นายกรัฐมนตรี เพิ่งออกคำสั่งที่ 648/QD-TTg ลงวันที่ 7 มิถุนายน 2566 อนุมัติแผนแม่บทการพัฒนาระบบสนามบินและท่าเรือแห่งชาติในช่วงปี 2564-2573 โดยมีวิสัยทัศน์ถึงปี 2593 โดยกำหนดให้สนามบินเลียนเคืองเป็นสนามบินนานาชาติที่สามารถรองรับผู้โดยสารได้ 5 ล้านคนต่อปี

ภายในปี 2573 ท่าอากาศยานเลียนเคืองจะเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่ต้อนรับผู้โดยสารได้ 5 ล้านคนต่อปี
โดยเฉพาะการวางแผนระบบสนามบินแห่งชาติในช่วงปี 2564-2573 ปฏิบัติตามรูปแบบศูนย์กลางการบิน (Hub-Spoke) โดยมีศูนย์กลางการบินหลัก 2 แห่งในเขต เมืองหลวงฮานอย และเขตนครโฮจิมินห์ รวมเป็นสนามบิน 30 แห่ง โดย 14 แห่งเป็นสนามบินนานาชาติ ได้แก่ วันดอน กัตบี โหน่ยบ่าย โถซวน วิญ ฟู้บ่าย ดานัง จูลาย กามรานห์ เหลียนเคออง ลองถั่น เตินเซินเญิ้ต กานโถ และฟูก๊วก
นอกจากนี้ยังมีสนามบินภายในประเทศ 16 แห่ง ได้แก่ Lai Chau, Dien Bien, Sa Pa, Na San, Dong Hoi, Quang Tri, Phu Cat, Tuy Hoa, Pleiku, Buon Ma Thuot, Phan Thiet, Rach Gia, Ca Mau , Con Dao, Thanh Son และ Bien Hoa (สนามบิน Thanh Son และสนามบิน Bien Hoa ได้รับการวางแผนที่จะกลายเป็นสนามบินที่ใช้ได้สองทาง)
ท่าอากาศยานนานาชาติเลียนเคืองจะมีขนาดสนามบินระดับ 4E โดยคาดว่าจะสามารถรองรับผู้โดยสารได้ประมาณ 5 ล้านคนต่อปี บนพื้นที่ 340.84 เฮกตาร์ โดยมีเงินลงทุนประมาณ 4,591 พันล้านดอง ภายในปี 2593 ท่าอากาศยานนานาชาติเลียนเคืองจะมีขนาดสนามบินระดับ 4E โดยคาดว่าจะสามารถรองรับผู้โดยสารได้ประมาณ 7 ล้านคนต่อปี บนพื้นที่ 486.84 เฮกตาร์ โดยมีเงินลงทุนเพิ่มเติมประมาณ 3,157 พันล้านดอง
ในช่วงปี พ.ศ. 2573 ท่าอากาศยานนานาชาติเหลียนเคอองจะสร้างอาคารผู้โดยสาร T2 เพื่อรองรับผู้โดยสาร 3 ล้านคนต่อปี ทางทิศตะวันออกของอาคารผู้โดยสาร T1 เดิม โดยจะเปิดให้บริการอาคารผู้โดยสาร T1 และ T2 พร้อมกัน โดยสามารถรองรับผู้โดยสารได้ 5 ล้านคนต่อปี ภายในปี พ.ศ. 2593 ท่าอากาศยานนานาชาติเหลียนเคอองจะขยายอาคารผู้โดยสาร T2 ให้สามารถรองรับผู้โดยสารได้ 5 ล้านคนต่อปี โดยจะเปิดให้บริการอาคารผู้โดยสาร T1 และ T2 พร้อมกัน โดยสามารถรองรับผู้โดยสารได้ 7 ล้านคนต่อปี

ภายในปี พ.ศ. 2593 ท่าอากาศยานนานาชาติเลียนเคืองคาดว่าจะรองรับผู้โดยสารได้ 7 ล้านคน
มติที่ 648/QD-TTg ระบุอย่างชัดเจนว่าควรเน้นทรัพยากรไปที่การลงทุนในสนามบินสำคัญหลายแห่ง ซึ่งมีบทบาทสำคัญ มีผลกระทบต่อเนื่อง และส่งผลกระทบอย่างมากต่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม รวมถึงการบูรณาการระหว่างประเทศ ระดมทรัพยากรทั้งหมดให้เกิดประโยชน์สูงสุดในการลงทุนพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานด้านการบิน และต้องแน่ใจว่าผลประโยชน์ของรัฐ ประชาชน และภาคธุรกิจมีความกลมกลืนกัน
ดำเนินการเชิงรุก ส่งเสริมการถ่ายทอดและการประยุกต์ใช้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีขั้นสูงและทันสมัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการบริหารจัดการการลงทุนด้านการก่อสร้าง การใช้ประโยชน์ การจัดองค์กร และการให้บริการรับรองการปฏิบัติการบิน เพื่อจำกัดมลพิษทางสิ่งแวดล้อม ประหยัดพลังงาน ใช้ทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพ และรับประกันประสิทธิภาพในการลงทุน...
ลิงค์ที่มา






การแสดงความคิดเห็น (0)