20 ปีแห่งการสอนในพื้นที่ห่างไกล

นักเรียนและครูโรงเรียนหมู่บ้านแมว - ภาพโดย: HOANG TAO

นายโฮ วัน ถั่น อายุ 45 ปี หัวหน้าโรงเรียนหมู่บ้านกัต และนายโฮ ซวน ซิน อายุ 44 ปี หัวหน้าโรงเรียนหมู่บ้านเตรีย ทั้งคู่เรียนอยู่ที่โรงเรียนประจำประถมศึกษาและมัธยมศึกษา Huong Son สำหรับชนกลุ่มน้อย (Huong Hoa, Quang Tri )

ครูทั้งสองคนมีประสบการณ์การสอนในพื้นที่ที่ยากลำบากและขาดแคลนมากว่า 20 ปี แต่เต็มไปด้วยความรักและห่วงใยอันล้ำค่าจากนักเรียนและผู้ปกครอง

ยึดมั่นในชั้นเรียนและนักเรียนเพราะความรักของผู้ปกครอง

ในปี พ.ศ. 2548 คุณถั่นเริ่มสอนหนังสือที่โรงเรียนหมู่บ้านกัตเป็นครั้งแรก “ตอนนั้นยังไม่มีถนนหรือไฟฟ้า มีไร่นาน้อย และผู้คนก็ไม่มีกินพอ ผมแบกข้าว น้ำปลา หนังสือ และสมุดบันทึกไปตามเส้นทางในป่า”

หลังเลิกเรียน เขาเข้าไปในป่าเพื่อเก็บไผ่ (ต้นไม้ชนิดหนึ่งในป่าที่คนบนที่สูงมักต้มข้างในกิน) ไปที่ลำธารเคเมี่ยวเพื่อจับหอยทากและปลาเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต เมื่อเห็นความขยันหมั่นเพียรของครู ชาวบ้านก็ห่วงใยเขา แจกผักและปลาให้ แจกข้าวสาร 1-2 กระป๋องทุกครั้งที่น้ำท่วม" คุณถั่นกล่าวถึงความมีน้ำใจของชาวบ้าน

ในปีแรกที่เข้ามาอยู่ในหมู่บ้าน คุณถั่นมีไข้และไม่สามารถสอนหนังสือได้ เวลาตี 5 ชาวบ้านหลายสิบคนผลัดกันใช้เปลหามเขาผ่านป่า จนกระทั่งเที่ยงวันเขาก็มาถึงทางหลวงหมายเลข 9 เพื่อรับการรักษา ความมีน้ำใจนี้เองที่ทำให้เขารีบกลับไปเรียนทันทีหลังจากอยู่ในโรงพยาบาลมาหนึ่งสัปดาห์ เพราะเขารู้สึกสงสารเด็กๆ ที่ขาดทักษะการอ่านออกเขียนได้

มีฝนตกหนักและน้ำท่วมตลอดทั้งปี ถนนถูกตัดขาด นายถั่นห์ต้องอยู่ในหมู่บ้านเป็นเวลา 2 เดือน โดยต้องหิวโหยและอิ่มหนำสำราญ ขึ้นอยู่กับชาวบ้าน

ขณะเดียวกัน ครูโฮ ซวน ซินห์ ได้มาที่หมู่บ้านเตรียในปี พ.ศ. 2547 “ตอนนั้นโรงเรียนเป็นเพียงกระท่อมเล็กๆ เราสอนหนังสือหนึ่งเดือนแล้วก็กลับบ้านเพื่อนำอาหารมาให้ ฉันดีใจมากที่ชาวบ้านใส่ใจ พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานแต่พวกเขาไม่ยอมให้ครูต้องทนทุกข์ ครูต้องมีข้าวกิน” ครูซินห์กล่าว

ครูซินห์อาสาไปสอนในพื้นที่ห่างไกล โดยอยู่ในชั้นเรียนเพื่อช่วยให้นักเรียนรุ่นต่อ ๆ ไปได้รับความรู้ - ภาพ: HOANG TAO

หลังปี พ.ศ. 2553 ชาวบ้านได้ปรับปรุงถนนให้เรียบร้อย ครูสามารถขี่มอเตอร์ไซค์ได้ แต่ก็ยังคงลำบากเพราะถนนในป่ายังลื่นและเป็นหลุมเป็นบ่อ อาหารสดที่นำมาสามารถรับประทานได้เพียงมื้อเดียวเท่านั้น และต้องนำไปย่างเพื่อเก็บรักษา หลังจากปี พ.ศ. 2562 มีไฟฟ้าใช้ ครูจึงซื้อตู้เย็นใหม่เพื่อเก็บอาหารสด

ครูทั้งสองคนได้รับมอบหมายให้ไปสอนที่หมู่บ้านอื่นในศูนย์กลางตำบล แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็อาสาไปสอนที่หมู่บ้านสองแห่งที่ยากลำบากคือหมู่บ้าน Cat และ Tria ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่อยู่ไกลที่สุดของตำบล Huong Son

มีสองเส้นทางที่จะมาที่นี่ เส้นทางหนึ่งคือเส้นทางเดินป่ายาว 16 กิโลเมตรจากศูนย์กลางชุมชน ซึ่งต้องขี่มอเตอร์ไซค์เท่านั้นในฤดูแล้ง เส้นทางนี้มีทางลาดชันด้านหนึ่งและเหวลึกอีกด้านหนึ่ง ทำให้ลื่น จึงไม่มีใครกล้าไปในฤดูฝน

เส้นทางที่ 2 สร้างโดยบริษัทเอกชนเพื่อสร้างโรงไฟฟ้าพลังน้ำในปี 2020 อย่างไรก็ตาม ถนนสายนี้ไปยังศูนย์กลางเทศบาลมีความยาว 90 กม. และยังถูกตัดขาดและถูกกัดเซาะในช่วงฤดูฝนอีกด้วย

การสนับสนุนทางจิตวิญญาณแก่เด็กนักเรียนในพื้นที่ภูเขา

ครูโฮ วัน ถั่น ที่โรงเรียนหมู่บ้านกัต - ภาพโดย: HOANG TAO

โรงเรียนหมู่บ้านแมวมีนักเรียน 65 คน รวมทั้งชั้นเรียนรวม 4 และ 5 คน โรงเรียนหมู่บ้านตรีมีชั้นเรียนรวม 2 ชั้นเรียน คือ 1-2 และ 3-4-5

หลังจากผ่านไป 2 ทศวรรษ การศึกษาของเด็กๆ แคท-ทรีอาก็ได้รับการพัฒนา ความรู้ก็พัฒนาไปมาก หลังจากจบชั้นประถมศึกษา เด็กๆ จะไปโรงเรียนประจำที่โรงเรียนกลาง

ประชากรที่นี่ 100% เป็นชาววันเกียว พวกเขาหลงใหลในการศึกษา และมีเพียงการเรียนรู้การอ่านและการเขียนเท่านั้นที่จะหลุดพ้นจากความยากจนได้ แต่วงจรอุบาทว์ของความยากจนและการขาดแคลนเงื่อนไขการศึกษาต่อยังคงหลอกหลอนพวกเขาอยู่ นักเรียนหลายร้อยคนได้รับการดูแลจากครูสองคนนี้ แต่จนถึงขณะนี้มีเพียงครูตรัน ถิ ดุงเท่านั้นที่สามารถศึกษาต่อในวิทยาลัยฝึกหัดครูได้ นี่คือความสำเร็จอันยิ่งใหญ่และเป็นกำลังใจสำหรับครูในการเดินหน้าสอนในด้านนี้ต่อไป

“ผมหวังเพียงว่าเด็กๆ จะพยายามเรียนหนังสืออย่างหนัก มีอนาคตที่สดใส และมีส่วนร่วมในการพัฒนาหมู่บ้าน ตั้งแต่วันแรกที่ผมเข้ามาในหมู่บ้าน ผมตั้งใจว่า การศึกษา คือสิ่งสำคัญที่สุด เสียสละทุกอย่างเพื่อเด็กๆ บนที่สูง” คุณถั่นห์เผย

นายเหงียน ดินห์ ซาม ผู้อำนวยการโรงเรียนประจำประถมศึกษาและมัธยมศึกษาฮวงเซินสำหรับชนกลุ่มน้อย กล่าวว่า “จิตวิญญาณอาสาสมัครและหัวใจของครูทั้งสองคนได้ช่วยให้นักเรียนในหมู่บ้านหลายชั่วอายุคนไปโรงเรียนได้อย่างมั่นใจ”

แหล่งที่มา: https://tuoitre.vn/20-nam-day-hoc-o-vung-tham-son-cung-coc-20240408114428836.htm