบแทนน้ำใจของคุณ”
ช่วยเหลือกันเอาชนะความยากลำบาก
ในทำนองเดียวกัน เขายังอาสาที่จะพาเพื่อนไปเรียนทุกวัน - ภาพ: HOANG TAO
นายเหงียน เคออง จินห์ รองผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นและตอนปลาย Dakrong กล่าวว่า เพื่อนทั้งสองคนมีจิตวิญญาณแห่งความสามัคคี ช่วยเหลือกันเอาชนะความยากลำบาก และเป็นตัวอย่างให้คนอื่นๆ อีกมากมายได้ปฏิบัติตาม
“ครอบครัวของทั้งคู่มีชีวิตที่ยากลำบากและมีรายได้ที่ไม่แน่นอน แต่ความรักของพวกเขาก็แน่นแฟ้นมาก” ครูชินกล่าว
ทางโรงเรียนยังจัดห้องเรียนของนักเรียนสองคนไว้ที่ชั้นหนึ่งเพื่ออำนวยความสะดวกแก่นักเรียนทั้งสองเสมอ ในช่วงต้นปีการศึกษา 2566-2567 ทางโรงเรียนได้ระดมเงิน 20 ล้านดองเพื่อช่วยเหลือนักเรียนทั้งสองคน โดยแต่ละคนได้รับเงินคนละ 1 ล้านดองต่อเดือน
แหล่งที่มา
![[ภาพถ่าย] เกาะ Cat Ba - สวรรค์แห่งสีเขียว](/_next/image?url=https%3A%2F%2Fvphoto.vietnam.vn%2Fthumb%2F1200x675%2Fvietnam%2Fresource%2FIMAGE%2F2025%2F12%2F04%2F1764821844074_ndo_br_1-dcbthienduongxanh638-jpg.webp&w=3840&q=75)
การแสดงความคิดเห็น (0)