เจ้าชายองค์ใดมีสัมพันธ์กับพระสนมของพระบิดา แล้วถูกปลดออกจากราชบัลลังก์และจำคุก?

ความฟุ่มเฟือยและความเสเพล

ในรัชสมัยของพระเจ้าหลี่กาวตง ราชสำนักอ่อนแอลงอย่างมาก และเกิดความโกลาหลไปทั่วทุกแห่งเนื่องจากความฟุ่มเฟือยและความเสเพลของผู้นำราชสำนัก ไดเวียดซูกีตวนทูบันทึกไว้ว่า "กษัตริย์เสพสุข การบริหารไม่ชัดเจน โจรก่อกวนเหมือนผึ้ง และความอดอยากกินเวลานานหลายปี"
หนังสือ “ประวัติศาสตร์เวียดนามโดยย่อ” บันทึกไว้ว่ากษัตริย์ “โลภมากในทรัพย์สมบัติและผลกำไร และทรงทำธุรกิจหลักคือขายข้าราชการและเรือนจำ” เมื่อใดก็ตามที่เกิดคดีความ กษัตริย์มักจะฉวยโอกาสจากคดีนั้น “ทำให้คลังของรัฐกองพะเนินเหมือนภูเขา ในขณะที่ประชาชนบ่นและไม่พอใจ โจรลุกขึ้นมาเหมือนผึ้ง”
พระเจ้าหลี่กาวตงทรงชอบเล่น เที่ยว และดื่มสุรา “พระเจ้าหลี่กาวตงมักจะเสด็จไปที่พระราชวังไห่ถัน ทุกคืนพระองค์จะทรงสั่งให้นักดนตรีบรรเลงพิณบาโลและขับร้องเพลงตามแบบของจำปา เสียงดนตรีนั้นเศร้าโศกและโศกเศร้า ทุกคนที่ได้ยินต่างก็หลั่งน้ำตา พระรองเจ้าเหงียนเทิงกล่าวกับพระเจ้าหลี่ว่า “ข้าพเจ้าเห็นว่าบทกวีในหนังสือเพลงกล่าวว่า ดนตรีของประเทศที่วุ่นวายฟังดูเหมือนความรักและความปรารถนา เพราะประชาชนของประเทศนั้นทุกข์ยาก ขณะนี้ พระเจ้าหลี่กาวตงกำลังเล่นมากเกินไป รัฐบาลและการศึกษาผิดพลาดและกระจัดกระจาย และประชาชนทั่วไปก็เศร้าโศกและทุกข์ยากอย่างยิ่ง และวันนี้ เมื่อได้ยิน ดนตรี เศร้าโศก นั่นไม่ใช่สัญญาณของความโกลาหลและการสูญเสียของประเทศหรือ”
ในปี ค.ศ. 1203 เกาทงยังได้สร้างพระราชวังและลานบ้านหลายหลังหน้าเมืองหลวง แม้แต่ในปีที่วุ่นวายที่สุด เมื่อถนนถูกปิดกั้น กษัตริย์ก็ยังชอบเดินเตร่ไปมา แต่ไม่สามารถไปไหนได้ จึงทรงออกพระราชดำริให้สร้างพระราชวังอึ้งฟองและไห่ถัน และทรงนำข้าราชบริพาร แม่บ้านในพระราชวัง และคณะนักแสดงพายเรือเล็กมาเฝ้ายามทุกวัน เสมือนว่ากษัตริย์กำลังจะไปที่ใดสักแห่ง จากนั้นพระองค์จึงทรงสั่งให้ห่อไหมและสัตว์ทะเลต่างๆ ด้วยขี้ผึ้งแล้วโยนลงในสระน้ำ จากนั้นทรงสั่งให้ผู้คนลงไปเก็บโดยแกล้งทำเป็นวัตถุจากพระราชวังมังกรและถวายเป็นเครื่องบูชา...

แหล่งที่มา