เรียนรู้ให้รอบคอบก่อนลงนามในสัญญา 'กรรมสิทธิ์วันหยุด'

ข้อมูลจากกรมการท่องเที่ยว (กระทรวงวัฒนธรรม กีฬา และการท่องเที่ยว) ระบุว่า กรมการท่องเที่ยวได้ออกเอกสารเลขที่ 906/TCDL-KS ให้กับกรมการจัดการการท่องเที่ยวจังหวัดและเมืองต่างๆ เกี่ยวกับการส่งเสริมความจำเป็นในการหาข้อมูลก่อนการลงนามในสัญญา “กรรมสิทธิ์วันหยุด”

เอกสารระบุว่าเมื่อเร็วๆ นี้ กรมการ ท่องเที่ยว ได้รับคำร้องและจดหมายจำนวนมากจากประชาชนที่เกี่ยวข้องกับการซื้อบริการ "เจ้าของสัปดาห์ท่องเที่ยว" เนื้อหาของคำร้องสะท้อนให้เห็นว่า นอกจากผู้ซื้อ (เจ้าของสัปดาห์ท่องเที่ยว) มีหน้าที่ต้องจ่ายเงินให้กับผู้ให้บริการตามมูลค่าสัญญาแล้ว ยังต้องชำระค่าธรรมเนียมรายปีหรือค่าบำรุงรักษาประจำปี ซึ่งอาจมีการปรับขึ้นหรือลงอย่างไม่สม่ำเสมอ ก่อให้เกิดความเสียหายแก่เจ้าของ ก่อให้เกิดความสับสนแก่ผู้ซื้อผ่านการโฆษณา หรือการปกปิด ให้ข้อมูลที่ไม่ครบถ้วน ทำให้เข้าใจผิด หรือไม่ถูกต้องเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ บริการ และเนื้อหาอื่นๆ

เพื่อให้แน่ใจว่าประชาชนมีสิทธิโดยชอบธรรม กรมการท่องเที่ยวขอแนะนำให้กรมจัดการการท่องเที่ยวในท้องถิ่นส่งเสริมให้ประชาชนตระหนักรู้เกี่ยวกับรูปแบบ "การเป็นเจ้าของวันหยุด" ตามคำแนะนำของคณะกรรมการการแข่งขันแห่งชาติและ กระทรวงอุตสาหกรรมและการค้า

ดังนั้น ประชาชนจึงจำเป็นต้องเข้าใจลักษณะ ประโยชน์ของผลิตภัณฑ์และบริการ รวมถึงความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นอย่างชัดเจน ก่อนตัดสินใจเข้าร่วมกิจกรรมแนะนำและนำเสนอ "กรรมสิทธิ์วันหยุด" ประชาชนจำเป็นต้องศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับประเภทของผลิตภัณฑ์และบริการที่จะนำเสนอในงาน รวมถึงข้อมูลเกี่ยวกับซัพพลายเออร์ผ่านสื่อต่างๆ หรือจากเพื่อนและญาติที่เคยเข้าร่วมกิจกรรมหรือเคยใช้ผลิตภัณฑ์นั้นๆ ควรระบุประเด็นปัญหาที่เกี่ยวข้องกับประโยชน์และความเสี่ยงไว้ล่วงหน้า เพื่อขอคำชี้แจงเพิ่มเติม

ก่อนตัดสินใจเซ็นสัญญา ผู้บริโภคจำเป็นต้องขอเอกสารสัญญาฉบับเต็ม และศึกษาข้อมูลอย่างละเอียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเด็นต่างๆ เช่น ความต้องการของตนเอง ความต้องการระยะยาวของครอบครัว นอกจากนี้ ผู้บริโภคควรเปรียบเทียบข้อมูลที่โฆษณา ข้อมูลที่เสนอ หรือ "คำมั่นสัญญาด้วยวาจา" ของธุรกิจกับข้อกำหนดอย่างเป็นทางการในร่างสัญญา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อข้อมูลที่นำเสนอและสัญญาไม่ตรงกัน หรือมีข้อกำหนดและเงื่อนไขที่ไม่ชัดเจนในสัญญา ผู้บริโภคควรขอให้ธุรกิจอธิบาย ชี้แจง แก้ไข และเพิ่มเติมข้อมูล

นอกจากนี้ ผู้บริโภคยังระบุค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ต้องชำระตลอดระยะเวลาสัญญาอย่างชัดเจน สัญญาการเป็นเจ้าของบ้านพักตากอากาศในปัจจุบันส่วนใหญ่เป็นสัญญาระยะยาว นอกจากค่าธรรมเนียมคงที่ตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว ผู้บริโภคยังต้องจ่ายค่าธรรมเนียมอื่นๆ อีกมากมายที่เกิดขึ้นระหว่างการดำเนินการ เช่น ค่าบำรุงรักษา ค่าธรรมเนียมรายปี ค่าธรรมเนียมการจัดการ ค่าธรรมเนียมดำเนินการ ค่าธรรมเนียมการใช้สิทธิ์ในการแลกเปลี่ยนสถานที่ตั้งรีสอร์ท... ค่าใช้จ่ายเหล่านี้อาจระบุไว้ในสัญญาเท่านั้น ไม่ได้อยู่ในข้อมูลโฆษณา ข้อเสนอการขาย และอาจไม่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจนและครบถ้วน

ดังนั้นผู้คนจึงจำเป็นต้องศึกษาเงื่อนไขและข้อจำกัดสำหรับผู้ซื้อในการใช้และโอนสิทธิ์การพักผ่อนอย่างละเอียด เช่น สิทธิ์การพักผ่อนสามารถเริ่มใช้ได้เมื่อใด บริการนี้สามารถโอนให้บุคคลอื่นได้หรือไม่ หากได้ หลังจากลงนามในสัญญาหรือใช้บริการแล้วภายในระยะเวลาเท่าใด มีเงื่อนไขใดๆ แนบมาหรือไม่...

นอกจากนี้ จำเป็นต้องชี้แจงเงื่อนไขที่ไม่เอื้ออำนวยในสัญญา เช่น การจำกัดสิทธิของผู้ซื้อในการร้องเรียนและฟ้องร้อง; การไม่อนุญาตให้ผู้บริโภคยกเลิกสัญญา; การลงโทษที่ไม่เป็นธรรมสำหรับการละเมิดระหว่างทั้งสองฝ่าย; กรณีที่ผู้ให้บริการได้รับการยกเว้นความรับผิด เช่น การไม่ได้รับใบอนุญาตก่อสร้างจากหน่วยงานของรัฐ (สำหรับประเภทที่มีโครงการ/โรงแรม) หรือบุคคลที่สามไม่ให้ความร่วมมือ (สำหรับประเภทที่ไม่มีโครงการ/โรงแรม)...

ท้องถิ่นยังต้องเรียกร้องให้ธุรกิจที่ให้บริการด้านการท่องเที่ยว ที่พักนักท่องเที่ยว และหน่วยงานอื่นๆ ที่ให้บริการ "ความเป็นเจ้าของวันหยุด" โฆษณาและให้ข้อมูลที่สมบูรณ์และถูกต้อง กำหนดสัญญาการซื้อวันหยุดที่ชัดเจน โดยไม่มีเงื่อนไขที่ไม่เอื้ออำนวยต่อผู้บริโภค เช่น จำกัดสิทธิของผู้ซื้อในการร้องเรียนหรือฟ้องร้อง...

ท้องถิ่นยังต้องเสริมสร้างการตรวจสอบและกำกับดูแลหน่วยงานที่ให้บริการ "กรรมสิทธิ์วันหยุด" เพื่อให้มั่นใจว่าเป็นไปตามกฎหมายและคุณภาพของผลิตภัณฑ์และบริการที่มอบให้แก่ผู้บริโภค รับและแก้ไขคำร้องและข้อร้องเรียนจากประชาชนตามอำนาจหน้าที่โดยเร็ว...

แหล่งที่มา