یک معلم انگلیسی ۱۳ کلاس را "تحمل" می‌کند

کمبود معلم و تضمین کیفیت ثابت، چالش‌های عمده‌ای برای بسیاری از مدارس ابتدایی هنگام اجرای آموزش و یادگیری زبان انگلیسی از کلاس اول هستند.

در حال حاضر، آموزش اجباری زبان‌های خارجی برای پایه‌های سوم، چهارم و پنجم طبق برنامه آموزش عمومی سال ۲۰۱۸ در مناطق محلی در حال اجرا است. طبق اعلام وزارت آموزش و پرورش (MOET)، ۱۰۰٪ مدارس آموزش اجباری زبان‌های خارجی را در پایه‌های سوم، چهارم و پنجم سازماندهی کرده‌اند که بیشتر آنها انگلیسی است. اخیراً، پروژه "تبدیل زبان انگلیسی به زبان دوم مدارس در دوره ۲۰۲۵ تا ۲۰۳۵، با چشم‌اندازی تا سال ۲۰۴۵" هدفی را تعیین کرده است که ۱۰۰٪ مؤسسات آموزش عمومی در سراسر کشور، زبان انگلیسی را به عنوان یک درس اجباری از پایه اول تدریس کنند. این محتوا توجه مدارس را به خود جلب کرده است.

در واقع، سیاست‌های نوآوری همیشه با چالش‌هایی همراه هستند و بزرگترین «مشکل» که مدارس باید با آن روبرو شوند این است که چگونه خلأ معلمان واجد شرایط را پر کنند و کیفیت تدریس ثابت را در همه جا تضمین کنند. مدرسه شبانه‌روزی سونگ لا برای اقلیت‌های قومی (PTDTBT) (شهرستان سا فین، تویین کوانگ ) در حال حاضر تنها یک معلم انگلیسی برای ۱۳ کلاس دارد. این امر، هدف یادگیری اجباری زبان انگلیسی از پایه اول توسط ۱۰۰٪ دانش‌آموزان را به یک نگرانی بزرگ تبدیل می‌کند. آقای نگوین ون لوی، مدیر مدرسه شبانه‌روزی سونگ لا برای اقلیت‌های قومی، با نگرانی از مشکلات اجرایی، گفت که برای اجرای آموزش زبان انگلیسی از پایه اول، مدرسه حداقل به ۳ معلم دیگر نیاز دارد. با این حال، طنز ماجرا این است که این معلمان سال‌هاست که استخدام نشده‌اند. در همین حال، انزوای جغرافیایی نیز آموزش آنلاین را دشوار می‌کند، زیرا اینترنت ضعیف است و معلمان اغلب نمی‌توانند با دانش‌آموزان تعامل داشته باشند. آقای لوی گفت: «این مدرسه در حال حاضر ۶۷۰ دانش‌آموز دارد که بیشتر آنها از اقلیت‌های قومی هستند. بسیاری از آنها هنوز نمی‌توانند به زبان ویتنامی روان بنویسند یا صحبت کنند، بنابراین یادگیری زبان انگلیسی از کلاس اول یک چالش مضاعف است.»

به همین ترتیب، در مدرسه ابتدایی دائو سان برای اقلیت‌های قومی (کمون فونگ تو، لای چائو )، خانم فام تی شوان، مدیر مدرسه، گفت که مدرسه شروع به تدوین برنامه‌ای برای این پروژه کرده است. برای اجرای آن، مدرسه به ۳ معلم انگلیسی نیاز دارد، اما در حال حاضر فقط ۲ معلم دارد که هم تدریس می‌کنند و هم برای مدرک دوم تحصیل می‌کنند. خانم شوان گفت: «در گذشته، زمانی بود که معلمان مجبور بودند ارتباطات آنلاین بین دو مدرسه را تدریس کنند. اما این ارتباط ضعیف بود و دانش‌آموزان به سختی می‌توانستند با هم تعامل داشته باشند. اگرچه دشوار است، اما باید انجام شود تا دانش‌آموزان بتوانند زودتر پایه تحصیلی خود را بسازند.»

در حال حاضر، بیش از ۱۰۰۰ دانش‌آموز مدرسه شبانه‌روزی ابتدایی دائو سان در دو مدرسه که حدود ۳ کیلومتر از هم فاصله دارند، مشغول به تحصیل هستند. آنچه هیئت مدیره مدرسه را بیش از همه نگران می‌کند، وضعیت نامطلوب دانش‌آموزان در فرآیند یادگیری است. این مدیر زن افزود: «در حالی که معلمان مستقیماً در یک مدرسه تدریس می‌کنند، مدرسه دیگر باید به صورت آنلاین تحصیل کند. ما نگران هستیم که شرایط محدود یادگیری بر کیفیت کسب دانش و نتایج کلی برنامه تأثیر بگذارد.»

آقای تران سی ها، مدیر مدرسه ابتدایی شبانه روزی مای لی برای اقلیت های قومی - عکس: نگوین دوان

این کشور در حال حاضر حدود ۳۰ هزار معلم زبان انگلیسی دارد که ۸۸ درصد آنها واجد شرایط هستند، اما هنوز در مدارس پیش دبستانی و ابتدایی کمبود وجود دارد. تخمین زده می شود که باید بیش از ۲۲ هزار معلم به این تعداد اضافه شود و تا سال ۲۰۳۰ حداقل ۲۰۰ هزار معلم باید برای تدریس به زبان انگلیسی آموزش ببینند.

آقای تران سی ها، مدیر مدرسه ابتدایی شبانه‌روزی مای لی ۲ برای اقلیت‌های قومی (نگه آن) در مصاحبه با روزنامه پی‌وی ان‌وی‌ان گفت: «تقریباً غیرممکن است که ما زبان انگلیسی را از کلاس اول به آموزش اضافه کنیم.» به گفته آقای ها، سیل تاریخی که در اوایل آگوست ۲۰۲۵ رخ داد، کل امکانات مدرسه را به طور کامل آسیب رساند و منجر به مشکلات زیادی در تنظیم مکان‌های آموزشی برای مدرسه شد. علاوه بر مشکلات امکانات، دانش‌آموزان اقلیت‌های قومی در اینجا در دسترسی به زبان انگلیسی نیز مشکل دارند. برای مدرسه ابتدایی شبانه‌روزی مای لی ۲ برای اقلیت‌های قومی، سخت‌ترین مشکل در وارد کردن زبان انگلیسی به آموزش از کلاس اول، مشکل معلمان است. آقای ها گفت: «در حال حاضر، مدرسه معلم انگلیسی ندارد. در سال‌های تحصیلی گذشته، مدرسه از روش‌های تدریس آنلاین برای این درس با مشارکت معلمان سایر مدارس استفاده کرده است. در صورت تضمین امکانات مدرسه، برای گنجاندن زبان انگلیسی در کلاس اول مدرسه، به ۲ معلم متخصص دیگر نیاز خواهد داشت.»

والدین هم خوشحالند و هم نگران.

دخترش امسال به مهدکودک می‌رود و دو سال دیگر وارد کلاس اول نخواهد شد، اما خانم نگوین لین چی (۲۸ ساله، ساکن بخش تو لیم، هانوی) هر آخر هفته دخترش را برای یادگیری زبان انگلیسی به یک مرکز زبان خارجی با کیفیت بالا می‌برد. هدف این است که فرزندش از همان ابتدا با زبان آشنا شود و پایه زبانی خود را بسازد. خانم لین چی گفت: «من و همسرم هر دو می‌خواهیم فرزندمان به زبان انگلیسی اولیه دسترسی داشته باشد و بتواند به زبان انگلیسی پایه ارتباط برقرار کند. در عصر فناوری، ما معتقدیم که کودکان علاوه بر زبان مادری خود، باید یک زبان خارجی نیز بدانند. این می‌تواند برای آینده آنها بسیار مفید باشد.» با ۲ درس در هفته، هر درس ۶۰ دقیقه در مرکز، دختر خانم لین چی به دانش پایه زبان انگلیسی دسترسی دارد و این فرصت را دارد که با معلمان بومی تعامل داشته باشد. این تماس‌های اولیه به کودکان کمک می‌کند تا هنگام شروع زبان انگلیسی در مدرسه، احساس سردرگمی نکنند و اعتماد به نفس خود را افزایش دهند. خانم لین چی با موافقت با اینکه زبان انگلیسی باید از کلاس اول به یک درس اجباری تبدیل شود، گفت که این یک سیاست ضروری در دنیای باز فعلی است زیرا شروع یادگیری زبان انگلیسی از کلاس سوم کند است.

دانش‌آموزان دبستانی در شهر هوشی مین در کلاس زبان انگلیسی - عکس: دائو نگوک تاچ

خانم دونگ تی نگوک آن (۳۲ ساله، ساکن بخش شوان فونگ، هانوی) نیز در ثبت نام پسر ۳ ساله‌اش برای تحصیل در مهدکودکی که برنامه دوزبانه ارائه می‌دهد، تردیدی به خود راه نداد. خانم آن توضیح داد که فراهم کردن امکان آموزش زبان انگلیسی به کودکان از سنین پایین به این دلیل است که او می‌خواهد از «زمان طلایی» برای رشد زبان کودکان استفاده کند. خانم آن گفت: «از ۲ تا ۷ سالگی زمانی است که کودکان قادر به جذب زبان به طبیعی‌ترین و آسان‌ترین شکل ممکن هستند. بنابراین، امیدوارم فرزندم هر روز با انگلیسی ملاقات کند، با آن تماس بگیرد و به آن گوش دهد تا بتواند این زبان را به راحت‌ترین و آسان‌ترین شکل ممکن فرا بگیرد.»

بسیاری از والدین معتقدند که اجباری کردن زبان انگلیسی از کلاس اول تصمیم درستی است. با این حال، برنامه درسی و کیفیت معلمان باید تضمین شود تا کودکان بدون ناهماهنگی در معرض زبان انگلیسی قرار گیرند. خانم آنه اظهار داشت: «آموزش زبان انگلیسی در کشور ما اغلب بر آموزش گرامر تمرکز دارد، در حالی که زمان صرف شده برای برقراری ارتباط برای تمرین رفلکس‌های ارتباطی و تلفظ هنوز محدود است. امیدوارم این برنامه بر هر چهار مهارت گوش دادن، صحبت کردن، خواندن و نوشتن تمرکز کند تا کودکان بتوانند به راحتی از زبان انگلیسی مانند زبان مادری خود استفاده کنند.»

منبع: https://phunuvietnam.vn/1-giao-vien-tieng-anh-cong-13-lop-hoc-238251205173101298.htm