รอยยิ้ม แววตาที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา แก้มสีชมพูระเรื่อจากแสงแดดและสายลมของเด็กๆ ที่นี่ แม้ชีวิตจะยากลำบากและขาดแคลน แต่พวกเขาก็เปรียบเสมือนดอกไม้ป่า ธรรมดาแต่พิเศษ เติบโตท่ามกลางขุนเขาและเนินเขาอันสูงตระหง่าน

สนามเด็กเล่นของพวกเขาไม่ใช่สวนสาธารณะสมัยใหม่ สนามเด็กเล่นของพวกเขาคือเนินเขาตาเสว่ทั้งหมด เป็นเส้นทางชัน กำแพงดินแดงที่เพิ่งปรับระดับใหม่ สนามเด็กเล่นที่เต็มไปด้วยดิน ทราย กรวด และหิน สนามเด็กเล่นกว้างใหญ่ มองตรงไปยังหุบเขาและภูเขาไกลออกไป ความสุขของพวกเขาก็เรียบง่าย ของเล่นของพวกเขาคือหญ้า ดอกไม้ กรวด และหิน... แค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาหัวเราะออกมาดังๆ แล้ว

เด็กกลุ่มชาติพันธุ์น้อยในทุ่งหญ้าต้าเสว่

ความยากจนอาจปรากฏชัดในเสื้อผ้าเก่าๆ แต่ความมั่งคั่งทางจิตวิญญาณกลับเปล่งประกายในทุกรอยยิ้มและทุกแววตา ดูเหมือนว่าความยากลำบากในชีวิตบนที่สูงไม่อาจเข้าถึง โลก ของเด็กเหล่านี้ได้

และช่วงเวลาแห่งความตื่นเต้นจาก "ความว่างเปล่า" เหล่านั้นนี่เองที่ทำให้พวกเราทุกคน ผู้ใหญ่ที่กำลังเผชิญกับความกดดัน ต้องสงบสติอารมณ์ลง การใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ เรามักนิยามคำว่า "พอแล้ว" ด้วยความสะดวกสบายทางวัตถุ หรืออุปกรณ์เทคโนโลยีล่าสุด เรามักบ่นง่ายเมื่ออินเทอร์เน็ตช้า หงุดหงิดเพราะสิ่งของบางอย่างไม่ถูกใจเรา หรือรู้สึกว่างเปล่าทั้งๆ ที่เราไม่มีอะไรขาด เรามีมากมายจนลืมวิธีที่จะมีความสุข มันคือความสามารถในการมีความสุขกับสิ่งที่เรามี

เด็ก ๆ ในตาเสว่เหล่านี้ พวกเขามีอะไรกันนะ? พวกเขาขาดทุกสิ่งทุกอย่าง หากวัดกันด้วยมาตรฐานของเรา แต่พวกเขามีสิ่งที่ผู้ใหญ่หลายคนกำลังดิ้นรนค้นหา นั่นคือ ความสุข ความสุขที่บริสุทธิ์ ปราศจากเงื่อนไข ไร้เหตุผล ปรากฏว่าเราอาจโชคดีกว่าพวกเขาในเรื่องวัตถุ แต่พวกเขากลับ "ร่ำรวย" กว่าเราในด้านจิตวิญญาณ

เธอยังอยู่ตรงนั้น “ดอกไม้น้อยๆ” แห่งเทือกเขาตาเสว่ยังคงเติบโตเช่นนั้น ทั้งแข็งแกร่งดุจหินผาและใสดุจเมฆ และเธอเองที่เตือนฉันว่าบางครั้ง ความสุขที่แท้จริงก็เป็นเพียงดอกไม้ป่าที่เด็ดมาจากข้างทาง...

-

    ที่มา: https://www.qdnd.vn/van-hoa/doi-song/nhung-bong-hoa-nho-tren-vung-dat-ta-xua-885623