De Ster van Vietnam: De medische beroepsgroep stelt het redden van levens boven alles.

Een gerenommeerd arts, een zeer gerespecteerd wetenschapper.

"In ons land waren er tijdens de Le-dynastie twee befaamde artsen: de ene was Le Lan Ong uit het dorp Lieu Xa, woonachtig in Nghe An . Heer Trinh Tinh Vuong nodigde hem vaak uit naar de hoofdstad om ziekten te behandelen. Hij schreef de boeken Lan Ong Complete Works , Mong Trung Giac en Chan Dau Chuan Truong. Zijn kennis was diepgaand, zijn argumenten accuraat, maar hij gebruikte zelden sterke kruidengeneesmiddelen. Geleerden uit die tijd beschouwden zijn woorden als waardevolle aforismen." Dit zijn zeer vroege verslagen die het medische talent van de befaamde arts Le Huu Trac in Vu Trung Tuy But prijzen, waaruit blijkt dat zijn reputatie al van jongs af aan van generatie op generatie werd doorgegeven.

Tinh tú đất Việt: Nghề y cứu người trên hết- Ảnh 1. — Hai Thuong Lan Ong Le Huu Trac-herdenkingsgebied, gemeente Son Giang, provincie Ha Tinh

Volgens het keizerlijke decreet dat aan de gouverneur van de provincie Nghe An werd gestuurd, zoals vastgelegd in Thuong Kinh Ky Su en Dai Nam Nhat Thong Chi , kwam Le Huu Trac uit een familie van geleerden, oorspronkelijk afkomstig uit het district Duong Hao in de provincie Hai Duong . Zijn voornaam was Chieu Bay, en hij woonde in het dorp van zijn moeder, Tinh Diem, in het district Huong Son, provincie Ha Tinh.

Wat zijn geschriften betreft, liet Hai Thuong Lan Ong vele werken na, waaronder twee belangrijke die zowel in de geneeskunde als in de literatuur wijdverbreid bekend en zeer waardevol zijn. Dit zijn Tan Hue Hai Thuong Y Tong Tam Linh Duong An Toan Trach , afgekort als Lan Ong Y Tap , de Hai Thuong Y Tong Tam Linh- verzameling bestaande uit 66 delen, en Thuong Kinh Ky Su (Verslag van de reis naar de hoofdstad). De Dai Nam Nhat Thong Chi prees hem als iemand met "overvloedig talent en een genereus karakter" en merkte ook op dat hij "zeer bekwaam was in de geneeskunde, zijn werken omvatten Lan Ong Y An . Latere generaties kenden hem alleen als een beroemde arts, niet als een hoogbegaafde geleerde." Hoewel hij ver van de hoofdstad woonde, reikte de reputatie van Hai Thuong Lan Ong op medisch gebied tot in Thang Long (Hanoi).

Toen prins Cán, de zoon van heer Trịnh Sâm, ziek werd, beval de regent, hertog Huy Quận Hoàng Đình Bảo, die in Nghệ An had gediend en al van zijn talent op de hoogte was, hem aan bij de heer en nodigde hem uit naar de hoofdstad om de ziekte te behandelen. Deze regent zei eens tegen zijn zoon: "De medische vaardigheden van de meester zijn ongeëvenaard"; en bij een andere gelegenheid vertelde hij heer Trịnh Sâm over Hải Thượng: "Hoewel zijn taalgebruik grof is, is zijn medische kennis diepgaand; misschien kan geen enkele andere arts ter wereld hem overtreffen." In het koninklijk paleis was er geen gebrek aan bekwame medische professionals die zorgden voor de gezondheid van de keizer en de koninklijke familie, maar toch moesten ze een arts uit een afgelegen bergdorp laten komen, wat eens te meer de grote waardering van de autoriteiten voor de expertise van Hải Thượng Lãn Ông aantoont.

Roem en rijkdom kunnen ons niet binden.

Geboren in een vooraanstaande familie, werd Lê Hữu Trác niet belast door roem en rijkdom. Hij noemde zichzelf de luie oude man van Hải Thượng, waarmee hij zijn verlangen uitdrukte om te ontsnappen aan de drukte van het leven en in alle rust op het platteland te leven, "zich overgevend aan de geneugten des levens, zoals vissen bij het paviljoen van Nghinh Phong, citer spelen onder het dak van Tịch Huyên, lezen in het paviljoen van Tối Quảng, of schaken in het huis van Di Chân voordat hij ging slapen. Vreugde vinden waar hij zin in had," zoals opgetekend in Thượng Kinh Ký Sự . De Thượng Kinh Ký Sự, gepubliceerd in 1945 en vertaald door Thiên Lý Nguyễn Di Luân, wordt geacht deels het karakter van Hải Thượng Lãn Ông te weerspiegelen: "Het roept vaag het beeld op van een patriottische geleerde die vol enthousiasme zijn studies opgeeft, zwaard en boog opneemt voor een nobele zaak, verre reizen maakt in de hoop de chaotische wereld te keren, en dan op een dag, roem en fortuin achter zich latend, terugkeert om te genieten van de bergen en rivieren, zichzelf transformeert van een geleerde generaal in een oude arts, mensen redt en een medisch systeem vestigt waarvan de faam zal worden doorgegeven aan toekomstige generaties."

Tinh tú đất Việt: Nghề y cứu người trên hết- Ảnh 2. — Standbeeld van Hai Thuong Lan Ong in het Hai Thuong Lan Ong Le Huu Trac Memorial Area, gemeente Son Giang, provincie Ha Tinh.

In een confucianistische samenleving die van mannen eiste dat ze "zichzelf ontwikkelden, hun gezin onderhielden, het land bestuurden en vrede in de wereld brachten", was het vestigen van zichzelf en het opbouwen van een carrière de maatstaf voor het succes van een geleerde. Bovendien was Le Huu Trac een belezen en getalenteerd man, de zoon van een hooggeplaatste ambtenaar. Toch koos hij ervoor om de corrupte en turbulente wereld van de Le-dynastie en de Trinh-heren te mijden en zijn toevlucht te zoeken op het platteland om geneeskunde te beoefenen, zoals hij zelf toegaf in zijn " Verslag van de reis naar de hoofdstad" : "Een rieten hut bouwen aan de voet van de Huong Son-berg, voor mijn moeder zorgen, boeken lezen, vreugde vinden in de leer van Hien en Ky, eerst mezelf beschermen, dan anderen helpen, en mezelf beschouwen als verlicht." De volgende verzen van hem weerspiegelen gedeeltelijk het karakter van Hai Thuong Lan Ong: "Ik ben te lui om goed te doen, waarom zou ik me dan met het kwaad bezighouden? Ik geef niet om rijkdom, waarom zou ik me dan zorgen maken over armoede?"

Kijk eens hoe hij zich wijdde aan de behandeling van de ziekte van Heer Trinh, hoe hij twintig soldaten als dienaren kreeg toegewezen en hoe hij dezelfde privileges genoot als een hooggeplaatste officier in het leger. Het is angstaanjagend om te zien hoe hij verstrikt raakte in de jacht op roem en fortuin. Zelfs ambtenaren uit die tijd waren verbaasd toen ze het verhaal hoorden en zeiden: "Mensen verheugen zich over 'het verkrijgen van een officiële functie', maar deze man beschouwt 'het verliezen van een officiële functie' als een geluk. Hij is werkelijk anders. De Ouden zeiden: 'Een berggrot is niet hetzelfde als de woning van een hooggeplaatste officier, wat betekent dat de elegantie van een berggrot niet onderdoet voor de rijkdom en het prestige van een hooggeplaatste officier.' Dit laat zien dat roem en fortuin mensen niet kunnen binden en dat geld hen niet kan verblinden."

De bevestiging en lof van de lekenboeddhistische monnik Tieu Son in het "Voorwoord" van het boek " Verslagen van de reis naar de hoofdstad" is dan ook geenszins overdreven: "In het leven zijn veel mensen geneigd om, zodra ze ook maar het geringste talent of eer hebben, er meteen mee te pronken en het vast te leggen om de eer aan hun familie door te geven. Meneer Lan had bovendien de gelegenheid om deel te nemen aan de medische zorg van de koninklijke familie, stond dicht bij de keizer en werd zeer goed behandeld door de koning. Hij weigerde beloningen in de vorm van goud en zilver en aanvaardde geen officiële titels. Meermaals, onder verwijzing naar zijn hoge leeftijd en zwakte, vroeg hij toestemming om terug te keren naar zijn geboortestad." (wordt vervolgd)

Een gerenommeerd arts, een zeer gerespecteerd wetenschapper.

Roem en rijkdom kunnen ons niet binden.

Reactie (0)