เรื่องราวของอาหารจานนี้เริ่มต้นในเช้าวันหมอกหนา ที่กอนตุม
สายหมอกจากภูเขายังคงปกคลุมบ้านเรือนใต้ถุนสูง เส้นทางสู่ดักบลาเงียบสงบราวกับเสียงถอนหายใจ ข้างกองไฟสีแดง หม้อปลาแมคเคอเรลตุ๋นหน่อไม้กำลังเดือดพล่าน กลิ่นหอมอ่อนๆ อบอวลราวกับเชื้อเชิญนักเดินทาง ปลาแมคเคอเรล บุตรแห่งท้องทะเล เดินทางหลายพันกิโลเมตรจากชายฝั่งตอนกลาง ขึ้นสู่ช่องเขาโลโซ ผ่านยอดเขาหง็อกลิญ เพื่อมาถึงดินแดนแห่งนี้

ในเรื่องปลาทูผัดหน่อไม้ เราจะเห็นภาพภูเขาและทะเลที่เดินเคียงคู่กัน
ภาพโดย: ดึ๊ก นัท
หน่อไม้ ของขวัญจากป่า มีรสเปรี้ยวอมหวานกรุบกรอบ ดุจดังภูเขาสูงใหญ่ที่แข็งแรงแต่อ่อนโยน เมื่อทั้งสองมาพบกันในหม้อสตูว์ เปรียบเสมือนการบรรจบกันของสองจังหวะ คือ จังหวะคลื่นทะเลและจังหวะลมแห่งขุนเขา
อาหารผัดจะบอกอะไรกับคนกิน?
ปลาแมคเคอเรลตุ๋นหน่อไม้ของชาวกอนตุมไม่มีรสชาติเผ็ดจัดจ้านแบบทะเล และไม่เข้มข้นเท่าปลาตุ๋นแบบดั้งเดิมของที่ราบลุ่ม ชาวบ้านตุ๋นด้วยไฟอ่อนๆ เพื่อให้ปลายังคงความหวานของน้ำเค็มไว้เล็กน้อย ส่วนหน่อไม้ยังคงความเปรี้ยวปานกลางแบบภูเขาและป่าไม้
เมื่อหยิบปลาขึ้นมาสักชิ้น เราจะได้ยินเสียงคลื่นซัดสาดอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เมื่อกัดหน่อไม้เข้าไป เราจะได้ยินเสียงกระซิบของผืนป่าเรียกสายลม จานนี้พาเราจากทะเลสู่ป่า จากป่าสู่ทะเล เพียงแค่ปลายลิ้น
กินกับข้าวเหนียวทำไม?
ชาวกอนตุมมักเลือกข้าวเหนียวแทนข้าว เพื่อรับประทานคู่กับปลาทูตุ๋นและหน่อไม้ ข้าวเหนียวนั้นเหนียวเหนอะหนะดุจดินบะซอลต์อันอุดมสมบูรณ์ เหนียวเหนอะหนะดุจความรักใคร่ของชนเผ่าที่นี่ เมื่อข้าวเหนียวสัมผัสกับน้ำที่เคี่ยวแล้ว ค่อยๆ ซึมซาบลงไปอย่างช้าๆ เฉกเช่นภูเขาและผืนป่าที่รับฝนแรกของฤดูกาล

ชาวกอนตูมมักเลือกทานข้าวเหนียวกับปลาทูตุ๋นหน่อไม้
ภาพโดย: ลินห์ ฟาม
ข้าวเหนียวสักชิ้น หน่อไม้สักเล็กน้อย ปลาทูสักชิ้น... ก็พอสำหรับเช้าวันอันอบอุ่น เพียงพอให้ผู้มาเยือนจากแดนไกลได้เข้าใจว่า:
กอนตุม คือ สถานที่ที่ทะเลได้หลบภัยอยู่บนภูเขา
อาหารและปรัชญาเปิดของความเชื่อมโยง
ปลาทูตุ๋นหน่อไม้ในกอนตูมเปรียบเสมือนบทเรียนแห่งความสมดุลในชีวิต ภูเขาและท้องทะเลต่างกัน แต่มาบรรจบกันในหม้อปลาตุ๋น ต่างวัฒนธรรมแต่ผูกพันกันบนถาดไม้ใบเดียวกันในตอนเช้า คุณค่าที่ดูเหมือนจะตรงกันข้าม แต่เมื่อ "ตุ๋น" รวมกันกลับสร้างสรรค์สิ่งที่พิเศษไม่เหมือนใคร

ปลาแมคเคอเรลเดินทางมาหลายพันกิโลเมตรจากบริเวณชายฝั่งตอนกลาง ขึ้นผ่านช่องเขาโลโซ ข้ามยอดเขาหง็อกลิงห์ จนกระทั่งไปถึงกอนตุม
ภาพโดย: เทียนหนาน
นั่นคือปรัชญาการพัฒนาในปัจจุบันเช่นกัน อย่าจำกัดตัวเองไว้เพียงขอบเขตทางภูมิศาสตร์หรือนิสัยที่ติดตัวมาแต่กำเนิด คุณค่าจากแดนไกลสามารถค้นพบผืนดินใหม่ให้เติบโตงอกงามได้ แนวคิดจากภายนอกสามารถผสานเข้ากับอัตลักษณ์ท้องถิ่นได้โดยไม่ทำให้แก่นแท้ของชุมชนเจือจางลง
คอนทุม - ที่ซึ่งขุนเขาวางมือบนไหล่ทะเล
ในเรื่องราวของอาหาร เราเห็นภาพภูเขาและท้องทะเลที่เดินเคียงคู่กัน ภูเขาให้ที่พักพิงแก่ท้องทะเล ทะเลให้ลมหายใจใหม่แก่ภูเขา มนุษย์ก็เหมือนกัน เมื่อพวกเขาเรียนรู้ที่จะรับฟัง รับรู้ และแบ่งปัน พวกเขาจะสร้างสรรค์คุณค่าใหม่ๆ ที่ยั่งยืนและเปิดกว้างมากขึ้น
และบางทีเมื่อเรานั่งอยู่ข้างหม้อปลาแมคเคอเรลผัดหน่อไม้ที่ตุ๋นอยู่บนเตา เราก็จะเข้าใจสิ่งง่ายๆ อย่างหนึ่งขึ้นมาทันที นั่นก็คือ บางครั้งชีวิตก็แค่ต้องการผ่อนคลายลง เพื่อดื่มด่ำกับสิ่งต่างๆ ให้มากขึ้น
ที่มา: https://thanhnien.vn/ca-nuc-kho-mang-o-kon-tum-cuoc-gap-go-giua-nui-dai-ngan-va-hoi-tho-bien-khoi-185251204162858707.htm






การแสดงความคิดเห็น (0)