เจ้าชายองค์ใดมีสัมพันธ์กับพระสนมของพระบิดา แล้วถูกปลดออกจากราชบัลลังก์และจำคุก?

ความหรูหราและความเสเพล

ในรัชสมัยของพระเจ้าหลี่กาวถง ราชสำนักอ่อนแอลงอย่างมาก ความวุ่นวายเกิดขึ้นทั่วทุกหนทุกแห่งเนื่องจากความฟุ่มเฟือยและความเสเพลของเหล่าผู้นำราชสำนัก บันทึกของไดเวียดฉบับสมบูรณ์บันทึกไว้ว่า "กษัตริย์ทรงเสเพล การบริหารราชการแผ่นดินไม่ชัดเจน โจรขึ้นราวกับผึ้ง และเกิดทุพภิกขภัยนานหลายปี"
หนังสือประวัติศาสตร์เวียดนามสรุปบันทึกไว้ว่า กษัตริย์ “ทรงโลภมากในทรัพย์สมบัติและผลกำไร จึงทรงตั้งธุรกิจหลักคือการขายข้าราชการและเรือนจำ” เมื่อใดก็ตามที่เกิดคดีความ กษัตริย์มักจะฉวยโอกาสจากคดีนั้น “ดังนั้น คลังสมบัติของรัฐจึงกองพะเนินราวกับภูเขา ขณะที่ประชาชนบ่นและไม่พอใจ โจรก็ลุกขึ้นมาดุจดังผึ้ง”
พระเจ้าหลี่กาวถงทรงโปรดปรานการเล่น การเดินทาง และการเลี้ยงฉลอง “พระองค์เสด็จไปยังพระราชวังไห่ถั่นบ่อยครั้ง ทุกคืนพระองค์ทรงบัญชาให้นักดนตรีบรรเลงพิณบาโละและขับร้องทำนองเพลงจาม เสียงดนตรีนั้นฟังดูโศกเศร้า ผู้คนที่ได้ยินต่างก็หลั่งน้ำตา พระรองพระสงฆ์เหงียนถวงทูลกษัตริย์ว่า “ข้าพเจ้าเห็นบทกวีในหนังสือเพลงกล่าวว่า ดนตรีของประเทศที่วุ่นวายฟังดูเหมือนความรักและความปรารถนา เพราะประชาชนในประเทศนั้นทุกข์ยาก บัดนี้พระเจ้าแผ่นดินทรงเล่นสนุกเกินควร รัฐบาลและการศึกษาผิดพลาดและกระจัดกระจาย ประชาชนทั่วไปโศกเศร้าอย่างยิ่ง และในวันนี้ เมื่อได้ยิน ดนตรี โศกเศร้า นั่นไม่ใช่สัญญาณของความวุ่นวายและความสูญเสียของประเทศหรือ?”
ในปี ค.ศ. 1203 เกาถงยังทรงสร้างพระราชวังและบันไดหลายชั้นขึ้นด้านหน้าพระนคร แม้ในช่วงเวลาที่วุ่นวายที่สุด เมื่อถนนหนทางถูกปิดกั้น พระองค์ก็ยังคงทรงชอบเสด็จเตร็ดเตร่ไปทั่ว แต่ไม่อาจเสด็จไปไหนได้ จึงทรงรับสั่งให้สร้างพระราชวังอึ้งฟองและไห่ถั่น พระองค์จึงทรงนำข้าราชบริพาร นางกำนัล และคณะมาพายเรือเล็กเป็นยามรักษาการณ์ทุกวัน เสมือนพระองค์กำลังจะเสด็จไปไหนสักแห่ง จากนั้นทรงรับสั่งให้ห่อผ้าไหมและสัตว์ทะเลนานาชนิดด้วยขี้ผึ้งลงในบ่อน้ำ แล้วทรงสั่งให้ผู้คนลงไปลุยน้ำค้นหา โดยแสร้งทำเป็นวัตถุจากพระราชวังมังกร แล้วถวายเป็นเครื่องบูชา...

แหล่งที่มา