ความฟุ่มเฟือยและความเสื่อมโทรม
ในรัชสมัยของพระเจ้าลี้เฉาถง การปกครองอ่อนแอลงอย่างมาก และเกิดการกบฏขึ้นทุกหนทุกแห่งเนื่องจากความฟุ่มเฟือยและการเสเพลของประมุขแห่งราชสำนัก พงศาวดารไดเวียดฉบับสมบูรณ์บันทึกไว้ว่า "พระมหากษัตริย์ทรงลุ่มหลงในงานเลี้ยงสังสรรค์อย่างเกินควร การบริหารราชการไม่ชัดเจน โจรผู้ร้ายผุดขึ้นราวฝูงผึ้ง และเกิดภาวะอดอยากยาวนานหลายปี"
หนังสือ "ประวัติศาสตร์เวียดนามโดยสังเขป" บันทึกไว้ว่า กษัตริย์ "โลภในทรัพย์สินและผลกำไรอย่างมาก โดยทรงใช้การขายตำแหน่งราชการและการค้าขายเรือนจำเป็นธุรกิจหลัก" เมื่อใดก็ตามที่มีคดีความ กษัตริย์มักจะฉวยโอกาสนั้น ทำให้ "คลังของรัฐเต็มไปด้วยความมั่งคั่งราวกับภูเขา ในขณะที่ประชาชนบ่นและไม่พอใจ โจรและผู้ร้ายผุดขึ้นมาเหมือนฝูงผึ้ง"
พระเจ้าลี้เกาตงทรงโปรดปรานการเฉลิมฉลอง การเดินทาง และการจัดงานเลี้ยง “พระองค์มักเสด็จออกนอกพระราชวังไฮแทง ทุกคืนพระองค์จะทรงสั่งให้นักดนตรีเล่นพิณบาโลและขับขานบทเพลงในแบบจามปา เสียงดนตรีนั้นโศกเศร้าและสะเทือนใจ ผู้ฟังต่างน้ำตาไหล พระภิกษุเหงียนเถิงทูลพระองค์ว่า ‘ข้าพเจ้าเห็นในคำนำของคัมภีร์เพลงสรรเสริญว่า ดนตรีของประเทศที่วุ่นวายนั้นฟังดูเศร้าโศกและโหยหา เพราะประชาชนในประเทศนั้นกำลังทุกข์ทรมาน บัดนี้พระองค์ทรงลุ่มหลงในความสุขสำราญ การปกครองและการศึกษาของพระองค์บกพร่องและกระจัดกระจาย ทำให้ประชาชนทั่วไปต้องเดือดร้อนอย่างมาก และในวันนี้ เมื่อได้ยิน เสียงดนตรี ที่โศกเศร้าเช่นนี้ นี่ไม่ใช่สัญญาณของความวุ่นวายและความล่มสลายของชาติหรอกหรือ?’”
ในปี ค.ศ. 1203 จักรพรรดิเกาจงทรงสั่งให้สร้างพระราชวังและเฉลียงหลายแห่งไว้ด้านหน้าเมืองหลวง แม้ในช่วงเวลาที่วุ่นวายที่สุด ถนนหนทางติดขัด จักรพรรดิก็ยังทรงโปรดปรานการเสด็จพระราชดำเนินไป แต่ไม่สามารถเสด็จไปไหนมาไหนได้ จึงทรงมีพระราชดำริให้สร้างพระราชวังอุงฟงและไห่ถั่นขึ้น ซึ่งทุกวันพระองค์จะทรงให้ข้าราชบริพาร นางกำนัล และคณะละครพายเรือเล็ก ๆ เป็นขบวนเสด็จราวกับว่าพระองค์กำลังเสด็จพระราชดำเนินไปเพื่อความสุขสบาย จากนั้นพระองค์ทรงสั่งให้ใช้ขี้ผึ้งห่อผ้าไหมและอาหารทะเลต่าง ๆ ลงในสระน้ำแล้วปล่อยลงไป จากนั้นให้ประชาชนลงไปตักขึ้นมาโดยแสร้งว่าเป็นของจากพระราชวังเพื่อถวายเป็นของขวัญ…
[โฆษณา_2]
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)