หลังน้ำท่วม ตำบลเมืองเมิน จังหวัด เหงะอาน ได้รับความเสียหายอย่างหนัก ในช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านั้น ภาพของทหารในชุดรบ เท้าเปื้อนโคลน คอยอยู่เคียงข้างประชาชนอย่างเงียบๆ ในการฝ่าฟันผลกระทบจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ กลายเป็นแหล่งกำลังใจอันแข็งแกร่ง เปรียบเสมือนหลักชัยที่เงียบงันแต่เข้มแข็งท่ามกลางกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก ช่วงเวลาแห่งการอำลาเมื่อทหารกลับไปยังหน่วยของตน สะท้อนให้เห็นถึงความรักที่ประชาชนที่นี่มีต่อพวกเขาอย่างเต็มที่
ทันทีหลังเกิดอุทกภัย เจ้าหน้าที่และทหารจากกรมทหารที่ 764 กองบัญชาการทหารจังหวัดเหงะอาน และกรมทหารที่ 1 กองพลที่ 324 ภาคทหารที่ 4 ได้เข้าไปช่วยเหลือตั้งแต่แรกเริ่ม พวกเขาเดินทางไปยังหมู่บ้านที่ห่างไกลแต่ละแห่งโดยไม่ลังเล ร่วมมือกับชาวบ้านในการกำจัดโคลน ขจัดสิ่งอุดตันในท่อระบายน้ำ และซ่อมแซมบ้านเรือนที่เสียหายจากพายุ แม้สภาพอากาศจะแปรปรวน ภูมิประเทศยากลำบาก และสภาพความเป็นอยู่ชั่วคราว พวกเขาก็ไม่เคยบ่นเลย
| ตั้งแต่เช้าตรู่ ชาวบ้านจำนวนมากได้มารวมตัวกันเพื่อกล่าวอำลาเหล่าทหาร |
| ตัวแทนจากรัฐบาลท้องถิ่นและประชาชนได้มอบดอกไม้ให้แก่หน่วยงานต่างๆ ก่อนที่พวกเขาจะกลับไปปฏิบัติหน้าที่ |
การช่วยเหลือของทหารได้รับการตอบรับด้วยความซาบซึ้งใจจากประชาชน ไม่ใช่ด้วยคำขวัญที่ว่างเปล่าหรือเอกสารที่ยาวเหยียดและปรุงแต่งอย่างดี แต่ด้วยข้าวโพต้มร้อนๆ น้ำดื่มที่เก็บรักษาไว้อย่างดี ขนมปังอบอุ่นๆ... และเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ที่เต็มไปด้วยความเมตตาของมนุษย์
ลองพิจารณาเรื่องราวของพันตรี เหงียน วัน นัท เจ้าหน้าที่ฝ่าย การเมือง กองพันที่ 764 เมื่อเขาทำโทรศัพท์มือถือตกแม่น้ำ เขาจึงแวะร้านเช่าโทรศัพท์เพื่อใช้ระหว่างปฏิบัติหน้าที่ในเมืองมวงเซิน เจ้าของร้านยินดีให้เขายืมโดยไม่คิดค่าใช้จ่ายแม้แต่บาทเดียว “พวกคุณทหารได้ทำงานหนักเพื่อประชาชน ดังนั้นผมจึงขอแสดงความเคารพด้วยการให้ยืมเล็กน้อย ถือเป็นวิธีหนึ่งที่ชาวบ้านจะขอบคุณทหารของคุณ” คำพูดของเขานั้นอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความกตัญญูจากใจจริง
| กอดกันอย่างอบอุ่นก่อนกล่าวคำอำลา |
| การจับมือที่มั่นคงนั้นสื่อความหมายได้ทุกอย่าง |
หลังจากร่วมกันต่อสู้กับภัยพิบัติทางธรรมชาติมาหลายวัน ความผูกพันที่แน่นแฟ้นราวกับครอบครัวได้ก่อตัวขึ้นระหว่างทหารและชาวเมืองมวงเซิน ดังนั้น วันถอนกำลังซึ่งควรจะเป็นวันปิดฉากภารกิจ จึงกลายเป็นช่วงเวลาแห่งการอำลาที่แสนเศร้าและสะเทือนอารมณ์จนทำให้พวกเขาน้ำตาไหล
| ของขวัญเหล่านี้เต็มไปด้วยความรู้สึกจากใจจริงของผู้คน |
ตั้งแต่เช้าตรู่ ผู้คนจำนวนมากต่างออกมาส่งทหาร บนถนนที่เพิ่งเปิดใหม่ท่ามกลางหมอกบางๆ ทุกสายตาที่จับจ้อง ทุกการจับมือที่มั่นคง ทุกคำแนะนำ ดูเหมือนจะช่วยยับยั้งก้าวเดินของทหารไว้ เด็กบางคนวิ่งตามขบวนรถ โบกมือไม่หยุด บางคนสูงอายุยืนเงียบๆ ข้างทาง น้ำตาคลอเบ้า
| กองทหารเคลื่อนผ่านไปแล้ว แต่ผู้คนยังคงยืนดูอยู่... |
นางเหงียน ถิ ฮวง (อายุ 75 ปี) อาศัยอยู่ที่บล็อก 5 ตำบลเมืองเซิน แม้จะมีอายุมากและสุขภาพไม่แข็งแรง ก็ยังยืนพิงไม้เท้าอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เช้า เสียงของเธอสั่นเครือ เธอกล่าวว่า “ฉันไม่มีอะไรจะมอบให้ นอกจากความกตัญญู ตอนนี้คุณจากไปแล้ว ฉันรู้สึกว่างเปล่าและเศร้าเหลือเกิน” ความเศร้าเงียบๆ แต่เป็นความเศร้าที่แทรกซึมอยู่ในหัวใจของผู้ที่เหลืออยู่
| คณะผู้แทนได้กล่าวอำลาสหายที่กองบัญชาการป้องกันเขต 4 (เหงะอาน) |
ในสุนทรพจน์อำลา สหายเหงียน เวียด ฮุง เลขาธิการคณะกรรมการพรรคและประธานสภาประชาชนตำบลเมืองเจิน กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “ภาพของทหารที่ทำงานทั้งวันทั้งคืนท่ามกลางสายฝนและแสงแดด ไม่เกรงกลัวต่อความยากลำบากและความทุกข์ยาก ขณะร่วมแรงร่วมใจกับประชาชนในการฟื้นฟูจากผลกระทบของพายุไต้ฝุ่นหมายเลข 3 หรือภาพอาหารมื้อเร่งด่วนในบ้านเรือนที่เต็มไปด้วยโคลนและฝุ่น...ได้สร้างความประทับใจอย่างลึกซึ้งแก่คณะกรรมการพรรค รัฐบาล และประชาชนตำบลเมืองเจิน แม้ว่าวันนี้ท่านจะจากเมืองเจินไปชั่วคราวเพื่อปฏิบัติภารกิจใหม่ แต่ความรู้สึกที่ท่านได้แสดงต่อประชาชนในตำบลของเราจะยังคงอยู่ในความทรงจำและเป็นที่จดจำตลอดไป”
| กองทหารเคลื่อนตัวออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ แต่ประชาชนยังคงยืนดูพวกเขาจากไป |
หลังจากฝนตกหนักและน้ำท่วมผ่านพ้นไป เมืองมวงเซินก็ค่อยๆ ฟื้นตัวขึ้น แต่ความผูกพันอันลึกซึ้งระหว่างทหารและประชาชนจะยังคงอยู่ ไม่เพียงแต่ในความทรงจำ แต่ยังคงอยู่ในการกระทำที่จริงใจทุกครั้ง เพราะในยามยากลำบาก ความเมตตาของมนุษย์ไม่มีวันจางหายไป ทหารจากไปแล้ว แต่ความรักยังคงอยู่ ณ ที่แห่งนี้ เหมือนเสียงสะท้อนแผ่วเบาในเทือกเขาทางตะวันตกของมณฑลเหงะอาน...!
ข้อความและภาพถ่าย: เลอ อานห์ ตัน
* กรุณาเข้าชมส่วน การป้องกันและความมั่นคง เพื่อดูข่าวสารและบทความที่เกี่ยวข้อง
ที่มา: https://baolamdong.vn/xuc-dong-ngay-chia-tay-bo-doi-cuu-nan-o-xa-muong-xen-tinh-nghe-an-386251.html










การแสดงความคิดเห็น (0)