ฉันและกาแฟผ่านช่วงโควิดมาได้แบบนี้…

Cà phê và tôi đã đi qua mùa dịch như thế…- Ảnh 1.

แล้วฉันก็สงสัยว่าถ้าฉันอยู่ที่นั่น ฉันจะสั่งเครื่องดื่มอะไร

แน่นอนว่ามันจะเป็นกาแฟดำเย็นไม่ใส่น้ำตาล

ฉันคงไม่มีวันรู้เลยว่ากาแฟจะดีและพิเศษได้ขนาดนี้หากไม่มีการระบาดของโควิด-19

ก่อนเกิดโรคระบาด ชีวิตที่เร่งรีบและยุ่งวุ่นวายของฉันทำให้ฉันก้าวต่อไปได้ แม้แต่ตอนที่ไปร้านกาแฟ ความวุ่นวายก็ยังเห็นได้ชัดจากวิธีที่ฉันสั่งเครื่องดื่ม ฉันสั่งอะไรก็ได้ที่สะดวกและรวดเร็ว ดังนั้นกาแฟจึงไม่ใช่ตัวเลือกของฉันเลย

แต่เมื่อเกิดโรคระบาด ฉันก็เปลี่ยนไป

ในช่วงที่ต้องอยู่บ้านต่อสู้กับโรคระบาด ตอนแรกผมก็แค่ชงกาแฟเพื่อฆ่าเวลา ปล่อยให้กลิ่นหอมของกาแฟฟุ้งกระจายไปช่วยเติมพลังใจ เมื่อเวลาผ่านไป สำหรับฉัน การชงกาแฟทุกเช้ากลายเป็นนิสัย เป็นความหลงใหล และแทบจะกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว...

เมื่อกาแฟหยดสุดท้ายตก ฉันหยิบกาแฟจากถ้วยไปนั่งที่มุมห้องทำงานริมหน้าต่าง จิบทีละน้อย ค่อยๆ รู้สึกถึงรสขมที่ปลายลิ้น จากนั้นจึงค่อยรู้สึกถึงความหวาน เพลิดเพลินกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่กระจายไปทั่ว จิตใจของฉันล่องลอยไปกับเสียงอันแจ่มใสของเช้าตรู่

แล้วฉันก็คิดกับตัวเองว่า ถ้าไม่มีโรคระบาดเกิดขึ้น ฉันจะได้ยินเสียงนี้ไหม ฉันจะรู้ไหมว่ากาแฟจะรสชาติดีได้ขนาดนี้

เพียงเท่านี้ฉันก็ผ่านช่วงโรคระบาดไปได้อย่างสบายใจและสงบ

ตอนนี้กาแฟเป็นเหมือนเพื่อนสนิทของฉันเลย ฉันใช้ชีวิตช้าลง รักตัวเองมากขึ้น และยังคงติดนิสัยนี้ในช่วงการระบาด

วันใหม่ของฉันเริ่มต้นด้วยกาแฟดำ "โรบัสต้า 100%" ใส่น้ำแข็งและไม่ใส่น้ำตาล ทุกครั้งที่จิบกาแฟ ฉันก็นึกถึงแสงแดดยามเช้าที่ส่องผ่านช่องหน้าต่าง และเสียงนกกระจอกร้องเจื้อยแจ้วบนระเบียง ในวันโรคระบาดเหล่านั้น...

(ส่งผลงานเข้าประกวด “ความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดย หนังสือพิมพ์หงอยลาวดง)

แหล่งที่มา